Monday, April 30, 2007
Σσσσσσσς....
Θα σας αποκαλύψω κάτι.
Μη διαρρεύσει, παρακαλώ, πιο πέρα....
΄Ετσι να μείνει μεταξύ μας...
Σήμερα αισθάνομαι μια περίεργη και ανεξήγητη ευφορία. Αναρωτιέμαι. τί τάχα να μου συμβαίνει.
Ψάχνομαι η γυναίκα.Λαχείο, λόττο, πρότο δεν κέρδισα, αλλά δεν έχω ακούσει να ψάχνουν τον υπερτυχερό, επομένως να μην ελέγξω τα στελέχη...
Εντάξει, ξέρω πως εκεί γύρω στα πρώτα -ήντα η ψυχολογία μας ( γυναίκες τα λέω σωστά;) είναι τσάτρα - πάτρα...
Η διάθεσή μας γίνεται κυκλοθυμική. Πότε του ύψους, πότε του βάθους.΄Ομως, τούτο το πράμα σήμερα είναι περίεργο. ΄Ισως είναι που έχω γονική άδεια και είμαι στο σπίτι. Αύριο αργία, χθές Σ/Κ, να ...4 μερούλες. Μια ζωή, βρε παιδί μου εμείς οι εργαζόμενες, μ' αυτό τον εφιάλτη ζούμε. Να μείνουμε λίγο παραπάνω έξω από δουλειά, για να ασχοληθούμε με πράγματα που μας ενδιαφέρουν, μια πρωϊνή έξοδο, βόλτα στα μαγαζιά...
΄Εχω, λοιπόν, μια έντονη δημιουργική διάθεση σήμερα. Θέλω να αρχίσω από τα έπιπλα και να τους αλλάξω πάλι θέση (τον κάνω τακτικά τούτο τον...ξεσηκωμό).
Ευτυχώς που στο κτίριο είμστε μόνοι μας, γιατί αν έμενα σε πολυκατοικία θα είχαν μαζέψει υπογραφές οι συγκάτοικοι, με την τρέλα μου των μετακινήσεων των επίπλων. Με δυο κεριά διακοσμητικά, ένα ριχτάρι, άλλες κουρτίνες , αλλάζει όψη βρε παιδί μου το σπίτι, νομίζεις πως απέκτησες καινούριο.
Λοιπόν, ποστάρησα, και όσο θα γελάτε εσείς με τα καμώματά μου, εγώ θα πίνω τον καφέ μου από την απέναντι πλευρά που είναι τώρα το σαλόνι, ικανοποιημένη με τις νέες μου διακοσμητικές δημιουργίες και προσεγγίσεις.
Βαθειά ανάσα και Καλή μου δύναμη........
Λοιπόν, ποστάρησα, και όσο θα γελάτε εσείς με τα καμώματά μου, εγώ θα πίνω τον καφέ μου από την απέναντι πλευρά που είναι τώρα το σαλόνι, ικανοποιημένη με τις νέες μου διακοσμητικές δημιουργίες και προσεγγίσεις.
Βαθειά ανάσα και Καλή μου δύναμη........
Saturday, April 28, 2007
Και εδώ ....αδιαφορία
"Πυραμίδα Ελληνικού
Έχει σχήμα πύργου με επικλινείς τις εξωτερικές πλευρές του οι οποίες περιβάλλουν ένα ορθογώνιο οικοδόμημα συνολικών εσωτερικών διαστάσεων 7,03 x 9,07μ. Οι εξωτερικοί αυτοί τοίχοι, ανερχόμενοι με κλίση πλευράς 60 μοιρών, σε ύψος 3,50μ μετατρέπονται σε κατακόρυφους για να στηρίξουν τους ορόφους της ανωδομής. Η κύρια είσοδος του μνημείου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του μνημείου, δηλαδή στην πλευρά που κοιτάζει προς την θάλασσα του Αργολικού κόλπου. Απ' αυτήν εσωτερικά ξεκινά ένας στενόμακρος διάδρομος που οδηγεί σε μικρότερη πυλίδα, ανοιγμένη στο νότιο τοίχο του κυρίως χώρου, ενός τετράγωνου δωματίου πλευράς 7 μ περίπου.
Το επιβλητικό αυτό μνημείο είναι όλο δομημένο από σκληρό γκρίζο ασβεστόλιθο της περιοχής σε τραπεζιόσχημο και πολυγωνικό εν μέρει σύστημα από μεγάλους λιθόπλινθους.
Ανασκαφικές έρευνες στο μνημείο του οποίου η λιθοδομή του παρέμεινε ακλόνητη επί 2400 χρόνια έγιναν από τον Th. Wiegand το 1901, κυρίως όμως από τον L.Lord το 1938, οι οποίοι δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους σε σχετικές μονογραφίες.
Στις 9-2-1995 η Ακαδημία Αθηνών ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των μετρήσεων που αφορούσαν την χρονολόγηση της πυραμίδας του Ελληνικού,βασισμένη στην μέθοδο της οπτικής θερμοφωταύγειας.Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και στο Εργαστήριο Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος". Η χρονολόγηση κατασκευής της πυραμίδας του Ελληνικού εντοπίσθηκε στο 2720 π.χ.
.Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν , οτι η πυραμίδα του Ελληνικού προηγείται κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον) έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.) "
Αν .... λέω, ΑΝ βρεθείτε προς τα 'κει, αξίζει να την επισκεφθείτε.
Γιατί κατά τα άλλα μιλάμε για πλήρη εγκατάλειψη.
Τούτο το μνημείο για την αρχαιότητα του οποίου επαιρόμαστε, δυστυχώς μέσω των γραπτών μόνο, έμεινε αναξιοποίητο. Για να πλησιάσεις την πυραμίδα, πατάς επάνω σε σπασμένα αγγεία (εμένα πόνεσε η ψυχή μου). Προστατεύεται με πρόχειρη περίφραξη από συρματόπλεγμα, θαρρείς και είναι κοτέτσι, και μια πόρτα ανοιχτή όλο το 24ωρο. Ποιό το νόημα της περίφραξης;
Wednesday, April 25, 2007
Πότε;
ΤΟΤΕ....
- Τότε που οι φωτογραφίες ήταν ασπρόμαυρες
- Τότε που βλέπαμε τη σοκολάτα κάθε Πάσχα στα αυγά και το κοκκοράκια των ζαχαροπλαστείων
- Τότε που τρώγαμε το γνήσιο παγωτό χωνάκι
- Τότε που έπαιζα ....στα πόδια του Κολοκοτρώνη
- Τότε που στην πόλη μου αιωρούταν εκείνη η περίεργη μυρωδιά μουχλο-κλεισούρας, ανακατεμένη με τις...ευωδιές των αποχετευτικών σωλήνων στη θάλασσα
- Τότε που ήταν στη μόδα τα "ψαράδικα" παντελόνια (α΄φωτ. στο Πάρκο) και η μαμά μου είχε ράψει με τα χεράκια της
- Τότε που μου έπλεξε τη φούστα με τα παιδάκια (β΄φωτ. στο παρκάκι της Πυροσβεστικής), ίδια με της παιδικής μου φίλης (κόκκινη εκείνης, πράσινη η δική μου)
- Τότε που τα παιδικά καροτσάκια (δ΄φωτ. με τη Γιαγιά μου) και οι κούκλες ήταν δανεικά
- Τότε που με κουρέψανε (γ΄φωτ.), για να κάνω πλούσια μαλλιά και ντρεπόμουνα...
- Τότε που άρχισα να γνωρίζω τον κόσμο γύρω μου...
Καλή μου φίλη, με συγκίνησε η ασπρόμαυρη φωτογραφία σου)
Monday, April 23, 2007
Για ό,σους γιορτάζουν σήμερα!
Στο Γιώργο και στη Γιωργία,
"ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ"!!!!!
Μάθε για το όνομά σου:
Γεώργιος - Γεωργία: Ιδεαλιστής και ενθουσιώδης, αναζητάει περιπέτειες και πνευματικές συγκινήσεις. Μοιάζει να έχει μεγάλη αυτοεποίθηση, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά δειλός.
Πιο αισιόδοξος χαρακτήρας η Γεωργία αναζητάει πάντα την ευτυχια. Είναι εφευρετική, θαρραλέα και φιλόδοξη. Sunday, April 22, 2007
Saturday, April 21, 2007
Thursday, April 19, 2007
Βενετία εν όψει...
Η σταδιακή αύξηση της θερμοκρασίας στην επιφάνεια της γης, σε συνδυασμό με την καταστροφή του στρώματος του όζοντος, προκα
λεί λιώσιμο των πάγων και αύξηση φυσικά της στάθμης της θάλασσας που αναμένεται ότι, όσον αφορά το γεωφυσικό χάρτη της Ελλάδας, "θα επηρεάσει το δέλτα των ποταμών ΄Εβρου, Στρυμόνα, Αξιού και ορισμένες περιοχές χαμηλού υψόμετρου γύρω από το Μεσολόγγι, δυτικά της Πάτρας, στο Θερμαϊκό και Σαρωνικό κόλπο αλλά και στους κόλπους Αργολίδας, Μεσσηνίας, Λακωνίας.
Επίσης η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα επηρεάσει την επάρκεια γλυκού νερού, καθώς το θαλασσινό νερό θα εισχωρεί σους υδροφόρους ορίζοντες της ξηράς"
"΄Ολα αυτά περί το 2050 μ.Χ."
Θα ...πούμε δηλαδή το νερό νεράκι. Αν και μέχρι τότε, θα έχουμε αναζητήσει άλλες μεθόδους εξεύρεσης νερού για ύδρευση και άρδευση μέσω της αφαλάτωσης.
"Ορισμένοι πληθυσμοί θα πρέπει να μετακινηθούν από παράκτιες περιοχές, ενώ μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα χαθούν για πάντα"
΄Ασε που η πατρίδα μου θα γίνει Βενετία (βλ. φωτ.).
΄Ακου, Βενετία.....
"Πατρίδα μου αγαπημένη
ποιά κατάρα σε προσμένει..."
ΒΕΝΕΤΙΑ!!!!!
Δεν ακούγεται και άσχημα... Πόλος έλξης τουριστών ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ. Θα βγαίνεις από τη γόνδολα και θα πατάς τα πρώτα σκαλοπάτια από τα, κατά την παράδοση, 999 του Παλαμηδίου....
Τι στο καλό, δε θα γίνουν εν είδει κατακλυσμού αυτές οι αλλαγές.
λεί λιώσιμο των πάγων και αύξηση φυσικά της στάθμης της θάλασσας που αναμένεται ότι, όσον αφορά το γεωφυσικό χάρτη της Ελλάδας, "θα επηρεάσει το δέλτα των ποταμών ΄Εβρου, Στρυμόνα, Αξιού και ορισμένες περιοχές χαμηλού υψόμετρου γύρω από το Μεσολόγγι, δυτικά της Πάτρας, στο Θερμαϊκό και Σαρωνικό κόλπο αλλά και στους κόλπους Αργολίδας, Μεσσηνίας, Λακωνίας. Επίσης η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα επηρεάσει την επάρκεια γλυκού νερού, καθώς το θαλασσινό νερό θα εισχωρεί σους υδροφόρους ορίζοντες της ξηράς"
"΄Ολα αυτά περί το 2050 μ.Χ."
Θα ...πούμε δηλαδή το νερό νεράκι. Αν και μέχρι τότε, θα έχουμε αναζητήσει άλλες μεθόδους εξεύρεσης νερού για ύδρευση και άρδευση μέσω της αφαλάτωσης.
"Ορισμένοι πληθυσμοί θα πρέπει να μετακινηθούν από παράκτιες περιοχές, ενώ μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα χαθούν για πάντα"
΄Ασε που η πατρίδα μου θα γίνει Βενετία (βλ. φωτ.).
΄Ακου, Βενετία.....
"Πατρίδα μου αγαπημένη
ποιά κατάρα σε προσμένει..."
ΒΕΝΕΤΙΑ!!!!!
Δεν ακούγεται και άσχημα... Πόλος έλξης τουριστών ΘΑΥΜΑΣΙΟΣ. Θα βγαίνεις από τη γόνδολα και θα πατάς τα πρώτα σκαλοπάτια από τα, κατά την παράδοση, 999 του Παλαμηδίου....
Τι στο καλό, δε θα γίνουν εν είδει κατακλυσμού αυτές οι αλλαγές.
Wednesday, April 18, 2007
Σαν παληό σινεμά....
"ΣΙΝΕ ΤΡΙΑΝΟΝ".......
Οι εκ μητρός σχέσεις μου με την "Πρώτη Πρωτεύουσα της Ελλάδος" (έτσι ακριβώς την έλεγε η συγχωρεμένη), είναι στενότατες και ....καλά κρατούν μέχρι σήμερα.
Αυτή την πόλη που τιμά και διατηρεί την πολιτισμική μας παράδοση, την έζησα από τότε που το φως του μάταιου τούτου κόσμου εισχώρησε στους κερατοειδείς μου χιτώνες και άρχισε να ερμηνεύεται σε μορφές και χρώματα....
Πού ήμασταν; Μάλιστα, τότε που τα παλαιά σπίτια μύριζαν περίεργα, τότε που παντού αιωρούταν μια αίσθηση κλεισούρας και μούχλας. Μυρωδιά που τότε απεχθανόμουν, μα τώρα, κοίτα να δεις περίεργα πράγματα, αναπολώ συχνά. Τί να πρωτοθυμηθώ...
Το παλαιό διόροφο σπίτι της γιαγιάς με τη σοφίτα (τον κενό χώρο κάτω από τις επικλινείς πλευρές της στέγης), που έκανε χρέη αποθήκης.Ανάμεσα στ' άλλα, υπήρχε ένα μπαούλο με ρουχισμό που έστελναν από την Αμερική οι γονείς του παππού.
Και τί δεν έβρισκα εκεί μέσα... Μακριά φορέματα (τουαλέτες, από εκείνες που φοράνε στους γάμους οι παράνυμφοι).΄Ο,τι χρώμα ήθελες, ό,τι σχέδιο μπορεί να φανταστεί ο γυναικείος νους, εκεί μέσα βρισκόταν.
Κι' εγώ εκεί πάνω την έβγαζα όλη μέρα, μπροστά σε ένα μισοσπασμένο καθέφτη να αλλάζω τις τουαλέτες ....σαν τα πουκάμισα.
Τις καλοκαιρινές μας βόλτες στην παραλία και το χωνάκι με το χειροποίητο παγωτό από το μηχάνημα. Ο ζαχαροπλάστης περιέστρεφε με δεξιοτεχνία το άδειο χωνάκι, που γέμιζε από την παγωμένη κρέμα κάνοντας σχέδια. Και πάνω έριχνε βυσσινάδα....
Και απέναντι το Μπούρτζι φωταγωγημένο, όχι για αισθητικούς λόγους όπως τώρα, αλλά από το εστιατόριο που λειτουργούσε εκεί για την ελίτ της εποχής.
Και τα μηχανοκίνητα βαρκάκια πηγαινοέρχονταν, μεταφέροντας από το λιμάνι τους υψηλούς επισκέπτες, που είχαν καταφθάσει με τα..... κότερα.
Από την παραλία έβλεπες ψηλά, δίπλα-δίπλα το φωταγωγημένο ρολόϊ και το Αυγουστιάτικο φεγγάρι.- Γιαγιά μου, δύο φεγγαάκια έχετε εσείς εδώ;
Το (ρ) το "έτρωγα", μικρό παιδάκι ήμουν....
Και τις άλλες βόλτες μας εκεί κάτω από το Παλ
αμήδι, στο πάρκο με τον Κολοκοτρώνη (ξέρεις εσύ Ναυαγούλη μου), με τα λουλούδια, τα χρώματα και τ΄αρώματα.
αμήδι, στο πάρκο με τον Κολοκοτρώνη (ξέρεις εσύ Ναυαγούλη μου), με τα λουλούδια, τα χρώματα και τ΄αρώματα.Και δίπλα το νεόκτιστο τότε κτίριο του ΟΤΕ, που υπάρχει και σήμερα.
- Ποιανού είναι αυτό το μεγάλο σπίτι γιαγιά μου;.....- Δικό μου, εδώ θα μένουμε.......
Λίγο μεγαλύτερη, τα χειμωνιάτικα ηλιόλουστα μεσημέρια, περίπατοι στην Αρβανιτιά με τη γιαγιά (πολύ νέα και όμορφη), τη μαμά και τις αδελφές της, εκεί στα πεζούλια τα χτιστά που μερικά σώζονται από τότε, να μαθαίνω σταυροβελονιά.Παρεμπιπτόντως, όσο εγώ είχα ασχοληθεί με όλα αυτά, η πρώτη μου Γλαρένια, πολλά χρόνια αργότερα, υπήρξε ανεπίδεκτη σταυροβελονο-μαθήσεως, βλέπεις εν τω μεταξύ είχε εισβάλει για τα καλά στην καθημερινότητά μας η τηλεόραση. Με τη δεύτερη γλαρένια δεν ασχολήθηκα καν, η κατάσταση είχε ξεφύγει πλέον....
Τα μπάνια μας στην Αρβανιτιά και τη "Γλώσσα" ή "Μπανιέρες" (είχε τότε εκεί ιαματικά λουτρά, δεν μπορώ να ξέρω πόσο ιαματικά ήταν...), δίπλα από το Ναυτικό ΄Ομιλο εκεί που τώρα έχουν ομπρέλλες και "τραπεζάκια έξω".
Και τη γιαγιά να με περιμένει πάνω στα βραχάκια, με ανασηκωμένη τη φούστα μέχρι τα γόνατα και το κολατσιό στο χέρι (ψωμί, τομάτα και αυγό βραστό ).
-Γλαρένια, ακόμα να βγείς; τέρμα οι βουτιές, εγώ φεύγω....
Και εδώ δεξιά από το Ναυτικό ΄Ομιλο, ψηλά επάνω στην πλαγιά της Ακροναυπλίας, με τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια, στην Παναγίτσα, όπου των Αγίων Αποστόλων, τέλος Ιουνίου, γινόταν η λειτουργία των ψαράδων. Είχε προηγηθεί ολονυκτία, για τους άλλους, γιατί εμένα με έβρισκε το ξημέρωμα να κοιμάμαι στα στασίδια.....
΄Ετσι ήταν όλα τότε, μέσα από την απλότητα, πήγαζε μια αρχοντιά. ΄Ηταν αυθεντικά, δεν είχαν τα φτιασίδια του σήμερα.
Τα ωραιοποίησε η παιδική μου φαντασία ή ειναι η αναπόφευκτη και έντονη ανάγκη της ψυχής, να πισωγυρίζει το χρόνο; Αυτή η νοερή επιστροφή και η νοσταλγία των παιδικών μας χρόνων.Μ΄ολα τούτα, θυμήθηκα το post (29/5/2006), του πολύ καλού φίλου ioanni, με τίτλο "Quiero volver a la infancia" (Να επιστρέψω στην παιδική ηλικία επιθυμώ)...
Αγαπημένος τόπος!
Sunday, April 15, 2007
Saturday, April 14, 2007
Friday, April 13, 2007
Tuesday, April 10, 2007
"Τον άντρα σου και τα μάτια σου"
΄Οταν είχαμε τα παιδιά μας πολύ μικρά, δε λείψαμε ποτέ από κοντά τους. Οι έξοδοί μας περιορίζονταν μόνον εκεί όπου θα μπορούσαμε να έχουμε ΚΑΙ "το" και αργότερα ΚΑΙ "τα" μωρά μας μαζί.Με τα χρόνια όταν τα μεγαλύτερα πήγαν σχολείο, διαφοροποιήθηκαν τα πράγματα. Μπορεί βέβαια να μην είχαμε σύμμαχο τον ελεύθερο χρόνο, αλλά αποφασίζαμε πιο εύκολα κάποιες σύντομες αποδράσεις.
Αφήναμε τους δύο τότε ...μαθητές στους γονείς μου και παίρναμε τα μικρότερα μαζί (ποτέ μόνοι βρε παιδί μου....). ΄Ομως είχαμε και την τρέλα μας με δαύτα, γιατί τα καλοκαίρια που οι δικοί μου τα έπαιρναν μαζί τους στις διακοπές.....ρήμαζε το σπίτι.
Σε μία, λοιπόν, από αυτές τις αποδράσεις μας....SouthWestSide (πριν 12 χρόνια μιλάμε τώρα) και φτάνοντας στην Πάτρα, άρχισαν να διαμαρτύρονται. Το ένα ζαλίστηκε, το άλλο πεινούσε... τόσο καλά μιλάμε και αναζητώντας κάποιο σημείο προσβάσιμο και ασφαλές για κείνα και συνάμα ρομαντικό για μας, καταλήξαμε σε όμορφη και ήσυχη παραλία στα περίχωρα της Αχαϊκής Πρωτεύουσας.
΄Ομορφο μέρος με πολλά παλαιά σπίτια μέσα σε ιδιόκτητες εκτάσεις με πανύψηλα δένδρα (μέχρι φοίνικες έχουν) και πλούσια βλάστηση. Ενός από αυτά τα σπίτια ο κήπος έφτανε μέχρι την αμμώδη παραλία και τον χώριζε ένα συρματόπλεγμα, από αυτήν, έτσι που άνετα έβλεπες μέσα, αλά σε έβλεπαν και οι από μέσα.
Το αρχοντικό ερμητικά κλειστό προς θλίψη του Γλάρου, που όταν βλέπει τέτοια σπίτια σε πλήρη εγκατάλειψη, συμπεραίνει πως οι νοικοκυραίοι είναι...φευγάτοι και οι κληρονόμοι στα μαχαίρια.
Αίφνης, από το πουθενά, εμφανίστηκε μια συμπαθητική γερόντισσα, που κατέβαινε αργά και προσεκτικά τη σκάλα, κουβαλώντας εκτός από το βάρος των δικών της χρόνων και μια λεκάνη με λίγα πλυμένα ρούχα. Πήγε στο συρματόσχοινο και αφού τα άπλωσε με σχολαστικότητα και τάξη πλησίασε προς το μέρος μας.
Ανασηκωθήκαμε από ευγένεια, μας χαιρέτησε και εκεί από την έξω πλευρά του συρματοπλέγματος εμείς και από τη μέσα εκείνη, συστηθήκαμε. Η Βάσω, ο Γλάρος, η Γλαρένια και τα γλαρόπουλα.
Μας ρώτησε "πούθε ερχόμαστε" και κουβέντα στην κουβέντα μισοεπιβεβαιώθηκε και η απορία του Γλάρου. Μίλησε για το λατρεμένο της σύζυγο και μακαρίτη, πόσο καλός ήταν και έφτασε στα παιδιά της και τις νύφες "που δε θέλουνε να την ξέρουνε, 84 χρονών γυναίκα" και ο λόγος ...το αρχοντικό.
- Εσύ, γυρίζει σ' εμένα, πολύ όμορφη είσαι..
- Ε, κυρά Βάσω, την έπαιρνα εγώ αν δεν ήταν όμορφη και καλή; συμπλήρωσε ο Γλάρος.
Τότε η γερόντισσα, πήρε σοβαρό ύφος, σκύβει περισσότερο προς το συρματόπλεγμα και με μια δόση αμφιβολίας, άλλη τόση διερεύνησης, μου είπε το εξής χαρακτηριστικό, με αργές και κοφτές κουβέντες, καρφώνοντας το βλέμμα της στο δικό μου:
"Τον άντρα σου και τα μάτια σου"
Δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το βλέμμα.
Αποχαιρετιστήκαμε και συνεχίσαμε το δρόμο μας για τον προορισμό μας.
Δεν την ξεχάσαμε και αργότερα σε άλλο μας ταξίδι, σταματήσαμε, μας άνοιξε, χάρηκε που μας είδε, μέχρι μια γλάστρα με ένα φυτό που μου άρεσε, μου χάρισε.
Στο επόμενο ταξίδι μας, ένα χρόνο αργότερα, το σπίτι είχε ανοιχτά παράθυρα και δύο αυτοκίνητα αραγμένα στον τεράστιο κήπο.
Κυρά Βάσω, εκεί ψηλά που είσαι, θέλω να ξέρεις πως έτσι τον φρόντιζα πάντα...."σαν τα μάτια μου", όχι γιατί μου το είπες, αλλά γιατί το αξίζει!
ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ!
Αφήναμε τους δύο τότε ...μαθητές στους γονείς μου και παίρναμε τα μικρότερα μαζί (ποτέ μόνοι βρε παιδί μου....). ΄Ομως είχαμε και την τρέλα μας με δαύτα, γιατί τα καλοκαίρια που οι δικοί μου τα έπαιρναν μαζί τους στις διακοπές.....ρήμαζε το σπίτι.
Σε μία, λοιπόν, από αυτές τις αποδράσεις μας....SouthWestSide (πριν 12 χρόνια μιλάμε τώρα) και φτάνοντας στην Πάτρα, άρχισαν να διαμαρτύρονται. Το ένα ζαλίστηκε, το άλλο πεινούσε... τόσο καλά μιλάμε και αναζητώντας κάποιο σημείο προσβάσιμο και ασφαλές για κείνα και συνάμα ρομαντικό για μας, καταλήξαμε σε όμορφη και ήσυχη παραλία στα περίχωρα της Αχαϊκής Πρωτεύουσας.
΄Ομορφο μέρος με πολλά παλαιά σπίτια μέσα σε ιδιόκτητες εκτάσεις με πανύψηλα δένδρα (μέχρι φοίνικες έχουν) και πλούσια βλάστηση. Ενός από αυτά τα σπίτια ο κήπος έφτανε μέχρι την αμμώδη παραλία και τον χώριζε ένα συρματόπλεγμα, από αυτήν, έτσι που άνετα έβλεπες μέσα, αλά σε έβλεπαν και οι από μέσα.
Το αρχοντικό ερμητικά κλειστό προς θλίψη του Γλάρου, που όταν βλέπει τέτοια σπίτια σε πλήρη εγκατάλειψη, συμπεραίνει πως οι νοικοκυραίοι είναι...φευγάτοι και οι κληρονόμοι στα μαχαίρια.
Αίφνης, από το πουθενά, εμφανίστηκε μια συμπαθητική γερόντισσα, που κατέβαινε αργά και προσεκτικά τη σκάλα, κουβαλώντας εκτός από το βάρος των δικών της χρόνων και μια λεκάνη με λίγα πλυμένα ρούχα. Πήγε στο συρματόσχοινο και αφού τα άπλωσε με σχολαστικότητα και τάξη πλησίασε προς το μέρος μας.
Ανασηκωθήκαμε από ευγένεια, μας χαιρέτησε και εκεί από την έξω πλευρά του συρματοπλέγματος εμείς και από τη μέσα εκείνη, συστηθήκαμε. Η Βάσω, ο Γλάρος, η Γλαρένια και τα γλαρόπουλα.
Μας ρώτησε "πούθε ερχόμαστε" και κουβέντα στην κουβέντα μισοεπιβεβαιώθηκε και η απορία του Γλάρου. Μίλησε για το λατρεμένο της σύζυγο και μακαρίτη, πόσο καλός ήταν και έφτασε στα παιδιά της και τις νύφες "που δε θέλουνε να την ξέρουνε, 84 χρονών γυναίκα" και ο λόγος ...το αρχοντικό.
- Εσύ, γυρίζει σ' εμένα, πολύ όμορφη είσαι..
- Ε, κυρά Βάσω, την έπαιρνα εγώ αν δεν ήταν όμορφη και καλή; συμπλήρωσε ο Γλάρος.
Τότε η γερόντισσα, πήρε σοβαρό ύφος, σκύβει περισσότερο προς το συρματόπλεγμα και με μια δόση αμφιβολίας, άλλη τόση διερεύνησης, μου είπε το εξής χαρακτηριστικό, με αργές και κοφτές κουβέντες, καρφώνοντας το βλέμμα της στο δικό μου:
"Τον άντρα σου και τα μάτια σου"
Δε θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το βλέμμα.
Αποχαιρετιστήκαμε και συνεχίσαμε το δρόμο μας για τον προορισμό μας.
Δεν την ξεχάσαμε και αργότερα σε άλλο μας ταξίδι, σταματήσαμε, μας άνοιξε, χάρηκε που μας είδε, μέχρι μια γλάστρα με ένα φυτό που μου άρεσε, μου χάρισε.
Στο επόμενο ταξίδι μας, ένα χρόνο αργότερα, το σπίτι είχε ανοιχτά παράθυρα και δύο αυτοκίνητα αραγμένα στον τεράστιο κήπο.
Κυρά Βάσω, εκεί ψηλά που είσαι, θέλω να ξέρεις πως έτσι τον φρόντιζα πάντα...."σαν τα μάτια μου", όχι γιατί μου το είπες, αλλά γιατί το αξίζει!
ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ!
Sunday, April 8, 2007
Αναστάσιε και Αναστασία...
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!Μάθε για το όνομά σου:
"Αυταρχικός και δυνατός χαρακτήρας ο Αναστάσιος, προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους και συνήθως τα καταφέρνει. Δίνει σημασία στα υλικά αγαθά και συνήθως κοπιάζει για να τα αποκτήσει. Του αρέσει να δίνει συμβουλές στους άλλους όπως και της Αναστασίας, που είναι πιο μαλακιά. Αλλά αργότερα εγωκεντρική..."
(Τα στοιχεία τα βρήκα.... ούτε και θυμάμαι πού.
Αυτό που δε μου κάθεται καλά είναι το ξεκάρφωτο: "Αλλά αργότερα εγωκεντρική..."
Δηλαδή νωρίτερα τί ήσουν Αναστασία;
Για πες μας σε παρακαλώ.
΄Οχι τίποτε άλλο, για να μη συνεχίσω την ανάλυση του χαρακτήρα μας κάθε που γιορτάζουμε.....)
(Τα στοιχεία τα βρήκα.... ούτε και θυμάμαι πού.
Αυτό που δε μου κάθεται καλά είναι το ξεκάρφωτο: "Αλλά αργότερα εγωκεντρική..."
Δηλαδή νωρίτερα τί ήσουν Αναστασία;
Για πες μας σε παρακαλώ.
΄Οχι τίποτε άλλο, για να μη συνεχίσω την ανάλυση του χαρακτήρα μας κάθε που γιορτάζουμε.....)
"ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"
ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΣ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ
"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ",σε όλη την blog-o-ΠΑΡΕΑ!
ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ!
Friday, April 6, 2007
Thursday, April 5, 2007
"ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ"
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ' ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.
Tuesday, April 3, 2007
AΠΟΛΥΕΤΑΙ!!!!.....
ΝΑΙ, σας λέω, Α-ΠΟ-ΛΥ-Ε-ΤΑΙ!
Αυτός απολύεΤΑΙ. εγώ τρελλαίνοΜΑΙ....
Πέρσυ τέτοιες μέρες, άκουγα το ομώνυμο CD και έκλαιγα με μαύρο δάκρυ.
Του ετοίμαζα το σακ-βουαγιάζ με τα απαραίτητα (όπως κάθε μανούλα) και με έπνιγαν οι λυγμοί.
΄Οχι για μένα μα γι' αυτόν τον ίδιο, την ψυχολογία του και το πως θα αντιμετώπιζε τη νέα κατάσταση.
Θαρρείς και τον έχω μονάκριβο.Τα ίδια πέρασα και με το μεγαλύτερο, τα ίδια, το ξέρω, θα συμβούν και με τον επόμενο.
Θα μου πεις υπερβολή. Βλέπεις, όλοι τα έχουμε καλομαθημένα τα βλαστάρια μας και η ανησυχία μας (με τόσα που συμβαίνουν), γίνεται εφιάλτης.
΄Ομως, φέτος τέτοιες μέρες και πάλι, ΛΑΜΠΩΩΩΩ!!!
Και μιας που έμαθα πρόσφατα περί ποίησης λίμερικ, πρώτα από το φίλο george, ο οποίος, βλέποντας την άγνοιά μου, με παρέπεμψε στην κυρά-δασκάλα marilia, ενεργοποιήθηκε ο ποιητικός μου οίστρος (είναι και άνοιξη βλέπεις) και νάτο, το έστησα, το επίκαιρο, σατυρικό και ολίγον αυτοσαρκαστικό:
Και μιας που έμαθα πρόσφατα περί ποίησης λίμερικ, πρώτα από το φίλο george, ο οποίος, βλέποντας την άγνοιά μου, με παρέπεμψε στην κυρά-δασκάλα marilia, ενεργοποιήθηκε ο ποιητικός μου οίστρος (είναι και άνοιξη βλέπεις) και νάτο, το έστησα, το επίκαιρο, σατυρικό και ολίγον αυτοσαρκαστικό:
Το μεσαίο το γλαράκι, που 'ναι όμορφο αντράκι
Πήγε πέρσυ φανταράκι
Τρόμαξε να συνηθίσει
Και τη μάνα είχε ...ψοφήσει
Κι' απολύεται τώρα το μεσαίο το γλαράκι και το όμορφο αντράκι!
Ο Γλάρος με λέει "Χαζομάνα".... Φαίνομαι;.....
Σας αφήνω όμως, γιατί πνίγομαι στις δουλειές, έχω και να του ζυμώσω ψωμάκι, από 'κείνο που λέγαμε τις προάλλες....
Τρόμαξε να συνηθίσει
Και τη μάνα είχε ...ψοφήσει
Κι' απολύεται τώρα το μεσαίο το γλαράκι και το όμορφο αντράκι!
Ο Γλάρος με λέει "Χαζομάνα".... Φαίνομαι;.....
Σας αφήνω όμως, γιατί πνίγομαι στις δουλειές, έχω και να του ζυμώσω ψωμάκι, από 'κείνο που λέγαμε τις προάλλες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου