Tuesday, August 28, 2007
Friday, August 24, 2007
Wednesday, August 22, 2007
Το "αυτί της θάλασσας"
Αλιώτις (Haliotis
Midae)
Mπορεί να φθάσουν τα 2 κιλά βάρος και η ηλικία τους τα 30 χρόνια. Ζουν σε ρηχούς ύφαλους και σε δάση από φύκια.
Για περισσότερα από 125.000 χρόνια οι αλιώτιδες του γένους Haliotis Midae αποτελούν τροφή για τον άνθρωπο.
Η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευσή τους όμως, οδήγησε στη μείωση του είδους, εξαιτίας του ότι οι νότιες ακτές της Αφρικής αποτελούν τον παράδεισο των λαθροθηρών.
Οι καλοφαγάδες Ασιάτες αγαπούν τη σάρκα τους, που τη θεωρούν εξαιρετική λιχουδιά και αφροδισιακό μεζέ, ενώ τα εστιατόρια του Χονγκ Κονγκ αγοράζουν την αλιώτιδα περίπου 120 δολάρια το κιλό."
Πριν χρόνια είχα βρει αλιώτιδες σε βραχάκια της παραλίας στο αγαπημένο μου Ναύπλιο,
χωρίς να γνωρίζω βεβαίως περί τίνος ακριβώς επρόκειτο.
Με ενθουσίασε το ιριδίζον εσωτερικό μέρος του όστρακου, που είναι σα φίλντισι, σαν ένα κόσμημα...
(*) Η πεποίθηση ότι το κέρατο του ρινόκερου μπορεί να αυξάνει τις σεξουαλικές επιδόσεις των ανδρών, είχε οδηγήσει πριν περίπου 15 χρόνια, σχεδόν σε πλήρη εξαφάνιση του ρινόκερου. Τότε οι διεθνείς οργ ανισμοί για την προστασία των ζώων εισηγήθηκαν σαν εναλλακτική λύση τη σκόνη από το κέρατο μια αρσενικής αντιλόπης που ευδοκιμούσε ιδιαίτερα στην Κεντρική Ασία.
(Στοιχεία από ΓΕΩ-τρόπιο, φωτογραφίες από Flickr: Emalynden,Biomimetica, Dan Neal)
Midae)
"Οι Αλιώτιδες ή "αυτιά της θάλασσας" ανήκουν στην οικογένεια των γαστρόποδων και ευδοκιμούν κυρίως στις θάλασσες της Νότιας Αφρικής.
Mπορεί να φθάσουν τα 2 κιλά βάρος και η ηλικία τους τα 30 χρόνια. Ζουν σε ρηχούς ύφαλους και σε δάση από φύκια.
Η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευσή τους όμως, οδήγησε στη μείωση του είδους, εξαιτίας του ότι οι νότιες ακτές της Αφρικής αποτελούν τον παράδεισο των λαθροθηρών.
Γενικότερα οι λαθροθήρες και οι λαθρέμποροι ενδιαφέρονται για τη σάρκα των αλιωτίδων πολύ περισσότερο από τα ελεφαντόδοντα και τα κέρατα ρινόκερου. (*)
Οι καλοφαγάδες Ασιάτες αγαπούν τη σάρκα τους, που τη θεωρούν εξαιρετική λιχουδιά και αφροδισιακό μεζέ, ενώ τα εστιατόρια του Χονγκ Κονγκ αγοράζουν την αλιώτιδα περίπου 120 δολάρια το κιλό."Πριν χρόνια είχα βρει αλιώτιδες σε βραχάκια της παραλίας στο αγαπημένο μου Ναύπλιο,
(σαν "Μπανιέρες" την ήξερα τότε),
χωρίς να γνωρίζω βεβαίως περί τίνος ακριβώς επρόκειτο.
Με ενθουσίασε το ιριδίζον εσωτερικό μέρος του όστρακου, που είναι σα φίλντισι, σαν ένα κόσμημα...
(Στοιχεία από ΓΕΩ-τρόπιο, φωτογραφίες από Flickr: Emalynden,Biomimetica, Dan Neal)
Sunday, August 19, 2007
Πάντα τη θυμάμαι...
"... Υάκινθοι και κρίνα
της κλέψαν τ' άρωμα και το φοράνε
κι' οι έρωτες πετώντας σαϊτιές την περιγελούν..."
Το ζευγάρι των εφήβων με αέρινες κινήσεις λικνίζονταν υπό τους ήχους της απαλής και αέρινης μουσικής των μελοποιημένων από τη Loreena Mac Kennit, στίχων της Χαρούλας.
Κι' εγώ, μακριά από το συγκεντρωμένο πλήθος... γονείς, αδέλφάκια, παππούδες και γιαγιάδες των μικρών κατασκηνωτών, που είχαν συγκεντρωθεί για την τελετή λήξης της 3ης κατασκηνωτικής περιόδου εκείνης της χρονιάς.
Καθισμένη σε ένα ξύλινο παγκάκι στο ύψωμα, κρύβοντας την οδύνη μου πίσω από σκούρα γυαλιά, το βασανιστικό κόμπο στο λαιμό να με πνίγει, τον ώμο του πρόθυμο ...δια παν ενδεχόμενον και το χέρι του να σφίγγει το δικό μου.
Την προηγούμενη μέρα την είχαμε "αποχαιρετήσει". ...
Δε φόρεσα μαύρα, εκτός από εκείνη την ημέρα. Το μαύρο είναι το χρώμα μου, όχι όμως ως ένδειξη πένθους. Το μισώ σ' αυτή τη μορφή του. Τη θλίψη την κρύβεις μέσα σου ....δεν την επιδεικνύεις.
Σ' εμένα, έλειπε εξάλλου η μάνα...
΄Ηταν η πρώτη χρονιά που και τα πέντε (5) τους έλειπαν στην κατασκήνωση, πρώτη φορά για την 6χρονη τότε μικρή μου, ως η μικρότερη κατασκηνώτρια και πρώτη που θα μέναμε μόνοι στο σπίτι για 21 ολόκληρες ημέρες....
Τρείς ημέρες πριν τελειώσει η κατασκήνωση, τους πήραμε άρον-άρον. ΄Επρεπε να την αποχαιρετήσουν...
Τη γιαγιά τους τη θρήνησαν, γιατί τα κανάκεψε, όπως και κάθε γιαγιά εξάλλου, μα τούτη είχε πολλή αγάπη για τα παιδιά. ΄Ισως γιατί δεν αξιώθηκε για ένα δεύτερο παιδί μετά από μένα, εξαιτίας της πεισματικής άρνησης του πατέρα μου...στην τρομάρα του να μη δει κι' άλλο κορίτσι...
΄Υστερα από 10 ολόκληρα χρόνια μάθαινε πως θα ξαναγίνει μητέρα...
Ανηφόριζε το δρόμο μας γυρνώντας από τη μικροβιολόγο με ένα χαμόγελο σαν ήλιος, εγώ λαχταρώντας τη μάνα έτρεξα κατηφορίζοντας, για να χωθώ στην αγκαλιά τη διάπλατη από τη χαρά της και να ακούσω το χαρμόσυνη είδηση: "Θα σου κάνω αδελφάκι".
Δεν προλάβαμε να χαρούμε ούτε εκείνη, ούτε κι' εγώ.... ο γιατρός αποφάσισε διακοπή της κύησης... λόγω σακχαρώδους διαβήτου.
Δε δέχτηκε την ολική νάρκωση.. και όταν γύρισε μου είπε: "Ευχή και κατάρα σου δίνω να μην κάνεις τέτοιο έγκλημα"...
Το κουβάλησε για πολλά χρόνια το μαρτύριο τούτο, μα την αποζημίωσα...της γέμισα την αγκαλιά....
΄Ηταν όμορφη γυναίκα και παρά τα 67 της χρόνια το δέρμα της "ατσάκιγο".
"Κοίτα γιαγιά που χάνεις" είπα της μεγάλης μου (13 χρόνων τότε).
Την επομένη της θλιβερής τελετής ήταν η... άλλη τελετή στην κατασκήνωση. ΄Ετσι είναι η ζωή, σε θέλει, απαιτητικά, ενεργό συμμέτοχο σε κάθε της εκδήλωση.
Τα παιδιά μου είχαν κάνει μεγάλες προετοιμασίες για κείνη την ημέρα, πολλές πρόβες και δεν ήθελα με τίποτε να τους στερήσω τη χαρά. Δεν είχα το δικαίωμα εξάλλου....
Είδαν τους φίλους τους, έπαιξαν, χάρηκαν, αντάλλαξαν τηλέφωνα και διευθύνσεις και έδωσαν αμοιβαίες υποσχέσεις για την επόμενη χρονιά...
(Εικόνα από Flickr, χρήστης: maketouch)
Friday, August 17, 2007
Θήρα ή ...θηριωδία;
Και καλά, για το τετράποδο της φωτογραφίας είναι το μόνο μέσο επιβίωσης.
Για όλους αυτούς όμως, που εντός ολίγων ημερών με το χαμόγελο του κατακτητή, του εξολοθρευτή και του κυρίαρχου θα ενδυθούν το.... χιτώνα της παραλλαγής, θ' αρματωθούν τις καραμπίνες τους και θα ξεκινήσουν για τον Αρμαγεδ(δ)ώνα του παραλόγου, τί να πεί κανείς...
(Φωτογραφία από Flickr)
Πού πας άνθρωπε (;) για τη θανάσιμη μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό....στην τάξη και στην αταξία ;...
΄Οχι... ξεκινάς για να απο
δεκατίσεις ό,τι διεσώθη από το μένος των πυρομανών...
ΕΛΕΟΣ!!!!
Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση, στάθηκαν δύο φίλες που επισκέφτηκα χθες:
(Φωτογραφία από Flickr)
Wednesday, August 15, 2007
Στη Μαρία τη Μαιρούλα, το Μαράκι, τη Μαριώ,
Στην Παναγιώτα, τη Γιώτα, και τη Νότα....
Σ τον Παναγιώτη, το Γιώτη, το Μάριο και το Νότη......
Δηλαδή τη μισή Ελλάδα, γιατί κοντά σας γιορτάζουμε κι' εμείς...
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!
Στην Παναγιώτα, τη Γιώτα, και τη Νότα....
Σ τον Παναγιώτη, το Γιώτη, το Μάριο και το Νότη......
Δηλαδή τη μισή Ελλάδα, γιατί κοντά σας γιορτάζουμε κι' εμείς...
ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!!
Saturday, August 11, 2007
"΄Ελααα φεύγουμε"....
' Ελαααα, έλα για Αίγινααα.... φεύγει σε 10 λεπτααααά"
Το μοναδικό σημείο του λιμανιού που κινείται στους πλέον πυρετώδεις ρυθμούς. Καθημερινά και σε κάθε εποχή του χρόνου.
Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι (σε ηλικία 9 ετών) στο νησί που αγάπησα και υπήρξε για πολλά και συνεχή χρόνια μετά, ο αγαπημένος κοντινός προορισμός για ημερήσιες εκδρομές .
Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι (σε ηλικία 9 ετών) στο νησί που αγάπησα και υπήρξε για πολλά και συνεχή χρόνια μετά, ο αγαπημένος κοντινός προορισμός για ημερήσιες εκδρομές .
Μέσα στο πλοίο, να περιφέρεται και ο γραφικός τύπος με το ψαθάκι και το καλάθι περασμένο στον ένα βραχίονα, γεμάτο με (τί άλλο;...) φυστίκια Αιγίνης, να μοιράζει χαρτάκια με νούμερα για την κλήρωση, με έπαθλο το περιεχόμενο του καλαθιού...
Και από τα μεγάφωνα να ακούγεται η φωνή του τότε πιτσιρικά, να τραγουδάει πως... ήτανε μικρό παιδάκι...και τον λέγαν Νικολάκη.... και αργότερα γνωστού τραγουδιστή Νίκου Νομικού, που τυχαίνει να είναι πατέρας της φετινής Σταρ Ελλάς.
΄Απλωνες το χέρι και γέμιζες τις χούφτες..
΄Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που η Γλαρένια τρελαίνεται για φιστίκια Αιγίνης...
Αιγινίτη φυστικέμπορο έπρεπε να είχες πάρει...
μου λέει χαριτολογώντας ο Γλάρος μου, που ξέρει την αδυναμία που τους έχω και τα κουβαλάει ....με τα κιλά.
Και χταποδάκι στα κάρβουνα τα βράδια στην παραλία
Ψάρεμα με την πετονιά τα βραδάκια στο μώλο, όπου ένα βράδυ το αγκίστρι βάρυνε τ όσ ο, που ο μπαμπάς ζήτησε τη βοήθεια ενός ψαρά, που εκείνη την ώρα ήταν στη βάρκα του.
Μεγάλο ψάρι είναι, άφηνε...άφηνε και τράβα γρήγορα...ξαναάφηνε και ξανατράβα την πετονιά...
είπε εκείνος, μέχρι που το έβγαλαν.
είπε εκείνος, μέχρι που το έβγαλαν.
΄Ενα πολύ μεγάλο μουγκρί που αναδευόταν σα φίδι. Την επομένη η μαμά το μαγείρεψε, δεν αγγίξαμε όπως ήταν φυσικό μπρος στην εικόνα της προηγούμενης νύχτας και το παρέλαβε περιχαρής η ...κοντή και στρογγυλή κυρά-Βούλα, με όλη την κατσαρόλα.
Απογευματινοί περίπατοι αριστερά της παραλίας προς τον ΄Αγιο Χριστόφορο, προσκυνήματα στον αγαπημένο Άγιο...γονυπετείς κι' οι τρείς μας, να ακούσουμε τη ράβδο του που χτυπούσε...
Μου άρεσε πολύ η επίσκεψη στο μοναστήρι, μέχρι και τα παιδιά μου αργότερα, κατά καιρούς τραβολογούσα. ΄Εφτιαξαν και μεγαλοπρεπή ναό στη χάρη του που ποτέ δεν επισκέφτηκα, με το σκεπτικό πως ο θεός δε μετριέται με καντάρια ....τα ασήμια και τα χρυσάφια.
Αγαπούσα την ηρεμία του παλαιομοδίτικου ησυχαστήριου.
Τελευταία φορά ήταν το '92 με όοολο το τσούρμο και τη μαμά μου μαζί μας, στην Αγία Μαρίνα, που εν τω μεταξύ είχε αλλάξει τόσο, που σε τίποτε δε μου θύμιζε την εικόνα των 9 μου χρόνων...
Αφιερωμένο στη φίλη που μόλις χθες γνώρισα και διαπιστώσαμε πως μας συνδέουν κοινές χρονικές περίοδοι.
Σ΄ευχαριστώ με ένα χαμόγελο σαν ....Πορτοκαλής ΄Ηλιος!
Απογευματινοί περίπατοι αριστερά της παραλίας προς τον ΄Αγιο Χριστόφορο, προσκυνήματα στον αγαπημένο Άγιο...γονυπετείς κι' οι τρείς μας, να ακούσουμε τη ράβδο του που χτυπούσε...
Μου άρεσε πολύ η επίσκεψη στο μοναστήρι, μέχρι και τα παιδιά μου αργότερα, κατά καιρούς τραβολογούσα. ΄Εφτιαξαν και μεγαλοπρεπή ναό στη χάρη του που ποτέ δεν επισκέφτηκα, με το σκεπτικό πως ο θεός δε μετριέται με καντάρια ....τα ασήμια και τα χρυσάφια.
Αγαπούσα την ηρεμία του παλαιομοδίτικου ησυχαστήριου.
Τελευταία φορά ήταν το '92 με όοολο το τσούρμο και τη μαμά μου μαζί μας, στην Αγία Μαρίνα, που εν τω μεταξύ είχε αλλάξει τόσο, που σε τίποτε δε μου θύμιζε την εικόνα των 9 μου χρόνων...
Αφιερωμένο στη φίλη που μόλις χθες γνώρισα και διαπιστώσαμε πως μας συνδέουν κοινές χρονικές περίοδοι.
Σ΄ευχαριστώ με ένα χαμόγελο σαν ....Πορτοκαλής ΄Ηλιος!
Tuesday, August 7, 2007
Γίνεται;...
Ο καλός φίλος και σπουδαίος καλλιτέχνης της ανθοδετικής Σταύρος Κάτσαρης, είχε προ μηνός συλλάβει μια πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα ιδέα:
"Πάρτε μαρκαδόρους, ακουαρέλες, τελάρα, μουσαμάδες, λάδια και ό,τι άλλο θέλετε και φτιάξτε τη δική σας ζωγραφιά με θέμα τα λουλούδια!
Περιμένω τις ζωγραφιές όλων σας."
΄Εχοντας, λοιπόν, κατα νού δυο δημιουργίες μου με θέμα τα λουλούδια, επικοινώνησα τότε μαζί του και είπε πως αρχικά θα χρειαστούν αντίγραφα....
Και πρόσθεσε:
...Μην ξεχνάτε πως τα πρωτότυπα θα χρειαστούν οπωσδήποτε...
Γίνεται Σταύρο μου, να αδειάσω τους τοίχους μου;
Δε γίνεται....
΄Ασχετο με το θέμα, αλλά επειδή παλαιότερα και ο άλλος καλός φίλος είχε εκφράσει την επιθυμία του να δει πώς δουλεύω.....
Δάσκαλε(*),
Να ένα έργο μου με νησιώτικο θέμα, για σένα.
(*) είναι e-δάσκαλός μου στη χαϊκού ποίηση, μαζί με τον επίσης πολύ καλό φίλο Τάσο Καραμήτσο
Saturday, August 4, 2007
Tα παιδία παίζει .....τε και εορτάζει
Προσκλήθηκα προ πολλών ημερών, από τρείς καλούς φίλους: lockheart, melomenos και elenitheof, για το καινούριο bloggo-παιχνίδι των φράσεων.Χθες ήρθε και η τέταρτη πρόσκληση
Καλοί μου φίλοι, με τιμήσατε με την πρόσκλησή σας αυτή και οι κανόνες ευγενείας, μου υπαγορεύουν πως πρέπει και οφείλω να ανταποκριθώ.
Πολλά και δύσκολα όμως μου βάλατε...
΄Ολες οι φράσεις είναι εκφρασμένες από πνευματικούς ανθρώπους, είτε αυτοί είναι συγγραφείς, είτε επιστήμονες, είτε απλοί καθημερινοί άνθρωποι.
Αυτό όμως κατ΄εμέ, δε σημαίνει πως οι διατυπωθείσες απόψεις είναι και κανόνας στη ζωή καθενός από εμάς, ούτε πως η ερμηνεία καλύπτει απαραίτητα ή απόλυτα τις ανάγκες και τις προτεραιότητες όλων μας.
Και για να γίνω πιο σαφής, φέρνοντας ένα παράδειγμα, θα αναφερθώ στο Μ. Βουράκη και στο βιβλίο του "ΦΑΔΕΡ ΗΜΩΝ":
"...όταν πιάνουμε πάτο, συνήθως ανεβαίνουμε. Εσείς έχετε κάνει γεώτρηση και συνεχίζετε"
Ο αναγνώστης που μπορεί να είναι ένας απροβλημάτιστος νέος, ένας άλλος οικονομικά εξασφαλισμένος, ωραίος και υγιής, το πρώτο είναι να χαμογελάσει και να σκεφτεί "έξυπνη ατάκα" ή ακόμη και να επιδοθεί στη, μέσω sms και e-mails, "διανομή" της.
O φουκαράς όμως, που του κάηκε το σπίτι τούτο το "μαύρο" καλοκαίρι, η χήρα, το ορφανό του άλλου, που λαμπάδιασε ολοζώντανος από την ασυνειδησία μερικών, θα θρηνήσουν.
Ο χρεωκοπημένος, ο άνεργος που δε μπορεί να αντεπεξέλθει σε βασικές του ανάγκες και ο άρρωστος θα πονέσουν και θα δακρύσουν.
Η ερμηνεία, προσέγγιση και κατανόηση δηλαδή, εξαρτώνται από πολλά και διαμετρικά αντίθετα πράγματα, καταστάσεις, χρονικές στιγμές, ακόμη και την ψυχολογική κατάσταση του δημιουργού πρωτίστως, αλλά και του αποδέκτη/αναγνώστη.
Το συγκεκριμένο επομένως, σε καμία περίπτωση, δε μπορεί να θεωρηθεί παιχνίδι, γιατί την απάντηση δεν την ....πετάς αβασάνιστα.
Απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις προκειμένου να γίνει μια σωστή, αντικειμενική και τεκμηριωμένη ερμηνεία και ανάλυση, παρακάμπτοντας τις ό,ποιες προσωπικές αδυναμίες.
Προϋποθέτει μελέτη πολλών χρόνων, πολλών....τόμων βιβλίων και ποικιλία αναγνωσμάτων.
Χρειάζεται ιδιαίτερη και προσεκτική προσέγγιση και ερμηνεία, που σε καμία περίπτωση δεν είναι ο κανόνας και για τον άλλον.
Και επειδή προσωπικά "΄Εν οίδα ότι ουδέν οίδα", δε θα συνεχίσω, ούτε τη σκυτάλη, όπως είναι αντιληπτό, θα δώσω.
Και πάλι σας ευχαριστώ που επιλέξατε ΚΑΙ εμένα, αλλά μου είναι αδύνατον να αναμετρήσω τη γνώμη, τοποθέτηση, ερμηνεία και ανάλυσή μου επί των προταθέντων φράσεων, με τους έχοντες φιλολογικές, φιλοσοφικές και άλλης μορφής επιστημονικές γνώσεις.
Από μια μεγααάλη Γλαρένια αγκαλιά στον καθένα σας
Για σέν' ανθίζουν οι αγροί
για σε και τα περβόλια,
για τη γιορτή σου σήμερα
σου στέλνω μια ..μανόλια!
ΝΑ ΤΑ 100 σεις!!!!!!!!!
για σε και τα περβόλια,
για τη γιορτή σου σήμερα
σου στέλνω μια ..μανόλια!
ΝΑ ΤΑ 100 σεις!!!!!!!!!
Την έστησα σε κλάσμα δευτερολέπτου τη μαντινάδα (και να σκεφτείς πως δεν κατάγομαι από την Κρήτη), για τη μικρή μου γλαρένια και τελευταίο μου παιδί, που έχει γενέθλια σήμερα.
Για μια της μίλησα, άντε...χαλάλι της και το δέντρο ολάκερο...
Wednesday, August 1, 2007
ΕΓΚΛΗΜΑΑΑΑΑ!!!
ΓΛΥΣΙΝΑ ΠΟΛΥΑΝΘΗΣ
και η επιστημονική της ονομασία
WISTERIA FLORIBUNDA
ή
ΣΑΛΚΙΜΙ (Μικρασιατική ονομασία)
Δέντρο ηλικίας 200! ετών, σκεπάζει δυο δρόμους στην αγορά του Μολύβου στη Μυτιλήνη
Κάποιοι όμως, αποφάσισαν διαφορετικά.....
Γιατί σε τούτη τη χώρα ότι είναι ωραίο το καταστρέφουμε;
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!
Αφήσαμε τα δάση και ...τα βάλαμε με τους κήπους μας;
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΦΕΥΓΟΥΝ!
ΚΑΙ
ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ!!!!
"Κάλλιο αργά παρά ποτέ..."
Γιατί σε τούτη τη χώρα ότι είναι ωραίο το καταστρέφουμε;
ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!
Αφήσαμε τα δάση και ...τα βάλαμε με τους κήπους μας;
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΦΕΥΓΟΥΝ!
ΚΑΙ
ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ!!!!
"Κάλλιο αργά παρά ποτέ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου