Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ «ΜΑΓΩΝ»





ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ «ΜΑΓΩΝ»
Πριν από 2011 χρόνια οι Τρεις Σοφοί προσέφεραν στον μικρό Χριστό σμύρνα, χρυσό και λιβάνι. Η αξία των δώρων αυτών μπορεί να φαντάζει σήμερα άνιση σε σχέση με τη σπουδαιότητα του παραλήπτη τους. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι ο χρυσός πιθανότατα δεν ήταν αυτό που νομίζουμε, αλλά μια αρωματική ουσία σε χρυσαφένια απόχρωση…
Για τη σμύρνα και το λιβάνι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μήπως όμως και ο «χρυσός» ήταν άρωμα;

Ο χρυσός είναι μια από τις παλαιότερες ουσίες που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για θεραπευτικούς σκοπούς. Σήμερα  Σουηδοί και αμερικανοί ερευνητές έφθασαν στην εξήγηση ότι ενέσεις με άλατα χρυσού επηρεάζουν θετικά το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα άλατα αυτά πιστεύουν ότι εμποδίζουν την έξοδο από τα ανοσοποιητικά κύτταρα μιας πρωτεΐνης που προκαλεί φλεγμονές στις αρθρώσεις. (Βέβαια υποστηρίζεται και η εκδοχή ότι με τη λέξη «χρυσό» εννοούσαν τότε μια αρωματική ουσία ανάλογη με τις άλλες δυο που όμως είχε το χρώμα του χρυσού, ενώ το λιβάνι ήταν λευκό και η σμύρνα κόκκινη.)

Για το λιβάνι, ένα είδος ρητίνης που ρέει όταν χαραχτεί ο φλοιός του Boswellia Carteri και από παλιά ήταν ένα ακριβό δώρο, πίστευαν ότι είχε απολυμαντικές ιδιότητες. Επίσης στην ινδική ιατρική πρακτική σύμφωνα με τους κανόνες της Ayurveda χρησιμοποιείται κατά της αρθρίτιδας και της χρόνιας βρογχίτιδας. Σήμερα γερμανοί ερευνητές ψάχνουν σε αυτό ένα υποκατάστατο της κορτιζόνης και το εξετάζουν σαν θεραπευτικό μέσο κατά της πολυαρθρίτιδας, της ελκώδους κολίτιδας και της χρόνιας φλεγμονής στο έντερο (νόσος του Crohn).
Η σμύρνα, που επίσης βγαίνει όπως το ρετσίνι από τον κορμό του Commifora Simplicifolia, χρησιμοποιήθηκε από τους Αιγυπτίους για το βαλσάμωμα των νεκρών, στην ανατολή του χριστιανισμού θεωρήθηκε αφροδισιακό, και μάλιστα τα νυφικά κρεβάτια τα αρωμάτιζαν με σμύρνα, τα κρασιά τα απολύμαιναν με αυτήν και σαν βάμμα χρησιμοποιήθηκε για στοματικές φλεγμονές, άφτρες, περιοδοντίτιδες, για την ψωρίαση και την αρθρίτιδα.
Για τα δώρα των «Μάγων» η άποψη της Sabine Kirk είναι ότι γενικά ακόμη δεν υπάρχει αρκετή έρευνα ώστε με ασφάλεια να χρησιμοποιηθούν για θεραπευτικούς σκοπούς αναγνωρίζει πάντως ότι υπάρχει η λεγόμενη «Goldtherapie», όπου χορηγείται από το στόμα ή ενδομυϊκά στην κατάλληλη μορφή για την αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, η σμύρνα με τη μορφή βάμματος δρα αποστειρωτικά στο δέρμα (για ακμή και άλλες μολύνσεις), εσωτερικά με τη μορφή χαπιών δρα κατά της βρογχίτιδας και των εντερικών φλεγμονών ενώ το λιβάνι δρα κατά των φλεγμονών του εντερικού σωλήνα.


Τα δικά μου δώρα, δύο δηλαδή από τα "χρυσάφια" της γλαρο-οικογένειάς μας,  οι καλοί μάγοι τα έφεραν τη μια χρονιά παραμονή Χριστουγέννων και ακριβώς την επόμενη χρονιά στις 28 Δεκεμβρίου.
ΑΣΤΕΡΙΑ ΜΟΥ, ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΤΕ!!!




Να έχετε την υγεία σας και για τα υπόλοιπα -όσο θα ζούμε-
θα είμαστε στο πλάϊ σας όποτε μας χρειάζεστε. 

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

21/12/2012 -ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΕΔΩ;



Η καταστροφολογία είναι μέσα στο αίμα των ανθρώπων. Ισως επειδή δεν υπάρχει ιστορική περίοδος που οι άνθρωποι να μη φοβούνταν κάτι: τα φυσικά φαινόμενα, τις φυσικές καταστροφές, την μήνιν των θεών, τις αρρώστιες και φυσικά... το τέλος του κόσμου.
Η γνώση της βεβαιότητας του τέλους μπορεί να είναι τρομακτική, αλλά από την άλλη ενδεχομένως να δίνει δύναμη. Τουλάχιστον σε όποιον μπορεί να την προβλέψει και σε όσους έχουν προετοιμαστεί για το επόμενο στάδιο. Γιατί, αυτομάτως, αυτοί είναι κάτι σαν «εκλεκτοί».
Ωστόσο μέχρι τώρα, και όπως όλοι θα έχετε διαπιστώσει, καμία από τις θεωρίες καταστροφής δεν επιβεβαιώθηκε. Η Γη συνεχίζει να υπάρχει και να γυρίζει περί τον άξονά της, οι πάγοι στους πόλους μπορεί να λιώνουν αλλά δεν ντελαπάρουν τον πλανήτη, η αλλαγή της χιλιετίας έγινε χωρίς να τρελαθούν τα κομπιούτερ και η ζωή συνεχίζει να συνεχίζεται... Με την απειλή του 2012 οπότε, κατά τους Μάγιας, η ανθρωπότητα δεν θα τη γλιτώσει. Τότε υποτίθεται πως οι πλανήτες θα ευθυγραμμιστούν, οι θάλασσες θα πλημμυρίσουν, θα γίνουν σεισμοί και ένα σωρό ακόμα συμφορές...
Μην τρελαθούμε όμως από το φόβο τη  σύγχυση και τον πανικό, καθόσον νεώτερες αλλά και ψυχραιμότερες πληροφορίες,  που εύχομαι να μας  προκύψουν και έγκυρες,   μας καθησυχάζουν σε ....βάθος χρόνου...
Σε 30.000 χρόνια θα έρθει το... 2012



«Η ανθρωπότητα ίσως καταστραφεί, αλλά όχι το 2012». Άνθρωποι, ζώα και φυτά θα μπορούσαν να αφανιστούν εξαιτίας των σφοδρών κλιματικών αλλαγών και των πάγων που κυριεύουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον πλανήτη μας και όχι από μια συνηθισμένη ευθυγράμμιση του ήλιου με το κέντρο του γαλαξία μας. Υπομονή μέχρι το 30.012. Οι πάγοι ξανάρχονται....
  Παρανοϊκά τα σενάρια καταστροφής από την ευθυγράμμιση των πλανητών
Το σενάριο καταστροφής που εκτυλίσσεται στην πολυσυζητημένη ταινία στηρίζεται σε μια υποτιθέμενη ευθυγράμμιση του ήλιου με το κέντρο του γαλαξία μας. Η ευθυγράμμιση αυτή υποτίθεται ότι συμβαίνει στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 προκαλώντας δραστικές αναταραχές στην επιφάνεια του ήλιου οι οποίες προκαλούν τεράστιες εκρήξεις. Η «κοσμογονία» που συμβαίνει στο γειτονικό μας άστρο έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση στη Γη μεγάλων ποσοτήτων απο υποατομικά σωματίδια που λέγονται νετρίνα. ...........................







ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΕΣ Η συντέλεια οργανώνεται για το... 2012! (Τον Δεκέμβριο του 2012 θα αφανιστούμε. Το πρόβλεψε η τρόικα; Την πρόλαβαν οι Μάγια...) Παρότι οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μας πιστεύουν ότι η καταστροφή του κόσμου έρχεται με τρόικα, ορισμένοι θεωρούν ότι δεν μπορούμε μια χαρά μόνοι μας να καταστρέψουμε τον πλανήτη και πως το τέλος θα έρθει απ' έξω και, μάλιστα, υπό μορφή απίστευτων αστρονομικών συμπτώσεων, που θα επιφέρουν τεράστιες καταστροφές. οι καταστροφολογίες προβλέψεις πάντα ήταν στη μόδα και πάντα διαψεύδονταν. αφού, εννοείται, είχαν ίσαμε τότε εξυπηρετήσει μια χαρά απατεώνες, αγύρτες, κερδοσκόπους και άλλα κλειστά επαγγέλματα. Η νέα πρόβλεψη μιλάει για το 2012. Ας κάτσουμε, λοιπόν, να το περιμένουμε. δεν χάθηκε, δα, κι ο κόσμος.
Τρελά κέρδη από το... 2012  Απολαύστε αυτή την Πρωτοχρονιά σαν να είναι η προτελευταία! Στις 21 ∆εκεµβρίου 2012, λένε όσοι µεταφράζουν µε τον δικό τους τρόπο το ηµερολόγιο των Μάγια, θα επέλθει το τέλος του κόσµου, το χάος. Ολα τα στοιχεία της φύσης θα συνωµοτήσουν για να εξαφανίσουν το ανθρώπινο είδος.





Μπορεί όμως και να μην είναι έτσι...


΄Οπως και να 'χει... χαίρομαι που βρεθήκαμε μέσω του ιστοχώρου  και  μακάρι 
 -παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των Μάγιας- 
να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε, να τα λέμε
και να πούμε  αμέτρητες ακόμη 
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ!!!






Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Τσι δέκα του Δεκεμπριού...





Πρώτα απ' όλα οφείλω από ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε κάθε φίλο/η ξεχωριστά,  που σταθήκατε για ευχές στην  προηγούμενή μου ανάρτηση. Μετράει πάρα πολύ για μένα , ο χρόνος που διαθέσατε για να νου χαρίσετε τόσα χαμόγελα.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ!










"Πάμε σιγά -σιγά για τσι δέκα του Δεκεμπρίου. Τι λες; Θα μας χαρίσεις από εκείνες τις ωραίες αναρτήσεις του μήνα;"


Τσι δέκα του Δεκεμπριού γλυκιά καναρινένια
δεν είχα τίποτα έτοιμο γιατί με τρώει η έγνοια
που χάθηκε του Ελληνισμού το ήθος και η τσίπα
και γίναμε οι ΄Ελληνες σε όλα είπα-ξείπα...


Λυπάμαι,   τούτη ειδικότερα τη γιορτινή  -της αγάπης υποτίθεται-  περίοδο, για τον κόσμο που δε θα μπορέσει να χαρεί  ...λες  και λείπει ο θεός....τις φετινές γιορτινές μέρες όπως  και μέχρι πρότινος γνωρίζαμε και το χειρότερο... δεν μπορεί να ζεσταθεί, γιατί τα μεγάλα συμφέροντα έκριναν και αυτή την ανάγκη των ταπεινών ανθρώπων απαγορευτική 
Πονάω για όσους πεινάνε ή και αναγκάζονται να καταφεύγουν στα συσσίτια και το ακόμη χειρότερο....στα σκουπίδια...
Ντρέπομαι για την κατάντια  της πατρίδας μας.



Aυτός είναι φίλοι μου καλοί και ο λόγος  που έχω   "...χαθεί τελείως, μα τελείως..." 


΄Ομως καναρινένια μου ομορφιά,  για να μη σε αφήσω παραπονεμένη   αλλά και να ξεφύγει λίγο το μυαλό μας από την κατάμαυρη  πραγματικότητα, θα προτιμήσω να  αφήσω ελεύθερο το νου να ξαπολυθεί  στις καθαρές αλήθειες της Φύσης, με  τα τόσα  όμορφα που απλόχερα μας προσφέρει...
 και  το μήνα ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ.


"Ο χειμώνας χτυπάει για καλά την πόρτα μας. Στα βουνά, τα δάση είναι σιωπηλά και ακούγονται μόνο ελάχιστα κελαηδήματα απ’ τους Πύρρουλες και τους Σπίνους, που αντιλαλούν μελαγχολικά μέσα στο χιόνι που έχει σκεπάσει τα πάντα.
Οι Παπαδίτσες (Parus sp.) άφησαν κατά μέρος τις φιλονικίες τους για τα «περιουσιακά τους στοιχεία» και άρχισαν να φτιάχνουν «συμμορίες»  από άτομα που ανήκουν σε διαφορετικά είδη, όπως Γαλαζοπαπαδίτσες, Μακρονούρηδες, Κλειδωνάδες, Καλόγερους, Τσοπανάκους και ετοιμάζονται για τις χειμωνιάτικες «επιδρομές» τους. Όσο πιο πολλά μάτια ψάχνουν για τροφή αυτή την εποχή τόσο το καλύτερο, γιατί σπανίζει. Εξάλλου οι εμπειρίες που έχει το κάθε είδος είναι προς όφελος όλων.
Πετούν ασταμάτητα χωρίς να κουράζονται, ψάχνοντας στους κορμούς και στα κλαδιά για έντομα και νύμφες. Ελαφρά σφυρίγματα και κελαηδήματα διατηρούν την επαφή και τη συνοχή της ομάδας. Όταν φτάσει το σούρουπο, ψάχνουν να βρουν για να κουρνιάσουν (roosting) σε καλά προφυλαγμένες γωνίες. Κάθονται το ένα κοντά στο άλλο, για να ζεσταίνονται στις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη.
Ο Καρυδοθραύστης και η Κίσσα είναι δυο πουλιά που ανήκουν στα Κορακοειδή. Δεν αφήνουν το δάσος όπου μεγάλωσαν για να κατέβουν πιο χαμηλά τώρα που το χιόνι σκέπασε τα πάντα. Απ’ το καλοκαίρι μάζευαν και έκρυβαν τροφές «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Έτσι, τώρα στις δύσκολες στιγμές ξεθάβουν καρύδια, φουντούκια και άλλα καλούδια κάτω απ’ το παχύ στρώμα του χιονιού.
Σε αραιά διαστήματα, μέσα στους χαμηλούς θάμνους και στους φράχτες της πόλης ακούγονται τα τριλίσματα του Τρυποφράχτη,
Ο Κοκκινολαίμης, «τ’ αηδόνι του χειμώνα», με τις μελαγχολικές νότες του τραγουδιού του, προειδοποιεί τα’ άλλα άτομα του είδους του να προσέξουν καλά, γιατί όποιος καταπατήσει τη χειμωνιάτικη επικράτειά του θα έχει πολλά προβλήματα.
Τα Ψαρόνια πετούν χαμηλά πάνω απ’ την Αθήνα. Το βράδυ ψάχνουν με πολύ θόρυβο να βρουν να κουρνιάσουν πάνω στους ψηλούς Αΐλανθους τη πόλης. Ο φύλακας της ομάδας, «ο αλτρουιστής», θα καθίσει στην πιο ψηλή κορυφή του δένδρου και αν χρειαστεί θα δώσει το σήμα απομάκρυνσης με κίνδυνο της ζωής του.
Οι Λευκοσουσουράδες (Motacilla alba) τώρα το χειμώνα συνεταιρίζονται. Η υπεράσπιση της επικράτειάς τους αυτή την εποχή έχει μεγάλη τροφική σημασία.
Το Δεκέμβρη, οι υγροβιότοποι (λίμνες, βάλτοι, λιμνοθάλασσες) σφύζουν από ζωή. Είναι δεκάδες χιλιάδες οι Αγριόπαπιες που κατέβηκαν απ’ τα βόρεια για να ξεχειμωνιάσουν στους υγροβιότοπους. Η υποδοχή που τους έγινε όμως από τους κυνηγούς δεν ήταν απ’ τις πιο «εγκάρδιες».

Στις περιοχές όπου απαγορεύεται το κυνήγι, στα ήσυχα νερά καθρεφτίζονται με την όμορφη χρωματιστή «στολή» τους τα αρσενικά και τα σκούρα θηλυκά της Πρασινοκέφαλης, το Κιρκίρι, η Χουλιαρόπαπια.
Το Πόρτο-Λάγος ντύνεται με τα καινούργια χρώματα αυτή την εποχή. Τα γαλάζια νερά του βάφονται με βιολετί-ρόδινες πινελιές απ’ τα φτερά των Φοινικόπτερων. Με το σούρουπο, είναι θαυμάσιο θέαμα να βλέπεις αυτά τα πουλιά να πετούν στο ροδοκόκκινο ορίζοντα.
Στην Πίνδο, τα Ζαρκάδια έχουν σχεδόν ολοκληρώσει την αλλαγή της φορεσιάς τους, έχουν ντυθεί για καλά στα χειμωνιάτικα. Τα κέρατα των αρσενικών πέφτουν σα να είναι ξερά κλαδιά, μια και τέλειωσε η αποστολή που είχαν, μετά απ’ τις ερωτικές μάχες που έγιναν στο τέλος του καλοκαιριού.
Στη Λέσβο, στο τέλος του μήνα αρχίζουν τα πρώτα γεννητούρια οι Γαλιές (Sciurus anomalus). Γεννούν 2-3 μικρά, μέσα στις κοιλότητες των δένδρων (ελιές, πλατάνια) και στις ξερολιθιές. Περίμεναν το ευχάριστο γεγονός κι έτσι έκαναν το κουμάντο τους, αφού όλο το καλοκαίρι μάζευαν τροφή ακατάπαυστα, ειδικά γι’ αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Στη θάλασσα και πολύ κοντά στις ακτές, τα Καλαμάρια, πρόσφυγες απ’ τα βαθιά νερά, συγκεντρώνονται πάντα αυτή την εποχή. Διαλέγουν τα κρύα νερά της χειμωνιάτικης τρικυμισμένης θάλασσας για να ερωτευτούν. Έτσι αρχίζουν τρελά κυνηγητά και σφιχταγκαλιάσματα με τα πλοκάμια τους. "






΄Οσο για τα περί νηστείας ή σωστής διατροφής σύμφωνα με τον σοφιστή Ιεροφίλο,:


Χρη κράμβην μη εσθίειν, μήτε σκίμβρον. Εκ δε των κρεών, καθώς εν τω νοεμβρίω μηνί λέλεκται. Ομοίως και περί των ιχθύων και των λαχάνων και οπωρών, και περί οίνων, και οσπρίων, και πρασοζέματος.
Λουτρά  η'· και χρίσματα ποιείν δια της αλόης και της σμύρνης. Φακήν δε μη εσθίειν όλως. Λαμβάνειν δε απόζεμα της τίλης μετρίως. Κάπαριν και κολυμβάδας ελαίας μη εσθίειν, αλλά μάλλον τας μαύρας οξομέλιτι και σίνηπι. Και σμήχεσθαι δι' οίνου και νίτρου. Και αφροδισιάζειν.
Ψηφίζεται δε και το Έπταστρον, από ζ' ημερών του μηνός.


ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΗΜΕΡΑ

και


ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!



Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Τσι δέκα του Νοεμπριού




Τσι δέκα (*) του Νοεμπριού
 και τσ' εικοστρείς τ' Απρίλη, 
πανηγυράκι γίνεται 
στ' Άι-Γιωργιού τη χάρη...

Άγιε μου Γιώργη, μεθυστή
βλόγησε τη σοδειά μου
φάε και πιές και σίμωσε
και φύλα τα παιδιά μου

Μα γω κρασί δεν έπινα.
Εγώ το κοινωνούσα.
Και εδά μεθώ και χαίρομαι
κι όλο θα το βλογούσα,

αρκεί να μου το τάξετε
σε τούτη δω τη σχόλη
πως κάθε χρόνο θα 'ρχεστε
να μου το φέρνετ' όλοι.




Tη μέρα που γεννήθηκα...







ΓΙΑ ΤΟ FACEBOOK
http://youtu.be/-P1I3te__CA


(*)    "τσι τρεις..." είναι σύμφωνα με το δημιουργό, όμως δική μου η  παραποίηση της ημερομηνίας και ....για δικούς μου λόγους...












και διαλέγω και το δώρο μου...







«Μ' αρέσει η σκέψη πως την ημέρα που γεννιέται κανείς του χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. ΄Ενα υπέροχο κουτί δεμένο με εξαίσιες κορδέλες. 
Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι ν' ανοίξουν το κουτί κι όσοι το ανοίγουν περιμένουν μέσα μόνο το θαύμα, την ομορφιά,  την έκσταση. 
Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση. Κι όμως είναι όλα μέρος της ζωής. Δεν ξέρω για σας, εγώ όμως δε θέλω να χάσω τη ζωή. Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί. 
Αυτό το μικρό κουτί λέγεται Πόνος. Τι να κάνουμε δικό μου είναι και αυτό,  θ ' ανοίξω λοιπόν τον πόνο και θα γνωρίσω τον πόνο. Κι Αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται Μοναξιά .Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το δεματάκι που λέγεται Μοναξιά ; Γνωρίζω τη μοναξιά. Κι όταν μου λες " Νιώθω μοναξιά ", μπορώ να καταλάβω λιγάκι τη μοναξιά σου και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του άλλου .

Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί. Γιατί ξέρω  ότι έτσι θα γνωρίσω και την έκσταση. Βρίσκεται εκεί και θα τη βρω. 
Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον πόνο σε χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις Αυτό. Μπόρεσα να πάρω την αγωνία και να την κάνω αλήθεια. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις Αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να το κάνω εγώ και να μην μπορείς να το κάνεις  εσύ. 
Ότι μπορώ εγώ το μπορείς και εσύ. Και πολλά πράγματα μπορείς να τα κάνεις καλύτερα. Αν δεν τα έχεις , δεν είναι γιατί δεν τα έχεις. Είναι γιατί δεν προσπαθείς γι' αυτά. Βρίσκονται εδώ και είναι δικά σου. 
Έχουμε την ικανότητα να μετατρέψουμε την απελπισία σε ελπίδα. Μπορούμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα και να τ' αντικαταστήσουμε με χαμόγελα.»


LEO BUSCKAGLIA

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Φυλλορροές







"...πώς γίνεται κάθε χρόνο ο Οκτώβρης... φυλλορροεί από παντού...
τέλος πάντων..."

Είμαι και πάλι κοντά σας και είμαι καλά,  που τα ξαναλέμε ύστερα από ένα 20ήμερο περίπου  δοκιμασίας.... 
.

και 
εύχομαι να είναι ΚΑΛΟΣ  ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι (β΄)







Κάθε φορά που κατεβάζει ο κυνηγός ένα πουλί
κάτι επαναλαμβάνεται στο χρόνο

Δεν είναι μόνο η ηχώ της τουφεκιάς
(το αίμα ράβει σαν κλωστή την ένδυση του αέρα),
μα και η πτώση της ζωής
που κάνει κύκλους.
Που κάνει κύκλους, κύκλους, κύκλους,
κύκλους, κύκλους,
τ’ άβατο ξετυλίγει τ’ ουρανού,
τυλίγοντας του εωθινού τα μετακόσμια ξόρκια.

Κάθε φορά που κατεβάζει ένα πουλί ο κυνηγός,
μες στον καθρέπτη του πρωινού
αποτραβιέται ο χρόνος.
Έξω αφήνει μόνο μια στιγμή
μετέωρη, σαν κόκκινο φτερό,
πάνω απ’ το σώμα.
Μια ολομόναχη στιγμή,
ν’ αντανακλά το θάνατο στο σώμα.





΄Ερμα φτερωτά....


Kαι κλείνω με την ευχή προς τους φίλους κυνηγούς...



Δε ζητώ να μου συγχωρήσετε τούτη μου την έκρηξη, όμως να θυμάστε πως των μικρών παιδιών η συνείδηση  σημαδεύεται από εικόνες,  που χαρακτηρίζουν τις λειτουργίες των μεγάλων.

Στην παιδική μου μνήμη  λοιπόν, έχει ...σκαλώσει η εικόνα του πατέρα μου,  όταν γυρίζοντας μια φορά από το κυνήγι,  είχε στο στήθος του απλωμένη ωσάν ...τον εσταυρωμένο, μια άμοιρη κουκουβάγια, που η κακή της τύχη την οδήγησε στο δέντρο που εκείνος σημάδευε συκοφάγους.

Τελικά πρέπει κατά βάθος να είμαι πολύ "μαυρόψυχη",
αφού τρελαίνομαι να βλέπω τέτοιες απείρου κάλλους σκηνές ...




ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

΄Οσο υπάρχουν άνθρωποι... (α΄μέρος)



"όσο υπάρχουν άνθρωποι"


Με αυτές ακριβώς τις  ευαίσθητες λέξεις, που συμπτωματικά βρήκα σαν τίτλο ανάρτησης προ καιρού σtη φίλη Ανεμοδούρα,  συνοδεύεται η ιστοσελίδα
Ακόμη θυμάμαι όταν μικρή βρισκόμουν  καθισμένη κατάχαμα μπροστά στο χαμηλό τραπεζάκι με το κέντημα της μαμάς, που επάνω του βρισκόταν το παλιό ραδιόφωνο και άκουγα τη ραδιοφωνική εκπομπή με τις αναζητήσεις μέσω ερτζιανών.

"Η Αγγελική Μ. αναζητά τους γονείς της ..."
"Ο Περικλής Κ. αναζητά την αδελφή του..."
"Ο θωμάς Π. αναζητά τους συγγενείς του..."

Με αυτές τις χαρακτηριστικές  πλην πονεμένες  λέξεις,   ξεκινούσε η κάθε αναζήτηση.


Αλλάζουνε όμως τα πλάνα μας… και οι σημερινές αναζητήσεις έχουν παντελώς αλλάζει μορφή. ΄Αλλες έχουν γίνει επικερδείς  για  τους τρίτους,  μέσω των  τηλεοπτικών εκπομπών  και άλλες, όπως οι διαδικτυακές, όπου καθένας ψάχνει το συγγενή, το φίλο ή τον παλιό συμμαθητή/συμφοιτητή  του (βλέπε φατσοβιβλίο)  και η μάνα... συμβαίνουν και αυτά... κουβεντιάζει με  τα παιδιά της...

Πέφτω  που λες, τυχαία στις διάφορες και μέσω Google αναζητήσεις, που οδήγησαν κάποιους μέχρι και το μπλογκ μου. Δεν ξέρω, αλλά προσωπικά το βρίσκω μεγάλη μου τιμή να σταθεί κάποιος έστω και για λίγο στην e-πόρτα μου.

«τρυγονι - φωνη - βιντεο» έγραφε η τρίτη από αυτές τις αναζητήσεις και που έτσι οδήγησε τον ενδιαφερόμενο ανάμεσα σε πολλές άλλες ιστοσελίδες και σε μια παλαιότερή μου ανάρτηση.

Καλά που έχουμε το Γκούγκλη που μας τα βρίσκει όλα.

Δεν πάω κι εγώ σκέφτηκα να ακούσω τη φωνή του πτηνού αλλά και  να δω και πώς είναι;….

Να πας κι'εσύ φίλε μου, να δεις... και σε παρακαλώ να ΤΟ αντέξεις να παρακολουθήσεις και τα βιντεάκια (δεξιά) με τους «έξυπνους»




 που γελάνε και πανηγυρίζουν την βλακεία τους πάνω από "πτώματα"


Εικόνα

Σε αντιγράφω και ξέρω πως όχι δεν θα πεις...

"Κυνηγός: Ο οικογενειάρχης που φορά καθαρή στολή, έχει, νέας τεχνολογίας όπλο, τετρακίνητο καλογυαλισμένο όχημα και φιλάει πάντα τα παιδιά του πριν ξεκινήσει για το νόμιμο χόμπι του. (Ο καλός)
Λαθροθήρας: Δεν έχει οικογένεια, ούτε καλή δουλειά, φορά βρώμικο τζιν, έχει ακόμη το παλιό όπλο του παππού του και οδηγεί ένα λασπωμένο φορτηγάκι. (Ο κακός)
Συμπέρασμα:
Για το επίσημο κράτος, χρόνια τώρα, σημασία δεν έχει αν σκοτώνονται πουλιά ή αν κοντεύουν να εξαφανιστούν σπάνια είδη ζώων, πράγμα για το όποιο φέρουν την ίδια ευθύνη και οι κυνηγοί και οι λαθροθήρες και οι εκάστοτε ψηφοθήρες πολιτικάντηδες. Σημασία έχει, αυτό να γίνεται με τους κανόνες που έχει θεσπίσει η πολιτεία.
Οι κυνηγοί πάλι από την πλευρά τους, τα έχουν με τους λαθροθήρες γιατί, σε αντίθεση μ’ εκείνους, δεν σέβονται το θήραμα.


 Όπως είναι κατανοητό αγαπητή τσίχλα, δεν μας ενδιαφέρει η ζωή σου αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα σου την στερήσουμε.


 Τηρώντας δηλαδή, το απαραίτητο savoir vivre.

Δε συνηθίζω να δίνω συμβουλές αλλά θα κάνω μια εξαίρεση, για κυνηγούς και λαθροθήρες. Αν σας αρέσει τόσο πολύ το παιχνίδι με τα όπλα, υπάρχουν και τα σκοπευτήρια. Πηγαίνετε εκεί και σκοτώστε όσο ελεύθερο χρόνο θέλετε. Σταματήστε να ψάχνετε τον χαμένο ανδρισμό σας, σημαδεύοντας ανυπεράσπιστα πουλιά και ζώα. Πιστέψτε με, το ακριβώς αντίθετο αποδεικνύουν οι πράξεις σας."






(συνεχίζεται)


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Tω μηνί Οκτωβρίω





Έχει 31 ημέρες κι είναι ο πιο κατάλληλος για την καλλιέργεια και τη σπορά των χωραφιών. Ο ελληνικός λαός δίνει και τα ονόματα: Αϊ-Δημήτρης ή Αϊ-Δημητριάτης, Βροχάρης, Σποριάτης ή Σποριάς ή Σπαρτός, Μπρουμάρης (=ομιχλώδης, σκοτεινός) και Παχνιστής (από την πάχνη που πέφτει στους αγρούς). Τον θεωρεί έναν από τους μήνες κατά τους οποίους πρέπει κανείς να πίνει το κρασί ανέρωτο, γιατί τον συμπεριλαμβάνει στην παροιμία: «Όποιος μήνας έχει ΡΟ, δε θέλει στο κρασί νερό».
Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο 8ος μήνας, γι` αυτό κι ονομάστηκε Οκτόμπερ. Ήταν αφιερωμένος στον Άρη και τον παρίσταναν με μορφή κυνηγού, που έχει λαγό στα πόδια του, πουλιά πάνω απ` το κεφάλι του και ένα είδος κάδου κοντά του. Ο μήνας «των χειμαδιών» και ο γυρισμός των παραδοσιακών μαστόρων στις οικογενειακές εστίες.



Ο Οκτώβριος στην τέχνη,




("Mήνες" του Γιάννη Τσαρούχη)



Στη Φύση

"Μπήκε ο Οκτώβρης. Τα μολυβένια σύννεφα άρχισαν να συγκεντρώνονται απειλητικά στον ουρανό. Οι βροχές άρχισαν να πέφτουν δυνατές και απότομες. Τα κιτρινισμένα φύλλα, μετά τις δυνατές βροχές, άρχισαν να «ξεκολλούν» με το πρώτο φύσημα του αγέρα. Τα πράσινα χρώματα σιγά-σιγά σβήνουν. Η φύση ντύνεται στο κίτρινο-καφέ.


Όπως λέει μια παροιμία, «ο Οκτώβρης είναι οχτρός της γης». Οι πρώιμες βροχές κατά τον Οκτώβρη είναι κάτι που οι βοσκοί πάντα εύχονται, γιατί φυτρώνουν γρήγορα τα χόρτα και υπάρχει τροφή για τα ζώα τους, σε μια περίοδο που τίποτα σχεδόν δεν υπάρχει για βοσκή. Για τη γεωργία, όμως, οι πρώιμες βροχές δεν είναι πάντα για όλους επιθυμητές. Τα χωράφια γεμίζουν κάθε λογής χόρτα τα οποία τα εξαντλούν.

Οι πρώιμες βροχές συνοδεύονται όμως από καταστροφές, πλημμύρες, χαλάζι.
Ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση, έφθασαν απ’ τα βόρεια της χώρας ή απ’ τα ψηλά βουνά μας, σε μεγάλους αριθμούς, οι Κοκκινολαίμηδες (Erithacus rubecula). Άρχισαν να ψάχνουν για τη χειμερινή τους κατοικία. Αρχίζει η εγκατάσταση τους στους κήπους, στους θάμνους, στα πάρκα, στα μικρά δάση. Αυτό το μικρό στρουθιόμορφο, από τη στιγμή που θα βρει μια επικράτεια, γίνεται επιθετικό προς τα μέλη του είδους του. Προστατεύει την επικράτειά του με μεγάλο πάθος και δε διστάζει να επιτεθεί και να κυνηγήσει αυτούς που παραβίασαν το χώρο του. Έχει την αίσθηση της ιδιοκτησίας και αισθάνεται αφεντικό στο χώρο του. Πολλές φορές φθάνει λίγο βαμβάκι βαμμένο κόκκινο για να δούμε τις αντιδράσεις του Κοκκινολαίμη. Αν το βάλουμε σ’ ένα κλαδί, μέσα στην επικράτειά του, τότε θα γίνουμε μάρτυρες μιας μεγάλης επίθεσης. Το κελάηδημά του γίνεται νευρικό και επιθετικό, το στήθος του φουσκώνει, σα να ήθελε να γίνει διπλός και με το ράμφος του αρχίζει να χτυπάει με μανία το βαμβάκι, λες και είναι άτομο του είδους του.

Από τα πουλιά, οι καλοκαιρινοί επισκέπτες και τα αποδημητικά έχουν αναχωρήσει, ενώ οι χειμωνιάτικοι επισκέπτες άρχισαν να καταφθάνουν. Υπάρχουν όμως και τα πουλιά που είναι μόνιμοι κάτοικοι και που δεν έχουν καμιά όρεξη να μετακινηθούν. Ο πρώτος όμως κανόνας, για να μπορέσουν να επιβιώσουν και στις 4 εποχές, είναι να εκμεταλλεύονται σωστά τις τροφές τους και αυτά που τους προσφέρουν.
Έτσι οι Παπαδίτσες (Parus sp.), τα μικρά πουλιά που όλο κελαηδούν νευρικά, κάνουν τα ακροβατικά τους μέσα στους κήπους και στα δάση όλης της Ελλάδας. Άρχισαν να «ξεσκονίζουν» το φθινοπωριάτικο διαιτολόγιό τους. άφησαν την καλοκαιρινή τους δίαιτα, που ήταν πλούσια σε έντομα, για μία νέα που αποτελείται από σπόρους, φρούτα του δάσους και άλλα φυτικά στοιχεία.


Στο δάσος αυτή την εποχή παρατηρείται μια μεγάλη «έκρηξη» Μανιταριών. Αυτή την τόσο γευστική τροφή την εκμεταλλεύονται διάφορα είδη ζώων, μα πάνω απ’ όλους, εκείνος που είναι αχόρταγος για τα Μανιτάρια είναι ο Σκίουρος.
Οι Δασομυωξοί (Glis glis) άρχισαν πολύ γρήγορα, αυτή την εποχή, να διπλασιάζουν το βάρος τους. έπεσαν σε πολλή λαιμαργία  πάνω στους σπόρους και στα βελανίδια. Σε λίγο θα πέσουν σε λήθαργο, σε μια σίγουρη κρύπτη, 60 εκ. περίπου κάτω απ’ τη γη, ή στην κοιλότητα κάποιου δέντρου ή στη σχισμή κάποιου βράχου. Η κρύπτη αυτή φιλοξενεί πολλά άτομα που ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Πριν πάνε όμως για «ύπνο», τη γεμίζουν με σπόρους και βελανίδια. Θα τους χρειαστούν την άνοιξη, όταν θα ξυπνήσουν, για να έχουν κάτι πρόχειρο να βάλουν στο στόμα τους, μια και κατά τη διάρκεια του χειμώνα θα έχει καταναλωθεί όλο το λίπος που έχουν συγκεντρώσει στους ιστούς τους.
Οι Σαλαμάνδρες μέσα στα δάση, ύστερα από μια σύντομη ερωτική συνάντηση, άρχισαν να αποτραβιούνται για να βρούνε το χώρο όπου θα ξεχειμωνιάσουν. Κρύβονται μέσα στις κοιλότητες των δέντρων, στους βράχους ή στο χώμα και ψάχνουν πάντοτε να βρουν τις σωστές συνθήκες (υγρασία, θερμοκρασία) που είναι απαραίτητες για τη ζωή τους.
Μέσα στην πόλη, πάνω στα μεγάλα αιωνόβια δέντρα, άρχισε ένα παράξενο πηγαινέλα. Έφτασαν τα Ψαρόνια (Sturnus vulgaris). Το μαρτυρεί ο μεγάλος θόρυβος που κάνουν αυτά τα πουλιά, αλλά και το γεγονός ότι δε «σέβονται» τις ταμπέλες που ζητούν απ’ τους πολίτες να κρατούν την πόλη καθαρή. Το πρωί, κάτω απ’ τα γυμνά δέντρα, τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα από κουτσουλιές.
Τα Ψαρόνια είναι τα πουλιά με τους μεγαλύτερους πληθυσμούς σ’ όλο τον κόσμο. Στη Μεγάλη Βρετανία, μετά από έρευνα που έκαναν οι Ορνιθολόγοι, έχει αποδειχθεί ότι υπάρχουν 10 εκατομμύρια άτομα και σ’ όλο τον κόσμο φθάνουν σχεδόν τον ανθρώπινο πληθυσμό.
Αυτή την εποχή αφήνουν τις εξοχές και τραβιούνται μέσα στην πόλη, για να κοιμηθούν τα βράδια. Η πόλη είναι πιο σίγουρη αλλά και πιο ζεστή. Τα πρωινά αφήνουν την πόλη και ψάχνουν για τροφή μέσα στα λιοστάσια ή στ’ αμπέλια. Στο χώρο όπου συγκεντρώνονται για να κοιμηθούν οι αριθμοί είναι πολύ μεγάλοι: πολλές φορές πάνω σε ένα δένδρο υπάρχουν δέκα έως δεκαπέντε χιλιάδες άτομα.
Μέσα στα δάση τα φύλλα κιτρινίζουν και το ταπέτο απ’ τα νεκρά φύλλα γίνεται όλο και πιο γλιστερό.

Τα μικρά θηλαστικά άρχισαν να κρύβονται για να περάσουν με σιγουριά το χειμώνα. Στο δάσος ήρθαν όμως νέοι επισκέπτες. Είναι οι Τσίχλες και οι Μπεκάτσες, που θα βρουν καταφύγιο ανάμεσα στα νεκρά φύλλα και στα γυμνά ξερά κλαδιά.
Κοντές στις όχθες στον Αχελώο και στα φρεσκοοργωμένα χωράφια, συνεχίζουν να καταφθάνουν οι Καστανοκέφαλοι Γλάροι. Σε μεγάλους αριθμούς γυροπετούν από όργωμα σε όργωμα οι Καλημάνες, ψάχνοντας για σκουλήκια, σπόρους και σαλιγκάρια.
Στη Σιθωνία ή στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, από τα λιγοστά Ελάφια (Cervus elaphus) που απέμειναν, τα αρσενικά μαζεύονται στις περιοχές των θηλυκών με την ελπίδα να δημιουργήσουν το «χαρέμι» τους. Εκεί τα αρσενικά θα δώσουν τις μάχες τους και ο καλύτερος θα κερδίσει τις θηλυκές. Τα ενήλικα αρσενικά ζουν μόνα τους. Κατά την περίοδο των ερώτων όμως, μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα οδηγεί την ομάδα. Μετά την περίοδο των ερώτων, την ομάδα την οδηγεί πάντα μια πεπειραμένη θηλυκιά.
Τα υδρόβια πουλιά συνεχίζουν να καταφθάνουν. Άλλα σταματούν εδώ και άλλα συνεχίζουν πιο νότια. Οι υγρότοποι γεμίζουν από Φαλαρίδες, Κιρκίρια και Βουταλίδια.

Στη Μεσόγειο, σ’ όλα τα πελάγη, τα νερά άρχισαν να γίνονται όλο και πιο κρύα. Παρ’ όλα αυτά, την εποχή αυτή αρχίζει να ζευγαρώνει ο Σφαιροκέφαλος (Globicephala melaena), θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια Delphinidae.
Οι Μένουλες (Maena maena) είναι ψάρια που συγγενεύουν με τις Μαρίδες και τις Τσερούλες. Έχουν χρώμα μολυβί στη ράχη και κοιλιά σταχτόασπρη. Το κεφάλι τους είναι μεγάλο, με μεγάλα μάτια και δόντια πυκνά και μικρά. Οι Μένουλες είναι ερμαφρόδιτες, πρώτα θηλυκές. Όταν ζευγαρώνουν τον Οκτώβριο αλλάζουν περιβολή: παρουσιάζουν περισσότερες μακρουλές γαλάζιες γραμμές στα πλευρά και γαλάζια στίγματα στο κεφάλι και στα πτερύγια.
Αυτή την εποχή επίσης, ανάμεσα στους φυκιάδες και στους βράχους, γεννούν τ’ αυγά τους οι Τσιπούρες (Sparus auratus).
Στα ψηλά βουνά άρχισαν να ωριμάζουν τα φρούτα της Καστανιάς (Castanea sativa) και με το πρώτο κρύο θα τα βρίσκουμε σε πολλές γωνιές της πόλης μας, ζεστά από τους καστανάδες."





Στη σωστή διατροφή.

Σύμφωνα με τον σοφιστή Ιεροφίλο,  το μήνα τούτο πρέπει να καταναλώνουμε τροφές και φαγητά καυτερά όπως τα πιπέρια και με οξύτητα, τσουχτερά σαν τα σκόρδα (να μη μας πλησιάζει άνθρωπος που λένε...), ψητά και ωμά: 

"Αρμόζει δριμοφαγία πάση χράσθαι· προ πάντων δε πάντα εσθίειν εφθά και ωμά· και το ζέμα πίνειν σκόροδα εφθά, καρυκευτά, στάχος, πέπερι, κινάμωμον, και καρυόφυλλον, ταύτα δια των βρωμάτων εσθίειν και πίνειν. Εκ δε των κρεών πρόβεια, ορνίθια, περιστερόπουλα, χήνας, όρτυγας, ορτυγο-μήτρας, και λακτέντα εσθίειν· νησσαρίων δε και φασσών, και τρυγόνων, και πλατόνων, και συάγρων, και λαγωών απέχε-σθαι.
Εκ δε των ιχθύων, κεφάλων, αγραύλων, τριγλών, και πάντων των αλέπων και των παστών απέχεσθαι χρή· τα δε άλλα πάντα εσθίειν.
Εκ δε των οσπρίων, κυάμου και φακής, και λαθύρου απέχεσθαι· τα δε λοιπά εσθίειν. Των λαχάνων, κράμβης και γογ-γύλης απέχεσθαι, τάλλα δε εσθίειν. Ασπαράγους δε πάντας και αμανίτας λευκούς εσθίειν.
Από δε των οπωρών, σταφίδας λεύκας, απίδια άγρια ακμάζοντα, και μήλα γλυκέα, σύκα λευκά, μέσπιλα, ροδάκινα, φοίνικας, ροιάς, και μηλοκύδωνα, ταύτα πάντα εσθίειν.
Εκ δε των ξηρών οπωρών, κάρυα βασιλικά, πιστάκια, αμύγ-
δαλα, κοκκονάρια, και κάρυα ποντικά, κοκκοδάφνων δε απέχεσθαι.
Οίνον λευκόν και ελαιόχροον και αψινθοροσάτον πίνειν.
Σκοπείται δε και το άστρον του Ταύρου."




Αστρολογικά είναι ο μήνας του "ζυγού"...



...και βεβαίως εννοείται  εκείνου του ζωδιακού κύκλου
και όχι του άλλου του ζυγού, που αδειάζει  ταχυδακτυλουργικά τις τσέπες  μας 
και βαραίνει τις πλάτες και τις ψυχές ΟΛΩΝ ΜΑΣ.



Παρά τα όσα  μα συμβαίνουν  να προσπαθούμε ό,σο μπορούμε να χαμογελάμε.




ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Στα πελάγη του χαμόγελου...



Με την  αλληλογραφία μου  αλλά και το blogging,  τελευταία, δεν τα πηγαίνω και τόσο καλά.
΄Αλλοτε τυχαίνει  να δω αμέσως τα mails  μου. ΄Αλλες πάλι  φορές,  αναρτήσεις φίλων που κοπίασαν για να  μου στείλουν τα δώρα τους, όπως παλαιότερα του  rrage ή  ΄Εκτορα
 (για τους παλαιότερους), που πήρα είδηση με  καθυστέρηση ενάμισυ μήνα 


Τούτη τη φορά, χθες βράδυ δηλαδή που ...δέησε να ανοίξω την αλληλογραφία μου βρήκα γλάρους, πολλούς γλάρους  και  καταγάλανα νερά με καθυστέρηση τεσσάρων περίπου ημερών.

Kαλέ μου και ευγενικέ φίλε iliografos, μπορεί να είμαι αδικαιολόγητη,
 αλλά  οι πανέμορφοι γλάροι σου σήμερα
θα στολίσουν το μπλογκ μου με χρώματα και εικόνες ελληνικές, σε ένδειξη πως μπορεί να χανόμαστε στους δαιδαλώδεις e-διαδρόμους αλλά δεν ξεχνιόμαστε.

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και με τιμάς ιδιαίτερα με τούτα σου τα δώρα!!!