Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει....

...ούτε που καταλάβαμε πως φτάσαμε στο Νοέμβριο.

Ενδέκατος είναι στο τωρινό ημερολόγιο ο Νοέμβρης μα κάποτε υπήρξε ένατος και το όνομά του έχει προέλθει από το λατινικό novem που σημαίνει εννιά. Για τους αρχαίους ήταν ο μήνας των... κουκιών!
Πυανεψιών* (Αττικός μην) για το διάστημα από 16 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου , το όνομά του προήλθε εξαιτίας μιας σημαντικής γιορτής (Πυανέψια) προς τιμήν του Απόλλωνα, κατά την οποία έβραζαν και έτρωγαν κουκιά (πύανοι)
Μαιμακτηριών για το διάστημα από 16 Νοεμβρίου έως 15 Δεκεμβρίου.

Αρχίζει ο χειμώνας, αρχίζουν τα κρύα, τελειώνουν οι γεωργικές δουλειές και τα ψέματα...


Καιρός να βγάλουμε τα... κάστανα απ' τη φωτιά!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΧΕΙΜΩΝΑ,
με αγάπη και χαμόγελο, θαλπωρή και καλή συντροφιά.

(*) Ετυμολογία:

Ο Πυανεψιών παράγεται από τους πυάνους (κυάμους: κουκκιά) + έψειν (έψω = ψήνω, βράζω)

Χαιρετίσματα λοιπόν...

...όχι τούτη τη φορά στην εξουσία, γιατί αυτή την έχουμε ή μας έχει ... αυτό δεν το έχω ακόμη καταλάβει...προ πολλού χαιρετίσει, αλλά στην Υahoo/Geocities.
Μάλιστα, σ' αυτήν.

Για να καταλάβεις φίλε μου, αρχές καλοκαιριού έλαβα μιαν ενημέρωση-προειδοποίηση από τη Yahoο/Geocities, πως από 26/10 δε θα παρέχονται πλέον οι δωρεάν υπηρεσίες της.

Αρχικά δεν έδωσα σημασία η πολύξερη μπλόγκερ, διότι αφ' ενός δεν ξέρω τι σόϊ υπηρεσίες είναι αυτές (δε γίνεται βρε παιδί μου να τα κατέχω και όλα σε αυτή την ηλικία... νόμιζα πως έχει να κάνει με τις χώρες των επισκεπτών) και aφ΄ετέρου θεωρώντας πως έχω..."δέσει το γάϊδαρό μου" ύστερα από το πάθημά μου (να μην επαναλαμβάνομαι) με τις δύο άλλες "Γλαρένιες αγκαλιές" μου, αντίγραφα του "ΑΣΠΑΣΤΌΣ" σε Wordpress και Pathfinder, είπα...δε βαριέσαι, σιγά που τώρα θα υποκύψουμε στους εκβιασμούς του καθενός, να πληρώνουμε για να μαζεύουν οι πολυεθνικές χρήμα.

"Η εταιρία αναφέρει ότι οι χρήστες του GeoCities θα μπορούν να μεταφερθούν στην υπηρεσία hosting της Yahoo, με κόστος 5 δολάρια το μήνα για ένα έτος και 10 δολάρια το μήνα στη συνέχεια"

Πέρα από πολύξερη ...και σοφή η μπλόγκερ, με νιώθεις...

Μπήκα που λες στο Γκούγκλη και βρήκα την επιβεβαίωση ΕΔΩ.


Παρακάτω μιλούσε και για δωρεάν μεταφορά του site μου, πράγμα που δεν κατάφερα να κάνω, συνέπεσε και η περίοδος με το πολύ "θερμό" καλοκαίρι για τη γλαρο-οικογένεια, όπου το ..."δε βαριέσαι, εδώ ο κόσμος χάνεται" πήγαινε σύννεφο... και συνέχιζε:
"Οι χρήστες του GeoCities Plus θα μπορούν να μεταφέρουν τα site τους χωρίς επιπλέον κόστος."

Τούτο το τελευταίο δεν το επεχείρησα, γιατί όπως μπήκα στην παραπάνω διεύθυνση έτσι και ξαναβγήκα. Δεν καταλαβαίνω εγώ από θεωρίες είμαι πρακτικός τύπος.
Αναφέρει όμως και αρχεία που πρέπει να σώσω και με βάζει σε σκέψεις...

Επειδή έλαβα και την τελευταία ειδοποίηση από Yahoo:"On October 26, 2009, your GeoCities site will no longer appear on the Web, and you will no longer be able to access your GeoCities account and files."

Eπειδή η 26η Οκτωβρίου εκπνέει σήμερα,

Επειδή τα ...δες εδώ και πήγαινε εκεί εγώ τα βαριέμαι, έχω και μαγειρέματα...λόχο να θρέψω,

αλλά και

Επειδή δεν γνωρίζω τί μέλλει γενέσθαι

και....

Εις ην περίπτωσιν συμβούν όλα όσα η Yahoo και ολόκληρο το καλοκαίρι μου ζάλιζε το κεφάλι πως θα προκύψουν από τις 26/10,
εγώ, να το ξέρεις, θα πάω γι' άλλο "ΑΣΠΑΣΤΌΣ".

Basniaaaaa... καλού κακού, λέγε τι κατάλαβες ή ξέρεις επί του προκειμένου.


glitter-graphics.com

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
σε ΟΣΟΥΣ σήμερα γιορτάζουν

Υπάρχει λόγος...

"Κι εγώ έχω θυμώσει μερικές φορές , κι εγώ ένοιωσα την επιθυμία να του ..σπάσω κάποια στιγμή το κεφάλι ..»

Εγώ τώρα ήταν να μη θυμώσω, αχτιδούλα μου, που κοίτα και διάβαζε για να καταλάβεις και πες μου αν έχω άδικο...

Μου φέρνει, που λες, ο Γλάρος μου ένα τριανταφυλλάκι για το γραφείο μου, από εκείνα που σου ‘χω πει πως ρημάζει για χάρη μου τους ξένους κήπους.

Μεταξύ μας καλά έκανε, γιατί τέτοιο άρωμα σπάνια τυχαίνει την σήμερον ημέραν στα λουλούδια της πόλης και σκοπεύω να το φυτέψω (μόσχευμα) για να πιάσουμε το σόϊ.

Εγώ είμαι στον "ΠΙ-ΣΗ" και …δουλεύω.

Παίρνει τα μικρό βαζάκι από το μαρμάρινο ράφι (πάνω από το καλοριφέρ) και από το μπουκάλι μου το γεμίζει με νερό. Βάζει το λουλουδικό μέσα και τοποθετώντας το ξανά στο ράφι, εκείνο δε στάθηκε καλά και αναποδογυρίζει.

Αλλού το λουλούδι, αλλού το βάζο και όλα τα νερά πάνω στο κουτί του υπολογιστή. Που να με έβλεπες…άστραψα κι βρόντηξα….

- Μα καλά βρε παιδί μου επίτηδες το κάνεις; θέλεις να χαλάσει το μηχάνημα;

- Ναιιι, σιγά μη σου χαλάσουμε την επικοινωνία… με ύφος όλο σημασία, καταλαβαίνεις τώρα...

- Πάλι εκεί η κουβέντα, έτσι; Μια εμμονή την έχεις, αλλά εγώ φταίω... Δε μου κοβότανε το πόδι που ξεκινούσα τότε για 'κείνη την παραλία; (BEST-WORSΤ ανάρτηση από 19/1/2008)

- Εμ…δε σου κοβότανε… κι’ εγώ τώρα θα ήμουνα στο Sea Point στο Cape Town, να μετράω τα κύματα...

Τό 'πανε πάλι...

"Οι προσωπικές σχέσεις μοιάζουν με δελτίο καιρού που προμηνύει θύελλες και δυνατά μποφόρ. Προσέξτε μήπως οι διαφωνίες, φτάσουν τόσο μακριά ώστε σας κάνουν πιστό πελάτη δικηγόρων.»

Χαααα, εγώ τελικά, αυτούς θ' αρχίσω να τους φοβάμαι… δικηγόρους στην παρ-e-α έχουμε;

- Καλέέέ (εγώ) σαν σήμερα ήτανε και το ξεχάσαμε...

- Αλήθεια γυναίκα μου; να σε φιλήσω... Σήμερα θα μεθύσουμε...

(Eυχαριστώ την αχτίδα και τους Αστρο-Συμμορίτες, που μέσω των αναρτήσεών τους παρακινήθηκα να δημοσιεύσω τούτη τη δική μου)

Αναδρομές

Εκεί ακριβώς απέναντι από την παλιά ταβέρνα, βρισκόταν η αυλή μας, που από το μανδρότοιχό της κρέμονταν τα λουλουδιασμένα κλωνάρια της ρολογιάς.(*)

Στην αυλή εκείνη, που τί ήθελες και δεν είχε η μαμά μου φυτέψει, υπήρχε και μια συκιά αυτοφυής και πανύψηλη. Από μόνη της είχε επίσης φυτρώσει και μια ροδακινιά. Μεγάλα, αρωματικά και πολύ ζουμερά τα ροδάκινα που έκανε.... Δεν έχω ξαναγευτεί όμοιά τους.


Αυτό το παλιό το ταβερνάκι, με την κληματαριά στο πλάι και το σπίτι από πάνω, όπου έμενε ο ταβερνιάρης με την οικογένεια,
είδα στον ύπνο μου xθες βράδυ κι εγώ μικρή, όπως και τότε, με το άδειο μπουκάλι στο ένα χέρι και το τρίδραχμο στο άλλο.


Ψηλό διόροφο το σπίτι και κάτω η ταβέρνα. Μια μεγάλη στενόμακρη αίθουσα και αριστερά στη σειρά από τον ένα τοίχο ως τον άλλο
τα βαρέλια με το κρασί.


Κάθε φθινόπωρο και πριν έρθει ο φρέσκος μούστος, έβγαζε ο κυρ-Βαγγέλης τα βαρέλια έξω στο χωματόδρομο. Toυς αφαιρούσε τα τσέρκια, τα ξάπλωνε καταγής και καθάριζαν το εσωτερικό τους με βούρτσες σκληρές για να βγούν και τα τελευταία κατακάθια από τα ρετσίνια και το σωσμένο κρασί της προηγούμενης χρονιάς.


Μοσχοβόλαγε η γειτονιά ρετσίνι ανακατεμένο με τη μυρωδιά του κρασιού,
λάσπωνε ο χωματόδρομος από τα νερά, που έτρεχαν όταν μετά το καθάρισμα έπλενε τα βαρέλια με το λάστιχο. ΄Υστερα αφού τα άφηνε αρκετές μέρες να στεγνώσουν ξαναπερνούσε τα τσέρκια.



και τα τοποθετούσε πάλι στη θέση τους, περιμένοντας το φορτηγό με το φρέσκο μούστο.
Εκεί να δεις μυρωδιές... από τη μια το ρετσίνι που στέγνωνε στο χώμα και από την άλλη ο φρέσκος μούστος.


Τις καθημερινές τα πρωινά καθάριζε, καθισμένος σε μια καρέκλα και έχοντας κάτω στην τσιμεντένια αυλή σε μια λεκάνη νερό, τα ψάρια που μόλις είχε αγοράσει από τον πλανόδιο ψαρά.
Εκεί έφερνε και την άλλη λεκάνη με τη ζύμη για τους κεφτέδες, που έπλαθε με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις τα μεζεδάκια για το βράδυ.


Κάθε Σαββατόβραδο περίμενε τη συγκεκριμένη παρέα που έρχονταν από διάφορα μέρη του Λεκανοπεδίου και που εν μέσω μεζέδων, "εβίβα" και "να πάνε κάτω τα φαρμάκια" ξεκινούσαν οι μελωδικές μαντολινάτες, οπερέττες , "΄Ασ'τα τα μαλλάκια σου", καντάδες και ...κελαϊδούσαν τα ωραία τα πουλάκια...Μας κακοφαινόταν τότε, γιατί μέναμε άγρυπνοι, αφού μιας και δεν υπήρχε τηλεόραση, κοιμόμασταν από τις οχτώμιση το βράδυ. Από την άλλη στα τραγούδια αυτά εγώ δεν έβρισκα ενδιαφέρον, γιατί δεν ήταν της ηλικίας μου, αλλά μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο και να γινόταν να ζήσω σήμερα μια μελωδική βραδιά,όπως και τότε.


Τα χρόνια πέρασαν ο κυρ-Βαγγέλης "ταξίδεψε", η ταβέρνα έμεινε για πολλά χρόνια στα αζήτητα...
Βολεύτηκαν μέσα στην κλειστή ταβέρνα περιστέρια, που ανενόχλητα αβγάτευαν την κοινωνία τους και ο καιρός κυλούσε, ώσπου τα παιδιά του ήρθαν κάποια μέρα (δεκαετία του '90) και άδειασαν ό,τι κι΄ αν υπήρχε μέσα στο ταβερνάκι, αφού ήταν όλα για πέταμα. Ανάμεσα στ' άλλα πέταξαν και το ξεκολλημένο μαντολίνο του κυρ-Βαγγέλη.
΄Αχρηστο, είπαν, τι να το κάνουμε...


Τι κι' αν ευαισθητοποιήθηκε ο Γλάρος μου και το μάζεψε. Το έδωσε για επισκευή, κανείς μας όμως και ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί του. Προ ημερών σε ένα σύντομο ταξίδι στο εξοχικό της Γλαρούπολης το βρήκα με χαραγμένα πάνω του και πάλι, τα ανελέητα σημάδια του χρόνου.


Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο μια νέα επισκευή...

(*) φωτογραφία από thalasitsa

Είπε στον κόκορά του...

"Πολιτική με κ ό μ μ α - έθνος με τ ε λ ε ί α ν"


(ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ -350η συμβουλή ....προς τον πετεινόν του)
Πολύβιος Δημητρακόπουλος
(POL ARCAS)
[βλ. και την από 24/2/2008 ανάρτηση με τίτλο "Βιβλιο-πρόσκληση και όχι μόνο") 

Αναλογίσου κι' αυτό, που βρήκα μόλις σήμερα, πριν ψηφίσεις...

Εδώ είμαι...

Δεν είναι πως δεν είχα θέμα, μα είναι πως αισθάνομαι ακόμη κομμένα τα φτερά μου, με όλο αυτό που συνέβη και που ακόμη παλεύω.

Αιφνιδιάστηκα, νιώθω παγωμένη…

Μπορεί να έχει βελτιωθεί σημαντικά η όρασή μου από το δεξί μάτι, όμως αυτή η οπτική διαφορά και ανομοιομορφία του ενός οφθαλμού από τον άλλον ή άλλως μειωμένη οπτική οξυτητα του ΔΟ (τστστστς…οφθαλμίατρος έπρεπε να γίνω…), μόνο μεγάλο εκνευρισμό μου φέρνει.

Εντάξει, το παλεύω, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως χάρις στην δική σας συντροφιά, που λειτουργεί στην παρούσα φάση και ψυχοθεραπευτικά, ξαναβρίσκω τους ρυθμούς μου. Το μυαλό ξεφεύγει, η ψυχή γαληνεύει, βλέπω ήλιους,

βλέπω και το φεγγάρι

και ξαναβρίσκω χαμόγελα…

Γιώργο μου, καλέ μου και από παλιά e-φίλε,

(πότε αλήθεια πέρασαν τρία χρόνια), πριν πολλές μέρες είχα κι’ εγώ παραλάβει από την καλή μας φίλη την Εβίτα ένα βραβείο,

που όμως με βρήκε στη δύσκολη στιγμή και δε βρήκα το χρόνο να απαντήσω.

“Βραβειοθεραπεία” έγραψε στον τίτλο, έτσι λειτούργησε εκείνη την ημέρα στην ήδη εύθραυστη ψυχολογία μου και την ευχαριστώ.

Με τη νέα απονομή από σένα,

που ομολογώ πως πέρα από τον αιφνιδιασμό, με συγκίνησες ιδιαίτερα με τα υπερβολικά καλά σου λόγια (χα… είδες τι παθαίνει ο άνθρωπος, όταν η ζωή αρχίζει τα “χαστούκια”;), βρήκες τον τρόπο να με ξεκουνήσεις (σου το ‘πα ήδη στο σχόλιό μου πως όταν πονάω “κρύβομαι”, “εξαφανίζομαι”) και που σύμφωνα με τους όρους του παιχνιδιού, καλούμαι να προσφέρω ΚΑΙ τα δυο, σε 10-20 φίλους.

Προσφιλής η τακτική μου θα σκεφτείς, μα δε μπορώ να ξεχωρίσω κανένα.

Λυπούμαι που επαναλαμβάνομαι, μα θα υπενθυμίσω τη θέση και τη γνώμη μου για τα e-βραβεία.

“Παρά το ότι η γνώμη μου για τα παιχνίδια αυτά είναι κάθετα αντίθετη, όπως και στο παρελθόν είχα τοποθετηθεί:
“…ποτέ δεν κατάλαβα το σκοπό αυτής της επιβράβευσης, ούτε από πού ξεκίνησε αλλά ούτε τους λόγους για τους οποίους καθιερώθηκε. Μήπως ήρθε για να μας διχάσει και όχι να μας ενώσει…”,
κρίνω πως δε μου επιτρέπεται να αγνοήσω τους φίλους που με τίμησαν
και μόνον έτσι τα αποδέχομαι.”

Για μένα είστε ΟΛΟΙ αλλά και ο ΚΑΘΕΝΑΣ ξεχωριστά,

ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΙ,

ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ,

ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΙ,

ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΙ!!

Χαίρομαι και σας ευχαριστώ, με τιμάτε, που επιλέξατε κι’ εμένα στη συντροφιά σας.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ , λοιπόν, τα SMART και τα KREATIV,

αλλά και τούτο,

της καρδιάς και της αγάπης

από μένα,

για ΚΑΘΕ ΕΝΑN από ΕΣΑΣ ξεχωριστά.

(α΄φωτο από Flickr,

β΄φωτο του ηλιογράφου μας,

γ΄και δ΄ από Photobucket)