Saturday, March 31, 2007
Aπολογούμαι
Φίλε Tyharpastos,
"Δεν έχω μάτια να σε δω..."Φταίει η μουτζουρωμένη λίστα μου από
τις πολλές σημειώσεις.
Φταίει η αδεξιότητά μου, που βλέπω στην οθόνη μου άλλα από αυτά που ήθελα εμφανισιακά να ποστάρω.
΄Αθελά μου σε παρέλειψα.
Και επειδή μπορεί να βασανίζομαι από ενοχές όλο το Σ/Κ,
ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ!
Η Κυρά των Γλάρων
Μέρες που έρχονται...
Μόλις γύρισα από τις πασχαλινές μου αγορές.
Το συνηθίζω χρόνια τώρα, Σάββατο του Λαζάρου "όπου γάμος και γιορτή κι' η Κοντύλω πρώτη"....
Επί τη ευκιρία διάλεξα και μερικα δωράκια για ΣΑΣ, τους φίλους μου.
annamaria, για σένα πολλά porcelain eggs,
Τούτο το διάλεξα για την ασημο-σοκολατένια μας, που δεν ακούγεται (πού είσαι κοριτσάκι μας;), και το σοκολατάκι της,
george, για το -red rose σου,
για τον καλλιτέχνη φίλο μου ioanni,
για τo τρισχαριτωμένo και γλυκό lemon-άκι,
για Νο way out και ....νταρκο-θυγατέρα,
Θλιμμένε πρίγκηπα, για όταν θα είσαι χαρούμενος, για να σεργιανίσεις την πριγκήπισσά σου,
Ναυαγούλη, για εκεί στο ξερονήσι. ΄Ετσι για να μην είσαι μοναχούλι σου,
shades, για να μην είσαι in the dark,
alkyoni, για σένα με αγάπη,
Askard+ Μαράκι, για το μωράκι σας της ...Ουρανούπολης,
Χαζομαμά, για σένα και τη Σωτηρία,
Κυκλαμινάκι του βουνού για σένα με αγάπη,
Στην Ηλιαχτίδα τη γλυκειά και λαμπερή
(όχι συνέχεια δίαιτες...)
Στο Καντουλίνι ένα candy-cake,
apotinedra,
Κυρία, κυρία τη βλέπω ολοζώντανη τη φωτεινή 'λιαχτίδα....
Μenios, δε σε λησμόνησα.....
Μεθυσμενάκι, πολλά- πολλά και μεθυσμένα χρώματα διάλεξα για σένα,
nerina, μπόλικα και για τις δύο κούκλες σου,
Πασχαλίτσα (ladybug), ζωηρά πασχαλινά χρώματα,
trelofantasmeni, ούτε εσένα ξέχασα. Πρόσεχε, να μη μπερδεύεις τα ταξί......
ντροπαλούλι, μια φωλίτσα για σένα,
Φεγγαραγκαλιασμένη, με αγάπη
Φοινικάκι για σένα και την Ιοκάστη σου,
Livana,.....άγνωστη φίλη, για σένα που το όνομά σου μοιάζει εξωτικό, something like ....giraffe paint
Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, η χαρά της Γλαρένιας είναι το σεργιάνι στην εορταστική αγορά, για τα μικροδωράκια των φίλων. Φέτος διπλή χαρά για μένα, ήταν πως είχα να διαλέξω μερικά δωράκια παραπάνω.
Αν άθελά μου στενοχώρησα ή παρέλειψα κάποιον, έχω λαμπάδες πολλές (για καλό και για κακό), έτσι για το φιλί της Αγάπης υπό το φως των αναστάσιμων κεριών!Σας αγαπώ όλους και σας ευχαριστώ που με καλοδεχτήκατε στην παρέα σας.
Καλές γιορτές και καλά να περάσετε!Η Κυρά των Γλάρων(Νερίνα μου, μου άρεσε και ....το υιοθέτησα)
Tuesday, March 27, 2007
Η φωτεινή παρουσία του Ελληνικού Θεάτρου
"Λείπει 24 χρόνια από κοντά μας αλλά δεν έχει φύγει από τη μνήμη μας. Πολυσυζητημένο πρόσωπο μιας ολόκληρης εποχής, γυναίκα με μεγάλη ακτινοβολία και συναρπαστική ηθοποιός. Η Έλλη Λαμπέτη – το Λαμπετάκι, όπως την πρωτοαποκάλεσε ο δάσκαλός της στη Δραματική Σχολή, Σπύρος Μελάς – είχε μια μαγευτική παρουσία. Ο Παύλος Μάτεσις έχει γράψει, χαρακτηριστικά, για εκείνη: «Αν ήμουν, θρήσκος, θα έλεγα πως, όποιος δεν έχει γοητευθεί από τη Λαμπέτη, θα πάει στην Κόλαση».
Η Έλλη Λούκου -όπως είναι το πραγματικό της όνομα- γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής την 13η Απρίλη του 1926. Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Κοτοπούλη και πραγματοποίησε πολύ σύντομα την πρώτη επίσημη θεατρική της εμφάνιση στο έργο "Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο" του Χάουπτμαν, το 1942.
Τέσσερα χρόνια αργότερα καθιερώθηκε σαν ηθοποιός εξαιρετικής εσωτερικότητας, με τον "Γυάλινο Κόσμο" στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Ενώ η πιο λαμπρή περίοδος της ζωής της ήταν όταν συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Χορν (1955-60) σε έργα όπως: "Ο βροχοποιός", "Νυφικό Κρεβάτι", "Το παιχνίδι της Μοναξιάς", κ.α. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν το 1981, στο έργο "Σάρα- Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού", όπου έπαιξε θαυμαστά τον ρόλο της κωφάλαλης Σάρας. Ο "θρύλος" της πάντα συναρπάζει. Μπορεί να δει κανείς, δείγματα της μεγάλης τέχνης της απαθανατισμένα στο σελουλόιντ ("Κάλπικη Λίρα", "Το κορίτσι με τα μαύρα", "Κυριακάτικο ξύπνημα", κ.ά.) όπου μας κάνει άλλοτε να γελάμε κι άλλοτε να συγκινούμαστε, γιατί είχε αυτό το πολύτιμο χάρισμα να είναι το ίδιο καλή τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα.
Η ζωή και η τέχνη της έχει αποτελέσει θέμα για δύο βιβλία, έχουν κυκλοφορήσει δίσκοι με αποσπάσματα από τις παραστάσεις της, αποτέλεσε κι εξακολουθεί να αποτελεί θέμα για άρθρα και συζητήσεις, ακόμα και για τηλεοπτική σειρά. Αλλά, όπως κάθε σπουδαία προσωπικότητα, έτσι και η Έλλη Λαμπέτη απλώνεται πέρα και πάνω από λέξεις και ήχους που προσπαθούν να περικλείσουν ένα κομμάτι της λάμψης της. Το πρόωρο και τραγικό τέλος της -στις 3 Σεπτεμβρίου 1983- στέρησε την ελληνική σκηνή και οθόνη από τη φωτεινή παρουσία της."
Την απήλαυσα στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο» με συμπρωταγωνιστή τον αξέχαστο Δημήτρη Παπαμιχαήλ (σε ρόλο εντελώς διαφορετικό απ’ ότι τον είχα γνωρίσει στις παλαιές Ελληνικές ταινίες) και στα «6 μονόπρακτα». Χωρίς συμπρωταγωνιστές. ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΗ.
ΓΗΤΕΥΤΡΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ!
ΜΙΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ!!!Sunday, March 25, 2007
Για τον Ευάγγελο και την Ευαγγελία!
"XΡONIA ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!"
Μάθε το όνομά σου:
Ευάγγελος και Ευαγγελία: ΄Ηρεμοι και αισθησιακοί, είναι πολύ ευτυχισμένοι, όταν βρουν το κατάλληλο ταίρι. Δεν είναι ιδιαίτερα φιλόδοξοι και συχνά προτιμούν τη ρουτίνα από την αβεβαιότητα. Τους αρέσει η οικογενειακή ζωή και η παρέα με τους φίλους.
Saturday, March 24, 2007
H συνταγή του μπαρμπα-Γιάννη
Τέτοιες μέρες δε μπορώ να μη τον θυμηθώ.
΄Αρχοντας Ηπειρώτης ο πεθερός μου. Ψηλός, επιβλητικός όμορφος άνδρας, (του 'μοιασε ο Γλάρος μου στο παράστημα), γεροδεμένος,
κοινωνικότατος και γλωσσομαθής.... Τα γερμανικά τα έπαιζε στα δάχτυλα, γιατί είχε ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία, που βρέθηκε εκεί σαν όμηρος κατά τη Γερμανική κατοχή.
Ο λόγος που τον θυμήθηκα το μπαρμπα-Γιάννη, είναι η σπεσιαλιτέ του, την Κυριακή των Βαϊων. Η πρώτη που φώναζε για να δοκιμάσει τα φαγητά του, έ, και να του πει και την καλή κουβέντα, ήμουν εγώ. Με περίμενε με την κουτάλα, όρθιος μπροστά στην κατσαρόλα ή το ταψί, έπαιρνε μεζέ και με φώναζε:
- Γλαρένια, έλα ΄δω. Για δοκίμασε και πες μου, έχεις ξαναφάει τέτοιο φαγητό;
Τα μάτια του σπινθήριζαν από ικανοποίηση με την απάντησή μου, που δεν ηταν απλά κολακευτική. Ο άνθρωπος ήξερε να μαγειρεύει και δεν επέτρεπε σε κανέναν άλλο να ανακατευτεί με το μαγείρεμα.
Το ίδιο γινόταν και τις Κυριακές, που ετοιμαζόταν για την εκκλησία (δεν πήγαινε για να ασκήσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα αλλά τα ....κοινωνικά του. Να δείξει την ομορφάδα του ήθελε ο μπαρμπα-Γιάννης.
Φορούσε το ωραίο του κοστούμι, το απαραίτητο καπέλο, στεκόταν στον καθρέφτη μπροστά και ξανά τα ίδια:
-Γλαρένια, έλα εδώ. Πες μου τώρα, είμαι ο ίδιος, όπως κάθε μέρα;.... (καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ένα πράμα...)
Κυριακή των Βαϊων, λοιπόν, ημέρα ψαροφαγίας:
ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΜΕ ΚΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ
Υλικά:
Μπακαλιάρος παστός (ξαλμυρισμένος)
1 1/2 κιλό κουκιά φρέσκα (ξεσπινισμένα)
2 κιλά κρεμμυδάκια φρέσκα
΄Ανηθο και λίγο μάραθο
ΛάδιΣτο ταψί κάτω-κάτω έβαζε τα κρεμμυδάκια σε χοντροκομμένες φέτες, επάνω άπλωνε τα κουκιά, τον άνηθο, αλάτο-πίπερο, τα κομμάτια του μπακαλιάρου, και έψηνε στο φούρνο για 45 λεπτά.
΄Εβγαζε το ταψί, άπλωνε τη σκορδαλιά που είχε έτοιμη και έψηνε και πάλι μέχρις ότου ροδίσει, όπως η μπεσαμέλ.
Μπάρμπα-Γιάννη, εγώ δεν περιμένω τα Βάγια για να το μαγειρέψω. Αύριο Κυριακή, 25 Μαρτίου, πάλι ψάρι τρώμε....(Η φωτογραφία από Flickr)
΄Αρχοντας Ηπειρώτης ο πεθερός μου. Ψηλός, επιβλητικός όμορφος άνδρας, (του 'μοιασε ο Γλάρος μου στο παράστημα), γεροδεμένος,
κοινωνικότατος και γλωσσομαθής.... Τα γερμανικά τα έπαιζε στα δάχτυλα, γιατί είχε ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία, που βρέθηκε εκεί σαν όμηρος κατά τη Γερμανική κατοχή.
Ο λόγος που τον θυμήθηκα το μπαρμπα-Γιάννη, είναι η σπεσιαλιτέ του, την Κυριακή των Βαϊων. Η πρώτη που φώναζε για να δοκιμάσει τα φαγητά του, έ, και να του πει και την καλή κουβέντα, ήμουν εγώ. Με περίμενε με την κουτάλα, όρθιος μπροστά στην κατσαρόλα ή το ταψί, έπαιρνε μεζέ και με φώναζε:
- Γλαρένια, έλα ΄δω. Για δοκίμασε και πες μου, έχεις ξαναφάει τέτοιο φαγητό;
Τα μάτια του σπινθήριζαν από ικανοποίηση με την απάντησή μου, που δεν ηταν απλά κολακευτική. Ο άνθρωπος ήξερε να μαγειρεύει και δεν επέτρεπε σε κανέναν άλλο να ανακατευτεί με το μαγείρεμα.
Το ίδιο γινόταν και τις Κυριακές, που ετοιμαζόταν για την εκκλησία (δεν πήγαινε για να ασκήσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα αλλά τα ....κοινωνικά του. Να δείξει την ομορφάδα του ήθελε ο μπαρμπα-Γιάννης.
Φορούσε το ωραίο του κοστούμι, το απαραίτητο καπέλο, στεκόταν στον καθρέφτη μπροστά και ξανά τα ίδια:
-Γλαρένια, έλα εδώ. Πες μου τώρα, είμαι ο ίδιος, όπως κάθε μέρα;.... (καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ένα πράμα...)
Κυριακή των Βαϊων, λοιπόν, ημέρα ψαροφαγίας:
ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ ΜΕ ΚΟΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ
Υλικά:
Μπακαλιάρος παστός (ξαλμυρισμένος)
1 1/2 κιλό κουκιά φρέσκα (ξεσπινισμένα)
2 κιλά κρεμμυδάκια φρέσκα
΄Ανηθο και λίγο μάραθο
ΛάδιΣτο ταψί κάτω-κάτω έβαζε τα κρεμμυδάκια σε χοντροκομμένες φέτες, επάνω άπλωνε τα κουκιά, τον άνηθο, αλάτο-πίπερο, τα κομμάτια του μπακαλιάρου, και έψηνε στο φούρνο για 45 λεπτά.
΄Εβγαζε το ταψί, άπλωνε τη σκορδαλιά που είχε έτοιμη και έψηνε και πάλι μέχρις ότου ροδίσει, όπως η μπεσαμέλ.
Μπάρμπα-Γιάννη, εγώ δεν περιμένω τα Βάγια για να το μαγειρέψω. Αύριο Κυριακή, 25 Μαρτίου, πάλι ψάρι τρώμε....(Η φωτογραφία από Flickr)
Friday, March 23, 2007
Τιμή σ' ΕΚΕΙΝΟΥΣ!
Τιμή ΚΑΙ σ΄ΕΣΕΝΑ!
".........εχρημάτισεν απ' αρχής μέχρι τέλους του ιερού αγώνος στρατιωτικός.......... ως επί κεφαλής σώματος παρευρέθη εις τας πολιορκίας Τριπολιτσάς και Κορίνθου μέχρι της πτώσεως, εις την του Ναυπλίου, εις την κατά του Δράμαλη μάχην, του Ιμβραήμ εις τα Τρίκορφα. Υπό δε τον Χρύσανθον Σισίνην και οδηγός σώματος παρευρέθη εις τας πολιορκίας Π. Πατρών και εις τας εντός της Επαρχίας κατά του Ιμβραήμ διαφόρους μάχας, μετέβη δε έπειτα εις το υπό τον αρχιστράτηγον Τζούρτζ στρατόπεδον της Δυτικής Ελλάδος κατά την πολιορκίαν του Ανατολικού. Εις όλον τον αγώνα προσεφέρθη με τιμιότητα......."
Wednesday, March 21, 2007
"Ξεβόλεμα" είπες;.....
Φίλε Τυχάρπασε,
Να γράψω, λες, πέντε πράγματα που κάνω στην προσωπική μου ζωή και τα οποία με ξεβολεύουν, για να προστατεύσω το περιβάλλον.
΄Εψαξα...σκέφτηκα.....ζόρισα το μυαλό μου κι' ύστερα.....
Τα μόνα που μπορώ να υποθέσω, πως ίσως θεωρηθεί ότι ανταποκρίνονται στο ζητούμενο της πυραμίδας είναι το ότι:
α) συγκεντρώνω άδειες μπαταρίες για ανακύκλωση. Δεν θεωρείται όμως ξεβόλεμα, μόνο απλή, μηδαμινή και αστεία προσπάθεια ΄Αρα στην άκρη .....
β) χρησιμοποιώ υγραέριο για τις ανάγκες του μαγειρέματος, μέχρις ότου η ΔΕΦΑ φιλοτιμηθεί να κάνει σύνδεση στην περιοχή μου.
Όπως καταλαβαίνεις, ΔΕΝ ΞΕΒΟΛΕΥΟΜΑΙ, όχι γιατί δε θέλω, μα δε βοηθάει και το σύστημα….
Να σου περιγράψω τώρα, τι ΔΕΝ κάνω:
1) Καταναλώνουμε, ως πολύτεκνη οικογένεια, χιλιάδες κιλοβατώρες, διότι το πλυντήριο δεν έχει σταματημό, ούτε το σίδερο βεβαίως. Θα μπορούσα, θα σκεφτείς τώρα, να πλένω στο χέρι και να χρησιμοποιώ «παπίτσα»
Μα γίνονται τέτοια πράγματα σήμερα; Ούτε η μάννα μου δεν τη χρησιμοποίησε…..
Εκτός βεβαίως, αν μένουμε άπλυτοι και ασιδέρωτοι, είναι μια λύση κι αυτή....
2) Το καλοριφέρ, ως κεντρική θέρμανση το χειμώνα και το air condition το καλοκαίρι, "προσφέρουν τις υπηρεσίες τους", μέχρις ότου, είπαμε, η ΔΕΦΑ φιλοτιμηθεί κλπ.
Θα μου πεις χρησιμοποίησε τζάκι. Κακά τα ψέματα καίγεσαι μπρος και ψύχεσαι πίσω…. Απλή παρεούλα είναι: ακούς «τον τριγμό των ξύλων στον πεθαμό τους», βλέπεις τις πύρινες φλόγες που γλύφουν τα πυρότουβλα, μυρίζεις το ρετσίνι του πευκόξυλου που καίγεται ....άντε και από κανένα κοψίδι. Η απόλαυση των αισθήσεων…2) Το καλοριφέρ, ως κεντρική θέρμανση το χειμώνα και το air condition το καλοκαίρι, "προσφέρουν τις υπηρεσίες τους", μέχρις ότου, είπαμε, η ΔΕΦΑ φιλοτιμηθεί κλπ.
3) Και αφού πλένουμε ασταμάτητα και πλενόμαστε τόοοσα κορμιά, καταναλώνουμε εκατοντάδες κυβικά μέτρα από το πολύτιμο ΝΕΡΟ!
Παρεμπιπτόντως, αύριο 22/3 "Παγκόσμια ημέρα για το Νερό"
"SAVE WATER"!!!!!
ή
"ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ"
Πελάγωσα όμως….. άσε δε συνεχίζω, γιατί φλυαρώ για πράγματα που δεν κάνω και δε βοηθάνε στην προσπάθεια, όχι γιατί δεν το επιθυμώ, μα λείπει η υποδομή και ούτε ένας, ούτε πέντε κούκοι δε φέρνουν την άνοιξη…
΄Ανοιξη είπα; Καλέ μου, 21/3 σήμερα! 
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ!
Εαρινή Ισημερία και:
"Από Μάρτη Καλοκαίρι"........
Ούτε τη σκυτάλη, τολμώ να δώσω.
΄Οσοι οι …..εθελοντές, προσέλθετε!
(μπορεί, μέσω των δικών σας "5", να θυμηθώ και κάτι που λησμόνησα)
(Υ.Γ.1 Σ’ ευχαριστώ, Τυχάρπαστε, που μου έδωσες την ευκαιρία να απολογηθώ και αισθάνομαι μιαν ανακούφιση….)
(Υ.Γ.2 Οι φωτογραφίες από το Flicr, εκ των οποίων, η πρώτη: Η γη προς το...τέλος της και η δεύτερη: Ας τη χαρούμε όσο προλαβαίνουμε.....)
Tuesday, March 20, 2007
Πλανήτης "ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ"
20 Μαρτίου
"ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ"
Αυτού του "Παράδεισου", που φροντίζει όλα τα έμβια όντα, εκατομμύρια χρόνια
και που, το τελειότερο όλων ο άνθρωπος, την ταλαιπωρεί καθημερινά, την πληγώνει, θαρρείς και τη μισεί.
Είναι ένα στολίδι!
Καιρός να τη φροντίσουμε, πριν μας εκδικηθεί!....(Οι εικόνες είναι από to Flickr, η πρώτη των οποίων είναι η άποψη της Γης από τον Κρόνο)
Saturday, March 17, 2007
ΗΡΘΑΝ!!!
΄Ηρθαν και είμαι πολύ ευτυχισμένη!
΄Ηρθαν και φέτος, όπως κάθε χρόνο, στο εξοχικό της....Γλαρούπολης.
Οι φωλιές τους που έφτιαξαν πριν από τέσσερα χρόνια, τα υποδέχτηκαν και πάλι.
Εκεί ψηλά στην κεραμοσκεπή, στη βεράντα, στο σημείο που σμίγει ο τοίχος με το ραμποτέ της οροφής.
Σαν να πήρε ζωή και το ίδιο το σπίτι.......
Είναι, τελικά, πολλοί οι λόγοι που μας κάνουν ευτυχισμένους.......
Friday, March 16, 2007
Το κτήνος ο ....άνθρωπος
Χθες αργά το βράδυ, χαζεύοντας λίγο στην τηλεόραση, ανάμεσα σε άλλα, είδα και τη διαφήμιση μεγάλης γαλακτοβιομηχανίας, εκείνη με το μικρό το μοσχαράκι που ακολουθεί το δρόμο (όχι του μεταξιού), αλλά της βασικής και πρώτης του τροφής, που είναι το γάλα.
Και μετά την πολύ τρυφερή διαφήμιση, κάνοντας ζάπινγκ, είδα σε ένα από τα 2 Κρατικά μας κανάλια μια έρευνα σοκ.
Τον αποτρόπαιο βασανισμό των δύσμοιρων ζώων των εκτροφείων, είτε αυτά είναι βοοειδή είτε πουλερικά. είτε χοιροειδή, πριν ή και κατά τη μεταφορά τους στα σφαγεία.
Αρρώστησα.....Τον αποτρόπαιο βασανισμό των δύσμοιρων ζώων των εκτροφείων, είτε αυτά είναι βοοειδή είτε πουλερικά. είτε χοιροειδή, πριν ή και κατά τη μεταφορά τους στα σφαγεία.
Αηδίασα......
Ντράπηκα που λέγομαι άνθρωπος (;)....
Wednesday, March 14, 2007
Αυτές και όχι μόνο.....
H καλή φίλη elpida, μου "έδωσε τη σκυτάλη" και βάλθηκαν να τρέχουν του μυαλού μου....τα ποδάρια για απάντηση.
Ξετυλίχτηκαν μπρος τα μάτια μου άπειρες ταινίες, από αυτές που έχω παρακολουθήσει. Να σκεφτείτε πως με την παρέα μου έτυχε, σε ένα βράδυ, να βγαίνουμε από τη μια αίθουσα για να μπούμε στην άλλη.
Ναι, έτσι λειτουργούσαμε. Και πηγαίναμε μελετημένοι. Είχε προηγηθεί ενημέρωση από κριτικές εφημερίδων και περιοδικών.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 δεν υπήρχαν οι οργανωμένες πολυαίθουσες (centers και δε συμμαζεύεται) , ούτε σινε...ράματα που ενημερώνεσαι για τα πάντα.
Δύσκολη η απάντηση, λοιπόν, γιατί σε νεαρή ηλικία άλλου περιεχομένου ταινίες σε αγγίζουν ή νομίζεις πως σε άγγιξαν και άλλες στην ωριμότητά σου (μ' εκείνο το Grease, χορεύαμε στα καθίσματα...).
Θα αναφέρω, ενδεικτικά, αυτές που ανέκαθεν με συγκινούσαν (ταινίες εποχής θα έλεγα, τρυφερές ιστορίες αγάπης. Πώς να το κάνουμε είμαι αθεράπευτα ρομαντική....
Σ' ευχαριστώ elpida μου, που μου έδωσες την ευκαιρία να θυμηθώ ωραίες, για μένα, εποχές
Ναι, έτσι λειτουργούσαμε. Και πηγαίναμε μελετημένοι. Είχε προηγηθεί ενημέρωση από κριτικές εφημερίδων και περιοδικών.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 δεν υπήρχαν οι οργανωμένες πολυαίθουσες (centers και δε συμμαζεύεται) , ούτε σινε...ράματα που ενημερώνεσαι για τα πάντα.
Δύσκολη η απάντηση, λοιπόν, γιατί σε νεαρή ηλικία άλλου περιεχομένου ταινίες σε αγγίζουν ή νομίζεις πως σε άγγιξαν και άλλες στην ωριμότητά σου (μ' εκείνο το Grease, χορεύαμε στα καθίσματα...).
Θα αναφέρω, ενδεικτικά, αυτές που ανέκαθεν με συγκινούσαν (ταινίες εποχής θα έλεγα, τρυφερές ιστορίες αγάπης. Πώς να το κάνουμε είμαι αθεράπευτα ρομαντική....
- Peppermint (αναφέρεται στη δεκαετία των πολύ-πολύ παιδικών μου χρόνων, που μένουν χαραγμένες για πάντα στην ψυχή καθενός μας)
- Ο ΄Αγγλος ασθενής
- Πέρα από την Αφρική
- Τιτανικός
- Οι νύφες
- Βασίλης Λογοθετίδης - όλες του (ανεπανάληπτος, 1 του έκφραση = 1000 λέξεις)
Σ' ευχαριστώ elpida μου, που μου έδωσες την ευκαιρία να θυμηθώ ωραίες, για μένα, εποχές
Monday, March 12, 2007
Ανοιχτή επιστολή...
Φίλη "Κόκκινα Χείλη",(Πωπω δέσιμο, ταίριασμα....)
Μετά τη χθεσινή διαδικτυακή επικοινωνία μας (μέσω σχολίων), που ομολογουμένως πολύ χάρηκα, αργά το βράδυ ξεφυλλίζοντας εβδομαδιαίο περιοδικό (ένθετο σε Κυριακάτικη εφημερίδα), βρήκα άρθρο με τίτλο: "Το μενού της Αφροδίτης", που μιλούσε για αφροδισιακές τροφές, μεταξύ των οποίων και τα περί ων ο λόγος.....
Το μάτι μου κολλησε σα στρείδι στη συγκεκριμένη λέξη (κοίτα σύμπτωση τώρα), προφανώς, λόγω του άρτι αποκτηθέντος, κατά Αskard, προσωνυμίου (παρατσουκλίου) μου.
Αντιγράφω αποσπασματικά:
".....Τα στρείδια πιστεύεται ότι αυξάνουν κατακόρυφα την ερωτική επιθυμία, αφού ο ψευδάργυρος και η διμεθυλαμινοαιθανόλη που περιέχουν, εμπλέκονται σε πολλές ουσιαστικές μεταβολικές διεργασίες στον ανθρώπινο οργανισμό"......
".....έτσι ή αλλιώς προκαλούν την ερωτική επιθυμία.....)
".....έτσι ή αλλιώς προκαλούν την ερωτική επιθυμία.....)
Α, σκέφτηκα, γι' αυτό ο πονηρός μου ο Γλάρος, τα κουβαλούσε με τα κιλά.....
Με τα κιλά παιδί μου σου λέω.....Είχε το σκοπό του....
Γι΄ αυτό το νού σου, αν σου προσφέρονται αφειδώς, "υπάρχει λόγος" που λέει και η Eurovision-ική μας σταρ, εγώ θα έλεγα υπάρχει δόλος.....
Φιλάκια και στα δυό σου μαγουλάκια
Στρείδι-μύδι
Saturday, March 10, 2007
Καλλίπολη Πειραιά......
΄Εκλεισα την τηλεόραση απηυδημένη, από τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Και αναρωτιέμαι:
ΓΙΑΤΙ;
- να αισθάνομαι τόσο ανασφαλής στην ίδια μου τη χώρα;
- να ακροβατώ σε σκοινί που έχει παρατεντώσει και τείνει να γίνει τόξο;
- να μη χαίρομαι πλέον, με τις τρυφερές και αθώες ψυχούλες που έρχονται σ' αυτόν τον απάνθρωπο κόσμο; (Τί κοινωνία τους παραδίνουμε; Υπάρχει μαμά-Πατρίδα που φροντίζει για τα παιδιά της;)
- τόση φρίκη
- τόση αδικία
- τόση ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ....
Thursday, March 8, 2007
Σαν σήμερα....
Σαν σήμερα, με τη μαμά μου,
φυτεύαμε σπόρους για τα καλοκαιρινά λουλούδια.....
(Ίσως μπορέσω να την κάνω μια άλλη μέρα αυτή τη δουλειά.....)
Tuesday, March 6, 2007
Ρόδα είναι και γυρίζει.....
Aνέκαθεν πίστευα, πως η ζωή ειναι ρόδα και γυρίζει.
Πως η ζωή, δηλαδή, έχει τις καλές και τις άσχημες πλευρές της.
Και ενώ η δική μου ρόδα, για όσες δεκαετίες μετράω, κυλούσε μεσ' την τρελλή χαρά, πριν λίγα χρόνια "κόλλησε".
"΄Οταν πιάνουμε πάτο συνήθως ανεβαίνουμε". Τώρα εγώ, "έχω κάνει γεώτρηση και συνεχίζω... (εσύ μη γελάς ντροπαλούλι..... έτσι δε λέει ο φίλος μας στο "Φάδερ Hμών";)
Ε, νισάφι πια, αρκετά χαμογέλασαν "αυτός", "αυτή" και το μυστηριό τους, να εξακολουθούν να χαμογελάνε.
Παρεμπιπτόντως, κάποτε μια συνάδελφός, μου είχε πει χαρακτηριστικά: "Μ@@ή γαϊ@@@@α, απορώ πού τη βρίσκεις τη διάθεση και γελάς, και μας κουβαλάς και λιχουδιές, με τόσο λόχο... (Να 'ναι καλά....)
Σοβαρό πρόβλημα υγείας, λοιπόν, με κράτησε μακρυά από τη μεγάλη μου αγάπη (μετά τον Αρχιγλάρο, φυσικά, τα ευκόλως εννοούμενα να τα παραλείπουμε...)
Και φυσικά φαντάζεστε, τί περισσότερο απ' όλα μου έλειψε. Ο ...."Π.Σ" ο μεγάλος αντίζηλος του Αρχιγλάρου.
Η εισαγωγή μου στο νοσοκομείο ήταν προγραμματισμένη, απλά δεν σας ενημέρωσα φίλοι μου, γιατί δεν ήθελα να ταράξω τα ήσυχα νερά της πανέμορφης μπλογκο-λίμνης μας.
Είχα, λοιπόν, ξεκινήσει μέρες πριν, ολόκληρη επιχείρηση, για τα πράγματα που θα χρειαζόμουν, όσο θα έλειπα από τη βάση μου.
Εκτός του απαραίτητου ρουχισμού, καλλυντικών, μέχρι σκιές και μολύβια.... (μη γελάτε, μη βαράτε, δεν το κρύβω, πάντα ήμουν περιποιημένη), προϊόντων καθαρισμού και περιποίησης δέρματος (ούτε στα καλλιστεία να πήγαινα), σειρά είχαν ένα βιβλίο (το ντροπαλούλι υποψιάζεται τί πήρα, εξάλλου ήθελα κάτι ευχάριστο), μπλόκ σημειώσεων, στυλό, μαρκαδόροι υπογραμμίσεων και δε συμμαζεύεται.
Εκτός του απαραίτητου ρουχισμού, καλλυντικών, μέχρι σκιές και μολύβια.... (μη γελάτε, μη βαράτε, δεν το κρύβω, πάντα ήμουν περιποιημένη), προϊόντων καθαρισμού και περιποίησης δέρματος (ούτε στα καλλιστεία να πήγαινα), σειρά είχαν ένα βιβλίο (το ντροπαλούλι υποψιάζεται τί πήρα, εξάλλου ήθελα κάτι ευχάριστο), μπλόκ σημειώσεων, στυλό, μαρκαδόροι υπογραμμίσεων και δε συμμαζεύεται.
΄Εκανα το δωμάτιο γραφείο. Ποιός θα με άντεχε και δεν ηταν δυνατόν να μείνω σε δωμάτιο με άλλη ασθενή (για άλλους δεν το συζητώ).
Είμαι δύσκολη, δε σας το είπα αυτό στα "5", γιατί θεώρησα πιο δυνατά σημεία μου όσα δήλωσα....
΄Ομως, για να μάθεις κάποιον, καλά λένε, πρέπει να τον ζήσεις από κοντά και για καιρό.
Το προσωπικό (νοσοκόμες, γιατροί), μετρούσαν "κεφάλια" οσάκις έρχονταν τα γλαρόπουλα να με επισκεφθούν.
Πλήρης ανατροπή στην οικογενειακή ισορροπία. Ο Αρχιγλάρος 5-6 φορές την ημέρα, εκεί δίπλα μου (όλα τα ...σοκολατοειδή μου κουβάλησε).
Η μεγάλη γλαροπούλα μετά τη δουλειά της, ερχόταν διακριτικά, όταν με έβλεπε ανήσυχη, αργά τη νύχτα, να μου κάνει συντροφιά, λέει, μιας και δεν είχα .... λαπιτόπι να απασχολούμαι.
Πού θα μου πάει, την πήρα την απόφαση, θα το αγοράσω....
Α, ήρθε και ο φαντάρος.Πού θα μου πάει, την πήρα την απόφαση, θα το αγοράσω....
- Είναι άρρωστη η μάνα μου, κ. Διοικητά...μπλα...μπλα....μπλα...."
Χαρά εγώ, τί να λεμε τώρα, όμως άντρες της παρέας, σε σας απευθύνομαι, έχω μια απορία (να τη πάλι...., άλλο κουσούρι μου) ήρθε για τη μάνα ή για την ....άδεια;
Είχα όμως συντροφιά, πέραν από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους (που δεν είναι και λίγοι), όλους εσάς και σας ευχαριστώ.
ΕΣΑΣ, που ΣΑΣ σκεφτόμουν όλη μέρα και όλα πέρασαν σαν ένα κακό όνειρο.
ΕΣΑΣ, που ΣΑΣ σκεφτόμουν όλη μέρα και όλα πέρασαν σαν ένα κακό όνειρο.
Τρεις όμως άνθρωποι, εν αγνοία τους, με συντρόφεψαν κάπως ιδιαίτερα...
Από τη μια οι διαφημίσεις της γλυκειάς σοκολάτας και των φετεινών καλλιστείων (ξέρεις εσύ, όμορφο και ασημο-σοκολατένιο).
Από την άλλη το άκουσμα της γλυκυτάτης φωνής της Τάμτα (ξέρεις κι' εσύ καλή μου φιλενάδα), που πολύ με λύπησε η στημένη αποτυχία της.
Και τέλος, οι διαφημίσεις του ΟΤΕ και η φωνή του Χατζηγιάννη με το "΄Ολα ή τίποτα",, που άκουγα το καλοκαίρι, πετώντας ως "Τλάρος", στο σπίτι της Giramondo.
Σας ευχαριστώ όλους και καθέναν ξεχωριστά, γιατί αισθανόμουν πως μου κρατούσατε το χέρι, εκείνο το πονεμένο από το φλεβοκαθετηράκι.......
Τώρα, κύριο μέλημά μου, είναι η προσπάθειά μου να σπρώξω τη ρόδα που λέγαμε, σε βατό μονοπάτι, μήπως και συνεχίσει να ....ρολάρει στρωτά.Σήμερα, είναι μια άλλη μέρα.....
ΓΛΑΡΕΝΙΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ.
(Αν ήξερα να σας συντροφεύω.... ακουστικά, θα επέμενα στο "The Wall" - Pink Floyds)
Saturday, February 24, 2007
Για το Θεόδωρο και τη Θεοδώρα
"ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!"
Μάθε το όνομά σου:
Θεοδώρα: ΄Εξυπνη και ικανή, έχει αρκετά δύσκολο χαρακτήρα. Ζητάει πολλά από τους άλλους, χωρίς η ίδια να είναι τέλεια στη συμπεριφορά της. Μαχητική, ξέρει να αγωνίζεται γι' αυτά που πιστεύει.
Θεόδωρος: Συναισθηματικός χαρακτήρας, είναι πιστός στους φίλους του και αφοσιωμένος στη δουλειά του. Πολύ αγχώδης, πρέπει να μάθει να εξωτερικεύει το άγχος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου