Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Φυλλομετρώντας...




(εικόνα)

Πήγα και πήρα κάτι πράγματα, να 'χουμε
για το βράδυ. Πήρα τον ήχο ενός ρυακιού,
κελαρυστό κι' αφράτο, κάμποσα φύλλα ώριμα,
που 'πέφταν από δέντρα, λίγο
αέρα καθαρό -για δες, μήπως δεν φτάνει...-
και δυο τσάντες μ' έρωτα
-μακάρι να μη φτάνει...
Πήρα και μπόλικο κρασί -αγάπη έχουμε στο σπίτι;-
μην και τραβήξει ως το πρωί
το γύρισμα του χρόνου.



Αν μου ΄διναν το μαγικό ραβδί τον κόσμο να ομορφύνω,
θα άγγιζα τριγύρω μου χιλιάδες πράγματα ν' αλλάξουν.
Τα λυπημένα πρόσωπα, τις νύχτες
που πληγώνουν -και τι δεν θ' άγγιζα,
αλήθεια, για ν΄αλλάξει.
Μόνο εσένα μάτια μου θα πρόσεχα
μην και αγγίξει τόσο δα και σβήσει
τη μαγεία...



Μέτρα τις μέρες που αγαπάς, μέτρα τις ώρες,
τις στιγμές κι αν βγάλεις άθροισμα καλό,
συνέχισε... με πολλαπλασιασμό.
Μέτρα τις μέρες που αγαπάς, τις νύχτες που
καρδιοχτυπάς κι αν χάσεις το λογαριασμό,
θα σ' τον πληρώσω εγώ.
Μέτρα τις μέρες που πονάς, που χάνεσαι και
τριγυρνάς -κι αν βγάλεις άθροισμα κακό,
το ξέρεις, όπως πάντα, θα ' μαι εδώ...



Τις ομορφιές που φύλαξες στης μνήμη σου
το σακ βουαγιάζ, μην τις ξεχάσεις κλειδωμένες.
Στις χειμωνιάτικες διαδρομές σου πολύ συχνά
θα χρειαστούν, καθώς το φως στην πόλη δεν σου περισσεύει.
Να τις ξοδέψεις, δες , εκεί που πρέπει μόνο.
Μοιράσου τες με τις ματιές που καταχείμωνα
φεγγίζουν φεγγάρια του Αυγούστου.





Θα'ρθεις;
Είμαστε 'δω κάμποσοι μαζεμένοι. Το κύμα, ο αέρας,
ένα σκαρί στην άκρη ξεχασμένο.
Α, όχι -για δες- έρχονται κι άλλοι καλεσμένοι.
Κάμποσα βότσαλα, αχινοί, πέντ' - έξι γλάροι- αυτοί.
Θά 'ρθεις;
Είμαστε κάμποσοι εδώ, καθόμαστε, τα λέμε. ΄Οχι πολλά
κι ούτε με λόγια που μπερδεύουν.
Για δες τους, κι άλλοι φτάνουν κατά 'δω...
Το πρωινό, δυο-τρία σύννεφα κι' αν καλοβλέπω
μακριά, κι ένα διστακτικό κομμάτι ήλιου.
Θά 'ρθεις;
Σου λέω, είμαστε κάμποσοι εδώ, καθόμαστε, τα λέμε.
Να, κι' άλλοι ήρθαν τώρα δα.
Μια άρπα, ένα βιολί, μια φυσαρμόνικα- αυτοί.




θα βγούμε να τα πούμε λίγο απόψε;
΄Ετσι απλά, να φλυαρήσουμε
με τη σιωπή, να κοιταχτούμε στην ψυχή
και αν μας έρθει, ας τραγουδήσουμε,
χωρίς ν' ακούγεται φωνή.
΄Υστερα, ας φύγουμε ήσυχα,
κρατώντας μες τα χέρια μας
τη μαγική στιγμή...






Στο "Δάσκαλο"


Τυχαία επιλογή από τα "Φαξ" του,
όπως και κάθε χρόνο τέτοια μέρα,
"
Σελίδα 4, αριστερά κάτω... "