Friday, June 27, 2008
Σαν τα χιόοονιααααα.....
Ξύπνησε με κεφάλι βαρύ από τον πολύ ύπνο. Δεν ήξερε πού βρισκόταν. ΄Ανοιξε βαρύθυμα το ένα μάτι... και ύστερα το άλλο.
Φως πολύ δυνατό και εκτυφλωτικό τον ζάλισε... τον τύφλωσε στην αρχή. Κούνησε το κορμί να ξεμουδιάσει, τα πιασμένα από την ακινησία μέλη του. Ααα...αισθάνθηκε σα βάλσαμο τη ζέστη ολόγυρα, να του ξεμουδιάζει τα μέλη ένα, ένα.. Αργά αργά, αλλά ευχάριστα.
Πήρε βαθιά ανάσα και δειλά δειλά αισθάνθηκε την ανάγκη να τραγουδήσει την ευχαρίστηση που ένιωσε να διαπερνά το κορμί του, από τη ζεστασιά του περιβάλλοντα χώρου.
Και ύστερα παύση....
΄Αφησε λίγα λεπτά να περάσουν και ξανάρχισε.
Αυτή τη φορά, το ίδιο δειλά, κράτησε όμως λίγο περισσότερο το τραγούδι του....
Τζι, τζι, τζι, τζι, τζι, τζι...
Ολόκληρη η χθεσινή και πρώτη του μέρα, σε ένα δένδρο του κήπου μου απ' όπου τραγουδούσε κατά διαστήματα μέχρι και που βράδιασε, σ' αυτούς τους ρυθμούς κύλησε. ΄Ισως να αισθανόταν μόνος, που οι άλλοι τεμπέληδες, δεν είχαν ακόμη ξυπνήσει...
Καλώς μας ήρθες και φέτος θερινέ τραγουδιστή...
Όλοι γνωρίζουμε τον τραγουδιστή των ζεστών καλοκαιριάτικων ημερών, τον τζίτζικα. Τον γνωρίζουμε, δηλαδή, σαν έντομο. Ποιός, όμως, είναι εκείνος που ξέρει την ιστορία του; Αυτήν την ιστορία που περιγράφει τη ζωή του και το «πώς» από άνθρωπος που ήταν, σύμφωνα με τη Μυθολογία μας, κατέληξε σε τζίτζικα;
Όποιος ενδιαφέρεται να τη μάθει ας θυμηθεί πως το επιστημονικό όνομα του συμπαθητικού εντόμου είναι Τιθωνός.
Τιθωνός, λοιπόν, λεγόταν το πιο ξακουστό παλικάρι της Τροίας. Ένα παλικάρι που θάμπωσε και τη θεά της Αυγής, την πανέμορφη Ηώ που τον αγάπησε και, με την άδεια του Δία, τον παντρεύτηκε.
Πρώτη δουλειά της θεάς ήταν να κάνει αθάνατο τον Τιθωνό. Έτσι δε θα πέθαιναν ούτε εκείνη ούτε αυτός ποτέ και θα ζούσαν αιώνια αγαπημένοι.
Σιγά, σιγά, βέβαια, τα χρόνια πέρασαν. Η Ηώ, σαν θεά που ήταν, έμενε πάντα ίδια, νέα και ωραία. Για τον Τιθωνό, όμως, είχε φροντίσει μεν να τον κάνει αθάνατο αλλά δεν είχε προβλέψει να ζητήσει να μείνει νέος και αυτός. Έτσι ο Τιθωνός γερνούσε και γερνούσε..... κι η πεντάμορφη Ηώ θρηνούσε που δε σκέφθηκε να τον κρατήσει για πάντα νέο.
Τον έτρεφε με νέκταρ και αμβροσία αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να εμποδίσει τα χνάρια του χρόνου. Ήρθε και κάποια ώρα που ο Τιθωνός γέρασε τόσο, που δεν κατάφερνε να σταθεί ούτε όρθιος. Τότε αναγκάστηκε η θεά, που δεν άντεχε να τον βλέπει όπως είχε καταντήσει από τα γεράματα, να τον κλείσει σ’ ένα διαμέρισμα του παλατιού της και κλεισμένος εκεί να περνάει τις μέρες του.
Ο Τιθωνός, όμως παραμιλούσε και μουρμούριζε συνέχεια∙ τ’ άκουγε η θεά και λυπόταν κατάκαρδα. Κάθε πρωί που έβγαινε για να δώσει την καινούργια μέρα στους ανθρώπους, να φιλήσει τα δέντρα, να ξυπνήσει τα πουλιά, όλα κλαίγανε για το κακό που τη βρήκε. Κι αυτά τα δάκρυά τους γίνονταν δροσιά και κυλούσαν πάνω στα φύλλα.
Κάποτε ο Δίας λυπήθηκε αυτό το καημένο το ζευγάρι που κατέληξε να είναι τόσο δυστυχισμένο. Αποφάσισε, λοιπόν, να δώσει τέλος στο μαρτύριο του Τιθωνού και τον μεταμόρφωσε σε τζίτζικα.
Όποιος ενδιαφέρεται να τη μάθει ας θυμηθεί πως το επιστημονικό όνομα του συμπαθητικού εντόμου είναι Τιθωνός.
Τιθωνός, λοιπόν, λεγόταν το πιο ξακουστό παλικάρι της Τροίας. Ένα παλικάρι που θάμπωσε και τη θεά της Αυγής, την πανέμορφη Ηώ που τον αγάπησε και, με την άδεια του Δία, τον παντρεύτηκε.
Πρώτη δουλειά της θεάς ήταν να κάνει αθάνατο τον Τιθωνό. Έτσι δε θα πέθαιναν ούτε εκείνη ούτε αυτός ποτέ και θα ζούσαν αιώνια αγαπημένοι.
Σιγά, σιγά, βέβαια, τα χρόνια πέρασαν. Η Ηώ, σαν θεά που ήταν, έμενε πάντα ίδια, νέα και ωραία. Για τον Τιθωνό, όμως, είχε φροντίσει μεν να τον κάνει αθάνατο αλλά δεν είχε προβλέψει να ζητήσει να μείνει νέος και αυτός. Έτσι ο Τιθωνός γερνούσε και γερνούσε..... κι η πεντάμορφη Ηώ θρηνούσε που δε σκέφθηκε να τον κρατήσει για πάντα νέο.
Τον έτρεφε με νέκταρ και αμβροσία αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να εμποδίσει τα χνάρια του χρόνου. Ήρθε και κάποια ώρα που ο Τιθωνός γέρασε τόσο, που δεν κατάφερνε να σταθεί ούτε όρθιος. Τότε αναγκάστηκε η θεά, που δεν άντεχε να τον βλέπει όπως είχε καταντήσει από τα γεράματα, να τον κλείσει σ’ ένα διαμέρισμα του παλατιού της και κλεισμένος εκεί να περνάει τις μέρες του.
Ο Τιθωνός, όμως παραμιλούσε και μουρμούριζε συνέχεια∙ τ’ άκουγε η θεά και λυπόταν κατάκαρδα. Κάθε πρωί που έβγαινε για να δώσει την καινούργια μέρα στους ανθρώπους, να φιλήσει τα δέντρα, να ξυπνήσει τα πουλιά, όλα κλαίγανε για το κακό που τη βρήκε. Κι αυτά τα δάκρυά τους γίνονταν δροσιά και κυλούσαν πάνω στα φύλλα.
Κάποτε ο Δίας λυπήθηκε αυτό το καημένο το ζευγάρι που κατέληξε να είναι τόσο δυστυχισμένο. Αποφάσισε, λοιπόν, να δώσει τέλος στο μαρτύριο του Τιθωνού και τον μεταμόρφωσε σε τζίτζικα.
Από τότε και κάθε καλοκαίρι, ακούγεται μονότονη η φωνή, του όπως ακούγονταν τα μουρμουρίσματά του όταν ήταν κλεισμένος στο παλάτι.Όλα τα δέντρα κι οι θάμνοι τον φιλοξενούν με στοργή και του προσφέρουν για τροφή τους δροσερούς τους χυμούς.
Ο Τιθωνός, λοιπόν, ή Τζίτζικας είναι ένα έντομο, αρκετά μεγαλόσωμο – περίπου 3 εκατοστά – με παχύ σώμα και κεφάλι που το στολίζουν δύο μεγάλα μάτια – Το χρώμα του είναι μαύρο και η κοιλιά του ασπρουλή. Τρέφεται με χυμούς δέντρων που τα τρυπάει με το ρύγχος του και γι αυτό προκαλεί βλάβες, κυρίως στους αμπελώνες. Το θηλυκό κάνει αυγά που τα βάζει μέσα σε φλούδες δέντρων. Οι μικρές κάμπιες που βγαίνουν αργότερα, κατεβαίνουν από τα δέντρα στη γη και τρέφονται από τους χυμούς των ριζών, ώσπου να γίνουν τέλεια έντομα και να εμφανιστούν γύρω στα μέσα ή τέλος Ιουνίου.
Το τραγούδι τους ξεκινάει από την ανατολή του ηλίου και κρατάει όλη τη μέρα, καμιά φορά και τη νύχτα όταν κάνει μεγάλη ζέστη. Τραγουδάνε – κυρίως τ’ αρσενικά – γιατί είναι εφοδιασμένα με μια «ηχητική συσκευή» που αποτελείται από δύο κοιλότητες κολλημένες στην πρώτη κοιλιακή ζώνη όπου υπάρχει ένα λεπτό τεντωμένο δέρμα. Από τις δονήσεις που προκαλούνται με την αναπνοή, παράγεται ο γνωστός ήχος τους.Ο τζίτζικας ήταν πολύ γνωστός και αγαπητός στους αρχαίους, ακριβώς για το χαρούμενο τραγούδι του. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα του περιγράφει τους γέροντες που αγόρευαν στην Τροία ως προς το βουητό των φωνών τους, σαν «τέττιγες» (τέττιξ-τέττιγος), δηλαδή τζίτζικες αλλά ο τζίτζικας έχει χρησιμοποιηθεί και σε παροιμίες όπου «ο φλύαρος άνθρωπος μοιάζει σαν τζίτζικας». Κάποιοι μυθοποιοί ασχολήθηκαν, επίσης, μ’ αυτό το έντομο δημιουργώντας μύθους συγκριτικούς. Επαινούν το προνοητικό και φίλεργο μυρμήγκι, ενώ το συγκρίνουν με τον ανέμελο τραγουδιστή, τον τζίτζικα.
Ακόμα το τραγούδι του τζίτζικα είναι συνδεδεμένο και με την ωρίμανση των σταφυλιών. Συχνά ακούγεται «τζίτζικας ελάλησε, μαύρη ρώγα γυάλισε...»
Πάντως για όλους αρχαίους και σύγχρονους, νέους και γέρους ο τζίτζικας είναι ένα από τα πιο αγαπητά έντομα. Όσοι είναι εύθυμοι και χαρούμενοι τραγουδάνε μαζί του κι όσοι είναι σοβαροί και λυπημένοι περνάνε λίγες ανέμελες ώρες ακούγοντάς τον ν’... αναστενάζει τραγουδώντας!
Σήμερα πάντως, δεν ακούστηκε ξανά και μεταξύ μας, μου κακοφάνηκε...
UPDATE: 14:37
Το μελοποιημένο ποίημα το Οδ. Ελύτη με εκτελεστή το Μιχάλη Βιολάρη, προσφορά από:
UPDATE: 29/6 12:06
Tούτη τη φορά οι ευχαριστίες μου στον ηλιογράφο για την πολύ ωραία φωτογραφία του (τελευταία κάτω), που μου έστειλε
Νατασσάκι μου και ηλιογράφε μου, σας είμαι ευγνώμων, γιατί χωρίς τη δική σας προσφορά η ανάρτηση αυτή δε θα ήταν το ίδιο ενδιαφέρουσα.
Νατασσάκι μου και ηλιογράφε μου, σας είμαι ευγνώμων, γιατί χωρίς τη δική σας προσφορά η ανάρτηση αυτή δε θα ήταν το ίδιο ενδιαφέρουσα.
Tuesday, June 24, 2008
Είμαι αγχώδης....
...Νομίζω πως δε θα προφτάσω να κάνω πράγματα, τακτοποιημένα στο μυαλό και προγραμματισμένα, έτσι όπως εγώ θέλω... Πως μου λείπει χρόνος...ω, ναι... αυτό είναι αλήθεια...
- Και τι έγινε, μου λέει ο Γλάρος... πιστεύεις πως διαφορετικά θα χαθεί ο κόσμος... πως θα σταματήσει η γη να γυρίζει; ΄Ελα έξω γυναίκα μου...και έχω ανοίξει το τάβλι, έχει και δροσούλα απόψε...
- Λίιιιγο υπομονή. Βάλε νερά, βάλε φρούτα, ρίξε ζάρι κι' έρχομαι.... έχω μια δουλίτσα...
-Πάαααλι; Αυτόν...να μου το θυμηθείς.... κάποια μέρα, θα τον πετάξω από ψηλά...
Παύση... ακούγεται το ένα ζάρι...
- ΄Εεεεριξαααα... πέντεεε...
- Ρίξε και για μένα κι' έεεερχομαιιιι.....- Λίιιιγο υπομονή. Βάλε νερά, βάλε φρούτα, ρίξε ζάρι κι' έρχομαι.... έχω μια δουλίτσα...
-Πάαααλι; Αυτόν...να μου το θυμηθείς.... κάποια μέρα, θα τον πετάξω από ψηλά...
Παύση... ακούγεται το ένα ζάρι...
- ΄Εεεεριξαααα... πέντεεε...
- Τέσσερααα... έλα ντεεεε...
- Παίξε τη ζαριά σου κι' έρχομαιιιι, τελειώωωνωωωω.....
Μεταξύ μας, δεν ξέρω πώς με αντέχει, όμως μπορούσα....
πριν μου φύγετε ένας-ένας για διακοπούλες,
πριν μου φύγετε ένας-ένας για διακοπούλες,
να μη σας ευχηθώ, όπως και πέρυσι;
Εύχομαι, λοιπόν. τούτο το καλοκαίρι να αφήσετε πίσω ό,τι σας κούρασε, στενοχώρησε ή πίκρανε
και να περάσετε
ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ, ΔΡΟΣΕΡΕΣ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ
ΚΑΙ
ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ΄Οσο για μένα,
θα με βρίσκετε μροστά σας
όπου και να βρεθείτε,
είτε το θέλετε, είτε όχι...Γιατί ΣΑΣ αγαπώ
Εύχομαι, λοιπόν. τούτο το καλοκαίρι να αφήσετε πίσω ό,τι σας κούρασε, στενοχώρησε ή πίκρανε
και να περάσετε
ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ, ΔΡΟΣΕΡΕΣ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ
ΚΑΙ
ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ΄Οσο για μένα,
θα με βρίσκετε μροστά σας
όπου και να βρεθείτε,
είτε το θέλετε, είτε όχι...Γιατί ΣΑΣ αγαπώ
και το ΕΝΝΟΩ!
Οι εικόνες είναι προσωπικές δουλειές των: cropper η πρώτη και Μπλε ελέφαντα η δεύτερη και τους ευχαριστώ!
Thursday, June 19, 2008
Μετρημένα ένα-ένα....
Παιχνίδι εδώ...παιχνίδι εκεί...παιχνίδι παραπέρα...
΄Οποιο ιστολόγιο και να επισκεφτείς, όλο και σε κάποιο θα σκοντάψεις.
Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί πόσα έχουν κυκλοφορήσει;
Στρώθηκα που λες τούτες τις ημέρες, έτσι από περιέργεια, γιατί μεταξύ μας έχω χασει και το λογαριασμό, να βρω σε πόσα έχουμε και έχω παίξει μέχρι σήμερα.
Τα συγκέντρωσα και αν θέλεις το πιστεύεις, εγώ τουλάχιστον, μέτρησα για λογαριασμό μου, στους 18 μήνες που μπλογκοκυκλοφορώ τριάντα τρία (33)....
Από τον περσινό Φεβρουάριο που ξεκινήσαμε το παίζειν και ΑΠΟ/ΑΝΑ-καλύπτειν, έχουμε μάθει τα ονόματά μας, τα καλλιτεχνικά, πνευματικά και .....στυλιστικά ενδιαφέροντα ενός εκάστου, γεγονότα ευχάριστα ή δυσάρεστα που σημάδεψαν τη ζωή μας, μιλήσαμε για ....τους/τις συντρόφους μας, δείξαμε ...."τους τοίχους μας", γωνιές όχι μόνο του σπιτιού μας αλλά και της ψυχής μας.
Γνώρισα τα λάτρεμένα σας παιδιά, όπως κι' εσείς τα δικά μου. Με "έπιασα" πολλές φορές να είμαι σχεδόν κρεμασμένη στις φωτογραφίες των παιδιών σας και να τους μιλάω... να τους χαμογελάω....
"Τρέξε Γλάρε... ΄Ελα εδώ να δεις ένα μωρό κουκλί"
Ααα, δε σου λέω τίποτε, την ίδια μούρλια κουβαλάμε και οι δυο μας για τα παιδιά. Αλλά θα μου πεις αν δεν ταιριάζαμε...
Τα παιχνίδια λοιπόν και η μέσω αυτών επικοινωνία μας, μας βοήθησαν να γνωριστούμε καλύτερα και μοιραία δημιουργήθηκαν συναισθηματικοί e-δεσμοί. Καθημερινά συλλαμβάνω τον εαυτό μου, να πανηγυρίζω από χαρά σα μικρό παιδί με κάθε, μα.... ΜΕ ΚΑΘΕ επίσκεψη.
Πλατιά τα χαμόγελα, ήλιος η ψυχή, θάλασσες και ωκεανοί τα συναισθήματα...
Κάτι σαν τη σοκολάτα που έγινε η γλυκιά μας συνήθεια και ειδικότερα, όταν κάπου στους δαιδαλώδεις e-δρόμους έχεις χάσει για καιρό αγαπημένες παρουσίες, διπλή η χαρά.
Το προηγούμενο παιχνίδι λοιπόν, που ήταν και το τελευταίο για μένα, ήρθε ώρα να σας αποκαλύψω τις αλήθειες του:
1. ΄Εχεις γελάσει ήδη, με της καρδιάς μου τα παθήματα.....
ΑΛΗΘΕΙΑ λοιπόν....
2. Για την "αρρώστια" μας με το Γλάρο σας έχω πάλι μιλήσει.΄Ετσι και γνωριστήκαμε, μη γελάς, έτσι είναι....
ΑΛΗΘΕΙΑ κι΄αυτό. Οι περισσότεροι εξάλλου ....αυτή την κουρτίνα τραβήξατε, γιατί είναι γνωστό τοις πάσι.
3. Τούτο το πλέον απίθανο δεν ήταν καθόλου προγραμματισμένο. Μας προέκυψε όμως.
Υπήρξε ο ενθουσιασμός, η μούρλια της ηλικίας... μόνο απωθημένο δεν θα το έλεγα, γιατί και οι δυο είμαστε απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, πλην όμως ενθουσιώδεις και τούτο το τελευταίο, δε μας βγήκε μέχρις εδώ καθόλου σε κακό.
Υπήρξε ο ενθουσιασμός, η μούρλια της ηλικίας... μόνο απωθημένο δεν θα το έλεγα, γιατί και οι δυο είμαστε απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, πλην όμως ενθουσιώδεις και τούτο το τελευταίο, δε μας βγήκε μέχρις εδώ καθόλου σε κακό.
Ο Γλάρος λοιπόν, λόγω και της Ν. Αφρικανικής υπηκοότητας του, είχε το δικαίωμα να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα Ι.Χ με ξένες πινακίδες. Νιόπαντροι ήμασταν, έτυχε να την πουλάει κάποιος γνωστός και έτσι προέκυψε και η Carrera 924 για δύο μόνο χρόνια, γιατί ύστερα έπρεπε ή να πάρει ελληνικές πινακίδες (πράγμα αδύνατον.... οικονομικά έτσουζε...) ή να πουληθεί εδώ (και ποιός την έπαιρνε) ή να φύγει στο εξωτερικό, όπως και έγινε...
Αααα... κράτησα και τα δεύτερα κλειδιά της, εις ανάμνησιν....
ΑΛΗΘΕΙΑ, επομένως και τούτο.
4. Ναι παριζιάνε μου .... "τις έχωσε τις δαχτυλάρες του..." κρατώντας το κατσαβίδι, αλλά κι' ο άλλος μέσα από το αυτοκίνητο.... Τί να λέμε τώρα, όταν είναι να γίνει η ζημιά... Ευτυχώς, είναι το τελευταίο τμήμα (φάλαγγα) του μικρού ή ωτίτη. Και μεταξύ μας, είναι χαριτωμένο, γουστόζικο ή έτσι τουλάχιστον εμένα μου φαίνεται...
Νικητές , δεν τα υπολόγισα καλά.... τελικά, είστε εν μέρει ΟΛΟΙ.
Μα δε σας έχω πει ψέματα μέχρι σήμερα, οπότε δεν υπήρχε λόγος να το κάνω ούτε και τώρα.
Συγχωρείστε με, που μη συμμορφουμένη, ανέτρεψα τους κανόνες του παιχνιδιού και
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ και ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ,
που γίνατε..... μέρος του δικού μου τρένου....
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!
Monday, June 16, 2008
Υπάρχει αλήθεια;
Τούτη την ανάρτηση την έχω αποθηκευμένη από 22/5. Είχα όμως αποφασίσει να μη τη δημοσιεύσω, επειδή η ιστορία με τα παιχνίδια παρατράβηξε.
Χθες όμως "Ημέρα του Πατέρα", ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ και πάλι τρυφεροί και λατρεμένοι blogo-μπαμπάδες, ένα σχόλιο του Spyros Vlachos, που για πρώτη φορά με επισκέφθηκε, με προβλημάτισε....
Μου 'πε:
Spyros Vlahos said...
Εδώ ο κόσμος καίγεται και ... τα παιδία παίζει.
Πάμε.
Ας γυρίσουμε από το άλλο πλευρό, θα πιαστούμε έτσι!
Kαι του 'πα:Πάμε.
Ας γυρίσουμε από το άλλο πλευρό, θα πιαστούμε έτσι!
"Παιδία εισίν...αεί παίζει....
Καλώς ήρθες καλέ μου φίλε και μιας και είσαι ξεκούραστος, να σου εξομολογηθώ τώρα, πως κι΄εγώ δεν τα είδα με καλό μάτι τα παιχνιδάκια στο χώρο τούτο. Οι λόγοι που συμμετείχα ήταν πολλοί. Δεν ήθελα αφ' ενός να σνομπάρω τα παιδιά που με προσκάλεσαν, είτε από περιέργεια να μάθουν κάτι παραπάνω για μένα και την πολύτεκνη οικογένειά μου, είτε για να μη θεωρηθεί πως με βάζουν στο περιθώριο,
Από την άλλη πάλι, εμείς που λειτουργούμε τα blogs σαν προσωπικά ημερολόγια, μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε κάτι παραπάνω και ίσως πιο ευχάριστο από αυτό το ρόλο.
Χαρά μου η επισήμανσή σου (το ίδιο είχα σκεφτεί κι' εγώ στις αρχές) και θα ήθελα να περνάς πότε πότε και να καταθέτεις τη σεβαστή σου γνώμη.
Τώρα όμως προβληματίζομαι, έχω και ένα παιχνιδάκι που χρωστάω στη surrealist και μου έκοψες τον αέρα....το σκέφτομαι αν θα το δημοσιεύσω, παρά το ότι (όπως ίσως δεν είδες), τα παιχνίδια με διάφορα links, τα μετατρέπω σε γνωστικά μέσα που ίσως κάποιοι δε γνωρίζουν και επειδή το τελευταίο έχει μια ιδιαίτερη πληροφορία...θα το δημοσιεύσω τελικά... για το link και μόνο."
Οπότε, την έκανα copy και ιδού:
Καλώς ήρθες καλέ μου φίλε και μιας και είσαι ξεκούραστος, να σου εξομολογηθώ τώρα, πως κι΄εγώ δεν τα είδα με καλό μάτι τα παιχνιδάκια στο χώρο τούτο. Οι λόγοι που συμμετείχα ήταν πολλοί. Δεν ήθελα αφ' ενός να σνομπάρω τα παιδιά που με προσκάλεσαν, είτε από περιέργεια να μάθουν κάτι παραπάνω για μένα και την πολύτεκνη οικογένειά μου, είτε για να μη θεωρηθεί πως με βάζουν στο περιθώριο,
Από την άλλη πάλι, εμείς που λειτουργούμε τα blogs σαν προσωπικά ημερολόγια, μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε κάτι παραπάνω και ίσως πιο ευχάριστο από αυτό το ρόλο.
Χαρά μου η επισήμανσή σου (το ίδιο είχα σκεφτεί κι' εγώ στις αρχές) και θα ήθελα να περνάς πότε πότε και να καταθέτεις τη σεβαστή σου γνώμη.
Τώρα όμως προβληματίζομαι, έχω και ένα παιχνιδάκι που χρωστάω στη surrealist και μου έκοψες τον αέρα....το σκέφτομαι αν θα το δημοσιεύσω, παρά το ότι (όπως ίσως δεν είδες), τα παιχνίδια με διάφορα links, τα μετατρέπω σε γνωστικά μέσα που ίσως κάποιοι δε γνωρίζουν και επειδή το τελευταίο έχει μια ιδιαίτερη πληροφορία...θα το δημοσιεύσω τελικά... για το link και μόνο."
Οπότε, την έκανα copy και ιδού:
Πού είναι και πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα;
΄Ετσι μου παρήγγειλε η surrealist, η οποία σε σχόλιό της είπε:
".... έπαθλο για τον καθένα μας ήταν η αμοιβαία - αμφίδρομη και αληθινή μας επικοινωνία", σκέψη που ασπάζομαι, όσον αφορά τούτη τη διαδικτυακή μας επικοινωνία μέσω game-blogging.Και ύστερα οι προσκλήσεις έπεσαν σαν τις χοντρές ψιχάλες... ποιός άλλος.. από το συνήθη ύποπτο....και λεβεντόπαιδο lockheart. Σιγά που θα μου τη χάριζε... αλλά τελοσπάντων, ξέρει ότι τον αγαπάω...
Τρίτος ο έτερος λεβεντονιός Adonios και τέλος η Ραλούκα μαααας.
Αμ δε, που τελειώσαμε.... διότι ξέχασα kai την πρόσκληση από το astropeleki μας.
Και συνεχίζω το παιχνίδι (ίσως είναι και το τελευταίο), αντιγράφοντας από το ποστ της surrealist:
"ΟΔΗΓΙΕΣ
Γράφεις 4 προτάσεις που αφορούν εσένα.
Ζητάς από τους αναγνώστες να ψηφίσουν ποιά απ’ όλες είναι αληθινή.
Μόνο μία από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα…"΄Εχουμε και λέμε λοιπόν:
1. ΄Εχω κλάψει για πολλά αγόρια έχω κλάψει...αλλά δε φταίνε εκείνα, εγώ φταίω που ήμουν κλαψιάρα....
2. Είμαι αχτύπητη στα ντόρτια και τις εξάρες, κοντολογίς στο τάβλι, είμαι ζαράκιας....
3. Ο Γλάρος, κάποιο φεγγάρι, αγόρασε μια Porche 924 Carrera. Δεν την οδήγησα ποτέ, γιατί με τις ταχύτητες και το συμπλέκτη ....έχω πάρει διαζύγιο.
Τώρα....είχα ετοιμάσει και μια λίστα με προτεινόμενους, αλλά προβληματίζομαι. Μέχρι πότε, καλέ, θα παίζουμε με τουβλάκια.... δε θα μεγαλώσουμε ποτέ;
4. Ο Γλάρος μου, επίσης, έχει ένα δάχτυλο λιγότερο (σύνελθε...για δάχτυλο μιλάμε...), όταν του έσβησε η μηχανή του αυτοκινήτου καταμεσής στην έρημο Karoo (διαδρομή Johannesburg-Cape Town) 
Εδώ η αχανής έκταση είναι γεμάτη από τις πυραμιδοειδείς φωλιές των τερμιτών,
που το ύψος τους μπορεί να φτάσει και τα 8 μέτρα....
Στην προσπάθειά του λοιπόν, να διορθώσει τη βλάβη, ο φίλος του μέσα από το αυτοκίνητο ξεκίνησε τη μηχανή και πήγε το δάχτυλο κατά διαόλου....
που το ύψος τους μπορεί να φτάσει και τα 8 μέτρα....
Τώρα....είχα ετοιμάσει και μια λίστα με προτεινόμενους, αλλά προβληματίζομαι. Μέχρι πότε, καλέ, θα παίζουμε με τουβλάκια.... δε θα μεγαλώσουμε ποτέ;
Και επειδή με παιδέψατε παλιόπαιδα...
έτσι,για να σας εκδικηθώ...
σύρετε τώρα ΟΛΟΙ για....ρεκτιφιέ....
έτσι,για να σας εκδικηθώ...
σύρετε τώρα ΟΛΟΙ για....ρεκτιφιέ....
"ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ!
ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΛΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΗΛΙΕΛΑΙΟ ΝΟΘΕΥΜΕΝΟ ΜΕ
ΟΡΥΚΤΕΛΑΙΟ ΤΥΠΟΥ Ε58-Β
ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΚΤΕΟ ΜΕΧΡΙ 30-6-2008
ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ. ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ"........
ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΘΟΥΝ. ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ"........
Και μη μου πεις πως δεν το καταναλώσαμε, ούτε επίσης πως το απέσυραν...
Oι ίδιες παρτίδες πιστεύω πως φιγουράρουν στα ράφια των super-markets.... Saturday, June 7, 2008
Για όλους ΕΜΑΣ....
Το έλαβα σε mail προ καιρού από αγαπημένο φίλο
και τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Σήμερα μόλις κατάφερα να το διαμορφώσω, γιατί ήθελα και μαζί σας να το μοιραστώ
ΚΑΛΕΣ ΜΑΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ!!!UPDATE: 15/6
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
σε ΟΛΟΥΣ τους τρυφερούς πατερούληδες!!!!
Νεφέλη μου, δεν θα είχες πιστεύω καμία αντίρρηση, να προσθέσω εδώ ένα απόσπασμα από το σχόλιό σου:ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
σε ΟΛΟΥΣ τους τρυφερούς πατερούληδες!!!!
"Πατέρας, είναι πολύ εύκολο να γίνει κάποιος.....
για να γίνει μπαμπάς, θέλει πολύ χρόνο.
για να γίνει μπαμπάς, θέλει πολύ χρόνο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους τους μπαμπάδες λοιπόν,
σήμερα και κάθε μέρα"
σήμερα και κάθε μέρα"
Tuesday, June 3, 2008
Στιχοπλοκές...
Και παίζουμε... και παίζουμε και τελειωμό δεν έχουμε.
2) χρησιμοποίησε τις λέξεις (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά):
σοφία, παρεούλα, πρόθεση, σουπιά
3) Το ύφος να είναι σατυρικό (κατά προτίμηση)
4) προσκάλεσε 4 φίλους, να παίξουν"......
(*) Ηρεμείστε... δε θα μαγείρευα βεβαίως την ποδιά...
(**) με τη λέξη σοφία (ποιητική αδεία, δε μου 'βγαινε και η ρίμα...), εννοώ περισσή φροντίδα. Εξάλλου δε σημαίνει πως πρέπει απαραίτητα να είναι κύριο όνομα.
(***) παιδιά=η παρέα,δηλαδή ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ!!!!
(****) Ξαναηρεμείστε... ο λεκές δεν ήταν της Λεβίνσκι....
Εγώ πάντως το διασκέδασα!!!!"
Απομένει να προτείνω τους τέσσερις επόμενους:
George, karaflokotsifas, marilia (που στις ρίμες και τις μαντινάδες είναι αξεπέραστη) ....ε, να μην την αφήσω μόνη... και Askard λοιπόν.
΄Αν όμως θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε για ποίηση, κοιτάζουμε τον ποιητή κατάματα...
Αχχχχχ... και να ήξερες ένα θεϊκό άρωμα που έχουν.....
Κι΄εκεί που λες πάει τελειώσαμε, όλo κάποια καινούρια ιδέα εμφανίζεται και ξαναστήνεται νέο παιχνίδι από το πουθενά.
Το πιο πρόσφατο, ήταν ιδέα της Νεφέλης και εκείνη φυσικά το ξεκίνησε, αλλά και μου εκανε την τιμή να με προ(σ)καλέσει.
Το ..."φαντασιώθηκε" ως εξής:"1) Φτιάξε ένα τετράστιχο 2) χρησιμοποίησε τις λέξεις (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά):
σοφία, παρεούλα, πρόθεση, σουπιά
3) Το ύφος να είναι σατυρικό (κατά προτίμηση)
4) προσκάλεσε 4 φίλους, να παίξουν"......
Καταστροφές, στιχοπλοκές
μπελάδες μου 'βαλες "προχτές"
τέσσερις λέξεις , τέσσερις στίχους
κι' 'εμεινα να κοιτάω τους ...τοίχους
Το πήγα εδώ... το πήγα εκεί
το πάλεψα καιρό πολύ.
΄Εφτιαξα ένα ποιηματάκι,
κάτσε και φέρνω καφεδάκι...
μπελάδες μου 'βαλες "προχτές"
τέσσερις λέξεις , τέσσερις στίχους
κι' 'εμεινα να κοιτάω τους ...τοίχους
Το πήγα εδώ... το πήγα εκεί
το πάλεψα καιρό πολύ.
΄Εφτιαξα ένα ποιηματάκι,
κάτσε και φέρνω καφεδάκι...
Πριν ξεκινήσω Νεφέλη μου να κατεβάζω ιδέες, που μεταξύ μας τούτη την περίοδο, ίσως και λόγω τούτης της περίεργα συννεφιασμένης ΄Ανοιξης, είναι στερεμένες, έτυχε να διαβάσω τα τετράστιχα του epikurou και του kostaslogh, που βρήκα ιδιαίτερα διασκεδαστικά και μοιραία κινήθηκα στο ίδιο μοτίβο.
΄Ακου.....
΄Ακου.....
...μάλλον ....διάβαζε, λοιπόν:
Πρόθεση είχα να κεράσω την παρεούλα μια βραδυά,
φόρεσα να μαγειρέψω την καινούρια μου ποδιά(*).
κι' όπως με ...σοφία(**) κάνω να σερβίρω τα παιδιά (***)
ένας λεκές(****) από μελάνι μου ΄πεσε απ' τη σουπιά....
Πρόθεση είχα να κεράσω την παρεούλα μια βραδυά,
φόρεσα να μαγειρέψω την καινούρια μου ποδιά(*).
κι' όπως με ...σοφία(**) κάνω να σερβίρω τα παιδιά (***)
ένας λεκές(****) από μελάνι μου ΄πεσε απ' τη σουπιά....
(*) Ηρεμείστε... δε θα μαγείρευα βεβαίως την ποδιά...
(**) με τη λέξη σοφία (ποιητική αδεία, δε μου 'βγαινε και η ρίμα...), εννοώ περισσή φροντίδα. Εξάλλου δε σημαίνει πως πρέπει απαραίτητα να είναι κύριο όνομα.
(***) παιδιά=η παρέα,δηλαδή ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ!!!!
(****) Ξαναηρεμείστε... ο λεκές δεν ήταν της Λεβίνσκι....
Το πάλεψα, δε βρήκα κάτι καλύτερο, αλλά ας πάει κι' αυτό... και όπως είπε ο ....Συνιστών Ψυχραιμία,
"Σας αρέσει δεν σας αρέσει,αυτό είναι!Εγώ πάντως το διασκέδασα!!!!"
Απομένει να προτείνω τους τέσσερις επόμενους:
George, karaflokotsifas, marilia (που στις ρίμες και τις μαντινάδες είναι αξεπέραστη) ....ε, να μην την αφήσω μόνη... και Askard λοιπόν.
΄Αν όμως θέλουμε πραγματικά να μιλήσουμε για ποίηση, κοιτάζουμε τον ποιητή κατάματα...
Και φυσικά αναφέρομαι στο πολύ αξιόλογο ιστολόγιο μιας ...πεντανόστιμης φίλης που γνώρισα πρόσφατα και ασχολείται με θέματα πάσης μορφής και φύσεως, επίκαιρα και μη.
Εν τω μεταξύ, σήμερα άνθισε το πρώτο λουλούδι από τα μοσχομπίζελά μου περί των οποίων το συν-freegan φιλαράκι μου, στις πληροφορίες περί κηπουρικής και σε σχόλιό του μου έγραψε:"...δεν ξέρω τι είναι τα μοσχομπίζελα, αλλά είμαι σίγουρος ότι πρέπει να τα μεταφυτεύσουμε!!!Επίσης αν ακολουθείς τις οδηγίες μου δεν φέρω καμιά ευθύνη για την ...καταστροφή του κήπου σου"
Δεν σου ζητώ καμιά ευθύνη, radio marconi μου, διότι ιδού το πρώτο μοσχομπίζελο
για να το γνωρίσεις αφ΄ενός, αλλά και διότι αφ' ετέρου σου το είχα υποσχεθεί:
για να το γνωρίσεις αφ΄ενός, αλλά και διότι αφ' ετέρου σου το είχα υποσχεθεί:
"Τα μοσχομπίζελα όταν ανθίσουν,
θα σου στείλω φωτο.."
θα σου στείλω φωτο.."Αχχχχχ... και να ήξερες ένα θεϊκό άρωμα που έχουν.....
κρατούσε στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό
και τ’ άλλα τα παιδιά της
Από την άκρη του καιρού
και πίσω απ’ τους χειμώνες
Άκουγα σφύριζε η μπουρού
κι έβγαιναν οι Γοργόνες
Κι εγώ μέσα στους αχινούς
στις γούβες στ’ αρμυρίκια
Σαν τους παλιούς θαλασσινούς
ρωτούσα τα τζιτζίκια:
– Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
κι όλ’ αποκρίνονται μαζί:
– Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει
...έτσι τραγουδάει, είπε ο αγαπημένος Ελύτης"