Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Δύσκολη επιλογή...





Τελευταίες ημέρες και της φετινής Αποκριάς και τα γεγονότα, εκτός του ότι σαν λαό μας κεραυνοβόλησαν, επιβεβαίωσαν ΔΥΣΤΥΧΩΣ για μία ακόμη φορά το πιστεύω μου για τούτη τη χώρα.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ.... τελεία και παύλα

Καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι, με ένα μασκαριλίκι άνευ προηγουμένου.

Αμάν πια, αγανάκτησα,
έχω βγει απ' τα ρούχα μου...

Παρακαλώ, μην πλησιάζετε με αναμμένα τσιγάρα και αιχμηρά αντικείμενα...



ΚΑΛΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ!!!

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Πού να σου εξηγώ....







…τί έπαθα η γυναίκα χρονιάρες μέρες.
Αφού τα κατάφερα και τακτοποίησα, ύστερα από 3 ολόκληρες ημέρες,  το προβληματάκι με τις χαμένες ημερομηνίες των αναρτήσεων στο μπλογκ μου…

Αφού ανακουφισμένη ήπια και έναν καφέ, τσάκισα και ένα κουμ κουάτ, απ’ αυτά που πέτυχα στη λαϊκή χθες





και τo έφτιαξα γλυκάκι…









Αφού άλλαξα εκτός από διάθεση, η οποία σημειωτέον είχε φτάσει στο ναδίρ των αντοχών μου ….
και look στο μπλογκάκι μου, από μια διεύθυνση που“έκλεψα” από τη νέα μας φίλη


(patsiour-άκι μουυυυυ, το γλιτώσαμε το …ευχέλαιο),

δεν κάνουμε, σκέφτηκα και μια επίκαιρη αναρτησούλα, μέρες που είναι;

Μπαίνω που λες στο Γιουτούμπη και πληκτρίζω “Αποκριάτικα τραγούδια”.
Εμφανίζεται δεξιά μια λίστα, παίρνω η καλή σου τον κωδικό του“ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ” και ετοιμάζομαι να τον κάνω “paste”.
Και ενστικτωδώς σκέφτομαι. Δεν βλέπω καλύτερα το βιντεάκι πριν το δημοσιεύσω;
Απαπαπααα…. με ρωτάς το τί άκουσα η γυναίκα…


΄Ασε που ο Φοίβος μας τρελάθηκε με τις γριές, που εν χορώ τραγουδούσαν ως μοιρολογίστρες και γάβγιζε τρέχοντας δεξιά αριστερά σα γαϊτανάκι.

Πάω στο επόμενο "ΣΑΝ ΣΑΡΔΕΛΑ".


Απαπαπα... πού να άκουγες φίλε μου, τί έπαθε η Μαριγώ εκεί μέσα, ούτε που να σου λέω....

Στο "ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ PART II"... έφυγα εντελώς, δεν αντέγραψα κανένα κωδικό, διότι μπορεί να μην τα γνώριζα τούτα τα τραγουδια, όμως εν αγνοία μου, θα γινόμουν ...
έτσι και τα δημοσίευα...

Οπότε Vad- ούλη μου, προτίμησα "Μ'λαρ" και Δόμνα Σαμίου, που μου θυμίζει την Απουρω...τική διάλεκτο, έτσι για το καλό.








ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ,
ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΧΑΜΟΓΕΛΟ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ
ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!!!!!!

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Hello my friend...





Για αρκετό διάστημα τα τελευταία χρόνια, ο ρόλος τους (όσοι βέβαια γλίτωσαν από τα χέρια ...των γλαρόπουλων), ήταν απλά διακοσμητικός. Κρεμασμένοι από ψηλά σε μια βιτρίνα. Kάτω ανάμεσα στις κούκλες ένα τραπεζάκι με το πικάπ και πάνω του ένας ...33άρης περίμενε υπομονετικά.
΄Ηρθε καιρός που η βιτρίνα ερήμωσε από τους "παρευρισκόμενους" και αυτοί από ψηλά κρέμονταν μοναχοί τους σαν αποστεωμένα και γυμνά κορμιά, θαρρείς.

Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά σε μένα φάνταζαν όμορφα, όταν η "παρέα" στη βιτρίνα βρισκόταν σε απαρτία. Περνούσα και τους καμάρωνα. Μνήμες βλέπεις άλλων εποχών...
Και όταν ο κύκλος του καταστήματος έκλεισε, πάρ' τους μου λέει προχθές ο "μικρός" μου, το άδειασαν το μαγαζί τα παιδιά.


Τους άπλωσα πάνω στο τραπέζι τους ....ταλαιπωρημένους και
χαμογέλασα καλωσορίζοντας, τις μνήμες που ξεχύθηκαν σαν τον ....τυφώνα "Κατρίν".


Διότι καλέ μου φίλε, πρόκειται βεβαίως
για τους λατρεμένους μας (για εμάς τους λιγάαααακι μεγαλύτερους.... "ναιιι καλά....όσο πατάει η γάτα", ειρωνεύεται ο Γλάρος μου, να 'ναι καλά) δίσκους βινυλίου.

Ακούσματα όμορφα πέρα από τις πολύτιμες στιγμές: το συναίσθημα, το άγγιγμα, το δάκρυ ή το χαμόγελο.

Αλήθεια, πόσο όμορφα, εύηχα, αέρινα και παραμυθένια ακούγεται....


...βι-νύ-λι-ο...

"Τρία λεπτά και τριανταεπτά δευτερόλεπτα. Τόσο κρατάει το ταξίδι. Μέχρι η βελόνα να κάνει ξανά μια βόλτα στο κενό...",
έγραφε ο φίλος μας από τη Στεριανή Ζάλη του .



Και πόσο μυστηριακή ήταν η κίνηση από τη θήκη του μέχρι το πικάπ.
Σωστή ιεροτελεστία ή έτσι μου υπαγορεύουν οι θύμησες....

Κάτι ήξεραν αυτοί που είπαν πως...

"Tα διαμάντια είναι παντοτινά"


Γύρισα πίσω το χρόνο.


  • Τότε, που μεθούσα
με την απίθανη φωνή της Shirley Bassey.



  • Τότε ακριβώς, που στην ταινία και στον ομώνυμο δίσκο
Jazz Singer,



ανακάλυψα το Neal Diamond.




Βλέπεις, μέχρι τότε τα μουσικά μου ενδιαφέροντα κινούνταν σε άλλο μήκος κύματος. Πολύ δάκρυ η ταινία φίλε μου και να 'χεις το Γλάρο από την άλλη και δώσ' του να με πειράζει...


  • Τότε, που με πλήρη εξάρτηση (κορμάκια, κάλτσες και κορδέλες) και υπό τους ήχους του Fame και του Da da da.... και με τα παραγγέλματα της Αλεξάνδρας Τσουκαλά, κάναΜΕ aerobic....



΄Αλλο πάλι και τούτο.
Ναι, κάναΜΕ σου λέω, διότι
ζήλευε και η "μεγάλη" μου (η "μικρή" ήρθε πέντε χρόνια αργότερα)....



Για να επιδίδομαι, που λες, απερίσπαστη στις υπό του δίσκου γυμναστικές υποδείξεις, της φορούσα την απαραίτητη εξάρτηση και κυλιόμασταν στα πατώματα.


Αμ δε, που θα μέναμε ήσυχες.... Στην πλάτες και τις κοιλιές μας σαν τους τριβόλους γατζώνονταν και τα δυο μου (ο "μικρός" ήρθε και αυτός αργότερα) μέχρι τότε αγόρια.
Κάνε παιδιά να δεις καλό...



  • Τότε, που στο σπίτι "σκόνταφτες" πάνω σε αρκουδάκια

και παιδικά τραγουδάκια...


  • Τότε που μας συνεπήρε ο "ΝΟΝΟΣ".....


και

  • ο Γλάρος μου με την αδυναμία του, το βιολί.
Τον πέτυχε στα "παλιά"... και δώσ' του βιολί κάθε μέρα... εγώ τον έκρυβα για να ξεχνιόμαστε...


....μέχρι που άρχισε να μ' αρέσει (σύνελθε, για βιολί μιλάμε...)
αλλά ...

"όσο πατάει η γάτα"...


μην τρελαθούμε κιόλας....







Hello my friend,
πώς είπες,
μας κούρασαν τα ί
δια και τα ίδια;
Με τόσα όμορφα, δε γίνεται να το πεις.

I'm alive , σου λέω...


Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη γι' αυτά όχι μόνο που αγαπάμε, αλλά και για όσα αγαπήσαμε, ημέρα της αγάπης και του έρωτα που είναι σήμερα, αν και προσωπικά πιστεύω πως η αγάπη γιορτάζει κάθε μέρα.


Iφιγένειά μου, σου το είχα έμμεσα υποσχεθεί:


"Γι΄αυτά λοιπόν που αγαπήσαμε",
για όσα αγαπάμε και....
Να μην ξεχνάμε να αγαπάμε
.



Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Η μαγική συνταγή και ...ο Αρθούρος




Το εικονογραφημένο περιοδικό επιμένει, για τους δικούς του λόγους, πως

--> "Ο βασιλιάς Αρθούρος ζεί»


Και γιατί να μη ζεί ο βασιλιάς Αρθούρος παρακαλώ,
σκέφτηκα αστραπιαία εγώ (είδες εξυπνάδα;…)
αφού οι ιππότες του,
μέσα στο πουγκί που μόνιμα είχαν μαζί τους,


του είχαν και τη μαγική συνταγή….


που τον διατηρούσε,
σε εξαιρετικά καλή φόρμα για να μπορεί να φέρνει εις πέρας τις δύσκολες αποστολές του,

κραδαίνοντας το Εξκάλιμπερ.



Με αυτό τον τρόπο κάποιο φεγγάρι, μια φαρμακευτική εταιρεία, επίσης για τους δικούς της λόγους, κυκλοφόρησε (άγνωστο πότε), το διαφημιστικό της δεύτερης εικόνας.
΄Ηταν το πουγκί που βλέπεις από γνήσιο δέρμα σαμουά, που μέσα είχε διπλωμένη σε μορφή επιστολής, το διαφημιστικό της (τι σου είναι το marketing...), με αποδέκτες προφανέστατα τους ιατρικούς κύκλους, προς τους οποίους και απευθυνόταν..
Πρόκειται για την προώθηση, απ’ όσο καταλαβαίνω, κάποιου βιταμινούχου σκευάσματός της για την πρόληψη και αντιμετώπιση της αναιμίας.
Σκεύασμα με τα συστατικά: φολικό οξύ, Βιταμίνες Β12 και C, σίδηρο και Autrinic.


Το φρουτάκι κουμ κουάτ στην εικόνα δεν ήταν φυσικά του Αρθούρου αλλά από το δεντράκι μου, που αγόρασα πρόσφατα.
Πολύ το ήθελα ένα κουμ κουάτ στον κήπο μου.

Με 14 φρουτάκια όμως που του έμειναν, ύστερα από τον προχθεσινό παλιο-αέρα
μου λες, τί γλυκό να φτιάξω εγώ τώρα;

(Η ανάρτηση αφιερωμένη στους γιατρούς της παρέας μας: Mad, kaveiro, brainwaves, pediatre, Α . Παπαγιάννη)