Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Θα τρώμε μόνο μια φορά...



Πώς περνάει  ο χρόνος;
Πέρασαν τα Χριστούγεννα και βρισκόμαστε  ακόμη στην καρδιά ενός παγωμένου αλλά και παγερού χειμώνα  και μιας Αποκριάς χλιαρής έως αδιάφορης...


Απόκριες,  λέει....


Κάθε χρόνο τούτη η  αποκριάτικη περίοδος σήμαινε θυμάμαι  την απόλυτη ξεγνοιασιά
Φέτος όμως...
Μα πώς;  λέω εγώ... και με τί ψυχή;

Με τόσα που  συμβαίνουν και  με όσα μέλλουν να συμβούν...


Κουράστηκα να ακούω ορολογίες οικονομικές (CDS, PSI κλπ...κλπ), και άγνωστες για όλους μας, τους πολλούς εννοώ, τους απλούς και καθημερινούς πολίτες. Να  μετράω κρίσιμα Σαββατο-Κύριακα και ώρες....
Κάτι σαν επιθανάτιος εθνικός  ρόγχος δηλαδή.

Ο οικονομικός όλεθρος που κρέμεται σαν λαιμητόμος πάνω από τις κεφαλές μας δεν αφήνει ελεύθερη τη διάθεση να λειτουργήσει ψυχαγωγικά. 
΄Οχι πως θα μας λείψει το κέφι, αν βρεθεί η κατάλληλη  παρέα για να ξεδώσουμε...
να εξηγούμαστε....




Τέτοιες μέρες θυμάμαι τις αλλοτινές αποκριές. Εκείνες που  στα αποκριάτικα  πάρτυ  διασκεδάζαμε λικνιζόμενοι ξέγνοιαστα, υπό τους ήχους ρυθμικών σουξέ της εποχής, όπως του Αλαλούμ  




Πέρασαν πολλά χρόνια ...μας βρήκαν τα χειρότερα...
 για να  ανοίξουμε τα μάτια μας  και με πίκρα να  αντιληφθούμε, 
 πως τόσες δεκαετίες απλά προσπερνούσαμε  το ΑΛΑΛΟΥΜ, που από τότε επικρατούσε στη χώρα. Είχαμε παρωπίδες πολύχρωμες... πράσινες, κόκκινες, μπλε και  τραβούσαμε κατευθείαν στο γκρεμό που μας κατηύθυναν όλοι οι πολιτικοί εγκέφαλοι, για να  φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
.  
Αναζητώντας, που λες και έτσι για να αλλάξω διάθεση -μιας  και με κούρασαν τα CDS,  τα PSI και δε συμμαζεύεται-  κάποιο αποκριάτικο τραγούδι, που να μην βουίξουν  τ' αυτιά μου από τα  ...λατινικά....  όπως τότε.... που κατέληξα στο Μ'λαρ, 
βρήκα τούτο το  εξαιρετικά επίκαιρο,

Πηγή βίντεο


Την παλαβή Αποκριά όλοι  χορέψτε,
έτσι για να μην  τρελαθούμε οι άνθρωποι, λέω...
διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα...
Θα τρώμε μόνο μια φορά και βράδυ παρά βράδυ...



Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

΄Ετσι...




 ΄Ετσι  ο  κόσμος θα ‘θελα  ξέγνοιαστα να περνάει

Μ’ αγάπη και χαμόγελα ο χρόνος να κυλάει

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ντροπή...







Πονάει η Ελλάδα μάτια μου, 




Με τί ψυχή τον  ΄Ερωτα  φέτος


να τραγουδήσω;





Ντροπή σε όλους μας,
μα πιο πολύ σ΄ εκείνους





Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Καινός και ύπουλος αήρ...













Ανέκαθεν θαύμαζα τους μορφωμένους ανθρώπους και ειδικότερα αυτούς που χειρίζονται σωστά την πλουσιότατη ελληνική μας γλώσσα.



Νέες λέξεις ή εκφράσεις  επίκαιρες, βρήκα από  navarino-s που  αναγκαζόμαστε  οι ΄Ελληνες -είτε το θέλουμε είτε όχι-   να υιοθετήσουμε ...έτσι για να πέφτουμε  στα μαλακά:

"απασχολήσιμος  αντί  άνεργος, 

λιγότερο προνομιούχος   αντί  φτωχός, 

διαχείριση ανθρώπινων πόρων  αντί  εκμετάλλευση, 

συνεργασία  αντί  κυριαρχία, 

ανάπτυξη  αντί  καπιταλισμός

δανειοδότηση  αντί  τοκογλυφία"


και μια που μόλις σήμερα έμαθα:

ανακατεύθυνση  αντί  ...απώλεια μισθών...


και έπεται η συνέχεια.

Τί έχουμε οι έρμοι  ΄Ελληνες να μάθουμε ακόμη;



Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Θλίψη και συντριβή

"Υπάρχει Θλίψη στο Μπλογκιγκ"

 ήταν η διαπίστωση και προσωπική γνώμη φίλου συμπλόγκερ:


"Σιγά σιγά (συνεχίζει)  βγαίνει η θλίψη,

 η συντριβή , η απωλεια , το ελλειμα επικοινωνίας

γιατι ανακατευονται Ηλιθιοι νεαροι
 και επηρμένοι προεφεσσορες .
σιγά σιγά  το Μπλογκινγκ καταντά αρωστημένο
(τοτε πρεπει να κλεινουμε τα σχόλια ή και το διο το Μπλογκ )"

Πράγματι  μια θλίψη πλανάται στη μπλογκογειτονιά.
 Δεν ειναι όμως πως  μας επηρέασαν κάποιοι " Ηλιθιοι νεαροι",
 αλλά η Εμπόλεμη κατάσταση,
που στις μέρες μας  όλοι οι  ΄Ελληνες βιώνουμε


Παρά το γεγονός πως πόλεμο πραγματικό δεν έζησα,  στο παιδικό μου το μυαλό  αυτό το κεφάλαιο, αποτυπώθηκε με πολύ μελανά χρώματα  από τις περιγραφές της  μαμάς και της γιαγιάς μου. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα,  ώστε  κάθε  πέρασμα από το Κ.Ε.Μ. του Ναυπλίου,   η  θέα των ένστολων ή το άκουσμα από τις εκπαιδευτικές  βολές των στρατιωτών,  να είναι ο εφιάλτης μου.

ΜΟΥ και ΜΑΣ  έλαχε όμως,  

γιατί έτσι αποφάσισαν  κάποιοι  Ηλίθιοι  μεσόκοποι,
 να τον ζήσουμε από εδώ και πέρα.  
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τη διάρκειά του,  ούτε  τις ακριβείς επιπτώσεις του στις  ζωές, την καθημερινότητα και τις συνήθειές μας ...αν και μεταξύ μας... όλοι λίγο πολύ υποψιαζόμαστε... γιατί ήδη  μας τρώει τις σάρκες ή πληροφορούμαστε


* 

"Πόλεμος  ΛΟΙΠΟΝ είναι 

να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο... 

* 

Πόλεμος είναι 

να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας, να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει - αυτός που καταχράστηκε τους κόπους σου - ότι «δεν υπάρχει σάλιο»... 

* 

Πόλεμος είναι 

να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία... 

* 

Πόλεμος είναι 

να σου λένε ότι απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο»... 
* 
Πόλεμος είναι 
να στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες... 
* 
Πόλεμος είναι 
να σου κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%... 
* 
Πόλεμος είναι 
να έχεις φτύσει το γάλα της μάνας σου για να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και να έρχεται ο φορογδάρτης να σου επιβάλει μέσω της ΔΕΗ χαράτσι για ένα σπίτι που το πληρώνεις μια ζωή στην τράπεζα... 
* 
Πόλεμος είναι 
να έρχεται ο ίδιος αυτός φορογδάρτης που σε άφησε χωρίς μισθό και χωρίς δουλειά και να σου προσθέτει - δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ - την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος... 
* 
Πόλεμος είναι 
να κλείνει το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο, στην θέση τους να ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια και ο «πατριώτης» που σε κυβερνά να βγάζει φιρμάνια για το πώς θα ζυγίζεις τη χρυσή σου βέρα ή το χρυσό σου δόντι (!) πριν το παραδώσεις στον σαράφη για να εξασφαλίσεις ένα κομμάτι ψωμί... 
* 
Πόλεμος είναι 
να λουφάζεις τυλιγμένος στις κουβέρτες μέσα στο σπίτι, να τρέμουν τα δόντια σου από το κρύο και να μην ανοίγεις το καλοριφέρ γιατί δεν έχεις να πληρώσεις για πετρέλαιο θέρμανσης... 
* 
Πόλεμος είναι 
να σε κοροϊδεύουν κάθε μέρα ότι «δίνουν μάχη» για να μη σου κόψουν τον 13ο και 14ο μισθό όταν σου έχουν ήδη κόψει τον 8ο και τον 9ο μισθό και την ίδια ώρα σφυρίζουν στα αυτιά σου τα «πακέτα» των δισεκατομμυρίων υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών... 
* 
Πόλεμος είναι 
να βλέπεις μια δράκα ξιπασμένων φιλανθρώπων με καρφιτσωμένο στο πέτο το ταμπελάκι με τη φίρμα του μονοπωλίου που εκπροσωπούν, να φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν λίστες του παγκόσμιου τζετ σετ, να μην χωρούν οι ελβετικές τράπεζες τις καταθέσεις τους, να έχουν ξεχειλίσει οι θάλασσες της υδρογείου από το (αφορολόγητο) εφοπλιστικό τους «δαιμόνιο», να μετακινούν στους λογαριασμούς τους δισεκατομμύρια μέσω των «οφ σορ» εταιρειών σαν να ήταν μαρουλόφυλλα, κι εσύ μαζί με τα δέκα εκατομμύρια των ομοίων σου να κατηγορείσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»... 
* 
Πόλεμος είναι 
να έχουν φτάσει τη βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, να σου έχουν ρίξει το μισθό στα 350 ευρώ το μήνα και να σου ζητούν από πάνω να πληρώσεις και φόρο... 
* 
Πόλεμος είναι 
να έχουν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με άστεγους, να τρέχουν οι άνθρωποι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια (τα οποία ο κ. Παπαδήμος τα βάφτισε την Πρωτοχρονιά «γιορτή»!!), να μην υπάρχει φανάρι, πεζοδρόμιο, σοκάκι χωρίς επαίτη και ζητιάνο, γιατί οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη «κατευνάζουν τις αγορές»... 
* 
Πόλεμος είναι 
να αρρωσταίνεις και να μην έχεις λεφτά για τα φάρμακα, να πηγαίνεις στο νοσοκομείο κι αντί για «δημόσια και δωρεάν» Υγεία που την έχεις πληρώσει εκατό φορές, να σου ζητάνε να φέρεις τις γάζες από το σπίτι και να περάσεις πρώτα από το ταμείο... 
* 
Πόλεμος είναι 
τον πλούτο που εσύ δημιουργείς στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, σε στεριά και θάλασσα, να τον έχουν σφετεριστεί οι κηφήνες της πλουτοκρατίας, να τον έχουν κάνει υπερκέρδη για τις τσέπες τους, ελλείμματα και χρέη για το δημόσιο ταμείο, όλα βγαλμένα με το δικό σου ιδρώτα, με το δικό σου κόπο, με τη δική σου δουλειά, και εσύ αυτή τη δουλειά να την «πληρώνεις» πλέον με επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλυσοδεμένος στα κάτεργα της εργασιακής τρομοκρατίας, στα απαρτχάιντ των εκβιασμών και της εκ περιτροπής ανάσας... 
* 
Πόλεμος είναι 
να σου ξεσκίζουν τη ζωή, να σου σκοτώνουν το σήμερα και το αύριο και να σου λένε κι από πάνω ότι είναι «σωτήρες», ότι παίρνουν δάνεια για να σου εξασφαλίζουν το μισθό και τη σύνταξη - αυτοί που σου κατάργησαν το μισθό και τη σύνταξη - όταν από το δικό σου μισθό κι από τη δική σου σύνταξη πληρώνονται τα δάνεια που διπλά και τρίδιπλα τα εισπράττουν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, με μια κουβέντα: Τα μονοπώλια. 
* 
Αυτός είναι ο πόλεμος που μαίνεται τούτη την ώρα στην Ελλάδα, κύριε Κάρολε Παπούλια. 
Είναι ένας πόλεμος μονόπλευρος. Μονομερής. 
Ενας πόλεμος που τον έχει εξαπολύσει η τάξη των αστών ενάντια στην τάξη των προλετάριων. 
Που τον έχει διεξαγάγει ενάντια στις μάζες των εργαζομένων και όλου του λαού η τάξη των κεφαλαιοκρατών. 
Είναι ένας πόλεμος αδίστακτος και στυγνός. 
Που - κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας - τον διευθύνει όλο το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, μηδενός εξαιρουμένου, με επικεφαλής  στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου  τον τραπεζίτη κ. Παπαδήμο."

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ







Θλίψη και συντριβή, επομένως, από τις  "απώλειες"  (και είναι πολλές),
είναι αυτό που αρρώστησε το μπλόγκινγκ. Αυτό που στιγματίζει την επικοινωνία  μας ή που κρατά τα σχόλια κλειστά...
Τούτη την περίοδο,   "γαμώ την τρέλα μου",   που παραδώσαμε και έχουμε γονατίσει... πνίγεσαι...  και μένεις να  ονειρεύεσαι  κάποιο  άλλο φεγγάρι...

΄Εστω και έτσι...


Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Τα πάνω κάτω...





ή τα ίσια ανάποδα...
ή όπως αλλιώς μπορείς να το πεις και άδικο δε θα 'χεις... 




Αν καταλαβαίνετε, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως είναι...
Αν δεν καταλαβαίνετε, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως είναι... 


΄Ομως,  έστω και έτσι....


και