Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Στην τέχνη όλα επιτρέπονται


«Ενα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο».
Οδυσσέας Ελύτης

Με τα "γυμνά" εμείς οι ΄Ελληνες ειδικότερα, είμαστε άριστα εξοικειωμένοι. ΄Εχουμε δει συγκλονιστικά αρχαιοελληνικά, όπως και πληθώρα μεταγενέστερων γλυπτών, εξαιρετικών ανά την υφήλιο δημιουργών, που καθόλου μα καθόλου δεν προκαλούν και για ποιο λόγο εξάλλου, εφ’ όσον το κίνητρο και η πρόθεση του δημιουργού ήταν η πιστή και ρεαλιστική απόδοση συγκεκριμένων μορφών.

Τον Ιανουάριο λοιπόν του 2006 στο Παρίσι, στο Fondantion Cartier pour l' Art Contemporain, εκτέθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία το έργο του Ron Mueck, Αυστραλού δημιουργού, που βρίσκεται εδώ και μια δεκαετία στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης τέχνης.
Το έργο του κινείται ανάμεσα σε ανθρωπόμορφες και ρεαλιστικές φιγούρες, οι οποίες αποδίδονται με τα γλυπτά του, γυμνά και όχι μόνο.

-->

Οι ηλικιωμένες κυρίες στην παρακάτω εικόνα δεν είναι επισκέπτριες της έκθεσης
αλλά ...δύο από τα εκθέματα.



Περισσότερα και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα υπάρχουν στο slide που ακολουθεί:


-->



γλυπτική [1].
View SlideShare presentation or Upload your own.


Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στον ΄Αρη,

με την ευχή να πραγματοποιήσει στην Αγγλία το όνειρό του

και η βιολίστριά μας,

να βλέπει πάντα το πρόσωπό του,

"...ολόκληρο ένα χαμόγελο"

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

...και λόγο δεν εκράτεις....


Εγώ δε ήμουν αυτή, που στα σχόλιά μου παρακαλούσα να αλλάξει ο καιρός;
Που ζητούσα βροχές και κρύα, χιόνια και ...καταιγίδες, που λέει ο λόγος ;
Από τη Δευτέρα που χάραξε ο θεός τη μέρα λοιπόν, έτσι χωρίς λόγο, αιτία και αφορμή, μαύρη μαυρίλα με έχει πλακώσει.... έπεσαν έξω τα καράβια μου... οι μετοχές μου... ούτε κι' εγώ ξέρω τί....
Καλά τα λέει ο σοφός μας λαός :"Δάσκαλε που δίδασκες...."

Περιπλανιόμουν άκεφα, που λες, στο διαδίκτυο και έψαχνα, διάφορα και άσχετα πράγματα και όλως περιέργως σε πολλά χρήσιμα και άλλα διασκεδαστικά σκόνταψα.
Με τούτο το τρυφερό και γλυκούλι,
που βρήκα στο φίλο BlueElephant
χαμογέλασα με συμπάθεια....


Μιας και έφτιαξα διάθεση λοιπόν, λέω να ξεκινήσω σιγά σιγά τα χριστουγεννιάτικα στολίδια στο μπλογκάκι μου...




΄Αντε, να στολίζουμε κοπέλες και να ομορφύνουμε τα μπλογκάκια μας....

Εν τω μεταξύ, έλαβα και e-πρόσκληση από τον αγαπημένο μου
Γιάννη Φιλιππίδη

για την παρουσίαση της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου του

Ο εραστής, η μέλισσα κι' ένα μικρούλι "αχ"

Γιάννη μου με τιμάς, σ' ευχαριστώ και θα το προσπαθήσω.

(H πρώτη εικόνα είναι του καλού μου ηλιογράφου)

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Ενός κα-Λ-ού μύρια έπονται...


Πέρυσι, μου επιφυλάξατε με τις θερμές σας ευχές, τα δώρα και τα στιχάκια σας ανέλπιστη και πο
λύ ευχάριστη γιορτή.



Τη χθεσινή ημέρα, άνετα μπορώ να τη χαρακτηρίσω ως ημέρα των εκπλήξεων.
Τόση χαρά και συγκίνηση για δεύτερη και συνεχόμενη χρονιά δεν την έχω ξαναζήσει.
Συγχωρείστε με και δεν θα ήθελα να παρεξηγηθεί η επιθυμία μου να τις θέλω όλες αυτές τις εκπλήξεις συγκεντρωμένες, αλλά θέλω να υπάρχουν και να τις βλέπω ανά πάσα στιγμή και αυτό κάνω σήμερα.
Δουλειά μπελαλίδικη, αλλά ΤΟΝ AΞIZEI TON KOΠO!




Στα φετινά μου γενέθλια λοιπόν, την πρώτη δωρο-έκπληξη την πήρα, αξημέρωτα ακόμη, από τον αγκαθωτό μου κάκτο,



του οποίου συνήθως η ανθοφορία σταματάει από το μήνα Αύγουστο.
Ως φαίνεται η παράταση της καλοκαιρίας τον
απολώλανε...



' Υστερα έρχεται από τον b|a|s|n|\i/a και το λουλουδικό που αγαπώ


κα που αν θυμάστε πέρυσι, στην από 19 Νοεμβρίου και με τίτλo "Το χρώμα με μάρανε..." ανάρτησή μου, το πλήρωσα ....αλμυρό φυστίκι...
Kαι ακολουθεί άλλη ευχάριστη έκπληξη, με τις τετράστιχες και συγκινητικές ευχές:
"Φτωχά τα λόγια, μα οι ευχές Είναι πολύ μεγάλες
Κι’α
ν είναι μπόρα η ζωή, Να ’ναι χαρές οι στάλες!"


μιας νέας φίλης, της agapi,
από την πανέμορφη Μυτιλήνη μας, π
ου μόλις χθες e-γνώρισα.
Μα πόσοι αγαπημένοι κατάγεστε ή βρίσκεστε εκεί τέλος πάντων, θα με κάνετε να ...τραβολογάω το Γλάρο μου το καλοκαίρι στο νησί.....


Και συνεχίζω με την ανασαιμιά,


και μπλογκο-
βαφτιστήρα μου που με τίμησε με την ανάρτησή της, από το νέο της "στέκι",



την αμά(λ)θεια,


Να ‘χεις υγεία πάντοτε,

σε όλη τη ζωή σου!!


Να χαίρεσαι τους γλάρους σου,


όπως ποθεί η ψυχή σου!!




την αθηνά,





την venceremos και τους λυρικούς της στίχους:


οπου πατας
κι οπου κοιτας
κι οπου μοσχομυριζεις..
οπου αγαπας
κι οπου φιλας
κι οπου αρμενιζεις
λιακαδα, ροδα, λουλουδα..
κι' οτι ποθεις γλαρενια
ν' αφηνεται στα χερια σου
χωρις κοπο κι' εννοια!!!


τον ωκεανό με το όμορφο τετράστιχο:

χρονια πολλα απο καρδιας
παντα να ναι δοσμενα..
και στης καρδιας την τραπουλα
καλα να ναι κρυμμενα..
τη marilia με του κήπου της τα ρόδια,

το side21, με τούτο το ζεστό μα και πολύ χαριτωμένο τετράστιχο:


Γλαρένια μου Χρόνια Πολλά
Δέξου τα κι από μένα ..
.
Μέσα απ' τα βάθη της καρδιάς

Αν κι αργοπορημένα !!!




"Σου 'χω καλή μου λείψει;
Το βλέπω στα μάτια σου... Δε!
Σου'χω φέρει τον πρώτο
Της άνοιξης τον μενεξέ.

Τρυφερός είναι, σιωπηλός, λεπτός,
Απ' την ψυχή τ'άρωμά του κυλάει,
Και το άρωμά του ξυπνά χαρές,

Η χαρά στίχους τραγουδάει.

Δέξου και το ποίημα τούτο
Σαν σιμώσεις τα στιχάκια

Θα καταλάβεις πως κι εκείνα
Του μενεξέ ειν' αδερφάκια."


τον kikop80




΄Ερχεται που λες, νωρίς το βραδάκι και η μεγάλη μου με τον καλό της με μια ανθοδέσμη.






















Καταλαβαίνεις... χαρά, ενθουσιασμός, αγκαλιές και φιλιά και σε λίγο αφού τα παιδιά έφυγαν, λέω πάω στο γραφείο μου να επικοινωνήσω με τα φιλαράκια μου.
Αμ δε....Πάνω που άρχισα να διαβάζω τις ευχές σας, χτυπάει το κουδούνι χωρίς να περιμένω κανέναν άλλο, αφού όλα τ' άλλα παιδιά έλειπαν.
Ανοίγω την πόρτα και βρίσκομαι μπρος σε οκτώ μουτράκια (έλειπε η μικρή μου) εφοδιασμένα με τα ανάλογα καπελάκια για γενέθλια και πάρτυ. Ο μεγάλος με την καλή του, η μεγάλη με τον καλό της, ο "μικρός" με τη "μικρή" του... καταλαβαίνεις τώρα... να σφυρίζουν δαιμονιωδώς με γιορτινές καραμούζες.... και να ξεφωνίζουν σαν χαρούμενο μελίσσι.
Μπαίνουν μέσα όπου σε κλίμα ευφορίας και πανηγυρισμών, μας μασκαρεύουνε με το Γλάρο μου από ένα καπελάκι γιορτινό,




απλώνουν μια σειρά από ροζ μπαλόνια (η αδυναμία μου)

και άλλα λουλούδια.
΄Ενα χέρι σπρώχνει μπροστά μου μια τούρτα

με ανεξακρίβωτο και απροσδιόριστο αριθμό κεριών.
Μα πόσα βάλατε βρε παιδιά; ΄Οσα μας είχανε περισσέψει λένε...


΄Ενα άλλο χέρι τα ανάβει με αστραπιαία κίνηση και αρχίζουν ξελιγωμένα από τα γέλια το ασματάκι:


Να ζήσεις μητερούλα και χρόνια πολλά,
γριούλα να γίνεις με άσπρα μαλλιά.


Στο άκουσμα του θρυλικού "μητερούλα", χτυπηθήκαμε με το Γλάρο...


΄Ολα έγιναν αστραπιαία. Μέσα σε είκοσι λεπτά και έφεραν την "ανάσταση" στο σπίτι!!!
Αισθάνθηκα σα μικρό παιδάκι από τον αιφνιδιασμό της έκπληξης, που μου επιφύλαξαν τα ...παλιόπαιδά μου φέτος και με έκαναν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένη!


Επίσης να ευχαριστήσω ιδιαίτερα για τις ευχές τους: τον αντώνη, την kalynama, το tzonako, την αλεξάνδρα, τη faraona, τον hfaistiwna, τον busy bee, τον kostaslogh, τον αν ακούς (που συνεορτάζαμε), τον lockheart, τη faraona με το εκπληκτικό της video-δωράκι, την ανασαιμιά και ...blog0-βαφτιστήρα μου, τον laplace78, την kiki, τον gvarvakis με τον Ιωνάθαν το Γλάρο, την artanis, τη Μαρία Τζιρίτα, την tdjm, το skouliki, τη mane-tarious, την anastasia, τη μαριλένα, , τη σκορπίνα, που επίσης συνεορτάζαμε, τον kitsomitso, τον tovenito, το leondokardo, τον kaveiro, την άστρια, το gskastro, το Νίκο Λιολιόπουλο, το dodouli, την pentanostimi, τη χειμωνιάτικη λιακάδα, τη ζαχαρούλα, το seadreamer, το Λάκη Φουρουκλά, τον akrat, το Μηθυμναίο, τη σταγόνα, τον kosta και την αγγελόσκονή του, την πασχ(π)αλίτσα, τα τρελοτουριστάκια, τη βιολίστρια, τον ανδρόνικο, τη xaroylita, την αχτίδα, τον π.Π.Κ., τη mrs smith, την ενεσούλα, τη roadartist, την αλεξάνδρα, τη butterfly, το magsoulini, την ellinida, τον ταχυδρόμοοοοο, τη Ρίτσα Μασούρα, τη ζαφορένια, τη freedoula, το radio marconi, τo Vad, τον unclescrooge, τη sofia, την cook, τη spitogata, τον aντώνη, τον Ασκαρδαμυκτί τον exoaptonkyklo, τη maria ...λεμονάτη,, το patsiour-άκι, τον aristodimo, τη φαβούλα, τα ανεμοσκορπίσματα (Νικόλαος), το Vagsiok, τον κούκο....μόνο, τη mist, τη surrealist, την ilive2loveme, την eirini, τον kaveiro, τη θαλασσινή όμορφιά, το ψιθυράκι, η marianaonice, τη neni, τον habilis, το halia, τον alexi b, τον καραφλοκότσυφα, την aliki, το Δυοσμαράκι, τον Ιάκωβο, τη βίκυ, τη ζαχαρούλα, τον Παριζιάνο μας, τη redhat, τη νεραίδόσκονη, τους νέους φίλους: jk in yout life και , fieryfairy, τον akon, και το μανιταράκι.

Εύχομαι να μην παρέλειψα κανένα,

την ανάρτηση όμως θα την ανανεώνω με ό,τι προκύπτει.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ,


να είμαστε καλά
και του χρόνου.

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Συν ένα λοιπόν...


Ξέρεις πόσες φορές στο χρόνο που πέρασε έκανα "κλικ" στις περσινές πολύτιμες λέξεις σου;
Ξέρεις
πόσες φορές συγκινήθηκα, γιατί ένιωσα
πως ήταν λόγια της καρδιάς;
Ξέρεις
και πόσες ακόμη ευχήθηκα οι ....καλές
νεράϊδες να τις πραγματοποιήσουν;



"Πενήντα λοιπόν!
Κάτι λιγότερο από τα φύλλα της τράπουλας.
Χρόνια περασμένα σε κλωστή, κόσμημα περασμένο στον λαιμό.
Χρόνια που άλλα χρόνια θα φέρουν και θα ‘χουν πιο μεγάλη ευτυχία φυλαγμένη στα χέρια τους.
Κοίταξες πολλές φορές την ανατολή από τις άκρες του κόσμου κρατημένη κι εκεί σαν τα φύλλα της τράπουλας που ανέφερα ήδη, πήραν να ξετυλίγονται οι δρόμοι της ζωής σου.
Έλεγα πάντοτε πως τα πιο τυχερά απ’ τα παιγνίδια είναι εκείνα που παίζονται με την τράπουλα συνεπώς κι όσοι την ψυχή τους πιστέψουν τράπουλα σωστά μοιρασμένη και πλεγμένη στα ίσα τότε είναι ευτυχισμένοι.
Εξακολούθησε μονάχα να ακούς το πέρασμα του αγέρα, όλα τα νέα πρώτα ο αγέρας τα φέρνει, πρώτος εκείνος το άκουσε.
Λίγα από τα χρώματα τ’ ουρανού να φυλάξεις ακόμα για τα δεύτερα παιδιά σου που θα έρθουν, τα εγγόνια σου..."

Σαν ουράνιο τόξο φαντάζουν μία-μία οι λέξεις, οι ευχές, οι έννοιες στα μάτια της ψυχής μου.
Παλέτα ζωγραφικής με χρώματα ιδιαίτερα, ονειρικά,παραμυθένια...
Καλέ μου φίλε, το κόσμημα στον άσπρο μου λαιμό, σήμερα βαραίνει...
Βαραίνει ....ΒΑΡΥΤΙΜΑ....
Σήμερα θα περάσω ακόμη μια ακριβή πέρλα...
...λευκή, καθαρή, στιλπνή.

΄Ενας ολόκληρος χρόνος.
(αλήθεια πότε πέρασε... )
Κι' εμένα μου φαντάζει σαν μόλις χθες.
Τί έκανα σ' αυτό το χρόνο;
Είμαι ακόμη κοντά σας,
είμαι γι' αυτό ευτυχής
και σας ευχαριστώ!
ΣΥΝ ΕΝΑ, λοιπόν.....
και κερνάω τούρτα,

αλλά και σαραγλί απ' τα χεράκια μου, μιας και είμαστε πολλοί.


Γιατί δε γιορτάζω μόνη μου...
γιορτάζουν μαζί μου η Σκορπίνα μας
κι' εσύ....αν με ακούς ακόμη,
συν το μελανούρι της nerinas (Φωτούλας)

Επίσης χθες γιόρτασε τα γενέθλιά του
ο αγαπημένος μου Ρediatre, που ζει (με την καλή του και τα διδυμάκια του) και εργάζεται στο Ρέθυμνο.


XΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ!!!



Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Ζήτημα ΖΩΗΣ...





ή
...ΘΑΝΑΤΟΥ...


Θα ονομάσω τη ανενδοίαστη, αβασάνιστη και εντελώς αυθόρμητη συμμετοχή μου στην πρόσκληση της καλής μου

Σκορπίνας,

που με επέλεξε και την ευχαριστώ, με την παράκληση να κάνω τούτη την ανάρτηση.

Και δέχτηκα, γιατί πρώτη εγώ, τρέμω στην ιδέα ενός άσχημου παιχνιδιού της μοίρας.


Με προσκάλεσε, λοιπόν, να αναρτήσω το βίντεο που ακολουθεί:




Οι τροχοί και το τιμόνι δεν αστειεύονται, ούτε είναι παιχνίδι που κάνουμε ο ένας στον άλλον πάσα.
Εδώ η πάσα γίνεται ....πασαπόρτι για τον άλλο κόσμο,
γίνεται μόνιμη και ολική ή έστω μερική αναπηρία,
γίνεται θρήνος και δράμα,
γίνεται ψυχική οδύνη.

Η ζωή μας είναι τόσο σύντομη, που δε βρίσκω το λόγο να τη διακινδυνεύουμε στη ρουλέτα της ασφάλτου, στο όνομα της υπερβολής, της κόντρας και της επίδειξης

Δε θα προτείνω κανένα να προβεί στην ανάρτηση του βίντεο.

ΑΝΑΡΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΑΣ

Και επειδή το θέμα, λόγω της σοβαρότητάς του δε σηκώνει συζήτηση
, τα σχόλια θα μου επιτρέψετε να παραμείνουν κλειστά.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Τι λες;


Παίρνουμε από μια πετσετούλα θαλάσσης, μια ψάθα για την άμμο, το μαγιουδάκι μας και.... το χαμόγελό μας να ψηθούμε στις παραλίες;
Διότι, έλεος πια... Νοέμβρης μήνας και πετάξαμε τα φθινοπωρινά για να ξαναφορέσουμε τα κοντομάνικα και τα ραντάκια...

Δε θυμάμαι, μεσούντος του φθινοπώρου, τόση ζέστη και για μεγάλο προ πάντων διάστημα, όπως φέτος.
Μας έκανε 5-6 μέρες μέσα στο Σεπτέμβρη μια ψύχρα, ίσα για να αρρωστήσει ο κοσμάκης και ειδικότερα τα ευαισθητούλικα μωρουλάκια και επανήλθε ο ....αναποδιασμένος σε επίπεδα καθόλου φυσιολογικά για την εποχή.

Πώς είμαι αριθμομνήμων το γνωρίζεις. Πως όλα τα τηλέφωνα είναι συγκεντρωμένα στο .....σκληρό του εγκεφάλου μου επίσης, ΕΚΤΟΣ από χρονολογίες. Αυτές με τίποτε δεν τις θυμάμαι, εκτός και αν έχουν συνδυαστεί με κάποιο γεγονός ιδιαίτερο.

Μόνο μια χρονιά λοιπόν θυμάμαι, όταν είχα τα παιδιά μικρά, σε κάποιο από τα συχνά ταξίδια μας στο σπίτι στ' αγαπημένο μου τ΄Ανάπλι, έκανε τέτοια ζέστη, αλλά κι' αυτό μόνο για μια-δυο ημέρες.
Και ήταν Νοέμβριος και έχω το λόγο που το θυμάμαι....

Βρισκόμασταν που λες εκεί στην παραλία της Καραθώνας (εγώ πάντα θηλυκού γένους την ήξερα.... τώρα αίφνης, πώς μας προέκυψε "ο" Καραθώνας δεν το εννοώ... αλλά ούτε και θέλω), μόνοι εμείς και ένα ζευγάρι Γερμανών με το τροχόσπιτό τους, κάναμε το μπάνιο μας και πέρα ....έβρεχε....