ΑΣΠΑΣΤΌΣ: 26/1

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

26/1 - 10/2/2007

Saturday, February 10, 2007

Ανατροπές......

'Αλλα ήθελα για σήμερα να πω, τα είχα μάλιστα προετοιμάσει, τα είχα αποθηκευμένα.

΄Οχι στο μυαλό μου, τώρα έχουμε τεχνολογικά σύγχρονους τρόπους αποθήκευσης. Ενίοτε, τώρα που το σκέφτομαι, αυτό λειτουργεί θετικά.
Σου βγαίνει κάτι άλλο που δεν είχες σκεφτεί καν να επεξεργαστείς με το μυαλό, πόσο μάλλον να το δουλέψεις στα πλήκτρα.

΄Αλλα βγαίνουν όμως στην διαδρομή...
Γιατί όμως η ζωή κάνει τόσες ανατροπές;
Ξεφυτρώνουν από το πουθενά, χωρις καν να σε έχουν προετοιμάσει.

Σήμερα, είπα να τα αφήσω αποθηκευμένα (στο σύγχρονο μέσο που λέγαμε)....

Εξάλλου, τα είπα χθές σε μένα.....

Ξέρω, δε θα κρατήσει για πολύ.

ΜΕ ξέρω καλά.

"Ξεχνάω" εύκολα.....

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΟΥ!

ΓΙΑ ΜΕΝΑ!

Friday, February 9, 2007

ΣΕ ΣΕΝΑ!

Σε σένα που η ύπαρξή σου κάνει τον κόσμο να φαίνεται ωραιότερος,
Σε σένα που εμπιστεύομαι,
Σε σένα που με στηρίζεις,
Σε σένα που θαυμάζω,
Σε σένα που είσαι μάνα, πατέρας φίλος κι' αδερφός,
Σε σένα που, 28 χρόνια τώρα, με βοηθάς να "ξεχνάω" !

ΣΕ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ!!!

Εύχομαι, Να τα 100 ΣΕΙΣ!!!!!

Thursday, February 8, 2007

Παραμύθι, μύθι, μύθι....

" - Γιαγιά, πες μου ένα παραμύθι ακόμη...
- ΄Ελα τώρα να κοιμηθούμε, γύρισε στο άλλο σου πλευρό.
- ΄Ελα γιαγιά, ένα μόνο...
- Εντάξει αλλά μετά θα κοιμηθείς. ΄Ακου λοιπόν.
΄Ητανε μια φορά ενας τσοπάνης και είχε 3.000 πρόβατα, 2.000 κατσίκια, είχε τράγους, είχε, είχε...
Κάθε μέρα τα πήγαινε να βοσκήσουν. Μια μέρα λοιπόν έφτασαν σε ένα σημείο που ήταν ένα πέρασμα τόσο στενό, που χωρούσε μόνο ένα ζώο για να περάσει.
- Και λοιπόν γιαγιά;
- ΄Εχε υπομονή. Μέτρησε μέχρι να περάσουν όλα κι ύστερα θα συνεχίσω...."

Γιαγιά πόσα έχω να θυμάμαι; Τα παραμύθια που μου έλεγες, τα καλούδια που μαγείρευες ιδιαίτερα, για μένα "την πρώτη σου χαρά";
Τα καλοκαιρινά απογεύματα που με ανέβαζες στο περβάζι για να με ταϊσεις την ωραία τοματόσουπα που μου έφτιαχνες, με ένα ζυμαρικό με περίεργο σχήμα σαν ροδίτσες και μετρούσαμε τις γάτες που περνούσαν στις απέναντι ταράτσες;
Τις βόλτες στο πάρκο με τα λουλούδια που μοσχοβολούσαν και το γλυκό υποβρύχιο, εκεί κάτω από εκείνο το ...άγαλμα που έδειχνε με το δάχτυλό του κάπου μακρυά....
Κι' άλλα πολλά ακόμη, όταν μεγάλωσα, σελίδες να γεμίζουμε......
Γιαγιά μου, σ' αγαπάω ακόμη πιο πολύ.
Μου λείπεις κι' ας μεγάλωσα.
Ροδούλα, με βλέπεις;
Να είσαι χαρούμενη.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

Tuesday, February 6, 2007

Το έργο το 'χουμε ξαναδεί....

Πρωϊνή σημερινή είδηση:
"Επιδειξίας σε σχολείο
Συνελήφθη, δεν αρνήθηκε την κατηγορία, επικαλούμενος στιγμιαία παρόρμηση, του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 30 μηνών, άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος....."
Ναι, όπως το άκουσα και το ακούσατε. Αφέθηκε ελεύθερος για να πάει στο παρακατω σχολείο να δούνε , να...μάθουνε και τα άλλα παιδάκια.
Αυτή την Πολιτεία θέλουμε;
Αυτή τη Δικαιοσύνη;

Saturday, February 3, 2007

΄Ο,τι θέλει ο φαντάρος!

΄Ηρθε χθες ο φαντάρος μας από τα σύνορα, με 10ήμερη άδεια. Αγκαλιές, φιλιά και δώσ' του φιλιά και ξανά φιλιά. Το ψόφησα το παιδί.....

Ετοίμασα το δωματιό του, έστρωσα στο κρεββάτι του καθαρά κι' αρωματισμένα σεντόνια, το παπλωματάκι του να μην κρυώνει, δυο λουλούδια στο κομοδίνο του.

- Τί θέλεις καμάρι μου να μαγειρέψουμε αύριο;

- Ρε, μαμά δε φτιάχνεις εκείνο το ωραίο ψωμί που μας ζύμωνες όταν ήμασταν μικρά; Θυμάσαι που σου κλέβαμε ζυμάρι, φτιάχναμε στρατιωτάκια μικρούλικα και τάνκς για να παίζουμε και θύμωνες;

Ε, πείτε μου ποιά μάνα δε θα κολακευόταν, πρωτίστως από την αναγνώριση του παιδιού της για κάτι που κάποτε προσέφερε, με ευχαρίστηση μεν αλλά και κόπο. Βλέπετε η έλλειψη χρόνου είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, όταν η γυναίκα-μητέρα εργάζεται (και δε γινεται να ΜΗΝ, οι λόγοι ευνόητοι). Με ευχαρίστησε δε και το ότι μου εμπιστεύτηκε μια του επιθυμία.

Πρωί-πρωί σήμερα, για πότε βγήκαν αλεύρια και πλάστης ούτε που το κατάλαβα. Η ευχαρίστηση διπλή . Το ζήτησε ο φαντάρος!

Προζύμι υπάρχει πάντα στο σπίτι και δεν ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρο.

Είχα και αλεύρι ολικής αλέσεως και άλλο πολύσπορο, τα ανακάτεψα και βγήκε ένα ψωμί τρέλα. Μοσχομύρισε το σπίτι. Και παρότι ποτέ δεν άρεσε στα παιδιά μου το πολύσπορο, τσιμπολογώντας με τους φίλους τους που μαζεύτηκαν για τα καλωσορίσματα του φαντάρου, το ψωμί.... πάει.....

Τα καμάρωνα έτσι όπως ήταν όλα μαζεμένα. Τα δικά μου και οι φίλοι τους, μισή .....διμοιρία

Καλά να είναι τα παιδιά να τους ξαναφτιάξω.

Friday, February 2, 2007

ΟΥΦ....ΖΕΣΤΗ!

ΚΑΙ .......ΓΙΑ ΝΑ 'ΧΟΥΜΕ

ΚΑΛΟ 'ΡΩΤΗΜΑ,

ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ

ΚΑΤΕΒΑΣΑΤΕ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ;;;

Posted by ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ at 11:27 PM 7 comments

Ιanuary 31, 2007

KAΘΗΛΩΣΗ

Συνέβη και αυτό (αναφέρομαι στη χθεσινή είδηση του θανάτου

του γνωστού ηθοποιού Ν. Κούρκουλου), όπως συμβαίνουν και

τόσα άλλα δυσάρεστα και αναπάντεχα στον κύκλο της ζωής του

καθενός μας.

Και καλά να έχουμε προλάβει να πραγματοποιήσουμε ό,τι τέλος

πάντων ονειρευτήκαμε.

Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο ή έστω μια οποιαδήποτε

δυσκολία (ασθένεια, ατυχήματα, οικονομικά ή άλλης φύσεως προβλήματα), συνειδητοποι-

ώντας την ματαιότητά μας, βγαίνουμε πιο αισιόδοξοι και συνεχίζουμε το κυνήγι της ζωής.

Προσωρινά όμως.

Ακριβώς εκεί επάνω στο " κρυφτούλι" με τη ζωή, ξεχνάμε τις υποσχέσεις που δώσαμε στον

εαυτό μας. Αναλωνόμαστε και φθειρόμαστε και χωρίς να το καταλάβουμε, αυτή η ίδια η

ζωή, μας καθηλώνει.

Και ο χρόνος συνεχίζει αμείλικτος την πορεία του.

Ας είναι η σημερινή μέρα το ξεκίνημα για ένα νέο τρόπο αντιμετώπισης της καθη-

μερινότητάς μας.

Ας κάνουμε την κάθε μέρα που ξημερώνει νέο ξεκίνημα για σωστές διεκδικήσεις.