Saturday, June 30, 2007
ΕΚΚΛΗΣΗ!!!!
ΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ - ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ Ή ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ:
ΟΣΑ ΕΛΑΦΙΑ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΥ.
ΟΣΑ ΕΛΑΦΙΑ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΥ.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ.
Ενημέρωση: Σύμφωνα με το Δασαρχείο, τα ζώα είναι καλυμμένα για σήμερα και αύριο.
Από Δευτέρα, κανένας δεν ξέρει...
Friday, June 29, 2007
hursday, June 28, 2007
Τί θυμήθηκα πάλι..
Πριν φτιάξω το δικό μου σπιτάκι, στις ...ατέρμονες πτήσεις μου γνώρισα ένα αρχοντικό, που από φηλά μου έκανε εντύπωση μεγάλη.
Προχθές, ο ιδιοκτήτης του, που πάντα ορθάνοιχτα έχει τα παραθύρια του, είχε φώτα αναμμένα....
Kαι ...μες τες πολλές και όμορφα λαξεμένες κουβέντες, από επιδέξιο γλύπτη, θυμήθηκα τούτο το ποίημα που παραθέτω και βρήκα πριν μερικά χρόνια σε ημερήσια εφημερίδα, στη στήλη των αναγνωστών.
Μου άρεσε, γιατί με άγγιξε εκεί που πονώ...
Εκείνη ακριβώς την περίοδο ...το εξαφανίσανε από προσώπου γης, μέσα σε λίγες ώρες.
Προχθές, ο ιδιοκτήτης του, που πάντα ορθάνοιχτα έχει τα παραθύρια του, είχε φώτα αναμμένα....
Kαι ...μες τες πολλές και όμορφα λαξεμένες κουβέντες, από επιδέξιο γλύπτη, θυμήθηκα τούτο το ποίημα που παραθέτω και βρήκα πριν μερικά χρόνια σε ημερήσια εφημερίδα, στη στήλη των αναγνωστών.
Μου άρεσε, γιατί με άγγιξε εκεί που πονώ...
Εκείνη ακριβώς την περίοδο ...το εξαφανίσανε από προσώπου γης, μέσα σε λίγες ώρες.
Κόποι πολλών χρόνων, ..τοίχοι που αγκάλιασαν λύπες, γέλια, χαρές, ανησυχίες, έρωτες, προβληματισμούς, μα πάνω απ' όλα ΧΑΜΟΓΕΛΑ και ΑΠΛΕΤΗ ΑΓΑΠΗ ενός Παππού και μιας Γιαγιάς, που ποτέ δεν ξεχνώ...
Και επειδή μου αρέσει πράγματα, που αρέσουν σε μένα, να μοιράζομαι με δικούς μου ανθρώπους, ΙΔΕΤΕ:
Και επειδή μου αρέσει πράγματα, που αρέσουν σε μένα, να μοιράζομαι με δικούς μου ανθρώπους, ΙΔΕΤΕ:
"ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ
Γκρεμίζουνε το σπίτι που γεννήθηκα
που ήταν ζεστό σα μάνας αγκαλιά.
Εργάτες σκονισμένοι το πληγώνουνε
χτυπώντας το αδιάφοροι.
Του βγάλανε σα μάτια τα παράθυρα,
που άφηναν εξω τη νυχτιά
και καλωσόριζαν τη μέρα.
Διώξανε της μητέρας τη σκιά,
που στη βεραντα την ψηλή,
σαν περιστέρια μας καμάρωνε.
Χαλάσανε τις κάμαρες
που ήταν σε κάθε τους γωνιά
σωροί τα γέλια και τα δάκρυά μας,
Ρίξαν' την πόρτα την πελώρια
που καλοδέχονταν και ξένους και δικούς.
΄Ολα συντρίμμια,
τα γκρεμίζουνε τριγύρω μου
κι' εγώ σκυφτή μεσ' τη ποδιά,
μαζεύω με στοργή τις αναμνήσεις..."
(Xαρούλα Ευτυχίδου-Καλιαμπέτσου)
Wednesday, June 27, 2007
Sunday, June 24, 2007
΄Ακου λοιπόν...
Είπες βιβλία;Που με έκαναν καλύτερη είπες;
΄Ακου λοιπόν, επειδή είναι σαφώς πολύ λιγότερα, ελάχιστα θα πω, σε σύγκριση με αυτά που έχουν διαβάσει πολλοί άλλοι, μα οι ενέργειές τους δε με έπεισαν πως έγιναν καλύτεροι...
Γι ' αυτό, θα μιλήσω για το πρώτο μου βιβλίο, που ήταν δική μου επιλογή και που με ενθουσίασε ιδιαίτερα, με την τρυφερή, γλαφυρή και λυρική του περιγραφή.
Εκεί γύρω στα 12-13 μου χρόνια, που η λέξη χαρτζηλίκι έλειπε όχι μόνο από την τσέπη αλλά και από το λεξιλόγιό μας, το βιβλιοπωλείο όχι της γειτονιάς όπως σήμερα, μα της περιοχής ολόκληρης, έκανε δώρο κάθε είδους βιβλία (επιλογής του πελάτη), με τη συγκέντρωση ενός ποσού (μιλάμε για λίγες και ταπεινές δραχμούλες), ανάλογου με την αξία του προσφερόμενου βιβλίου.
Και όταν το τεφτεράκι μου συμπλήρωσε το χαμηλότερο δυνατό ποσό ( η χαρά και η λαχτάρα είναι ανυπόμονες...) στάθηκα σα χαμένο μπρος σε κάθε λογής βιβλία, ών ουκ ...ήτο αριθμός, προκειμένου να αποφασίσω.
Και αφού κατέληξα, χτύπησε ο βιβλιοπώλης τη σφραγίδα:
"ΔΩΡΟΝ"
ΧΑΡΤΟΠΩΛΕΙΟΝ-ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ Α. ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
.... η Εύα Κιουρί το πορτάκι της δίψας για μάθηση και ο πατέρας μου το χέρι στο τραπέζι, σε μια ανελέητη κόντρα, με την καταδίκη του σε "εξωσχολικό βιβλίο", που σήμαινε στην πυρά...........................................Η ανάγνωση γινόταν ....πολύ αργά τη νύχτα (8.30 βραδυνός ύπνος...μμμμ δεν υπήρχε τηλεόραση....), με φακό, και κάτω από τα σκεπάσματα, για να μη με πάρει είδηση
................................
...............
"MADAME CURI E"
Μια θρυλική μορφή, μια ακούραστη και ιδιοφυής ερευνήτρια, που συνεχίζει να μας εμπνέει με το παράδειγμά της.
«Είναι γυναίκα, ανήκει σ’ ένα λαό καταδυναστευμένο, είναι φτωχή, είναι όμορφη.
Μια ακατανίκητη προδιάθεση τη σπρώχνει ν’ αφήσει την πατρίδα της, την Πολωνία, για να έρθει να σπουδάσει στο Παρίσι, όπου περνάει χρόνια μοναξιάς, δύσκολα χρόνια.
Συναντάει έναν άνθρωπο που είναι, όπως και η ίδια, μια μεγάλη διάνοια. Τον παντρεύεται. Η ποιότητα της ευτυχίας τους είναι μοναδική.
Ύστερα από την πιο σκληρή και επίμονη προσπάθεια, η Μαρία και ο Πιερ Κιουρί ανακαλύπτουν ένα μαγικό σώμα, το ράδιο. Η ανακάλυψή τους δεν εγκαινιάζει μόνο μια νέα επιστήμη και μια νέα φιλοσοφία: προσφέρει στους ανθρώπους το μέσο για να θεραπεύσουν μια φρικτή αρρώστια. Ακριβώς την ώρα που η δόξα των δύο επιστημόνων απλώνεται σ’ ολόκληρο τον κόσμο, το πένθος πλήττει τη Μαρία. Ο θάνατος έρχεται να της κλέψει, μέσα σε μια στιγμή, τον απαράμιλλο σύντροφο της ζωής της.
Παρά την ψυχική καταρράκωση και τον κλονισμό της υγείας της, εκείνη συνεχίζει μόνη το έργο που άρχισαν, και δίνει λαμπρή ώθηση στην επιστήμη που δημιούργησαν μαζί».
EYA KIOYPI
Πέρα από το μέγα επιστημονικό επίτευγμα, με άγγιξε η αληθινή αγάπη που έδενε αυτό το ζευγάρι.
"Αυτές τις μέρες της ευτυχίας δένεται ένας από τους πιο ωραίους δεσμούς που ένωσαν ποτέ έναν άντρα και μια γυναίκα (υπογραμμισμένο το σημείο αυτό, με μολύβι, από τότε). Δυό καρδιές χτυπάνε συγρόνως, δυό κορμιά γίνονται ένα, δυό εξαιρετικά πνεύματα συνηθίζουν να σκέφτονται μαζί. Η Μαρία δε μπορούσε να παντρευτεί άλλον άνθρωπο απ' αυτό το μεγαλο επιστήμονα, απ' αυτό το σοφό και ανώτερο άνμθρωπο. Ο Πέτρος δε μπορούσε να πάρει άλλη γυναίκα απ' αυτή την ξανθιά, την τρυφερή, τη γεμάτη ζωντάνια Πολωνίδα, που ξέρει μέσα σε λίγες στιγμές, να είναιπότε παιδί και πότε ανώτερο πνεύμα, που είναι σύντροφος μαζί και φίλη, γυναίκα ερωτευμένη και σοφός επιστήμονας"
Μμμμμ...θα το κάνω ένα "γύρο" πάλι.....
Πέρα από το μέγα επιστημονικό επίτευγμα, με άγγιξε η αληθινή αγάπη που έδενε αυτό το ζευγάρι.
"Αυτές τις μέρες της ευτυχίας δένεται ένας από τους πιο ωραίους δεσμούς που ένωσαν ποτέ έναν άντρα και μια γυναίκα (υπογραμμισμένο το σημείο αυτό, με μολύβι, από τότε). Δυό καρδιές χτυπάνε συγρόνως, δυό κορμιά γίνονται ένα, δυό εξαιρετικά πνεύματα συνηθίζουν να σκέφτονται μαζί. Η Μαρία δε μπορούσε να παντρευτεί άλλον άνθρωπο απ' αυτό το μεγαλο επιστήμονα, απ' αυτό το σοφό και ανώτερο άνμθρωπο. Ο Πέτρος δε μπορούσε να πάρει άλλη γυναίκα απ' αυτή την ξανθιά, την τρυφερή, τη γεμάτη ζωντάνια Πολωνίδα, που ξέρει μέσα σε λίγες στιγμές, να είναιπότε παιδί και πότε ανώτερο πνεύμα, που είναι σύντροφος μαζί και φίλη, γυναίκα ερωτευμένη και σοφός επιστήμονας"
Μμμμμ...θα το κάνω ένα "γύρο" πάλι.....
Thursday, June 21, 2007
Επιχείρηση διάσωση...
Κι' εκεί που τρώγαμε χθες στο τραπέζι της βεράντας, τα γεμιστά της προ...προηγούμενης, ακούγεται ξαφνικά από την άλλη πλευρά του σπιτιού μεγάλη φασαρία, ένας χαλασμός, απεγνωσμένα τιτιβίσματα , και αγωνιώδη φτερουγίσματα..
Αφήνουμε στη μέση το φαγητό, τρέχουμε και τί βλέπουμε.
Αφήνουμε στη μέση το φαγητό, τρέχουμε και τί βλέπουμε.
Τους επισκέπτες μας ανάστατους έξω από τα δωμάτιό τους, όπου κοίμιζαν τα μωρά τους, να τρέχουν πάνω-κάτω αλλόφρονες και τη μάνα με τις φτερούγες διάπλατα ανοιχτές, να κοπανιέται σε μια γωνιά, πίσω από μια μεγάλη κεραμική γλάστρα.
Και πίσω από τη γλάστρα, ένα τόσο δα μαύρο πραγματάκι με ...υποψία φτερών και ανοιχτό σα ...χάνος το στόμα του.
Η ταλαίπωρη η χελιδόνα, επειδή δε μπορούσε να το πάρει με ο ράμφος της και στην αγωνιώδη της προσπάθεια να το προστατεύσει, το τάϊζε επί τόπου κι' εκείνο έτρωγε προς μεγάλη δική μας ικανοποίηση.
Μια συγκίνηση με διαπέρασε τόσο για το τρομαγμένο "μωρό", τον πανικό της χελιδόνας και του ...χελιδόνη, όσο και για τη συμπαράσταση των "συγκατοίκων" τους.
Αρπάζει μια σκάλα Γλάρος μου, παίρνει στη χούφτα του απαλά το μωρό", το βάζει μέσα στη φωλίτσα και ω... του θαύματος, για πότε εξαφανίστηκαν οι πανικοβλημένοι επισκέπτες δεν το καταλάβαμε. Πόσο με συγκίνησε η αμεσότητα και η κινητοποίηση της μικρής τους κοινωνίας!
΄Ακουγες τώρα, μέσα από τις φωλιές τους που πέρυσι ήταν μόνο δύο και φέτος έγιναν πέντε (5), χαρούμενα τιτιβίσματα ικανοποίησης και προφανώς ...νταντέματος στο τρομαγμένο μικρό.
Η ταλαίπωρη η χελιδόνα, επειδή δε μπορούσε να το πάρει με ο ράμφος της και στην αγωνιώδη της προσπάθεια να το προστατεύσει, το τάϊζε επί τόπου κι' εκείνο έτρωγε προς μεγάλη δική μας ικανοποίηση.
Μια συγκίνηση με διαπέρασε τόσο για το τρομαγμένο "μωρό", τον πανικό της χελιδόνας και του ...χελιδόνη, όσο και για τη συμπαράσταση των "συγκατοίκων" τους.
Αρπάζει μια σκάλα Γλάρος μου, παίρνει στη χούφτα του απαλά το μωρό", το βάζει μέσα στη φωλίτσα και ω... του θαύματος, για πότε εξαφανίστηκαν οι πανικοβλημένοι επισκέπτες δεν το καταλάβαμε. Πόσο με συγκίνησε η αμεσότητα και η κινητοποίηση της μικρής τους κοινωνίας!
΄Ακουγες τώρα, μέσα από τις φωλιές τους που πέρυσι ήταν μόνο δύο και φέτος έγιναν πέντε (5), χαρούμενα τιτιβίσματα ικανοποίησης και προφανώς ...νταντέματος στο τρομαγμένο μικρό.
κοιμόταν τον ύπνο ....του δικαίου μέσα στο σπίτι και δεν πήρε μυρωδιά....
Tuesday, June 19, 2007
Σήμερα ....τη θυμήθηκα πάλι.Συμβαίνει πάντα, όταν κόβω τομάτες. Από αυτές όμως, που σπάνια μεν, αλλά τυχαίνει ακόμη και σήμερα, να μυρίζουν όπως τότε.....
Τότε που όρθια στο τραπέζι, ετοίμαζε τα ¨γεμιστά" της.΄Εκοβε το πάνω μέρος και προσεκτικά έχωνε το κουτάλι στη ζουμερή σάρκα, περιστρέφοντάς το, έβγαζε την "καρ διά" και μου έλεγε "΄Ελα Γλαρένια, άνοιξε το στόμα σου...η καρδούλα..."
Τότε που όρθια στο τραπέζι, ετοίμαζε τα ¨γεμιστά" της.΄Εκοβε το πάνω μέρος και προσεκτικά έχωνε το κουτάλι στη ζουμερή σάρκα, περιστρέφοντάς το, έβγαζε την "καρ διά" και μου έλεγε "΄Ελα Γλαρένια, άνοιξε το στόμα σου...η καρδούλα..."
Και σήμερα που οι φίλοι μας από απέναντι μου έφεραν φρέκες τομάτες, καλλιεργημένες με τα ίδια τους τα χέρια και κομμένες μόλις εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να ετοιμάσω γεμιστά και να μην τα ψήσω στο σπίτι. Να τα στείλω στο φούρνο του χωριού που λειτουργεί με ξύλα και όποτε στέλνω φαγητό για ψήσιμο, θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό του πατέρα μου, με τους άλλους φούρνους, τους χωριάτικους.
Τώρα, όταν "γεμίζω" ...κλέβω καμιά, έτσι για να τη θυμηθώ...
Είχαν όμως, διαφορετική γεύση εκείνες οι καρδούλες....
Sunday, June 17, 2007
Για όλους ΕΣΑΣ....
...τους σύγχρονους πατεράδες,
- Που σε αντίθεση με τα πρότυπα του παρελθόντος, μοιράζεστε με τις συντρόφους σας την ιερή αποστολή της ανατροφή ς των παιδιων σας και νιώσατε τί σημαίνει το τρυφερό άγγιγμα ενός παιδιού.
- Που καθημερινά αγωνίζεστε και γυρίζετε κατάκοποι στα σπίτια σας προκειμέν ου να προσφέρετε καλύτερη ποιότητα ζωής στα παιδιά σας ή που η φύση και οι συνθήκες της δουλειάς σας σας κρατάνε μακριά τους,
- Που, κάτω από την ό,ποια κακοτυχία, κληθήκατε να αναλάβετε το σπουδαίο τούτο ρόλο, ΣΤΈΚΕΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ και τα καταφέρνετε αντάξια.
Δουλειές με φούντες....
Από χθες στο εξοχικό της Γλαρούπολης και βρήκαμε ένα κήπο στο κακό του χάλι.
Οι πρασινάδες είχαν σκεπάσει τις πέτρες μου, που τις έχω μαζέψει και κουβαλήσει μία-μία, τα γιούκα πνιγμένα στα φύλλα. Γενικώς βρήκαμε το περιβόλι μέσα στο οποίο βρίσκεται το σπίτι ένα ....λόγγο, όπως και κάθε χρόνο εξάλλου
Σήμερα πρωί-πρωί στο πόδι με το Γλάρο. Ήρθαν και δυο άνθρωποι, ένας για κούρεμα και κλάδεμα δέντρα, θάμνους, περικοκλάδες, άλλος να καθαρίζει.
΄Εφτασε απόγευμα και δεν είχαν φύγει.
Κι' εγώ μέσα - έξω...καφέδες, νερά...αναψυκτικά...
΄Ολη μέρα "στο πόδι", η μέση μου είχε διαλύσει.
Φύγε μου λέει ο Γλάρος, δε χρειάζεσαι πια. Πήγαινε να ξεκουραστείς.
Πάω που λέτε ηγυναίκα να ισιώσω τη μέση μου, κάθομαι στο κρεββάτι και καλά ...που δεν την έλιωσα....
΄Ισιωνε και η Ρόζα τη δική της.......
Thursday, June 14, 2007
Και πρέπει, λέει, να στήσω ιστορία με φωτογραφίες.
Την είχα ετοιμάσει και θα ήταν η επόμενη ανάρτηση, απλά συνέπεσε και ...ξεκινάμε:
Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί τούτο το καλοκαίρι, προβλέπεται να περάσουμε τις πιο όμορφες διακοπές...Θα έχουν διάρκεια και μεγάλο ενδιαφέρον.
...με εξωτικές παραλίες,
΄Υστερα, θα γυρίσουμε όλη την Ελλάδα,
νησί.... το νησί...
και παραλία την παραλία..
Ναι, μιλάω σοβαρά
Θα πάμε παντού, γιατί
ΘΑ ΠΑΜΕ ΠΑΡΕΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...
ΝΑΙ!.... ΘΑ ΕΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!!!
Θα πάμε παντού, γιατί
ΘΑ ΠΑΜΕ ΠΑΡΕΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...
ΝΑΙ!.... ΘΑ ΕΡΘΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!!!
΄Ο,που και να πάτε ....κι' εγώ μαζί...
΄Ο,που και να πάτε, θα με βρίσκετε μπροστά σας....
΄Οπου δείτε τη μεγαλύτερη γλαρένια αγκαλιά
ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ, Ο,ΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ!!!!
"ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΘΕΛΟΝΤΗ ΑΙΜΟΔΟΤΗ ΣΗΜΕΡΑ"
Είναι νομίζω περιττό, να μιλήσω από εδώ για τη σπουδαιότητα της εθελοντικής προσφοράς αίματος. Ας αναλογιστούμε μόνο τα παιδιά που πάσχουν από Μεσογειακή Αναιμία...
Είμαι Εθελόντρια εδώ και 25 χρόνια. Προσφέρω αίμα, το λιγότερο 2 φορές το χρόνο... 10 λεπτά από το δικό μας χρόνο, αρκούν
για να σώσουμε ΜΙΑ ΖΩΗ!
50 comments
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου