Friday, February 29, 2008
Να το πάρει το ποτάμι...
Σιγά τώρα, που δε θα μου άρεσε η ιδέα Αμά(λ)θειά μου, να παίξω άλλο ένα παιχνίδι....
Βαράτε με κι' ας κλαίω είμαι...
Οι κανόνες του παιχνιδιού, είπες, έχουν ως εξής:..
Οι κανόνες του παιχνιδιού, είπες, έχουν ως εξής:..
@ Διαλέγεις ένα ή δυο τραγούδια με τα οποία θα έλεγες το σ’ αγαπώ στον-στην σύντροφο σου ή κάποιον-α που σε ενδιαφέρει.
@ Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά.
@ Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτέχνες ή γκρουπ. Επιλέγετε ότι σας εκφράζει περισσότερο.
@ Προσοχή, οι Prince και Mika θα θεωρηθούν γυναικείες φωνές οπότε αυτόματα η συμμετοχή σας κηρύσσεται άκυρη.
@ Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά.
@ Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτέχνες ή γκρουπ. Επιλέγετε ότι σας εκφράζει περισσότερο.
@ Προσοχή, οι Prince και Mika θα θεωρηθούν γυναικείες φωνές οπότε αυτόματα η συμμετοχή σας κηρύσσεται άκυρη.
Με τους όρους τώρα μπερδεύτηκα λίγο, είναι και ο ενθουσιασμός...
Βρήκα όμως και το "παραθυράκι" που με εξυπηρετεί από την άλλη: "Επιλέγετε ότι σας εκφράζει περισσότερο"
Βρήκα όμως και το "παραθυράκι" που με εξυπηρετεί από την άλλη: "Επιλέγετε ότι σας εκφράζει περισσότερο"
Αποκριές είναι λοιπόν.. φόρεσα τη μάσκα μου...
...να μη μ' αναγνωρίσετε (εκείνη την περσινή έχω ακόμη)
και ας το πάρει το ποτάμι......
...
Είναι πολλά τα τραγούδια που θα του έλεγα το σ' αγαπώ. Δεν πάει όμως να του το έλεγα ως άλλος Γιάννης Βογιατζής:
"Σ' αγαπώ ελληνικά
ίο τι άμο ιταλικά
ζε βου ζ'αιμ φραντσέζικα
΄αι λαβ γιου εγγλέζικα...
και
...τσέτσα κοκκινέζικα.."
ίο τι άμο ιταλικά
ζε βου ζ'αιμ φραντσέζικα
΄αι λαβ γιου εγγλέζικα...
και
...τσέτσα κοκκινέζικα.."
πάει τον χάσαμε... τί θα σκεφτεί ο άνθρωπος...
Το τραγούδι το είχα εντοπίσει κάτι μήνες τώρα, μα λόγω του σάλου που ξεσήκωσε τότε και τη θύελλα αντιδράσεων των πλέον συνεσταλμένων, πουριτανών και συντηρητικών... δεν τολμούσα να το "ανεβάσω"
Tι να πεις τώρα για το εξαιρετικό αυτό τραγούδι της εποχής των Πλακιώτικων μπουάτ, που μου αρέσει ιδιαίτερα και με ταξιδεύει επίσης σε όμορφες εποχές...
Tι να πεις τώρα για το εξαιρετικό αυτό τραγούδι της εποχής των Πλακιώτικων μπουάτ, που μου αρέσει ιδιαίτερα και με ταξιδεύει επίσης σε όμορφες εποχές...
Bρε παιδιά.... Τί μας έπιασε μεσ' το καταχείμωνο;
Φαντάσου τί έχει να γίνει όταν θα μπει ο Απρίλης....
Να προτείνω τώρα, τους....
Να προτείνω τώρα, τους....
συνήθη ύποπτο..
μαριλένα,
radio marconi,
κούκο μόνο,
μαρια.....λεμονάτη,
νίκο κ.
ανεμοσκορπίσματα,
Φωτεινή
αλλά τη μεγαλύτερη περιέργεια την έχω με τον
καραφλοκύτσυφα
θέλω να δω πως θα της ....τσιουρίσει το σ' αγαπώ...
Τώρα, αν ....μ΄ακούς.... πες μας κι' εσύ, πώς της το λες.
μαριλένα,
radio marconi,
κούκο μόνο,
μαρια.....λεμονάτη,
νίκο κ.
ανεμοσκορπίσματα,
Φωτεινή
αλλά τη μεγαλύτερη περιέργεια την έχω με τον
καραφλοκύτσυφα
θέλω να δω πως θα της ....τσιουρίσει το σ' αγαπώ...
Τώρα, αν ....μ΄ακούς.... πες μας κι' εσύ, πώς της το λες.
Wednesday, February 27, 2008
Την παλαβή αποκριά
Παιχνίδι το παιχνίδι όμως... άφησα τελευταία μια φίλη, που εδώ και αρκετές
ημέρες της έδωσα υπόσχεση για τη συμμετοχή μου σε ένα προηγούμενο και επίκαιρο παιχνίδι (24/2/08 "Βιβλιο-πρόσκληση και ...όχι μόνο")
Καλή μου zouzouna, πρώτα να απολογηθώ, γιατί ...έπαιξα με τα άλλα παιδιά και σε άφησα τελευταία.
Τρείς όμως, ήταν οι λόγοι.
- Ο ένας γιατί ήταν πιο εύκολα στη διεκπεραίωση εκείνα τα θέματα.
- Ο δεύτερος πως ήθελα να είμαι πιο κοντά στο πνεύμα των ημερών και....
- Ο τελευταίος, πως ήθελα να καλύψω και κάποιες άλλες απόκριες με τα παιδιά μου.
Ζήτησες λοιπόν:
"1. Τα έθιμα του τόπου σας για τις Αποκριές, να μαθαίνουμε παρκαλώ?
2. Οι παιδικές σας Αποκριές????"
Λοιπόοοον...μπορεί να μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά όλες τ ις διακοπές (Πάσχα, Χριστούγεννα, καλοκαίρια και Σαββατοκύριακα αργότερα), η Γλαρένια με χαρά "μετακόμιζε" στο αγαπημένο της Ναύπλιο (βλ.την από 18/4/2007 ανάρτηση με τίτλο "Σαν παλιό σινεμά")
Εκεί το γλέντι γινόταν στο "Μεγάλο δρόμο". ΄Ετσι λεγόταν και έτσι τον ξέρω ακόμη το δρόμο, που από το ύψος των Δικαστηρίων και των ΚΤΕΛ οδηγεί στην Πλατεία Συντάγματος με το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Δεν υπήρχαν τότε οι ευκολίες όχι μόνο για στολές αλλά και παράδες για παραπάνω έξοδα πέρα από σερπαντίνες, χαρτοπόλεμο, κομφετί, πλαστικά ρόπαλα, χάρτινες καραμούζες και καμιά μικρή μάσκα... τύπου ζορό .
΄Ο,τι είχε καθένας φορούσε. ΄Εβγαιναν από τα μπαούλα κάθε λογής αποφόρια, φούμα εδώ (μουτζούρες...αλήθεια πώς τις έφτιαχναν; αυτό δεν το θυμάμαι) κραγιόν των μαμάδων από κει..... και μα την πίστη μου εκείνα ήταν και τα ωραιότερα μασκαρέματα.
Τότε, με δυο-τρία ευτελή και ευκαιριακά πραγματάκια, καταλάβαινες Καρναβάλι. Στη δευτέρα δημοτικού πήγα εκεί σχολείο.
Εκείνες τις απόκριες με έντυσαν λοιπόν κι' εμένα ...βασίλισσα Αμαλία.... να φτύνεις και να μην κολλάει ένα πράμα...
Ντρεπόμουνα το μασκάρεμα...ντρεπόμουνα το φωτογράφο... Από μικρό δεν την πήγαινα τη δημοσιότητα... 
Με καλοπιάσματα και δάκρυα κατάφεραν να μας φωτογραφίσουν με τη λατρεμένη μου γιαγιούλα (δεξιά) και την αδελφή της μαμάς μου (αριστερά) που με περνάει δέκα μόλις χρόνια.
Με καλοπιάσματα και δάκρυα κατάφεραν να μας φωτογραφίσουν με τη λατρεμένη μου γιαγιούλα (δεξιά) και την αδελφή της μαμάς μου (αριστερά) που με περνάει δέκα μόλις χρόνια. Εδώ στην Αθήνα θυμάμαι το "γαϊτανάκι" που περνούσε από τις γειτονιές. ΄Ηταν ένα ομοίωμα του συμπαθούς μας τετράποδου του γαϊδάρου, αλλά χωρίς πόδια. Στην πλάτη του είχε ένα κενό από όπου περνούσε το σώμα του ο..... καρναβαλιστής ας πούμε και από τα πλευρά του κρέμονταν πολλές κορδέλες πολύχρωμες, μα τόσες πολλές που δε φαίνονταν τα πόδια του.
Περιφερόταν με ένα-δυο συνεργάτες του και με το απαραίτητο πανέρι. Δεκτή οποιαδήποτε χρηματική προσφορά.... από δεκάρες και εικοσάρες μέχρι πενηνταράκια, για τους νεώτερους που δεν τα πρόλαβαν, μισή δραχμή. ....
Επίσης, ένα τσούρμο παιδιά πίσω του, που ακολουθούσαν για χιλιόμετρα αλαλάζοντα, μεσ' την τρελή χαρά.
Είχαμε όμως και χαρταετούς!!! (βλ. την από 18/2/2007 ανάρτηση με τίτλο "Σαν όνειρο..."
Δεν έβλεπες ουρανό, δεν έβλεπες τον ήλιο... μόνο πολύχρωμους χάρτινους χαρταετούς με ή χωρίς "αυτιά"... Πάνε τώρα εκείνες οι όμορφες εποχές.
Σήμερα δε θα έλεγα τόσο πως δεν υπάρχουν χώροι, αλλά πως δεν υπάρχει διάθεση. Διαφοροποιήθηκαν τα ενδιαφέροντα. ΄Ισως μάλιστα, μερικοί προτιμήσουν να μείνουν σπίτι αγκαλιά με το Home Cinema και τον ...ΠΙ-ΣΗ, από το να εκδράμουν στις εξοχές με τα παιδάκια τους, τους χαρταετούς και τις καλούμπες...
Είχαμε όμως και χαρταετούς!!! (βλ. την από 18/2/2007 ανάρτηση με τίτλο "Σαν όνειρο..."
Δεν έβλεπες ουρανό, δεν έβλεπες τον ήλιο... μόνο πολύχρωμους χάρτινους χαρταετούς με ή χωρίς "αυτιά"... Πάνε τώρα εκείνες οι όμορφες εποχές. Σήμερα δε θα έλεγα τόσο πως δεν υπάρχουν χώροι, αλλά πως δεν υπάρχει διάθεση. Διαφοροποιήθηκαν τα ενδιαφέροντα. ΄Ισως μάλιστα, μερικοί προτιμήσουν να μείνουν σπίτι αγκαλιά με το Home Cinema και τον ...ΠΙ-ΣΗ, από το να εκδράμουν στις εξοχές με τα παιδάκια τους, τους χαρταετούς και τις καλούμπες...
Εδώ λοιπόν, στην πρώτη δημοτικού σε ιδιωτικό σχολείο...ντυμένη "΄Ανοιξη"... με ότι βόλεψε και όπως-όπως έραψε η ...ταλαίπωρη μαμά .
Πρόσεξε τώρα σπινθηροβόλο βλέμμα, το μάτι που πετάει...και ξέρεις γιατί; Γιατί απέναντι ήταν ο 25χρονος γιός του ιδιοκτήτη της Σχολής, που μου άρεσε... κι' εμένα όποιος μου άρεσε... γέλασε τώρα όσο θέλεις.... εγώ πάντως τον ερωτευόμουν...και που ο δυστυχής βεβαίως, ιδέα δεν είχε.... και κοκκίνιζα το βλαμμένο...
Πρόσεξε τώρα σπινθηροβόλο βλέμμα, το μάτι που πετάει...και ξέρεις γιατί; Γιατί απέναντι ήταν ο 25χρονος γιός του ιδιοκτήτη της Σχολής, που μου άρεσε... κι' εμένα όποιος μου άρεσε... γέλασε τώρα όσο θέλεις.... εγώ πάντως τον ερωτευόμουν...και που ο δυστυχής βεβαίως, ιδέα δεν είχε.... και κοκκίνιζα το βλαμμένο... Ναι σου λέω, στο Ναύπλιο είχα ερωτευτεί και ένα συμμαθητή της θείας μου, αυτής στην παραπάνω φωτογραφία... Μα τέλος πάντων καρδιά αγκινάρα είχα εγώ;......
Αργότερα στα 18 μου σε ...πιο ρομαντικές αποκριάτικες εξόδους... ήταν και η μόδα με τα μάξι, τρομάρα μας.... 
Και πέρασαν τα χρόνια.... παντρεύτηκα.... ήρθαν και τα παιδιά...
Και πέρασαν τα χρόνια.... παντρεύτηκα.... ήρθαν και τα παιδιά... Κάποιες άλλες λοιπόν και πιο πρόσφατες απόκριες, που είχε έρθει ο γιος της θείας μου από πάνω, με το σοσονάκι (έτσι πήγαιναν σχολείο τότε και όχι με τα ξέκωλα που λέει ο Γλάρος μου), εκείνο τo αγαπημένο ξαδερφάκι .....που με έβρισε τότε.... (19/1/2008 -"Best-Worst")
Εν μέσω παρτίδων τάβλι λοιπόν, ο ξάδελφος, ο Γλάρος μου κι' εγώ (pula παίζαμε), κατέβασα τη φαεινή ιδέα....
Εν μέσω παρτίδων τάβλι λοιπόν, ο ξάδελφος, ο Γλάρος μου κι' εγώ (pula παίζαμε), κατέβασα τη φαεινή ιδέα....
"Κορίτσια,κάνουμε καλλιστεία, να δούμε ποιά από τις δυο σας θα βγει Σταρ Ελλάς;"
Τί το ήθελα; Δεν πρόλαβα να το πω και σήμανε συναγερμός... σαν τις μέλισσες έτρεχαν.
Για πότε βρήκαν τα κατάλληλα ρούχα, για πότε βάφτηκαν, χτενίστηκαν και στολίστηκαν, ούτε που κατάλαβα.
Και..... ξεκινάει η παρουσίαση των υποψηφίων. 
Πρώτος γύρος με τουαλέτα... 
Δεύτερος γύρος με μαγιώ...
Και ακολουθεί η εκλογή και η στέψη... 
Δε μου λες εσύ το τι ακολούθησε; Ο κακός χαμός από την αποκλεισθείσα, η οποία έχασε με διαφορά όχι στήθους....αλλά σλιπ ή άλλως ....βρακακίου. 
΄Ετσι απεφάσισε η εξ ημών (των τριών παραπάνω) αποτελουμένη επιτροπή, διότι δε συνεμμορφώθη με τους κανονισμούς της διεξαγωγής των καλλιστείων.... Το βλέπεις εξάλλου κι' εσύ το σλιπ, που κοντεύει να φτάσει στο πάτωμα... Πέταξε κορδέλες, ανθοδέσμες, μαγιώ και έπεσε στο κρεββάτι απαρηγόρητη και..... σπαρασσομένη εξ' οδυρμών και κλαυθμών.
Περιττό να σου πω, πως χτυπηθήκαμε εκείνη την ημέρα από τα γέλια... Βρε ανάσα δεν παίρναμε οι άνθρωποι, σου λέω....
Να είσαι καλά αγριο-κερασοzouzouna μου, που μπήκα στη διαδικασία να φέρω στην επιφάνεια φωτογραφίες και να ανακαλέσω ευχάριστες μνήμες.
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,
ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ!!!
ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ!!!
Sunday, February 24, 2008
Βιβλιο-πρόσκληση και ...όχι μόνο
Οι όροι του νέου παιχνιδιού που με προσκάλεσαν οι: kaveiros, Μαράκι το...Μικρό μας και η tzotza μας, είναι οι παρακάτω και είναι ήδη γνωστοί:
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (από τελεία σε τελεία) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Γυρίζω το κεφάλι , πάνω πάνω το μπορδο-ροδο-κόκκινο βιβλίο που προ καιρού σε μια συζήτηση με ένα συνάδελφο "έχει διαχρονικά αποφθέγματα"
μου είπε.. . "το έχω διαβάσει" του λέω, "καιρός να το βγάλω στην επιφάνεια για φρεσκάρισμα"... και εκεί έμεινε. Πού χρόνος όμως, είναι βλέπεις και το blogging...
"Σ' αφήνει και καθόλου ο ΠΙ-ΣΗΣ ", το 'βγαλε πάλι ....το φαρμάκι του o Γλάρος μου.
Μερικά γεγονότα στη ζωή μας όμως, όπως αποδεικνύεται στην πορεία, θαρρείς πως έχουν το σκοπό τους...
Βρισκόταν μπροστά-μπροστά στο ράφι, διαφορετικά δεν επρόκειτο να βρεθεί στα χέρια μου τη συγκεκριμένη στιγμή.
Γραμμένο ....εις την καθαρεύουσαν και με το πολυτονικό σύστημα που, δυστυχώς, δε μπορώ να μεταφέρω λόγω πληκτρολογίου και ανοίγω τη σελίδα:
"Λοιπόν αυτή είναι η ουσία της Ιδεολογίας: μέλι δια την γεύσιν, άσμα δια την ακοήν, γοητεία δια την όρασιν, δηλαδή ένα διαρκές δόλωμα των αισθήσεων του άλλου, δια να συλλαμβάνεται ευκολώτερα εις μίαν παγίδα, να έρχεται δε κατόπιν ο τελευταίος και να επωφελήται από όλας ομού τας προηγουμένας φθοράς.
Εννοείται όμως ότι είναι φαινομενικώς "τελευταίος", διότι ευρίσκεται και αυτός μέσα εις τον κύκλον της αλληλοεξοντώσεως.
Ούτως όμως ή άλλως, δι' όλα αυτά απαιτείται μiα γοητεία, η οποία δια μεν τον βίον των Ζώων ονομάζεται ειλικρινώς "Αλληλοφάγωμα", δια δε τον βίον
των ανθρώπων ονομάζεται "Ιδεολογία"
Είχα και δεύτερη πρόσκληση όμως από το νίκο κ.,
που θέλει να μάθει περί του φόντου της επιφάνειας εργασίας μου.
Μου αρέσει να αλλάζω τακτικά φόντο, μα τον τελευταίο καιρό έχω λατρεία σε τούτη την εικόνα που προέρχεται από τις καρδιές που κοσμούν κάθε γωνιά της πολύβουης Πρωτεύουσας.
Είναι επεξεργασμένη από το radio marconi και τον ευχαριστώ.
Thursday, February 21, 2008
"Αμαρτημάτων" συνέχεια...
Εσύ τώρα e-υιέ της e-φιλενάδας μου και e-μαμάς σου, θέλεις να μάθεις για τις 7 πληγές όχι του Φαραώ αλλά της ...Γλάρισσας.
Τί λες παιδί μου;
Γεννήθηκε κανείς τέλειος, που εγώ θα σπάσω τον κανόνα και θα αποτελέσω εξαίρεση;
Και αυτά ακόμη τα προτερήματά μας, όταν εκφράζονται ή πρoσφέρονται χωρίς μέτρο, καταλήγουν να είναι ενοχλητικά μειονεκτήματα, για τους άλλους περισσότερο...
Μέτρα...λοιπόν, μέτρα... "Μέτρα εσύ τις μπόρες να μετρώ τις ώρες που δεν έχουν τελειωμό..." έλεγε το τραγούδι και έχουμε και λέμε:
1. Το γνωρίζεις ήδη πως σε κάθε μορφής σχέση ΔΙΝΩ ΨΥΧΗ.
Μα θα σκεφτείς τώρα εσύ, αυτό είναι θετικό, είναι στα Συν του χαρακτήρα σου κυρά μου.
Κι' εγώ σου λέω πως είναι ΜΕΙΟΝ μου και το αδύνατο σηΜΕΙΟΝ μου.
Είμαι του ΟΛΑ ή ΤΙΠΟΤΕ, μέση κατάσταση δεν υφίσταται, επομένως πολύ ενθουσιώδης και παρορμητική.
2. Είμαι ΠΕΙΣΜΩΝ. ΄Οταν έχω δίκιο, βάσει αποδεικτικών στοιχείων βεβαίως, είμαι αγύριστο κεφάλι. Υπερασπίζομαι τη γνώμη μου, μέχρι τελικής πτώσεως ...του αντιπάλου.
Εν εναντία περιπτώσει, δε ντρέπομαι καθόλου, δεν έχω κανένα εγωϊσμό να ζητήσω συγγνώμη και να απολογηθώ. 
3. Είμαι ΑΝΥΠΟΜΟΝΗ.
΄Οταν θέλω κάτι το θέλω εδώ και τώρα και αν είναι δυνατόν ...εδώ και χθες...
Μου φαίνεται πως αυτό το τελευταίο κάπου το είδα γραμμένο. Αν είναι έτσι, το δανείζομαι, γιατί μου άρεσε αλλά και με εκφράζει.
4. Είμαι ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΗ, σε ό,τι έκτακτο προκύψει και με αναγκάζει να βγω από το πρόγραμμά μου, σε αντίθεση με το Γλάρο μου, που η τακτική του είναι να μην αφήνει τίποτε για αύριο.
Εντάξει..."το ένα χέρι νίβει τ' άλλο" όπως λέει και η λαϊκή παροιμία, οπότε τρέχει εκείνος για μένα...
Μη γελάς... δεν τα προλαβαίνω και όλα μόνη μου... 5. ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ, όταν κάτι μου πηγαίνει στραβά, αλλά πολύ...
Προσπαθώ όμως να ελέγχω αυτή μου την αντίδραση.
6. Είμαι ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΑ ...το κέρατό μου.... μα πολύ παραπονιάρα.
"Πάλι κατέβασες την προβοσκίδα χαζούλικο; μου λέει ο Γλάρος και κάνει τα πάντα για να χαμογελάσω και δε σου κρύβω πως το χαμόγελο ...στη χούφτα που λένε το έχω. Καταλαβαίνεις λοιπόν, πως δε μου κρατάει για πολύ, γιατί δε με αφήνει, καλά να είναι ο γλυκούλης μου, να το κρατήσω παραπάνω.
7. ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΗΣΥΧΗ... όχι από αϋπνίες, αλλά σε περίπτωση που μου κολλήσει η ιδέα ή υποψιαστώ πως πλήγωσα κάποιον άθελά μου, γιατί ηθελημένα αποκλείεται.
Καλέ τελείωσαν τα 7 κιόλας;...
΄Εχω κι' άλλα... 8. Μισώ...μα πάρα πολύ, το κουδούνισμα του σταθερού τηλεφώνου.
Μόνο όμως του σταθερού, γιατί από το κινητό μου ξέρω πως Γλάρος, γλαρόπουλα, αγαπημένος φίλος/η ή συνεργάτης θα είναι.
9. ΄Οταν δουλεύω (στο γραφείο), δε θέλω να με ενοχλούν για θέματα που είναι άσχετα με το αντικείμενο της δουλειάς και δεν ανέχομαι τους αργόσχολους και τους αργόστροφους...
10. Να το πω;...
Λατρεύω τις "χαριτωμενιές" μικροαντικείμενα, μινιατούρες, κουκλάκια, φλυτζάνια, μπρελοκάκια, διακοσμητικά αυτοκολλητάκια, καρφίδες (πινέζες) με διακοσμητικές κεφαλές...άστα σου λέω...σα μωρό παιδί.
Είναι πολύ κακό το τελευταίο;
"Γλάρε μουυυυ... βοήθησέ με, για το blogo-παιχνίδι που ζητάει 7 μειονεκτήματα του χαρακτήρα μας... Εγώ έγραψα 10"
10. Να το πω;...
Λατρεύω τις "χαριτωμενιές" μικροαντικείμενα, μινιατούρες, κουκλάκια, φλυτζάνια, μπρελοκάκια, διακοσμητικά αυτοκολλητάκια, καρφίδες (πινέζες) με διακοσμητικές κεφαλές...άστα σου λέω...σα μωρό παιδί.
Είναι πολύ κακό το τελευταίο;
"Γλάρε μουυυυ... βοήθησέ με, για το blogo-παιχνίδι που ζητάει 7 μειονεκτήματα του χαρακτήρα μας... Εγώ έγραψα 10"
"ΜΟΟΟΟΝΟ;", μου είπε..... εμένα να ρωτήσουνε....
Και προτείνω να συνεχίσουν το παιχνίδι τους: αντώνη, Μαρία (Μικρό ανάλογο), akon, freedula, το τέρας της αμάθειας, Ασκαρδαμυκτί, iLia, alexi b.
Και προτείνω να συνεχίσουν το παιχνίδι τους: αντώνη, Μαρία (Μικρό ανάλογο), akon, freedula, το τέρας της αμάθειας, Ασκαρδαμυκτί, iLia, alexi b.
Sunday, February 17, 2008
...όπως έρωτας
Ναι... σου λέω... Διεκδικείς, υποφέρεις, θλίβεσαι όταν δεν έχεις το κάτι επιπλέον να προσφέρεις , φοβάσαι και τρέμεις την απόρριψη, αγωνιάς για το μέλλον της σχέσης. Ζηλεύεις.. ναι, ζηλεύεις στην προοπτική διεύρυνσης του κύκλου, τρομάζεις όταν υποψιαστείς πως κινδυνεύει η σχέση....
"Η φιλία είναι έρωτας χωρίς τα φτερά του"
Τζωρτζ Μπάϋρον
Τζωρτζ Μπάϋρον
΄Ετσι είναι Αντώνη μου και στην περίπτωση που δεν είναι, εγώ έτσι την αισθάνομαι τη φιλία....
Είμαι ιδιόρρυθμη; ΄Ισως...
Είμαι απαιτητική; Βρε, λες;...
΄Ενα γνωρίζω, πως σε κάθε μορφής σχέση δίνω ψυχή...
Φίλος..... όπως σύντροφος.
Πολύτιμη και ακριβή λέξη!!!
ΦΙΛΟΣ!!!
Στη χαρά και στη λύπη...
Στα λίγα, στα πολλά και στο τίποτε...
Στα εύκολα και στα δύσκολα...
Στέκομαι διακριτικά πλάϊ του, ξέρω να σιωπώ όταν οι συνθήκες το ορίζουν, σέβομαι την προσωπική ζωή του φίλου,...
΄Εχω απαίτηση όμως να σέβονται και τη δική μου.
Πολύτιμη και ακριβή λέξη!!!
ΦΙΛΟΣ!!!
Στη χαρά και στη λύπη...
Στα λίγα, στα πολλά και στο τίποτε...
Στα εύκολα και στα δύσκολα...
Στέκομαι διακριτικά πλάϊ του, ξέρω να σιωπώ όταν οι συνθήκες το ορίζουν, σέβομαι την προσωπική ζωή του φίλου,...
΄Εχω απαίτηση όμως να σέβονται και τη δική μου.
Και επειδή έχω πάθει. επειδή πόνεσα ...."κλείδωσα" και "κλειδώθηκα"
"Είσαι η αδελφή που δεν έχω" μου είχε πει και έτσι αισθανόμουνα κι' εγώ. Στην ανάγκη της, όταν βρέθηκε για 3 μήνες διασωληνωμένη και χρειάστηκε αίμα, τρέξαμε με το Γλάρο μου και ας είχα πριν δύο μόλις μήνες φέρει στον κόσμο το 5ο και τελευταίο παιδί μου. Οι αιμοδότες ξέρετε πως απαγορεύεται για .... ένα χρόνο μετά τον τοκετό.
Και η απόδειξη της αγάπης της.... άσ' τα να πάνε... ακόμη πονάει....
Και η απόδειξη της αγάπης της.... άσ' τα να πάνε... ακόμη πονάει....
Aγαπώ....αγαπώ... αγαπώ....αλλά και φοβάμαι πλέον
Είμαι στραβόξυλο; Μπορεί.... Είμαι ιδιόρρυθμη; ΄Ισως...
Είμαι απαιτητική; Βρε, λες;...
΄Ενα γνωρίζω, πως σε κάθε μορφής σχέση δίνω ψυχή...
UPDATE: ....έτσι απλόχερα, όπως έδωσε και η φύση για φέτος...
Saturday, February 16, 2008
Bye bye life...
Πάει καιρός τώρα, που για ένα περίεργο και ανεξήγητο λόγο θυμήθηκα την ταινία του Μπομπ Φος "All that jazz", που είχα δει το '79 και με είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα.
Παρ' ότι στην ταινία μεγάλο μέρος επικεντρώνεται στην ασθένεια, τα εξ' αυτής προβλήματα και τελικά το θάνατο του πρωταγωνιστή, δεν υπήρξε λεπτό που έγινε βαρετή, κουραστική και αργόσυρτη. Γεμάτη μουσική και χορό από την αρχή μέχρι το τέλος με ζωντανή σκηνοθεσία. Τις λατρεύω αυτές τις ταινίες.
Είχα ψάξει για το τραγούδι, το βρήκα, αλλά σήμερα δε το ανέβασα γιατί μόλις χθες (κοίτα σύμπτωση), ανακάλυψα ένα νέο φίλο που έκανε αναφορά στην ταινία με βίντεο, στην προχθεσινή του ανάρτηση, στην είδηση του θανάτου του 75χρονου πλέον πρωταγωνιστή της ταινίας του Roy Scheider.
Περισσότερα για την εξαιρετική ταινία εδώ με αρκετά σχετικά βίντεο.
Αν δεν την έχετε δει είναι μια καλή πρόταση για DVD.
Αν δεν την έχετε δει είναι μια καλή πρόταση για DVD.
Wednesday, February 13, 2008
Ο έρωτας με έρωτα ...θεριεύει
O έρωτας στην Eλλάδα γιορτάζει κάθε μέρα
| |
| |
"H «επέτειος» αυτή, εύρημα-εφεύρημα των πρόσφατων δεκαετιών, είναι η γιορτή των απανταχού λουλουδέμπορων και ζαχαροπλαστών, που ως συμπαθείς και μαχόμενες τάξεις επαγγελματιώ
ν απολαμβάνουν της κατανόησης μας...
Φυσικά, αναφέρομαι στη 14η Φεβρουαρίου εκάστου δυτικού έτους, γιορτή του καθολικού Aγίου Bαλεντίνου, που ντε και καλά πάει να μας φορεθεί ως γιορτή του Eρωτα!
Ε, όχι λοιπόν, γιατί στην Ελλάδα
"Ο Eρωτας γιορτάζει κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
κάθε λεπτό."
Δημήτρης Ιατρόπουλος
Στιχουργός
Στιχουργός
(Οι πίνακες ζωγραφικής: "΄Ερωτας" και "Το Φιλί" γνωστά έργα του Γκούσταφ Κλιμτ, η εικόνα από Flickr και οι εικόνες στο Slide Show από τον δικό μας Radio Marconi)
Tuesday, February 12, 2008
Εμείς και ...οι άλλοι
ΕΜΕΙΣ....
"Νεογέννητο στα σκουπίδια...
"
οι ...."ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ".....
και
ΟΙ ΑΛΛΟΙ...
....ΟΙ "ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟΙ"...
Monday, February 11, 2008
Ξανά μαζί!!!!
Στο χώρο τούτο, τον απρόσωπο, τον όσο ψυχρό και αδιάφορο και αν ακούγεται σε μερικούς, δημιουργούνται σχέσεις καρδιάς.
Είμαι πολύ συγκινημένη σήμερα,
για το λόγο πως μια αγαπημένη φίλη, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής επέστρεψε.
Είναι και πάλι κοντά μας με την αυθόρμητη, ευχάριστη, γλαφυρή και ρεαλιστική της πένα.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕΣ ,
ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!!
για το λόγο πως μια αγαπημένη φίλη, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής επέστρεψε.
Είναι και πάλι κοντά μας με την αυθόρμητη, ευχάριστη, γλαφυρή και ρεαλιστική της πένα.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!!
ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕΣ ,
ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!!
Thursday, February 7, 2008
Τα ...κέρατά μας
Προβληματίστηκα πολύ, μέχρι να καταλήξω στον τίτλο της σημερινής ανάρτησης.
Η επιλογή δεν έγινε αβασάνιστα.... Είναι γεγονός πως δίσταζα πάρα πολύ και το παίδεψα για αρκετό διάστημα το θέμα με την τόσο παρεξηγημένη λέξη, όπως συμβαίνει και με τόσες άλλες του ελληνικού λεξιλόγιου.
Μα, γιατί να ντραπώ για μια λέξη που γραμματικά είναι ουσιαστικό, συμπεριλαβάνεται ως λήμμα επίσημα στα λεξικά μας και κατά Μπαμπινιώτη: κέρατο=κάθε σκληρή οστεοειδής έκφυση στο κεφάλι ορισμένων ζώων.
Καλή μου φίλη, εσύ με της Αμάλθειας το κέρατο, σήμερα, σίγουρα θα ..."πήξουμε στο κέρατο"....
Τα κέρατά μας...λοιπόν, τίτλος της σημερινής ανάρτησης
Η επιλογή δεν έγινε αβασάνιστα.... Είναι γεγονός πως δίσταζα πάρα πολύ και το παίδεψα για αρκετό διάστημα το θέμα με την τόσο παρεξηγημένη λέξη, όπως συμβαίνει και με τόσες άλλες του ελληνικού λεξιλόγιου.
Μα, γιατί να ντραπώ για μια λέξη που γραμματικά είναι ουσιαστικό, συμπεριλαβάνεται ως λήμμα επίσημα στα λεξικά μας και κατά Μπαμπινιώτη: κέρατο=κάθε σκληρή οστεοειδής έκφυση στο κεφάλι ορισμένων ζώων.
Καλή μου φίλη, εσύ με της Αμάλθειας το κέρατο, σήμερα, σίγουρα θα ..."πήξουμε στο κέρατο"....
Τα κέρατά μας...λοιπόν, τίτλος της σημερινής ανάρτησης Το συμπαθές τετράποδο με την περίπλοκη, πλην όμως πανέμορφη ..."περικεφαλαία", το γνωρίζουμε λίγο πολύ όλοι μας (ας είναι καλά οι
Εγκυκλοπαίδειες, ο Γκούγκλης....) Το ότι η φύση έχει χαρίσει την πολυπλοκότητα αυτή και στ
α φύλλα ενός άλλου οργανισμού, φυτικού αυτή τη φορά, ίσως δεν το γνωρίζετε. Ονομάζεται Platycerium.
α φύλλα ενός άλλου οργανισμού, φυτικού αυτή τη φορά, ίσως δεν το γνωρίζετε. Ονομάζεται Platycerium.
Υπάρχουν πολλά είδη. Η επιστημονική ονομασία αυτού της φωτογραφίας ονομάζεται Platycer
ium bifurcatum.
Στην Ελληνική του απόδοση Πλατυκέρατο ή Ελαφοκέρατο.
Και επειδή η λέξη ελάφι πονάει ακόμη, γι' αυτό κατέληξα στον περίφημο τίτλο...
ium bifurcatum.
Στην Ελληνική του απόδοση Πλατυκέρατο ή Ελαφοκέρατο.
Και επειδή η λέξη ελάφι πονάει ακόμη, γι' αυτό κατέληξα στον περίφημο τίτλο...
Εγώ το γνώρισα σε ένα ταξίδι στη Ν. Αφρική, στο σπίτι φίλου μας και επειδή εντυπωσιάστηκα, μου χάρισε ένα σε ειδική πήλινη γλάστρα, σε
σχήμα στρογγυλό με επίπεδη βάση, για να στερεώνεται στον τοίχο.
Είναι σαν δυο μεγάλα πιάτα (ένα βαθύ και ένα ρηχό) ενωμένα, που στο εσωτερικό τους συγκρατούν το χώμα. Στο κέντρο του επάνω κοίλου μέρους υπάρχει τρύπα, όπου φυτεύεται το φυτό.
σχήμα στρογγυλό με επίπεδη βάση, για να στερεώνεται στον τοίχο.
Είναι σαν δυο μεγάλα πιάτα (ένα βαθύ και ένα ρηχό) ενωμένα, που στο εσωτερικό τους συγκρατούν το χώμα. Στο κέντρο του επάνω κοίλου μέρους υπάρχει τρύπα, όπου φυτεύεται το φυτό.
Τα νέα φυτώρια στερεώνονται απευθείας και σε κορμούς δένδρων, κατ΄ αυτό τον τρόπο.
Κάθε φυτό έχει σαν βάση φύλλα φαρδιά σε σχήμα φωλιάς, στην εσωτερική πλευρά
της οποίας βρίσκεται το ριζικό σύστημα του φυτού. Εκεί επάνω φυτρώνουν τόσο τα φύλλα, όσο και τα νέα φυτώρια.
της οποίας βρίσκεται το ριζικό σύστημα του φυτού. Εκεί επάνω φυτρώνουν τόσο τα φύλλα, όσο και τα νέα φυτώρια.
Τα φύλλα στην κάτω πλευρά τους, τη θερινή περίοδο, κάνουν καφετί κηλίδες σαν βελούδο, τις οποίες εγώ, νομίζοντας πως είναι ασθένεια του φυτού, απομάκρυνα ξύνοντάς τες απαλά. Εκεί όμως, όπως διάβασα στο Googgle βρίσκονται ...οι σπόροι του.
Ε.... δε γεννιέται κανείς γεωπόνος...γίνεται.Τώρα, θα το προσπαθήσω και με σπόρους.
Το δικό μας Πλατυκέρατο ή Ελαφοκέρατο είχε μεγαλώσει πάρα πολύ. Με τις προ 5ετίας έντονες χιονοπτώσεις όμως, καταστράφηκε και ευτυχώς σώθηκε ένα φυτώριο τόσο μικρό, που μόνο ένα μικρό και υποτυπώδες φυλλαράκι προεξείχε.Τελικά, καταφέραμε να το αναστήσουμε (διπλανή φωτογραφία)
Εδώ στην Ελλάδα, το είδα μόνο μια φορά, σε μια ΄Εκθεση Ανθέων προ 15ετίας περίπου στο Πεδίο του ΄Αρεως
.
Sunday, February 3, 2008
Παιγ(χ)νίδια
΄Ακουσα καλά;... Παιγνίδια είπες;
Τι σχήμα και τι χρώμα είχανε ζουζουνιάρα μου;
θα αβγάτευε τη φύλαγε η συγχωρεμένη. Μα καλά...για μένα την έφεραν ή για κείνη;...
΄Οσο δεν έπαιξα λοιπόν με δικά μου παιγνίδια, έπαιξα με των παιδιών μου....
Τι σχήμα και τι χρώμα είχανε ζουζουνιάρα μου;
Γιατί εγώ ως παιδάκι και μοναχοπαίδι, μπορεί να μη μου έλειψε το ρούχο και το καλό φαγητό... ο μπαμπάς μου να σκεφτείς έτρεχε χιλιόμετρα για να μου βρεί γάλα Nutricia...μάλιστα, με τέτοιο μεγάλωσα, αλλά τα παιχνίδια ήταν πολυτέλεια...
Ήμουνα πολύ-πολύ μικρό και θυμάμαι κάποια Xριστούγεννα (α, δένδρο είχαμε και πολύ ωραίο μάλιστα... και κάτι φωτάκια που όμοιά τους τώρα δε βρίσκεις) ξύπνησα και από το φωτιστικό ... (μονόφωτο ήταν), κρέμονταν 3 πολύχρωμα μπα-
λόνια.
λόνια.
Οποία ευτυχία....
΄Ισως γι' αυτό λατρεύω τα μπαλόνια ακόμη.....
Στα επτά μου απέκτησα την εξ' Αμερικής γαλανομάτα και ξανθομαλλούσα κούκλα, που μου έφερε η αδελφή του παππού μου.
Αχ...η θεία η Ειρήνη... αιωνία της η μνήμη... και μόνο κούκλα;;; και φόρεμα καταπληκτικό και βραχιολάκι με καρδούλα. Επιτρεπόταν να το φοράω μόνο τις
Κυριακές στον καθιερωμένο εκκλησιασμό... σε καμιά επίσκεψη, γιορτές, γάμους και βαπτίσεις, με τα ρούχα "ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ"....
Αχ...η θεία η Ειρήνη... αιωνία της η μνήμη... και μόνο κούκλα;;; και φόρεμα καταπληκτικό και βραχιολάκι με καρδούλα. Επιτρεπόταν να το φοράω μόνο τις
Κυριακές στον καθιερωμένο εκκλησιασμό... σε καμιά επίσκεψη, γιορτές, γάμους και βαπτίσεις, με τα ρούχα "ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ"....
Αυτή την κούκλα λοιπόν, εγώ.... όταν έπρεπε ΔΕΝ τη χάρηκα.
Μόνιμα ανεβασμένη στην οροφή της ντουλάπας για να μη τη φτάνω... Θαρρείς καιθα αβγάτευε τη φύλαγε η συγχωρεμένη. Μα καλά...για μένα την έφεραν ή για κείνη;...
' Εμεινε εκεί πάνω για χρόνια. Τιμωρία εκείνη...τιμωρία κι' εγώ.....
Ακούνητη, αμίλητη και...χαμογελαστή η έρμη, μέχρι που τρίφτηκε το μαλλί της στο σημείο που ακουμπούσε στον τοίχο και της έμεινε το παρατσούκλι "η φαλακρή τραγουδίστρια"..
Στα 14 μου..πρόσεξε με τώρα... κάνω την επανάστασή μου. Εκεί επάνω που τους κόβω το "σας" και το "σεις" (ναι...έτσι μιλούσα και στη μαμά και στο μπαμπά..) κατεβάζω και την κούκλα από τη ντουλάπα.. και έχω πλέον παρέα τις νύχτες στο μαξιλάρι....
Ακούνητη, αμίλητη και...χαμογελαστή η έρμη, μέχρι που τρίφτηκε το μαλλί της στο σημείο που ακουμπούσε στον τοίχο και της έμεινε το παρατσούκλι "η φαλακρή τραγουδίστρια"..
Στα 14 μου..πρόσεξε με τώρα... κάνω την επανάστασή μου. Εκεί επάνω που τους κόβω το "σας" και το "σεις" (ναι...έτσι μιλούσα και στη μαμά και στο μπαμπά..) κατεβάζω και την κούκλα από τη ντουλάπα.. και έχω πλέον παρέα τις νύχτες στο μαξιλάρι....
Είχα κάποιον να φροντίζω και να νοιάζομαι... Τη σκέπαζα τα βράδια να μην "κρυώνει", την έλουζα, τη χτένιζα... "κούκλα την είχα"...
Αυτή την κούκλα τη βρήκε, τη χάρηκε... αλλά και "έσβησε", στα χέρια της μεγάλης μου κόρης.
Με τα παιδιά της γειτονιάς παίζαμε τη μια και μοναδική κούκλα μιας φίλης που μέχρι βαφτίσια της κάναμε...
Αλήθεια πόσες φορές την είχαμε βαφτίσει... φτιάχναμε και αυτοσχέδιες μικροσκοπικές μπουμπουνιέρες με κομματάκια τούλι και μικροσκοπικά κουφετάκια από τον ψιλικατζή της γειτονιάς, που στο κέντρο είχαν ένα μικροσκοπικό αρωματικό μπαχαρικό με χαρακτηριστική μυρωδιά.
Εκτός λοιπόν από τα γνωστά ομαδικά παιχνίδια της εποχής στους όχι πολυσύχναστους χωματόδρομους, παίζαμε μέχρι και καραγκιόζη με χάρτινες φιγούρες κάτω από το τραπέζι με ένα σεντόνι μπροστά και πίσω φως... κι' εμείς καθισμένα οκλαδόν, αααα... πληρώναμε και εισιτήριο.... δεκάρες αν θυμάμαι καλά ήταν... για τα έξοδα των "υλικών" της παράστασης...
Ναι...εκείνες τις δεκάρες (τα σημερινά λεπτά) με την τρύπα στη μέση που ήταν πολύτιμες.
Με τα παιδιά της γειτονιάς παίζαμε τη μια και μοναδική κούκλα μιας φίλης που μέχρι βαφτίσια της κάναμε...
Αλήθεια πόσες φορές την είχαμε βαφτίσει... φτιάχναμε και αυτοσχέδιες μικροσκοπικές μπουμπουνιέρες με κομματάκια τούλι και μικροσκοπικά κουφετάκια από τον ψιλικατζή της γειτονιάς, που στο κέντρο είχαν ένα μικροσκοπικό αρωματικό μπαχαρικό με χαρακτηριστική μυρωδιά.
Και ύστερα, με περίμενε η μαμά με το χτυπητό αυγό στο φλυτζάνι...
Κρόκος αυγού με ζάχαρη, χτυπημένος για αρκετή ώρα με το κουτάλι, αλλά και αγάπη και υπομονή...
Εκτός λοιπόν από τα γνωστά ομαδικά παιχνίδια της εποχής στους όχι πολυσύχναστους χωματόδρομους, παίζαμε μέχρι και καραγκιόζη με χάρτινες φιγούρες κάτω από το τραπέζι με ένα σεντόνι μπροστά και πίσω φως... κι' εμείς καθισμένα οκλαδόν, αααα... πληρώναμε και εισιτήριο.... δεκάρες αν θυμάμαι καλά ήταν... για τα έξοδα των "υλικών" της παράστασης...
Ναι...εκείνες τις δεκάρες (τα σημερινά λεπτά) με την τρύπα στη μέση που ήταν πολύτιμες.
10 δεκάρες μια δραχμή..ξέρεις τί σημαίνει αυτό;
Και τα σημερινά παιδιά, μαζί και τα δικά μου, τις πετάνε...
Δεν έχουν αξία λέει...
΄Οχι λέω... έχουν κάτι δραχμές...
Ποιός ακούει τώρα...
Και τα σημερινά παιδιά, μαζί και τα δικά μου, τις πετάνε...
Δεν έχουν αξία λέει...
΄Οχι λέω... έχουν κάτι δραχμές...
Ποιός ακούει τώρα...
΄Οσο δεν έπαιξα λοιπόν με δικά μου παιγνίδια, έπαιξα με των παιδιών μου....
Και τί δεν είχαμε ... (είδες, βάζω κι' εμένα μέσα...) από χνουδωτά, κουρδιστά, με μπαταρίες, τηλεκατευθυνόμενα, Bibi-bo, Sindy και Barbie που τους αγοράζαμε και έπιπλα και φορέματα μέχρι playmobil (η λατρεία μου), εδώ έφυγε πολύ χρήμα...
Μη γελάς...αλλά μέσα από τις αγορές παιχνιδιών, έβγαζα το απωθημένο μου.
Σαν παιδάκια λοιπόν, μετά την πρώτη γνωριμία, κατέστρεφαν τα παιχνίδια τους. Στην αρχή μου κακοφαινόταν...
Το στερητικό μου παιχνιδο-σύνδρομο επαναστατούσε.
΄Εκρυβα και μερικά που μου άρεσαν για να τα περισώσω, αλλά τα ανακάλυπταν και όπως καταλαβαίνεις, τα έχανα.Το στερητικό μου παιχνιδο-σύνδρομο επαναστατούσε.
΄Ενα όμως το λατρεμένο μου υπάρχει ακόμη.
Και τί άλλο θα μπορούσε να είναι για μένα λατρεμένο παιχνίδι, πέρα από ένα μωρό....
....με τη γκαρνταρόμπα του.
Φορμάκια των παιδιών μου και πάνες βρακάκια που του
φορούσα... NAF-NAF παρακαλώ...
πολύχρωμες και μυρωδάτες....
Να σήμερα για τη φωτογράφιση και για το απαιτούμενο κοντράστ με το μπορντώ του καναπέ, του φόρεσα μια πράσινη.
φορούσα... NAF-NAF παρακαλώ...
πολύχρωμες και μυρωδάτες....
Να σήμερα για τη φωτογράφιση και για το απαιτούμενο κοντράστ με το μπορντώ του καναπέ, του φόρεσα μια πράσινη.
Και τώρα με το παιχνίδι σου και σε ευχαριστώ για την πρόσκληση, ήταν μια καλή ευκαιρία να κατεβεί από τη ντουλάπα, να το περιποιηθώ και να θυμηθούμε τα παλιά μας μεγαλεία...
Δεεεε μου λες; Μέχρι πότε τα παιδία παίζει;.... 
Friday, February 1, 2008
Αααα....δε μπορώ άλλο..
΄Εναν ολόκληρο μήνα και ...Κύριος οίδεν για πόσο ακόμη, όπου γυρίσεις ασχολούνται με το ...εντός και εκτός εισαγωγικών...
πήδημα....
πήδημα....
Mάκης, Θέμος, Λάκης και το κακό συναπάντημα ...
΄Ετυχε και το πένθος...
Είναι που την πολλή κλάψα δεν την μπορώ, δεν την αντέχω...
Είναι επίσης, που είπα να ανασάνω λίγο...
Είναι και που χωρίς μουσική εγώ δε ζω...
Είναι επίσης, που είπα να ανασάνω λίγο...
Είναι και που χωρίς μουσική εγώ δε ζω...
Παρεμπιπτόντως, Jason σ' ευχαριστώ για το It's a pity, που σου έκλεψα. Για σήμερα λοιπόν ....με την άδειά σας, που λέει ο λόγος, το αλλάζουμε το σκηνικό.
΄Ενα τέστ οπτικό...
Αλήθεια, βλέπετε καλά;
Κι' αν δε
μπορείτε να το διαβάσετε, τραβήξτε τις άκρες των ματιών σας, σαν να ήσασταν Κινέζος...
΄Ενα τέστ οπτικό...
Αλήθεια, βλέπετε καλά;
Κι' αν δε
μπορείτε να το διαβάσετε, τραβήξτε τις άκρες των ματιών σας, σαν να ήσασταν Κινέζος...
KAΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου