Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Φυλλομετρώντας...




(εικόνα)

Πήγα και πήρα κάτι πράγματα, να 'χουμε
για το βράδυ. Πήρα τον ήχο ενός ρυακιού,
κελαρυστό κι' αφράτο, κάμποσα φύλλα ώριμα,
που 'πέφταν από δέντρα, λίγο
αέρα καθαρό -για δες, μήπως δεν φτάνει...-
και δυο τσάντες μ' έρωτα
-μακάρι να μη φτάνει...
Πήρα και μπόλικο κρασί -αγάπη έχουμε στο σπίτι;-
μην και τραβήξει ως το πρωί
το γύρισμα του χρόνου.



Αν μου ΄διναν το μαγικό ραβδί τον κόσμο να ομορφύνω,
θα άγγιζα τριγύρω μου χιλιάδες πράγματα ν' αλλάξουν.
Τα λυπημένα πρόσωπα, τις νύχτες
που πληγώνουν -και τι δεν θ' άγγιζα,
αλήθεια, για ν΄αλλάξει.
Μόνο εσένα μάτια μου θα πρόσεχα
μην και αγγίξει τόσο δα και σβήσει
τη μαγεία...



Μέτρα τις μέρες που αγαπάς, μέτρα τις ώρες,
τις στιγμές κι αν βγάλεις άθροισμα καλό,
συνέχισε... με πολλαπλασιασμό.
Μέτρα τις μέρες που αγαπάς, τις νύχτες που
καρδιοχτυπάς κι αν χάσεις το λογαριασμό,
θα σ' τον πληρώσω εγώ.
Μέτρα τις μέρες που πονάς, που χάνεσαι και
τριγυρνάς -κι αν βγάλεις άθροισμα κακό,
το ξέρεις, όπως πάντα, θα ' μαι εδώ...



Τις ομορφιές που φύλαξες στης μνήμη σου
το σακ βουαγιάζ, μην τις ξεχάσεις κλειδωμένες.
Στις χειμωνιάτικες διαδρομές σου πολύ συχνά
θα χρειαστούν, καθώς το φως στην πόλη δεν σου περισσεύει.
Να τις ξοδέψεις, δες , εκεί που πρέπει μόνο.
Μοιράσου τες με τις ματιές που καταχείμωνα
φεγγίζουν φεγγάρια του Αυγούστου.





Θα'ρθεις;
Είμαστε 'δω κάμποσοι μαζεμένοι. Το κύμα, ο αέρας,
ένα σκαρί στην άκρη ξεχασμένο.
Α, όχι -για δες- έρχονται κι άλλοι καλεσμένοι.
Κάμποσα βότσαλα, αχινοί, πέντ' - έξι γλάροι- αυτοί.
Θά 'ρθεις;
Είμαστε κάμποσοι εδώ, καθόμαστε, τα λέμε. ΄Οχι πολλά
κι ούτε με λόγια που μπερδεύουν.
Για δες τους, κι άλλοι φτάνουν κατά 'δω...
Το πρωινό, δυο-τρία σύννεφα κι' αν καλοβλέπω
μακριά, κι ένα διστακτικό κομμάτι ήλιου.
Θά 'ρθεις;
Σου λέω, είμαστε κάμποσοι εδώ, καθόμαστε, τα λέμε.
Να, κι' άλλοι ήρθαν τώρα δα.
Μια άρπα, ένα βιολί, μια φυσαρμόνικα- αυτοί.




θα βγούμε να τα πούμε λίγο απόψε;
΄Ετσι απλά, να φλυαρήσουμε
με τη σιωπή, να κοιταχτούμε στην ψυχή
και αν μας έρθει, ας τραγουδήσουμε,
χωρίς ν' ακούγεται φωνή.
΄Υστερα, ας φύγουμε ήσυχα,
κρατώντας μες τα χέρια μας
τη μαγική στιγμή...






Στο "Δάσκαλο"


Τυχαία επιλογή από τα "Φαξ" του,
όπως και κάθε χρόνο τέτοια μέρα,
"
Σελίδα 4, αριστερά κάτω... "




Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Ρίζες και ρόζοι...


Για το χαρτομάνι που χρόνια τώρα μαζεύω
σχετικά με oποιαδήποτε πληροφορία μου φανεί χρήσιμη, σου έχω μιλήσει και άλλες φορές. Το αποτέλεσμα είναι να έχει συσσωρευθεί αρκετός όγκος αποκομμάτων από εφημερίδες και περιοδικά, που κατά καιρούς μπαίνω στη διαδικασία να ξεκαθαρίζω. Το τι πετάω δε λέγεται... όπως επίσης και τα ενδιαφέροντα που ξεδιαλέγοντας βρίσκω και που απλά είχα ξεχάσει την ύπαρξή τους.

Προ δέκα περίπου ετών λοιπόν, κάπου εκεί στη Χαλκηδόνα (περαστικοί ήμασταν) ένας φίλος του Γλάρου μου που ήταν μαζί μας, παρατήρησε, στα φυτεμένα κατά μήκος των πεζοδρομίων δένδρα και συγκεκριμένα στον κορμό μιας ακακίας, ένα εμφανές εξόγκωμα σε μέγεθος παιδικής μπάλας.


Ξέρεις τι είναι αυτό;
ρώτησε το Γλάρο μου.

΄Οχι
είπε εκείνος, να υποθέσω ...κακοήθεια και στα δέντρα;

Νομίζω πως ξέρω
... (πετάχτηκα η Γλάρισσα...είδες τι σου 'λεγα παραπάνω φίλε μου συμπλόγκερ για το ευλογημένο μου χαρτομάνι...)
Τώρα που θα φτάσουμε στο σπίτι θα το βρω γιατί δε θυμάμαι πώς το λένε.

Λούπο και μην παιδεύεσαι, είπε εκείνος.


΄Ελα όμως που όταν φτάσαμε στο σπίτι δεν το βρήκα όσο και αν έψαξα...
Πέρασαν χρόνια και προχθές ψάχνοντας ένα άλλο απόκομμα που ακόμη δεν έχω βρει, ανακάλυψα τις περί λούπου πληροφορίες:

(α΄φωτο - λούπος σε κάθετη τομή και β΄φωτο - λούπος όπως φαίνεται στον κορμό του δένδρου)

"Τα δέντρα είναι ζωντανοί οργανισμοί και η ανάπτυξή τους οφείλεται στη ρίζα που τροφοδοτεί το δέντρο με νερό και άλατα από το έδαφος. Το ριζικό σύστημα λοιπόν του δέντρου αποτελείται από την κεντρική ρίζα που προεκτείνεται σε μικρότερες και στα ριζικά τριχίδια. Οι ρίζες, στην προσπάθειά ους να βρουν τροφή κάτω από το έδαφος, αναπτύσσονται "αυθαίρετα", απλώνονται και στρίβουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Αποτέλεσμα αυτής της "κινητικότητας". των ριζών είναι τα καταπληκτικά σχέδια, τα νεύρα, οι χρωματισμοί που παρουσιάζουν στην τομή τους.



' Ενα πολύτιμο αποτέλεσμα που έχει την υπογραφή μόνον της φύσης.


Αλλά όπως κάθε ζωντανός οργανισμός, έτσι και το δέντρο μπορεί να παρουσιάσει ανωμαλίες και ελαττώματα που το κάνουν ακατάλληλο για χρήση και οφείλονται στη δομή του δέντρου ή έχουν σχέση με τη χημική σύνθεσή του. Αυτές τις ανωμαλίες και τα ελαττώματα ο άνθρωπος κατάφερε να τα αξιοποιήσει και να τα κάνει πολύτιμα!
Ο λόγος για τους λούπους, τα λεία εξογκώματα που παρουσιάζονται στον κορμό ενός δέντρου και οφείλονται σε χημικές ή μηχανικές αντιδράσεις. Οι λούποι παρουσιάζουν στην τομή τους περιστραμμένες ίνες, δεν κάνουν για οικοδομική χρήση, γιατί δεν έχουν αντοχές, αλλά είναι πολύτιμοι στην επιπλοποιϊα, χαρη σ' αυτή την περιστροφή των ινών τους που δίνουν ξεχωριστά σχέδια. Λούπους έχει η φτελιά, η καρυδιά, το δεσποτάκι.
Τα χρώματα στις ρίζες και σους λούπους ποικίλλουν ανάλογα με το είδος του δέντρου και έχουν τόνους που ξεκινούν από το καφέ ανοιχτό μέχρι το σκούρο.΄Οποιος έχει τη δυνατότητα να συγκρίνει δυο αντικείμενα φτιαγμένα από ρίζα, ένα παλιό και ένα καινούριο, θα διαπιστώσει ότι τα σχέδια της παλιάς ρίζας είναι πολύ πιο πλούσια και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάποτε τα δέντρα αναπτύσσονταν πιο αργά και πιο "αυθόρμητα", χωρίς διάφορες χημικές ουσίες που σήμερα επιταχύνουν την ανάπτυξή τους."

Δημιουργίες από Ξύλο


Δημιουργίες από Ξύλο





Παραδοσιακά το ξύλο χρησιμοποιείται για την κατασκευή επίπλων, οι παρακάτω δημιουργίες όμως ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα όρια. Δείτε πως ένα κομμάτι ξύλου μπορεί να μεταμορφωθεί σε έργο τέχνης.









Κάντε κλικ!




Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!


Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!

Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!
Κάντε κλικ!


Η ανάρτηση αφιερωμένη στο νέο φίλο και αξιόλογο αυτοδίδακτο ξυλογλύπτη και την όμορφη κοπέλα του από την αγαπημένη Αίγινα-βλ.την από 11/7/2007 ανάρτηση με τίτλο " ΄Ελααα φεύγουμε"), που εντελώς τυχαία ανακάλυψα.
Φυσικά και στους καλ
ούς e-φίλους Ευρύνοο και koulpa,
που όλοι τους με αγάπη, μεράκι, γνώση και εμπειρία δουλεύουν το ξύλο.




Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Λεπτές ισορροπίες...









"...δι' όλων των πόνων και στεναγμών του ουρανού και της γης η Ψυχή προσκολλάται σφιγκτά επί του ΄Ερωτος, μέχρις ού όλοι οι εναντιούμενοι, προ της τοιαύτης πίστεως, ομολογούν εαυτούς ηττηθέντας. ΄Ερως και Ψυχή εισέρχονται εις την ευλογίαν μιας αϊδίου συνυπάρξεως και το ενέχυρον του έρωτός των, το οποίον βλασταίνει εκ του δεσμού τούτου, είναι εν χαριέστατον και φωτεινότατον τέκνον των θεών. Οι άνθρωποι όμως έδωκαν εις αυτό το όνομα: Χ Α Ρ Α


ΤΕΛΟΣ"


(ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ- Θασσίλου Φον Σάϊφερ)




...και ναι...

είμαι Χ Α Ρ Ο Υ Μ Ε Ν Η!!!!!

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Διαδρομές του νου...



πλην όμως ΔΕΝ σε ξέχασα...
Οι περσινές διαδρομές σου είναι άριστη ιδέα, γιατί έτσι όπως μας τα μαγειρεύουν πολιτικοί και ΔΝΤ, όχι μόνο θα ξαναθυμηθούμε τα χωριά μας αλλά και θα μάθουμε πώς να καλλιεργούμε τα ζαρζαβατικά μας...
Από την άλλη πάλι μου θύμισαν τα γεμιστά της ...καρδιάς, αλλοτινών εποχών και χρόνων περασμένων…


"Σήμερα τη θυμήθηκα πάλι.


Συμβαίνει πάντα, όταν κόβω τομάτες. Από αυτές όμως, που σπάνια μεν, τυχαίνει όμως ακόμη και σήμερα, να μυρίζουν όπως τότε.....
Τότε που όρθια στο τραπέζι, ετοίμαζε τα γεμιστά της.΄Εκοβε το πάνω μέρος, έχωνε προσεκτικά το κουτάλι στη ζουμερή σάρκα περιστρέφοντάς το, έβγαζε την "καρδιά" και μου έλεγε:
"΄Ελα Γλαρένια, άνοιξε το στόμα σου...η καρδούλα..."



Και σήμερα που οι φίλοι μας από απέναντι μου έφεραν φρέσκες τομάτες, καλλιεργημένες με τα ίδια τους τα χέρια και κομμένες μόλις εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να ετοιμάσω γεμιστά και να μην τα ψήσω στο σπίτι. Να τα στείλω στο φούρνο του χωριού που λειτουργεί με ξύλα και όποτε στέλνω φαγητό για ψήσιμο, θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό του πατέρα μου, με τους άλλους φούρνους, τους χωριάτικους.




Τώρα, όταν "γεμίζω" ...κλέβω καμιά καρδούλα, έτσι για να τη θυμηθώ...

Είχαν όμως, διαφορετική γεύση εκείνες οι καρδούλες....
"





Δοθείσης ευκαιρίας ορίστε και τα τοματίνια που λατρεύω
.


Είναι τόσο γλυκά και με μυρωδιά τομάτας του παλιού καλού καιρού, που σα στραγάλια τα τρώω χωρίς λάδι και αλάτι. Σε διαφορετικό σχήμα από τα στρογγυλά τα cherries για τις σαλάτες, κάτι δηλαδή σαν πομιντόρια, αλλά πολύ μικρότερα.
Μυρίζουν ντομάτα βρε παιδί μου, όπως τότε στο χωριό του πατέρα μου.




Τί έχουμε όμως, ακόμη να δούμε....
Διάβαζα, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, για τα oφέλη της ντομάτας και άλλες χρήσιμες πληροφορίες, ότι μας ετοιμάζουν τετράγωνες ντομάτες. ακόμη και ....

καρα-κατά....μαυρες...



΄Οπως και να 'χει, καιρός εμείς να πειραματιστούμε με τα είδη τομάτας που γνωρίζουμε, ακόμη και στις γλάστρες μας.




Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Οίκοι επισκέψεις...


Οικουρούμεν...

...όπερ σημαίνει πως δε μπορούμε να κάνουμε βήμα (ρούπι το ΄λεγε η γιαγιούλα μου) προς το παρόν τουλάχιστον. Προχθές που δοκιμάσαμε τις πατερίτσες, ξεχαστήκαμε και το πατήσαμε, να ...όσο πατάει η γάτα δηλαδή και μας έγινε τούμπανο το έρμο...Στρίγγλιζα η Γλάρισσα, αλλά ποιός με ακούει...εμείς επιμένουμε σε... crash test.... πώς να το κάνουμε.


Πού να σου λέω και το άλλο.... ΄Εχουμε μια γαμπίτσαααααα.... μούρλια..... Φοράμε κατ' εντολήν του χειρουργού και κάλτσες ελαστικές, σαν αυτές που φοράνε οι κυριούλες για τη φλεβίτδα, για να μην πρήζεται το χειρουργημένο πόδι.
Τόσο καλά...Δε βρίσκω χρόνο να blog-άρω η Γλάρισσα (χαρά ο τραυματίας... τί να σου λέω...) από τους φίλους και τους γνωστούς που μας έχουν χάσει και καταφθάνουν για παρεϊστικα βραδάκια.
Επί της υποδοχής εγώ και με το χαμόγελο στα χείλη, ας κάνω και αλλιώς, φέτος που θάλασσα.... ούτε από μακριά θα δούμε.
Ευτυχώς που εδώ και κάτι μέρες μας επισκέφτηκαν κι' άλλοι μουσαφιραίοι.
Ευχάριστοι τραγουδιστάδες
και λησμονούμε τη γκαντεμιά μας...


Με τούτα και μ' εκείνα... μ' αυτά και με τα έτερα... ξεχάστηκα, έφτασαν οι πολυπόθητες διακοπές κι' εγώ δεν σας έχω ακόμη ευχηθεί.

Στο καλό να πάτε,
ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ να περάσετε,
Να μου προσέχετε τις παραλίες, καθ' όσον εγώ για φέτος δε θα είμαι εκεί με τη σκούπα ανά χείρας...και
Να μου κάνετε τη χάρη να μην τρέχετε.-
(χωρίς αποσιωπητικά αλλά με τελεία και παύλα)



΄Οσο για μένα, εδώ και θα σας περιμένω.
Και για να μην ξεχνιόμαστε....

"θα με βρίσκετε μπροστά σας όπου και να βρεθείτε,

είτε το θέλετε είτε όχι..."

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Οι γερμανοί... ξανάρχονται...





(συνέχεια εκ του προηγουμένου)

...και " πριν αναρτήσω
κάτι άλλο"
(κλεμμένες κουβέντες αυτές),

έμεινα σε ένα από τα ...λέλουδα της επιστροφής της Άστριας,
που μου θύμισαν πως
κάποιες φορές μπορεί να συμβαίνουν στη ζωή μας πράγματα, από ασήμαντα και καθημερινά έως και πολύ σοβαρά, που την προέλευσή τους δε γνωρίζουμε, πολύ περισσότερο την εξέλιξή τους δεν ορίζουμε, αλλά και αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε.
Απλά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε...

Μπορεί να μην είναι και ό,τι πιο όμορφο, από την πλούσια συλλογή που απλόχερα η φύση μας προσφέρει, όμως το χρώμα του άνθους αυτού του φυτού (δηλητηριώδες ζιζάνιο) πολύ μου αρέσει, άσχετα αν μυρίζει άσχημα.


Για χρόνια δεν ήξερα την ονομασία του, παρά το ότι ευδοκιμεί σε αρκετές αμμώδεις παραλίες όπως και στην Καραθώνα (βλ. φωτο κεφαλίδας) στο Ναύπλιο όπου σε ένα της σημείο είναι γεμάτη κάθε καλοκαίρι. Και έχει το άτιμο κάτι αγκάθια, αλίμονό σου αν το πατήσεις... ΄Ημουν όμως περίεργη για την ονομασία του.
Και τί έγινε... εύλογα θα σκεφτείς...
Εδώ ο κόσμος χάνεται κι' εσύ κάνεις θέμα για ένα βρωμόχορτο... 




Να όμως που έφτασε το 2007 όταν, με το ξεκίνημά μου στο χώρο,
γνώρισα το φυτό μέσα από το πολύ αξιόλογο μπλογκ της
Δώρας Τσίρκα και μου έλυσε κάθε απορία...

΄Εκλεινε την εμπνευσμένη της ανάρτηση:
"
Όταν εσείς κοιμόσαστε τα βράδια, εμείς ονειρευόμαστε τη Γη να θάλλει πιο μωβ από ποτέ"

Με αφορμή αυτήν την ανάρτηση έμαθα από τις αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο την περιπετειώδη ιστορία του ξενόφερτου φυτού
εξ' ης και η ονομασία του.

Και ενώ πιστεύω πως στη φύση κάθε οργανισμός (φυτικός ή ζωϊκός) έχει το λόγο και το σκοπό της ύπαρξής του, για το συγκεκριμένο δε βρήκα κανέναν άλλο πέραν από τα χαριτωμένα του άνθη.





-->

΄Αστριά μου,

Solanum elaeagnifolium η επιστημονική ονομασία
του καταστροφικού εισβολέα με τα πολύ όμορφα λουλουδάκια
και αναρωτιέμαι η αφελής...

Γιατί και εμείς να μην ονειρευόμαστε τούτη η Γη να θάλλει πιο πολύχρωμη και όμορφη από ποτέ...

Ποιός μπορεί να μας περικόψει, περιορίσει ή στερήσει τούτο το δικαίωμα...


ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ... το έχω ξαναπεί....

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

΄Ακου πράματα που συμβαίνουν...





Γειά χαρά είπα;



Σας φίλησα;...



Σας αγκάλιασα;...



Επεισοδιακό και τούτο το καλοκαίρι....

Δεν είναι να πεις δόξα τω Θεώ... ξανά στο Παναγιά μου βόηθα...


Μετά την ξεκούραση (και πόσο μας έλειπε...), τα χαμόγελα...έστω και χωρίς πρόκριση...γιατί για κύπελο δεν το σκεφτόμασταν (νομίζω;...), επανακάμψαμε και είπαμε να βάλουμε σε μια τάξη το σπίτι μας, που δε σου κρύβω είχαμε επιθυμήσει. ΄Αντε και ένας άνθρωπος του θεού να βοηθάει το Γλάρο μου στην περιποίηση του κήπου.
Και όταν πέφτουν μαζεμένες οι δουλειές σε συνδυασμό με τη βιασύνη... να σου και τα ατυχήματα...


Αυτό προκλήθηκε από ..πήδημα και μην πάει το μυαλό σου καθόλου στο πονηρό... ΄Ενα εμπόδιο στον κήπο πήγε να "πηδήξει" ο Γλάρος μου και από τις πολλές πιρουέτες... να το αμφισφύριο κάταγμα... η επέμβαση... η λάμα... οι 6 βιδ-ούλες για να μην πω -άρες...
(εικόνα 1 χρόνο αργότερα με την αφαίρεση των....εξαρτημάτων)


 Να και η ακινησία, αλλά όχι ευτυχώς οι παραξενιές.
Ατυχές συμβάν... δοκιμασία... όπως θέλεις το λες.
Εμείς πάντως το παλεύουμε με χαμόγελο, αλληλοκατανόηση και αγάπη.


Εδώ έρχομαι να πιστέψω, πως οι δυσκολίες άλλους χωρίζουν και άλλους φέρνουν ακόμη πιο κοντά...

Είναι όμως δυνατός χαρακτήρας και ψυχούλα ο Γλάρος μου, να μην τα ξαναλέμε...

Τα παράτησα λοιπόν όλα. Προτεραιότητα και αποκλειστικότητά μου ΑΥΤΟΣ!


Εν τω μεταξύ και ενώ εγώ άλλα είχα κατά νου και άλλα σας ετοίμαζα, λόγω ελλείψεως χρόνου κλειδώνω (όχι βέβαια αβασάνιστα) τα σχόλια.Tο θεωρώ ασέβεια στον παράγοντα φίλο που χάνει από το χρόνο του για να σου αφήσει μια του σκέψη και ευχή κι' εγώ να μην έχω διαθέσιμο χρόνο για να τα προλαβαίνω όλα.
΄Εχω και ένα Γλάρο ...μονοπόδαρο... που μέχρι να πατήσει ξανά το χειρουργημένο πόδι του θα μας πάρει κάτι μήνες...


Εδώ είμαι και πάλι λοιπόν,
γιατί μου λείψατε ΟΛΟΙ!!!