΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι (β΄)

Κάθε φορά που κατεβάζει ο κυνηγός ένα πουλί

κάτι επαναλαμβάνεται στο χρόνο

Δεν είναι μόνο η ηχώ της τουφεκιάς

(το αίμα ράβει σαν κλωστή την ένδυση του αέρα),

μα και η πτώση της ζωής

που κάνει κύκλους.

Που κάνει κύκλους, κύκλους, κύκλους,

κύκλους, κύκλους,

τ’ άβατο ξετυλίγει τ’ ουρανού,

τυλίγοντας του εωθινού τα μετακόσμια ξόρκια.

Κάθε φορά που κατεβάζει ένα πουλί ο κυνηγός,

μες στον καθρέπτη του πρωινού

αποτραβιέται ο χρόνος.

Έξω αφήνει μόνο μια στιγμή

μετέωρη, σαν κόκκινο φτερό,

πάνω απ’ το σώμα.

Μια ολομόναχη στιγμή,

ν’ αντανακλά το θάνατο στο σώμα.

Σταύρος Ζαφειρίου, Εωθινόν

΄Ερμα φτερωτά....

Kαι κλείνω με την ευχή προς τους φίλους κυνηγούς...

Γεια και χαρά σας κυνηγοί

κι’ αέρα στα πανιά σας,

Ούτε πουλί πετούμενο

μη βρίσκεται  μπροστά σας !

Δε ζητώ να μου συγχωρήσετε τούτη μου την έκρηξη, όμως να θυμάστε πως των μικρών παιδιών η συνείδηση  σημαδεύεται από εικόνες,  που χαρακτηρίζουν τις λειτουργίες των μεγάλων.

Στην παιδική μου μνήμη  λοιπόν, έχει ...σκαλώσει η εικόνα του πατέρα μου,  όταν γυρίζοντας μια φορά από το κυνήγι,  είχε στο στήθος του απλωμένη ωσάν ...τον εσταυρωμένο, μια άμοιρη κουκουβάγια, που η κακή της τύχη την οδήγησε στο δέντρο που εκείνος σημάδευε συκοφάγους.

Τελικά πρέπει κατά βάθος να είμαι πολύ "μαυρόψυχη",
αφού τρελαίνομαι να βλέπω τέτοιες απείρου κάλλους σκηνές ...

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Το ξανάκαν᾿....

maria ΜΟΥ

 Artanis ΜΟΥ

Κνάκαλέ  ΜΟΥ(από ΟΡΘΑΚΟΦΤΑ)

 Μηθυμναίε ΜΟΥ

 Hfaistiwna-κο ΜΟΥ

paraskevi ΜΟΥ malouxou

 ΦΩΤΕΙΝΗ  ΜΟΥ

nikiplos ΜΟΥ

 ΞΗΜΕΡΑΚΗ ΦΑΝΗ ΜΟΥ

κοπέλα ΜΟΥ με το καναρινί φόρεμα

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS  ΜΟΥ

 Άστριά ΜΟΥ

 leondokardos ΜΟΥ,

Διανύοντας  οι ΄Ελληνες τη δυσκολότερη μέχρι σήμερα περίοδο, που Κύριος οίδεν

 τι ακόμη μας περιμένει, βρίσκομαι σε μια κατάσταση  απόλυτης κακοδιάθεσης και

συγχωρείστε με για τα αναπάντητα σχόλιά σας της προηγούμενης ανάρτησης.

Τούτo τον καιρό λοιπόν, που  θέλουμε δε θέλουμε- τυραννιόμαστε με τις περικοπές μισθών και συντάξεων ή την κατάργηση δώρων και επιδομάτων,  με τις χρεοκοπίες  και δε συμμαζεύεται, σκέφτηκα  -η ...μαυρόψυχη-  να κορνιζάρουμε τα έντυπα από παλαιότερες μισθοδοσίες μας  ή  δώρα Χριστουγέννων,  γιατί ποτέ πια δεν πρόκειται να ξαναδούμε τις παλιές αποδοχές μας.  ΄Ασε, που εδώ και ένα μήνα στο σπίτι μου, μένουν στερεωμένα στον πίνακα όχι ανακοινώσεων αλλά ...χαρατσιών τα ΑΠΛΗΡΩΤΑ. Φόροι, Δ.Ε.Η και δε συμμαζεύεται, έτσι για να μου δημιουργούν μεγαλύτερο άγχος. 
Ποιος το  περίμενε, ότι θα έρχονταν τόσες ανατροπές μαζεμένες στη ζωή και την καθημερινότητά μας...  

 Τριγυρνώντας στο διαδίκτυο αλλα και σε αδημοσίευτες αναρτήσεις μου,  έτσι για να διώξω την κακή μου διάθεση,  μετά την ανάρτηση:   "Χαμογελάστε γιατί χανόμαστε",  που έστω και καθυστερημένα είχα τότε δει,

θυμήθηκα την πιο πετυχημένη ανάρτηση για το  θέμα των  παλαιότερων "καυτών" ημερών,

 σε ένα πολύ ωραίο μπλογκ,

 όπου πολύ διασκέδασα με την εξαιρετική του, πολύ επίκαιρη  αλλά και απολαυστική μαντινάδα.

Φίλε mortal,  το χούι όμως δεν κόβεται  κι'  εκείνος  το ...ξανάΚΑΝ....


Γελάτε, γιατί χανόμαστε...

Καλή μας εβδομάδα!!!

ΑΠΑΛΛΑΞΟΝ...

Οι μέρες μικραίνουν,  οι νύχτες μεγαλώνουν  το φθινόπωρο καλά κρατεί και ο νους του ταλαίπωρου πολίτη ψάχνει τρόπους, για να  κάνει υποφερτή την ανυπόφορη  καθημερινότητά του.

Πού μας έφτασαν...

Συμβαίνουν στις μέρες μας ΚΑΙ αυτά...

"΄Ετι δεόμεθα  υπέρ του διαφυλαχθήναι  εκ των 300 τυράννων του κοινοβουλίου τούτου  και απαλλάξει το έθνος ημών και του Ελληνικού λαού εκ της τυραννίας του... ταύτης.


ΑΠΑΛΛΑΞΟΝ, ΑΠΑΛΛΑΞΟΝ,  ΑΠΑΛΛΑΞΟΝ, 


Θεοτόκε Παρθένε το γένος ημών'"




1/11/11


...και μείναμε στον άσσο...


ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!

΄Αλλος για Σάμο θα τραβά κι' άλλος για Σαντορίνη...

 

Οι ΄Ελληνες ανέκαθεν ζούσαν δικούς τους κόσμους

και πάντα χωριζόντανε σε κλέφτες κι' αστυνόμους

Aφού κανένας απ' "αυτούς"  δε θεμελίωσε νόμους

ώστε τους κλέφτες εσαεί να χώσει σε ...υπονόμους

Μην τρελαθούμε, δηλαδή....

Σήμερα,  λοιπόν, λέω...

ααα... και ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ,

 έτσι για αποτοξίνωση από το πασχαλινό φαγοπότι...

λίγο να...θειαφι-στούμε...

΄Οοοοχι δεν μπήκε στο  γλαραίϊκο ανάποδα ο Μάης, πονηρό μυαλό εσύ...  ούτε σαλτάρησε ο γλάρισσα,  αλλά  η προχθεσινή φυτοσυμβουλευτική ανάρτηση του γεωπόνου-ανθοκόμου και αρχιτέκτονα τοπίου  Μανώλη Σωτήρη,
με θέμα τη χρησιμότητα  του θείου και όχι βέβαια του εξ Αμερικής Σαμ... 
αλλά του θειαφιού  στα οπωρο- κηπευτικά,  τί λες μου θύμισε;... 

΄Εχω και παλαιότερα αναφερθεί  στα αποκόμματα που μάζευα στην προ blogging εποχή. Είχα μαζί σας μοιραστεί του λούπου τη χρησιμότητα και τις εφαρμογές....

Το απόκομμα που παρακάτω παραθέτω και ενυπόγραφη επιστολή προς τον  παλαιότερο Υπουργό Υγείας Μανώλη  Σκουλάκη, συμπεραίνω πως πρέπει να δημοσιεύθηκε σε ημερήσια εφημερίδα, που ατυχώς δε σημείωσα, περί το 1988-1989 μιας και ο Γκούκλης λέει πως τότε διετέλεσε Υπουργός

Λες.... να είχε δίκιο ο Λυκειάρχης

ή 

 ...να μην πρόλαβε... 

απ' το πολύ το θειάφι;...

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!!!

Ζεστό και χαρούμενο ΜΗΝΑ!!!!!

Οι γιορτινές προετοιμασίες της γλάρισσας

Στολίσατεεεεεεε;

Πολύ μου αρέσουν οι χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες. Χρώματα, στολίδια, λαμπιόνια μέσα κι’ εξω σε όλο το σπίτι.

και στην κουζίνα ο …πυρετός του φούρνου και των ταψιών.

Κανέλες και γαρύφαλλα, βανίλιες, μαστίχες και ανθόνερα.

Μόνο το τζάκι δε συμμετείχε μέχρι προχθές σε όλον αυτό τον πανζουρλισμό λόγω της καλοκαιρίας, αλλά για από ‘δω και πέρα θα καίει …αναδρομικώς.

Mεταξύ μας… δεν με ενθουσιάζει καθόλου η ιδέα πως θα

γιορτάζαμε θαρρείς και είμαστε στο Cape Town.

Εξακολουθώ, που λες, να επιμένω ελληνικά, όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες τούτη τη γιορτινή περίοδο και να που
μόλις σήμερα είδαμε άσπρη μέρα…

Κάθε χρόνο, όπως έχω ξαναπεί, με τους πρώτους στολίζω για τα Χριστούγεννα, αλλά έτσι και …ξεστολίζω…

Θεωρώ πως μετά την Πρωτοχρονιά δεν υπάρχει λόγος να …αιωρούνται τα γιορτινά στολίδια.

Το ίδιο κάνω και με τα γιορτινά γλυκίσματα.

Εκεί λοιπόν ανάμεσα σε λεκάνες, ζύμες και ταψιά…αφού φούρνισα τους κουραμπιέδες μου, κατευθείαν …η γλάρισσα στο  στο πι-σι, μέχρι να ξεφουρνίσω.

Και βρήκα πάλι ωραία και διασκεδαστικά πράγματα που αμέσως τώρα φίλε μου μοιράζομαι μαζί σου, έτσι για να ξεφύγει το μυαλό από την πολλή γκαντεμιά που ως έθνος μας παραδέρνει …

• Εν αρχή ην τo bit

Κάπως έτσι ξεκινάει o συμπλόγκερ konsoulito σε μια παλαιότερη ανάρτηση που μου τράβηξε την προσοχή. Πολύ τη διασκέδασα και σου προτείνω να διαβάσεις αν δεν έτυχε μέχρι σήμερα

• Λαμβάνω και ένα μεϊλάκι με την επίκαιρη γελοιογραφία
  

• και το άλλο μέιλ, που κακά τα ψέματα πικρές αλήθειες θίγει, μιας και στην πατρίδα μας δεν έμεινε τίποτε όρθιο: “Άκυρα τα Χριστούγεννα για φέτος στην Eλλάδα μας!!! Η γέννηση ματαιώνεται !!! Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση, η Φάτνη να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος, η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού, οι Άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας των ελεγκτών και οι 3 Μάγοι φοβούνται ότι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες..!!! “
• Παίζω και το παιχνιδάκι που βρήκα αρκετά διασκεδαστικό
• Tο αποτέλεσμα ήταν πως από τη βιασύνη μου να φουρνίσω …για να μη μένει μόνος του ο υπολογιστής (έτσι λέμε τώρα την e-ξάρτηση), κάτι δεν ακολούθησα πιστά από τη δοκιμασμένη και επιτυχημένη μου συνταγή…και
  

  φέτος οι κουραμπιέδες μου έγιναν κάπως έτσι..

Παναγία μου, τι έπαθα… έκραξα η νοικοκυρά… blogger...

Μην τρελαίνεσαι…έφη ο Γλάρος μου, χαμένοι δεν πρόκειται να πάνε… θα έρθουν τα “πιράνχας” (έτσι λέει τα γλαρόπουλα)

και θα ψάχνεις να τους βρεις…

Και του χρόνου, γυναίκα μου και… ας ξαναχαλάσουν…

Να είστε και να είμαστε όλοι καλά και να απολαμβάνουμε το δώρο που μέσω της τεχνολογίας μας προσφέρεται και που είναι η

“αμοιβαία – αμφίδρομη και αληθινή μας επικοινωνία“

"Κυρά Γλαρέντζα...

...τι θα γίνει... θα σηκώσεις καμιά φορά το κεφάλι από το πληκτρολόγιο;"
είπε με ειρωνικό ύφος ο Γλάρος μου, αλλά και ...με υποβόσκουσα δόση παράπονου.

Ναι σου λέω, το νιώθω πως τον έχω παραμελήσει από τότε που έμπλεξα με το blogging, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που από κοινού συγκινούμαστε
με τα όμορφα της ζωής,

άλλες που μαθαίνουμε πράγματα
(ασήμαντα θα σκεφτείς και με το δίκιο σου),
που όμως δε γνωρίζαμε κι ας περνάμε από εκεί όσες φορές ανηφορίζουμε για ένα καθόλου αδιάφορο κομμάτι γης, που είχε πριν χρόνια αγοράσει ο Γλάρος μου και είναι γεμάτο με απολιθωμένα όστρακα.



και άλλες πάλι, που γελάμε και διασκεδάζουμε (μακριά από μας...) με τα χαριτωμένα...
Μεταξύ μας...θα το είχα κρεμάσει...
0Ευτυχώς τα καμάρια μου ποτέ δεν είχαν τέτοιες ...ακραίες συμπεριφορές.


΄Ομως, να με πει και ...Γλαρέντζα;


Αλήθεια πώς σου ήρθε τούτο πάλι; τον ρώτησα.
Η έκφραση "αντίο Γλαρέντζα",
απάντησε, που σου είπα προ καιρού σχολιάζοντας την επικαιρότητα,
αλλά και όλα τ' άλλα που τελευταία με ανησυχούν ιδιαίτερα,
και τις συνέπειες των οποίων θα πληρώσουμε όλοι... δηλαδή οι πολλοί
είναι και ιστορική και... θα έλεγα πολύ επίκαιρη... μα καλά δεν την είχες ξανακούσει;
Την είχα, απάντησα, νομίζω πως έχει αποδοκιμαστική και απαξιωτική έννοια, αλλά πέραν τούτου ουδέν....


Τάδε έφη Γλαρένια... και να 'ναι καλά ο Γκούγκλης,
που έμαθα για το φράγκικο λιμάνι και το κάστρο στην Κυλλήνη.



΄Οπως επίσης, πως μέχρι κωμωδία από τον Πολύβιο Δημητρακόπουλο ...είχε γίνει η Γλαρέντζα (και τούτο δεν το γνώριζα) από τον αγαπημένο
Πολ Αρκάς - "Χρυσή και Σιδηρά Διαθήκη"
που έχω παλαιότερα αναφερθεί,
αλλά και ακόμη παλαιότερα μέσω ενός μπλογκο-παίχνιδου:

" Βιβλιο-πρόσκληση και ...όχι μόνο

Οι όροι του νέου παιχνιδιού που με προσκάλεσαν οι: kaveiros, Μαράκι το...Μικρό μας και η tzotza μας, είναι οι παρακάτω και είναι ήδη γνωστοί:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρί0σκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (από τελεία σε τελεία) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Γυρίζω το κεφάλι , πάνω πάνω το μπορδο-ροδο-κόκκινο βιβλίο που προ καιρού σε μια συζήτηση με ένα συνάδελφο "έχει διαχρονικά αποφθέγματα" μου είπε.. . "το έχω διαβάσει" του λέω, "καιρός να το βγάλω στην επιφάνεια για φρεσκάρισμα"... και εκεί έμεινε. Πού χρόνος όμως, είναι βλέπεις και το blogging...

"Σ' αφήνει και καθόλου ο ΠΙ-ΣΗΣ ", το 'βγαλε πάλι ....το φαρμάκι του Γλάρος...

Μερικά γεγονότα στη ζωή μας όμως, όπως αποδεικνύεται στην πορεία, θαρρείς πως έχουν το σκοπό τους...

Βρισκόταν μπροστά-μπροστά στο ράφι, διαφορετικά δεν επρόκειτο να βρεθεί στα χέρια μου τη συγκεκριμένη στιγμή.

Γραμμένο ....εις την καθαρεύουσαν και με το πολυτονικό σύστημα που, δυστυχώς, δε μπορώ να μεταφέρω λόγω πληκτρολογίου και ανοίγω τη σελίδα:

"Λοιπόν αυτή είναι η ουσία της Ιδεολογίας: μέλι δια την γεύσιν, άσμα δια την ακοήν, γοητεία δια την όρασιν, δηλαδή ένα διαρκές δόλωμα των αισθήσεων του άλλου, δια να συλλαμβάνεται ευκολώτερα εις μίαν παγίδα, να έρχεται δε κατόπιν ο τελευταίος και να επωφελήται από όλας ομού τας προηγουμένας φθοράς.

Εννοείται όμως ότι είναι φαινομενικώς "τελευταίος", διότι ευρίσκεται και αυτός μέσα εις τον κύκλον της αλληλοεξοντώσεως.

Ούτως όμως ή άλλως, δι' όλα αυτά απαιτείται μια γοητεία, η οποία δια μεν τον βίον των Ζώων ονομάζεται ειλικρινώς "Αλληλοφάγωμα", δια δε τον βίον των ανθρώπων ονομάζεται "Ιδεολογία"

Kαι όχι μόνο...
Μέχρι διήγημα από το Ν. Καραντηνό έγινε η Γλαρέντζα.

Τι μαθαίνω όσο γηράσκω η γυναίκα... και τι θυμάμαι...

Αλλά... να με πει  και Γλαρέντζα...

Πάει και τελείωσε...

... μια κουβέντα είναι να λείψεις από το σπίτι.

Γιατί όπου να πάς...

και στη χειρότερη ακόμη των περιπτώσεων, κάτι θα αποκομίσεις.
Θα αλλάξεις παραστάσεις, βρε παιδί μου. Εντυπώσεις... πώς το λένε;

Και αφού περάσεις ξέγνοιαστα και χαρούμενα, όμορφα και δροσάτα... έρχεται κι' εκείνη η... να μην πω καμιά κακή κουβέντα... ευλογημένη μέρα, που πρέπει να τα μαζεύεις, για να πάρεις το δρόμο της επιστροφής.

Ανάμικτα τα συναισθήματα.

Χαρμολύπη για τις ημέρες της ξεγνοιασιάς που πέρασαν σα νεράκι... Χαρμολύπη για τους επόμενους έντεκα (11) ολόκληρους μήνες, που θα στενάξεις, μέχρι τις επόμενες διακοπές....

Αλλά και μια ενδόμυχη ευχαρίστηση, που γυρίζεις στο σπίτι σου, τη "σειρά" σου και τη "βολή" σου, που έλεγε και η μαμά μου...

Και γυρίζω που λες και η πρώτη εντύπωση (μα κάθε φορά, περίεργο πράμα, η ίδια είναι...), μια ανακούφιση...

-Αχ, τι ωραίο το σπιτάκι μας....

Γιατί, σημειωτέον, κάθε φορά που φεύγω το αφήνω τακτοποιημένο θαρρείς και περιμένω επισκέψεις. Οπότε όταν γυρίζω, το βρίσκω περιποιημένο...

΄Ομως... όμως.... δεν παύει να το θέλει το συγυρισματάκι του και το μάτι μου.... πόρκα μιζέρια, έπεσε στις τζαμαρίες μου, που η καλοκαιρινή μπόρα, όπως θέλεις τη λες και οι σκόνες, τα έκαναν μαντάρα...

Και είναι πολλά τα άτιμα, είναι και περίεργα, θέλουνε και αρκετή δουλειά...

Να το, το αντίτιμο της ξεκούρασης...

- Γλάρε, αύριο θα φέρω ενισχύσεις...
- Ποιός μας την έπεσε παιδί μου;...
- Δε βλέπεις; αλλά πού να δεις, που δε φαίνεται τίποτε...

Αύριο, πλένουμε τα τζάμια μας....

Patsiouri μου,

το βιντεάκι είναι το δώρο

που σου είχα υποσχεθεί...