Τέτοιες μέρες... τέτοια λόγια...

XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΑΣ και ΚΑΛΑ!!!!

Θα σκεφτείς τώρα, τι βρήκα και θυμήθηκα...

Όμως δεν επρόκειτο μόνο για τη χαρά των παιδιών αλλά και των γονιών, που καμάρωναν τα βλαστάρια τους μέσα στον εορταστικό πανζουρλισμό.

Οι κυλιόμενες σκάλες ανεβοκατέβαζαν ασταμάτητα λαίμαργα ματάκια,

συνωμοτικά χαμογελάκια και λαμπερά προσωπάκια.

΄Ελαμπαν οι παιδικές ψυχούλες από την προσμονή του εορταστικού πανoράματος και των γονιών  από ευχαρίστηση.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί έτσι να το έβλεπα εγώ. ΄Oμως κοντά στα μικρά μου ξαναγινόμουν η τετράχρονη παιδούλα που ποτέ δεν ξεχνά  κάποιον αγιο-Βασίλη, που τέτοιες μέρες καλή ώρα… τω καιρώ εκείνω… αναπαυόταν στο κρεββάτι του σε μια βιτρίνα (κοντά στου Στρογγυλού) στην Πλατεία  Κλαυθμώνος. Δίπλα του μια κουνιστή πολυθρόνα όπου βρίσκονταν απλωμένη επάνω της η κόκκινη φορεσιά του και κάτω  στο δάπεδο οι μαύρες του μπότες.

Τέτοιες μέρες δε γινόταν να μη νοσταλγήσω τις εποχές που με τραβολογούσαν τα δύο αρχικά, τρία αργότερα και φτάσαμε αισίως …στα πέντε, με ένα στόμα μια φωνή «Μαμά, πότε θα πάμε στο Mινιόν για τα δώρα μας»…

Κι’ εγώ βαράτε με κι’ ας κλαίω ήμουνα. Πολύ πριν από τα μικρά μου προετοίμαζα τη γλαρο-επιδρομή στο  ιστορικό πολυκατάστημα. Tις λίστες για να καταθέσουμε στα ταμεία του τα χρηματικά δώρα από τον παππού και  τη γιαγιά τους και να...παραλάβουμε Playmobil ( κάστρα, φρούρια και σπίτια)

Και μεταξύ μας, τα playmobil  άρεσαν πολύ και σε μένα...

Μαζί τους στο πάτωμα κι εγώ να συναρμολογούμε κομμάτια...τι να λέμε τώρα... 

τηλεκατευθυνόμενα, ράγες, βαγόνια, μηχανές και ...σιδηροδρομικούς σταθμούς,

τη Bibibo με τη προίκα της και τον …αγαπητικό της John-John...

΄Αλλοτε  ...θέλαμε και από μια Barbie κάθε φορά με το νοικοκυριό της...

Λιώνανε τα πόδια μου να τρέχουμε από όροφο σε όροφο, αν και το ζητούμενό τους ήταν ο όροφος με τα παιχνίδια και τον ευτραφή "άγιο",  που στην αγκαλιά του απαθανατίζονταν χαρούμενα και παραμυθένια στιγμιότυπα.

Και ύστερα στον τελευταίο όροφο για φαγητό και λουκουμάδες. Από ένα δίσκο το καθένα τους και ανασηκώνοντας τα ποδαράκια τους στις μύτες των παπουτσιών τους, διάλεγαν με λαιμαργία...θαρρείς και τα είχα νηστικά... διάφορες λιχουδιές.

Αυτά συνέβαιναν τέτοιες μέρες στο λαμπερό και πολύχρωμο εορταστικό ΜΙΝΙΟΝ.

΄Ενα πολυκατάστημα που ξεκίνησε από ...περίπτερο

που εξελίχθηκε σε κολοσσό όπου απασχολούνταν πολλοί εργαζόμενοι και το οποίο

καθιέρωσε καινοτομίες που ακολούθησαν και άλλα πολυκαταστήματα:

1) Καθιέρωσε τις ετήσιες εκπτώσεις.
2) Κατάργησε τα παζάρια, που ίσχυαν μέχρι τότε, και όρισε συγκεκριμένες τιμές.
3) Έβαλε στα κτίριά του κυλιόμενες σκάλες.
4) Καθιέρωσε τη λίστα αγορών και τη λίστα γάμου.
5) Λειτούργησε εστιατόριο καφετέρια-μπαρ.
6) Καθιέρωσε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στους χώρους του.

Με αφορμή λοιπόν τούτες τις αναμνήσεις, που με έζωσαν χρονιάρες μέρες, αναζήτησα στο Γκούγκλη πληροφορίες για το Μινιόν και μαθαίνω πως σύντομα ανακαινίζεται και θα επαναλειτουργήσει.

΄Ητανε λέει να παραδοθεί την Άνοιξη του 2011

αλλά με την οικονομική κρίση ...φρενάρησαν

"Έχουν παγώσει οι εργασίες ανακατασκευής του θρυλικού πολυκαταστήματος

λόγω της κρίσης.

Οι παλαιότεροι θα το θυμούνται στις δόξες του.

Συνεργάστηκα με το ΜΙΝΙΟΝ όταν μεσουρανούσε επί Γεωργακά

και πραγματικά θαύμασα τον επιχειρηματία.

Το πώς έφθασε εκεί που έφθασε στο τέλος το ΜΙΝΙΟΝ

είναι γνωστό αλλά θα προσθέσω

και τους συνδικαλιστές που δεν βοήθησαν όταν έπρεπε.

Μακάρι ο Κοτσολιούτσος να πάρει σύντομα την απόφαση

να το επαναλειτουργήσει.

Νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν αλλά θα αναβαθμιστεί

και η περιοχή."

Πληροφορήθηκα και όλo το βιογραφικό του τότε και αυτοδημιούργητου ιδιοκτήτη του Γιάννη Γεωργακά, ο οποίος

«…έφυγε το 2002 στα 90 του. Αλλά αν το Μινιόν ανοίξει ξανά, δεν μπορεί, θα είναι κάπου εκεί…»

http://www.inout.gr/archive/index.php/t-32891.html

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12334&subid=2&pubid=1375104

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=102531&ct=3&dt=30/08/1998

http://www.gossip-tv.gr/story/20870/t-koutsolioutsos-mas-phernei-noritera-minion