ή το άλλο παροιμιώδες, που ταιριάζει γάντι με την περίπτωσή μου
και δε θα τον διαψεύσω... "΄Οσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια".
ή όσα δε φτάνει η γλάρισσα... τα κάνει αναρτήσεις...
Διότι τι κάνεις, φίλε μου συνιστολόγε, όταν δε μπόρεσες να φύγεις ούτε για ένα μπανάκι του πτωχού λαού και το φθινόπωρο σε υποδέχεται με ...χαστούκια;
Πιάνεσαι από τις αναμνήσεις σου, κοινώς κρεμιέσαι,
σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ηρεμήσεις το επαναστατημένο σου "θέλω" και τα αμέτρητα αλλά και αναπάντητα "γιατί"...
Μιας και λοιπόν για φέτος το καλοκαίρι δεν τα καταφέραμε να κουνήσουμε με τις δουλειές που ανοίξαμε, αλλά και τις άλλες που δε θέλω να συζητώ πλέον, γύρισα το χρόνο πίσω.
Τώρα λοιπόν που ηρεμήσαμε, θα σου πω ένα "μυστικό" και κράτησέ το... πού ξέρεις, μπορεί κάποτε να σου φανεί χρήσιμο.
Αξίζει λοιπόν τον κόπο φίλε μου και θα με θυμηθείς,
αν κάποτε σε οδηγήσει ο δρόμος σου κατά ...' κει, να την κάνεις τούτη τη στάση.
Θα σε αποζημιώσoυν
το καταπράσινο τοπίο,η λίμνη, η διαδρομή προς το μοναστήρι,
που φτάνεις μέχρις εκεί με τελεφερίκ,
μέσα από μια διαδρομή μαγευτική και με πολύ πλούσια βλάστηση.
Πανέμορφες ορτανσίες με τεράστια μπλε μωβ ή ροζ άνθη στολίζουν όλη τη διαδρομή. Επιβλητικό το μοναστήρι με την περίφημη
Μadonna del Sasso ( Μαντόνα του χαλικιού),
την εντυπωσιακή
αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου,
Σκόνταψα και σε στέκι γνωστό και δεν άντεξα.... "έκλεψα" πάλι.
Και μου το κάνω δώρο, γιατί μου άρεσε. Εγώ δεν ξέρω και δεν δύναμαι να κάνω το χαρτί να ...αιμορραγεί
"Κάποτε, δεν υπήρχες. Ήσουν απλά μια ιδέα στα μυαλά των γονιών σου. Μέχρι που ένιωσαν την ανάγκη να σε πάρουν αγκαλιά. Εσένα. Που δεν υπήρχες.
Έτσι, αποφάσισαν να κάνουν την πιο αντιδημοκρατική πράξη. Να συλλάβουν έναν αθώο.
Εννέα μήνες περίμενες την απόφαση του δικαστηρίου, που τελικά ήταν καταδικαστική. Σε τράβηξαν από το κεφάλι και σου έκοψαν την αλυσίδα που σε κρατούσε.
Ύστερα, οι υπεύθυνοι της σύλληψης έκαναν το παν για να σε προστατέψουν. Μέχρι να μάθεις τα κόλπα της φυλακής. Για να μπορείς να προστατευτείς από μόνος σου.
Ώσπου, τα κατάφερες. Στάθηκες γερά στα πόδια σου. Έχτισες το δικό σου κελί, αγάπησες τη φυλακή σου, τους συγκρατούμενούς σου. Ζούσες ανέμελα.
Μέχρι που ένα βράδυ ένας άπειρος κρατούμενος σε ρώτησε:
Σήμερα μου δίνεται η ευκαιρία και με αφορμή την ανάρτηση του Ιωάννη Τ. , να κάνω κάτι που έπρεπε να είχα πράξει προ διετίας.
Το μπλογκ "ΑΣΠΑΣΤΌΣ" , η ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ και Γλαρένια για τους φίλους της, ευχαριστεί από καρδιάς την Ελένη Νανοπούλου για το δια των χειρών της πολύτιμο έργο της "δώρο στη Γλαρένια" (βλ. φωτο)
"...από τότε που ανακάλυψα το blog σου δεν ξέρω γιατί αλλά αυτός ο πίνακας που σου στέλνω αντιπροσώπευε για μένα εσένα, με μια δόση ανέμου ταυτόχρονα. Και τούτον συμβολίζει το τυλιγμένο σώμα...
...Ο πίνακας είναι ακουαρέλα σε καμβά, και τον έχω φτιάξει αρκετά χρόνια πριν, είναι ίσως από τα λίγα κομμάτια της δουλειάς μου που υπάρχουν στην κατοχή μου.
(ίσως να μην είναι και το καλύτερο από τεχνικής άποψης, μα έχει λίγο καρδιά μικρού παιδιού, όπως προ- είπες)
...με πολύ αγάπη και έγνοια mist
κατά τον νονό μου Ελένη"
Ελένη μου, επίτρεψέ μου, τολμώ τον μέσω της διαδικτυακής ανωνυμίας ενικό, ως ένδειξη οικειότητας (εμείς στην Αργολίδα είμαστε αυθόρμητοι), φιλίας και ευγνωμοσύνης.
Σ' ευχαριστώ για την πολύτιμη προσφορά σου,
αλλά και δεν ξεχνώ τα καλά σου λόγια, όταν χρειάστηκε.
Η Ελένη Νανοπούλου γεννήθηκε στο Άργος. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Τμήμα Οπτικής, σπούδασε Σκηνογραφία - Ενδυματολογία στη Σχολή του Λυκ. Σταυράκου, και εργάζεται στο θέατρο το κινηματογράφο και την τηλεόραση. Στην επαγγελματική της διαδρομή έχει συμμετοχές ως Σκηνογράφος-Ενδυματολόγος σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις.
Το «Ολόγραμμα» που εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ είναι η πρώτη της δημοσιευμένη ποιητική συλλογή. Το ‘’Ολόγραμμα’’ είναι ένα σώμα, με πέντε ενότητες γραφής, με στόχο όμως να μπορεί η κάθε μια να σταθεί και μόνη. Από την ποίηση του ‘’Ολογράμματος’’ δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα δημοσιευμένο κάποιο δείγμα γραφής στο διαδίκτυο μήτε σε λογοτεχνικό περιοδικό.
Άλλα ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ρωγμές τεύχος 8ο.
Δραστηριοποιείται τα δύο τελευταία χρόνια στο διαδίκτυο, και διατηρεί τη σελίδα ‘’Σταγόνες από μελάνι’’
"Ζωγράφισε με κιμωλία στον τοίχο ο Ήχος Πλάγιος. Μόνος..." και τον ευχαριστώ που μέσω της ανάρτησης του μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω το λιγότερο δυνατό , που να αρμόζει, για την Ελένη Νανοπούλου
Ενδέκατος είναι στο τωρινό ημερολόγιο ο Νοέμβρης μα κάποτε υπήρξε ένατος και το όνομά του έχει προέλθει από το λατινικό novem που σημαίνει εννιά.Για τους αρχαίους ήταν ο μήνας των... κουκιών!
Πυανεψιών* (Αττικός μην) για το διάστημα από 16 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου , το όνομά του προήλθε εξαιτίας μιας σημαντικής γιορτής (Πυανέψια) προς τιμήν του Απόλλωνα, κατά την οποία έβραζαν και έτρωγαν κουκιά (πύανοι) Μαιμακτηριών για το διάστημα από 16 Νοεμβρίου έως 15 Δεκεμβρίου. Αρχίζει ο χειμώνας, αρχίζουν τα κρύα, τελειώνουν οι γεωργικές δουλειές και τα ψέματα...