Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Αναδρομές





Εκεί ακριβώς απέναντι από την παλιά ταβέρνα, βρισκόταν η αυλή μας, που από το μανδρότοιχό της κρέμονταν τα λουλουδιασμένα κλωνάρια της ρολογιάς.(*)


Στην αυλή εκείνη, που τί ήθελες και δεν είχε η μαμά μου φυτέψει, υπήρχε και μια συκιά αυτοφυής και πανύψηλη. Από μόνη της είχε επίσης φυτρώσει και μια ροδακινιά. Μεγάλα, αρωματικά και πολύ ζουμερά τα ροδάκινα που έκανε.... Δεν έχω ξαναγευτεί όμοιά τους.


Αυτό το παλιό το ταβερνάκι, με την κληματαριά στο πλάι και το σπίτι από πάνω, όπου έμενε ο ταβερνιάρης με την οικογένεια,
είδα στον ύπνο μου xθες βράδυ
κι εγώ μικρή, όπως και τότε, με το άδειο μπουκάλι στο ένα χέρι και το τρίδραχμο στο άλλο.



Ψηλό διόροφο το σπίτι και κάτω η ταβέρνα. Μια μεγάλη στενόμακρη αίθουσα και αριστερά στη σειρά από τον ένα τοίχο ως τον άλλο
τα βαρέλια με το κρασί.


Κάθε φθινόπωρο και πριν έρθει ο φρέσκος μούστος, έβγαζε ο κυρ-Βαγγέλης τα βαρέλια έξω στο χωματόδρομο. Toυς αφαιρούσε τα τσέρκια, τα ξάπλωνε καταγής και καθάριζαν το εσωτερικό τους με βούρτσες σκληρές για να βγούν και τα τελευταία κατακάθια από τα ρετσίνια και το σωσμένο κρασί της προηγούμενης χρονιάς.


Μοσχοβό
λαγε η γειτονιά ρετσίνι ανακατεμένο με τη μυρωδιά του κρασιού,
λάσπωνε ο
χωματόδρομος από τα νερά, που έτρεχαν όταν μετά το καθάρισμα έπλενε τα βαρέλια με το λάστιχο. ΄Υστερα αφού τα άφηνε αρκετές μέρες να στεγνώσουν ξαναπερνούσε τα τσέρκια.




και τα τοποθετούσε πάλι στη θέση τους, περιμένοντας το φορτηγό με το φρέσκο μούστο.
Εκεί να δεις μυρωδιές
... από τη μια το ρετσίνι που στέγνωνε στο χώμα και από την άλλη ο φρέσκος μούστος.



Τις καθημερινές τα πρωινά καθάριζε, καθισμένος σε μια καρέκλα και έχοντας κάτω στην τσιμεντένια αυλή σε μια λεκάνη νερό, τα ψάρια που μόλις είχε αγοράσει από τον πλανόδιο ψαρά.
Εκεί έφερνε και την άλλη λεκάνη με τη ζύμη για τους κεφτέδες, που έπλαθε με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις τα μεζεδάκια για το βράδυ.


Κάθε Σαββατόβραδο περίμενε τη συγκεκριμένη παρέα που έρχονταν από διάφορα μέρη του Λεκανοπεδίου και που εν μέσω μεζέδων, "εβίβα" και "να πάνε κάτω τα φαρμάκια" ξεκινούσαν οι μελωδικές μαντολινάτες, οπερέττες , "΄Ασ'τα τα μαλλάκια σου", καντάδες και ...κελαϊδούσαν τα ωραία τα πουλάκια...Μας κακοφαινόταν τότε, γιατί μέναμε άγρυπνοι, αφού μιας και δεν υπήρχε τηλεόραση, κοιμόμασταν από τις οχτώμιση το βράδυ. Από την άλλη στα τραγούδια αυτά εγώ δεν έβρισκα ενδιαφέρον, γιατί δεν ήταν της ηλικίας μου, αλλά μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο και να γινόταν να ζήσω σήμερα μια μελωδική βραδιά,όπως και τότε.


Τα χρόνια πέρασαν ο κυρ-Βαγγέλης "ταξίδεψε", η ταβέρνα έμεινε για πολλά χρόνια στα αζήτητα...
Βολεύτηκαν μέσα στην κλειστή ταβέρνα περιστέρια, που ανενόχλητα αβγάτευαν την κοινωνία τους και ο καιρός κυλούσε, ώσπου τα παιδιά του ήρθαν κάποια μέρα (δεκαετία του '90) και άδειασαν ό,τι κι΄ αν υπήρχε μέσα στο ταβερνάκι, αφού ήταν όλα για πέταμα.
Ανάμεσα στ' άλλα πέταξαν και το ξεκολλημένο μαντολίνο του κυρ-Βαγγέλη.
΄Αχρηστο, είπαν, τι να το κάνουμε...



Τι κι' αν ευαισθητοποιήθηκε
ο Γλάρος μου και το μάζεψε. Το έδωσε για επισκευή, κανείς μας όμως και ποτέ δεν ασχολήθηκε μαζί του. Προ ημερών σε ένα σύντομο ταξίδι στο εξοχικό της Γλαρούπολης το βρήκα με χαραγμένα πάνω του και πάλι, τα ανελέητα σημάδια του χρόνου.



Δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο μια νέα επισκευή...


(*) φωτογραφία από thalasitsa


115 σχόλια:

roadartist είπε...

Τι όμορφα.. άλλες εποχές..
Τη καληνύχτα μου..

Hfaistiwnas είπε...

Αχ .. τι όμορφα που λες την ιστορία..
Μυρωδιές από τα παλιά μου ήρθαν και μένα..
Ίσως και να αξίζει σε σας που τον θυμάστε, γιατί μάλλον οι δικοί του τον ξέχασαν..

b|a|s|n\i/a είπε...

αξίζει μόνο και μόνο που το μαζέψατε και το ψυλάξατε. κρίμα που δεν ευαισθητοποιήθηκαν κάποια από τα παιδιά του.
καλό σου ξημέρωμα! φιλιά πολλά!

Anastasios είπε...

Ο φίλος μου ο Θανάσης ο Πολυκανδιώτης, αναφερόμενος στο μπουζούκι, λέει πως για να το μάθεις πρέπει να το αγαπήσεις. Και για να το αγαπήσεις πρέπει να το κρατάς πάνω στο κορμί σου και να το ζεσταίνεις με τη θερμότητα του σώματός σου.

Το ίδιο ισχύει φυσικά και για το μαντολίνο. Όσο μένει μακριά (σε απόσταση από τον άνθρωπο) δεν προσφέρει τίποτα...

ΕΛΕΝΑ είπε...

Δεν ξέρω αν θα το επισκεύαζα ή θα το άφηνα "ατόφιο" όπως είναι.
Νομίζω είναι ένα κομμάτι που από μόνο του κρύβει μέσα του μιαν ολόκληρη ιστορία!
Ομορφη ιστορία:))

logia είπε...

Να το κρατήσεις, να το επισκευάσεις
τα όργανα παίρνουν αξία παλιώνοντας και αντικειμενική και συναισθηματική
το όργανο είναι κάτι το ζωντανό που θέλει απλά ένα χέρι να το χαϊδέψει για να ξυπνήσει πάλι

Αν θέλεις να βρω τεχνίτη που ασχολείται με μαντολίνα... στη διάθεσή σου

βιολιστης στη στεγη είπε...

Σα να τον βλέπω τον κυρ-Βαγγέλη....
Σου γνέφει πως αξίζει...

ANAZHTHΣH είπε...

Μοσχοβόλησε ρετσίνι, μούστο, νοσταλγία...
Μήπως είναι χάρισμα, τέχνη να εκτιμάς και να απολαμβάνεις τις χαρές της καθημερινότητας οποιαδήποτε εποχή;
Γλυκιά καλημέρα καλή μου φίλη.

kikop80 είπε...

Πολύ όμορφα τα παιδικά χρόνια!
Μακάρι να γύρναγε ο χρόνος πίσω και να τζ ξαναζούσαμε!
Τώρα οι αναμνήσεις μας συντροφέυουν και τα παλιά κομμάτια όπως το μαντολίνο αξίζουν την περιποίηση και την φροντίδα μας, όπως κι εκείνα φρόντισαν να μας μάθουν τότε τον κόσμο...

Καλημέρα γλαρένια!!!

ΥΓ
Το πάει για βροχή εδώ. Σκοτείνιασε ο ουρανός!!!

jf είπε...

Όμορφα αφηγείσαι!
Τι κι αν δεν αξίζει να το επισκευάσεις· το μαντολίνο έγραψε τη δική του ιστορία... κι όσο υπάρχουν άνθρωποι που θα τη θυμούνται, ας μείνει σε μια γωνίτσα του σπιτιού και του… μυαλού. Εκεί τόχω βάλει κι εγώ το μαντολίνο της μητέρας μου απ’ τα σχολικά της χρόνια.

Την πολύ-καλή μέρα μου

Juanita La Quejica είπε...

Όμορφες αναμνήσεις. Ένα κομμάτι τους και το μαντολίνο. Είτε το επισκευάσεις είτε όχι, και μόνο που το κρατάς αρκεί για να συνεχίζει να ζει.

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα!
Ακομα και αν δεν το χρησιμοποιησει κανεις, κρυβει μεσα του τις παιδικες σου αναμνησεις και το αρωμα μιας υπεροχης ρομαντικης εποχης, οποτε λεω πως αξιζει...
Αλλωστε, σε καποια χρονια θα ειναι μια αντικα ανεκτιμητης αξιας...και που ξερεις, μπορει καποιο απο τα εγγονακια σου να αποδειχθει ταλενταρα!

nea aristera είπε...

Αν αξιζει λει... Αρε τι μου θυμισες... Φοβερη αναρτηση , μπραβο, μας συγκινησες κι ας μην το καταλαβες. Ευχαριστουμε.
Την καλημερα μου.

Μαριλένα είπε...

στην καρδια σας ειναι ολοκαίνουριο Γλαρένια μου.
κι αυτό ειναι που έχει τελικά σημασία..

ZouZouna είπε...

Σιγουρα ναι! Κι εμείς έχουμε της γιαγιάς μου, πήρα "προίκα" και της μάνας ενος φίλου μου.
Γιατί όχι. Πόσοι ξέρουν περί του θησαυρού! Θα μου πεις τι θα τα κάνω... χμ!! όταν πεθάνω ας βρίζουν οι κληρονόμοι ! Το λυσα!
φιλιά

George είπε...

η αναδρομή σου είναι πανέμορφη. Δεν ξέρω να πω αν αξίζει να το συντηρήσετε άλλη μια φορά, σίγουρα όμως αξίζει να το κρατήσετε έστω και μισοχαλασμένο.
Την καλησπέρα μου.

Aristodimos είπε...

Και μονο που υπάρχει αξίζει πολλά Γλαρένια μου , εστω και διχως επισκευή.
Δύσκολα βρισκεις πλεον σημερα τετοια αντικείμενα ποτισμένα μνημες και ιστορίες απο αλλες εποχές.

Εγω θα το κρατουσα ως εχει...

Φιλιά

Αρης

Side21 είπε...

Νοσταλγικές στιγμές ...
εικόνες, ήχοι, αρώματα !!!
λουλούδια, παλιά αντικείμενα ...
αναμνήσεις που θρέφουν την ψυχή μας !!!
Την καλησπέρα μου ...

tovenito είπε...

μύρισε μέχρι εδώ το κρασί..
με νοστάλγησες και κυρίως ζήλεψα..
που δεν έζησα τέτοιες αγνές εποχές..
φιλί γλαρένια!
(και περαστικά πάλι)

Margo είπε...

Το μαντολινάκι φτιάχνεται σίγουρα να το φτιάξεις και να το φροντίσεις όπως του πρέπει. Τα όργανα κουβαλούν πάνω τους την ψυχή αυτών που τα αγκάλιαζαν τόσα χρόνια, μη το αφήσεις να χαθεί. Ίσως στα χέρια ενός παιδιού να πάρει πάλι ζωή. Όπως πήραν ζωή εκείνες οι εικόνες με τα λόγια σου.
Καλησπέρα..:)

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΡΟΛΟΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΙΜΟΥΝΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΕΙΚΤΕΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΚΙ ΝΑ ΤΟ ΦΤΙΑΞΕΤΕ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.

mindstripper είπε...

Νομίζω το πιο ωραίο απ' όλα θα ήτανε αν μπορούσατε να βρείτε κάποιον να το δώσετε. Κάποιον που θα το πρόσεχε σαν τον κυρ Βαγγέλη, σαν κόρη οφθαλμού, σαν άνθρωπο δικό του. Ίσως κάποιο πιτσιρίκι, όπως λέει και η Margo πριν από μένα. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από τη μουσική.

Όπως και νά'χει, για τέτοια θέματα σωστό είναι μόνο αυτό που βγαίνει μέσα από την ψυχή του καθενός.

Να είσαι καλά. :)

astria είπε...

Ω, Γλαρένια μου, αλήθεια, έρχομαι εδώ και ξεκουράζομαι. Και ήταν μια δύσκολη μέρα μου. Διάβασα κάθε γραμμή σου, τόσο όμορφες στιγμές, τόσο όμορφα ακουμπισμένες και αφημένες στο χαρτί (δηλαδή στην οθόνη ήθελα να πω:))))

Σ' ευχαριστώ για όσα και όπως τα γράφεις.
Να είσαι πάντα Καλά!

Phivos Nicolaides είπε...

Ωραίοι παλιοί καιροί, αλλά καμιά φορά και λίγο εξιδανικευμένοι...

ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ είπε...

όταν ζωντανεύουν οι αναμνήσεις, όλα δείχνουν διαφορετικά. ταξιδέψαμε κι εμείς μαζί σου, τα φτερά σου μεγάλα, χωρέσαμε όλοι μας!!!!!!

Unknown είπε...

Καλημέρα

Έφυγε για ταξίδι, ο κυρ Βαγγέλης
τέλειωσαν όλα και μαζί όλες οι όμορφες εποχές
ημέρες και χρονιές
τουλάχιστον έμειναν οι θύμησες

Καλό πρωινό

Thalassenia είπε...

Ότι κι αν κάνεις με το μαντολίνο, μάθαμε την ιστορία του και ξέρουμε οτι είναι σε καλά χέρια.
Να είσαι καλά με την παραμυθένια ανάρτηση.

jacki είπε...

Μα τι όμορφη και γλυκιά νοσταλγία είναι αυτή..
Το κρασί και η μυρωδιά της ρετσίνης...
:) Μμμμμ όμορφα ονειρεμένα πραγματάκια.

αθεόφοβος είπε...

Τα μουσικά όργανα δεν πρέπει να πετιούνται.
Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει η ώρα που κάποια χέρια θα του ξαναδώσουν ζωή.

Artanis είπε...

Κι έτσι όμορο είναι...Αφού εκείνοι δεν ευαισθητοποιήθηκαν να το κρατήσουν...
Πού όμορφη ανάρτηση, και η πασιφλόρα είναι αυτή που παράγει τα passion fruit...Όχι ακριβώς αυτό το είδος που έχεις αλλά ένα παρόμοιο...

Μηθυμναίος είπε...

Βλέπεις πως κάτι ασήμαντα αντικείμενα, έστω και παρατημένα, πολλές φορές κατορθώνουν να εισχωρούν στη μνήμη μας και να "λεηλατούν" το παρελθόν μας, ανταλλάσοντας το χρόνο με τους χρόνους...
Αν πρόκειται να ασχολειθείτε με αυτό καλώς, αν όχι άστο για να σου φέρνει στο νου τα περασμένα όμορφα χρόνια.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

Ax ti mas kaneis, ti mas kaneis..!

Αγγελικη Ν είπε...

Γλαρένια μου, σε παρακολουθώ καιρό και ξεχωρίζω την ευαισθησία σου να φυλάς παλιές ιστορίες, μυρουδιές, εικόνες, ήχους, γεύσεις... Και να τα προσγειώνεις στο πληκτρολόγιο με ευκολία και χάρη περίσσια να τα νοιώσουμε και μεις!
Να το κρατήσεις το μαντολινάκι! Όπως κρατάς και τις αναμνήσεις από την εποχή του...
Φιλάκια

dyosmaraki είπε...

Γλαρένια μου, με έκανες και βούρκωσα. Μνήμες των παιδικών μας χρόνων στις γειτονιές με τις ταβέρνες με κάθε ταβέρνα να έχει και από έναν κυρ Βαγγέλη μερακλή...
Νομίζω πως αξίζει να επισκευάσεις το μαντολίνο του κυρ Βαγγέλη. Αν θέλεις να έρθουμε σε επαφή με το Μουσείο λαϊκών οργάνων μήπως και μπορούν αυτοί να βοηθήσουν.
Μπορώ να αναδημοσιεύσω την ανάρτησή σου??? Πολύ με συγκίνησε...

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Δεν το συζητώ.
Είναι μια πράξη από εκείνες που μας κάνουν να καμαρώνουμε στην πορεία.
Επίσης, όλα καλά? Είσαι καλά?
Πολλά φιλιά.

επί λέξει είπε...

Ποτέ τα συναισθήματα δεν είναι ρετρό. Χαίρομαι που διάβασα ό,τι διάβασα. Και που ένιωσα ό,τι ένιωσα.

Να είσαι καλά και πολλά φιλιά!

kostaslogh είπε...

Αρώματα!!!!
χρώματα!!!
μόνο εσύ μπορείς να τα αποτυπώνεις στην οθόνη έτσι!!!
...και δεν είναι γαλυφιά για την πρόταση που ακολουθεί:
έρχομαι μέχρι εκεί πάραυτα να το παραλάβω το όργανο σε περἰπτωση που δεν το θέλεις!!!
φιλί φθινοπωρινό!!

Σταυρούλα είπε...

Γλαρένια μου απ' όλη αυτή την υπέροχη εικόνα της αυλής σου λείπει το πατητήρι!Ας είναι κι έτσι είσαι πιο τυχερή γιατί είχες το μαντολίνο που δεν είχε η δικηά μας γειτονιά.Τι εποχές μου θύμησες!Να είσαι πάντα καλά,καλή σου μέρα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

roadartist μου,
Πολύ όμορφες και που τότε δεν μπορούσαμε να αξιολογήσουμε. Το πέτυχε τώρα η νοσταλγία μας για την αθωότητα της παιδικης ηλικίας. Και μιλώ για εποχές που σαφώς ήταν πιο δύσκολες κοινωνικο-οικονομικά αλλά έχουν τη μαγεία του παραμυθένιου γατί υπήρχαν χαμόγελα, μπαξέδες και αλάνες για παιχνίδι.
Καλή σου μέρα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

hfaistiwna- κο μου,
Ποιος ξέρει. ΄Ισως κάτι να κράτησαν, ίσως πάλι να μη θέλουν να θυμούνται. ΄Όμως η μνήμη, μερικές φορές πιστεύω πως επιδράμει ανεξέλεγκτα και όχι επιλεκτικά

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

b|a|s|n\i/a μου,
Γιατί .έχω την εντύπωση πως κάθε πράγμα έμψυχο ή άψυχο σ’ αυτόν τον πλανήτη ακολουθεί μια προκαθορισμένη (;) πορεία
Καλή σου φθινοπωρινή μέρα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Anastasios μου,
΄Εχει δίκιο ο συνθέτης, μα κανείς από τα παιδιά μου δεν έδειξε ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο άκουσμα. ΄Ισως το θεώρησαν πεπαλαιωμένο, παρωχημένο
Καλήν ημέραν από τοβροχερό Λεκανοπεδιο,

Μετ' ασπασμών τε και εναγκαλισμών

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

logia μου,
Είναι συγκινητικό ν’α κούς τις χορδές του να πάλλονται έστω και από αδέξιο χέρι.
Τεχνίτη και σ’ ευχαριστώ, έχω αυτόν που το επισκεύασε και την πρώτη φορά. ΄Ομως τώρα βλέπω γερή ζημιά, γι’ αυτό και αναρωτήθηκα αν πρέπει να αποφασίσουμε μια δεύτερη.
Καλή σου μέρα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

βιολιστης στη στεγη μου,
Μα πες μου.... αν βλέπουν οι ψυχές, τώρα η δική του δε θα χαίρεται;
:-)
Επιτέλους βροχούλα...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ANAZHTHΣH μου,
Δεν ξέρω αν είναι χάρισμα, όμως μια ευαισθησία με ότι έχει σχέση με απλά καθημερινά πράγματα την έχουμε με το Γλάρο μου. Από το χωριό του πατέρα μου κουβάλησα τη λάμπα (φανάρι το'λεγαν) που άναβαν μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει
Tότε που φαινόταν η ...μίζερη κατάσταση (παιδί της πόλης βλέπεις εγώ...), τώρα τη νοσταλγώ
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

kikop80 μου,
«..όπως κι εκείνα φρόντισαν να μας μάθουν τότε τον κόσμο.»
Δικαιωματικά το αξίζουν,λοιπόν

υ.γ. θές ήταν σαν ...απο-καλόκαιρο και σήμερα μπήκαμε στο χειμώνα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

JamanFou μου,
Εσύ να δεις πόσο όμορφα μίλησες και πόσο σε ένιωσα…

Το συγκεκριμένο όργανο έγραψε πολύ όμορφη ιστορία και πιστεύω πως είχε καλύτερη τύχη, από τα σκουπίδια που τα είχαν παραπεταμένο, χωρίς να αποκλείω την ακόμη καλύτερη αν έπεφτε στα χέρια κάποιου που θα του ζωντάνευε τι χορδές του
Βροχερή καλημέρα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Juanita La Quejica μου,
Και με τύτη την αναφορά, όπως και τα πολύ όμορφα ηλεκτρονικά σχόλιά σας πιστεύω πως θα συνεχίσει να ζει

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

BUTTERFLY μου,
:-)
Πράγματι όμορφες εποχές(δεκαετία ’60-’70)

Ταλαιπωρημένο πολύ το ξύλο του, δεν αντέχει, μα λυπάμαι και να το διώξω…

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

anentaxtosaristeros μου,
Το ξέρεις πως με συγκίνησες κι’ εσύ; Και πως δε θα ήταν καθόλου άσχημα να μας τα περιγράψεις; Πολύ τις αγαπώ αυτές τις περιγραφές, τις βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσες

Το σιέλ που διακρίνεται στη φωτό είναι ετικέτα του μαγαζιού (στον Πειραιά) που προφανώς το αγόρασαν και κάτω-κάτω γράφει: «ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ (εννοεί τα μουσικά όργανα) ΕΙΣ ΤΙΜΑΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΩΣ ΕΥΘΥΝΑΣ»….
Βροχερή αλλά χαμογελαστή καλημέρα, και σ' ευχαριστώ για την e-πίσκεψη

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μαριλενα μου,
:-)
Την αγάπη μου,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Γλυκό - Ζουζουνιάρα μου,
:-)
Δεν πειράζει, για μας καθένα από αυτά τα ό,ποια αντικείμενα είναι η ιστορία μας…
Και πού ξέρεις… όπως κι’ εμείς αξιολογήσαμε κάποια αντικείμενα των παλαιότερων, ίσως έτσι λειτουργήσουν και οι επόμενοι για κάποια από αυτά

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

George μου,
:-)
΄Ετσι είναι και σ’ ευχαριστώ

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Aristodimos μου,
:-)
Και ναι …του έραψα και θήκη από βελουτέ ύφασμα
Καλή σου μέρα ζεστή και παρεϊστικη

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Side21 μου,
Δεν έχω Johnaro, βλέπεις, για να γεμίσει μελωδίες το σπίτι. Ο δικός μου γιος είναι απλά John
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

tovene592 μου,
Nα μυρίζεις… να μαθαίνεις… να ζηλεύεις... να χαμογελάς
:-)
Σ' ευχαριστώ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Ο κυρ Βαγγέλης μου θύμισε τον παππού μου. Και η υπέροχη περιγραφή σου, αναμνήσεις που θα ήθελα να έχω ζήσει.
Κατά τη γνώμη μου, αξίζει μια επισκευή το μαντολίνο. Είναι υπέροχος ο ήχος που βγαίνει από τα σωθικά του.

Η τρελή είπε...

Πάντα αξίζει να ασχοληθούμε με πράγματα που μας αγγίζουν, ποτέ δεν είναι χαμένος ο χρόνος!
Φιλιά

Μαριλένα είπε...

Γλαρένια μου, πέρασα για μια "καλησπέρα"

τα φιλια και τη δική μας αγάπη!
:))

zoyzoy είπε...

Πολύ ωραίες αναμνήσεις Γλαρένια μου γεμάτες μυρωδιές και μελωδίες.Καλά κάνατε και το κρατήσατε το μαντολίνο αφού δεν το εκτίμησαν εκείνοι που έπρεπε.Και μόνο σαν ενθύμιο να μείνει αξίζει μια ολόκληρη ιστορία.

Φιλιά θαλασσινά!!

leondokardos είπε...

Πόσο όμορφη περιγραφή μιάς αγνής εποχής ! Οχι, το μαντολίνο να το κρατήσεις όπως είναι, δίχως να το επισκευάσεις. ΄Ετσι κρατάει την αρχοντιά του.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Margo μου,
Σίγουρα δεν θα το αφήσω να πάει χαμένο και θα φροντίσω για τη δεύτερη επισκευή του
Να είσαι πάντα καλά!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

mindstripper μου,
Παρ’ότι εμείς δεν έχουμε ιδέα από μαντολίνο δεν έμεινε στην απραξία. Θα το επισκευάσω και πάλι μιας και ένας μου εξάδελφος μας που γνωρίζει πάντα μας χάριζει όμορφες μελωδίες.
Σ’ ευχαρστώ για την e-πίσκεψη,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Phivos Nicolaides εί μου,
Πρόκειται για τα χρόνια της αθωότητας, που τελικά αυτός είναι και ο λόγος που τόσο νοσταλγούμε όσο μεγαλώνουμε.
Συγκριτικά με τη σημερινή εποχή και τη λογική του τότε σαφώς και ήταν καλύτερα, αφού έλειπε από τις ανθρώπινες σχέσεις η αποξένωση, η ανταγωνιστικότητα (όλοι στο ίδιο καζάνι βράζαμε…)
Οι αυλές τα απογεύματα ηταν μια απόλαυση
Σήμερα και αυλές να υπάρχουν το σωστό φέρεσθαι (;) δεν επιτρέπει εκείνο τον αυθορμητισμό.."κλειδώσαμε"...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ μου,
Χαίρομαι που απήλαυσες τούτο το ταξίδι μου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Sailor μου και Γιε της θάλασσας,
Καλό σου και όμορφο βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Thalassenia μου,
Τώρα που το λες και αναλογίζομαι τις κατά καιρούς και μέσω αναρτήσεων, παιδικές μου αναμνήσεις, ομολογώ πως φαντάζουν όλες παραμυθένιες.
Τότε γιατί δεν το εισέπραττα έτσι;
Μήπως τότε ηταν πιο δεμένοι οι άνθρωπο μεταξύ τους, κάτι που ήμερα μας λείπει πολύ;
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

jacki μου,
Στα μικρά και τα ασήμαντα εν τέλει, όπως ο παιδικές μας αναμνήσεις κρύβεται η έκπληξη και η διαφορά.
Τα μεγάλα και σπουδαία έχουν σχεδόν δεδομένη την επιτυχία
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

αθεόφοβέ μου,
Λες; και αργώ για εγγόνια...
:-)
Σίγουρα θα το φροντίσω,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Artanis μου,
Πρόκειται για το ίδιο περίπου φυτό (εσύ ξέρεις), με τη διαφορά πως η passiflora καρποφορεί. Στη Ν. Αφρική στολίζει φράχτες και κήπους επίσης. ΄Εχω φέρει από χρόνια και εδώ, ευδοκιμεί άριστα. Κάνει φοβερή πέργκολα, πέρα από τα πολύ αρωματικά φρούτα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μηθυμναίε μου,
Είναι πολύτιμα τα μικρά και τα ασήμαντα της παιδικής μας ηλικίας

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

exoaptonkyklo μου,
Αχ τις μας έκανες... τι μας έκανες κι’ εσύ σήμερα με τα παιδιά των λουλουδιών
:-))))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αγγελικη Ν μου,
Σ’ ευχαριστώ που είσαι κοντά μου όμως να σου πω πως δε διαθέτω το χάρισμα να φτιάχνω ιστορίες, εκτός και αν πρόκειται για πράγματα που έχω βιώσει.
΄Οπως κι΄εσύ λες, αυτά που έχω φυλαγμένα
Καλό σας καλοκαίρi!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

dyosmar-ένια μου,
Σ΄ευχαριστώ, αλλά τεχνίτη έχω. Πρόκειται για φίλο του Γλάρου μου που το είχε επισκευάσει την πρώτη φορά.

Με κολακεύεις με την επιθυμία σου να αναδημοσιεύσεις την ανάρτηση αυτή.
Χάρισμά σου, σου έχω εμπιστοσύνη και είμαι σίγουρη πως στα «χέρια σου» θα αποκτήσει περισσότερη αξία

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αστρο - Συμμορίτες μου,
Είμαι πολύ πολύ καλύτερα και ευχαριστώ, αλλά…προσέχετε τι θα πείτε στις προβλέψεις σας τον άλλο μήνα..
;-)))))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

aa μου,
Εγώ χαίρομαι διπλά που αυτά τα λες εσύ
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

kostaslogh μου,
Είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται για …καλόπιασμα
Παιδί μου, ρωτάς αν το αποχωρίζεται ο Γλάρος μου;
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σταυρούλαμου,
Τυχερή κι’εσύ και επομένως με νιώθεις
Πατητήρι γνώρισα σε μεγαλύτερη ηλικία στην Οινόη, έχοντας τα τρία πρώτα παιδιά μικρά. ΄Όλα μέσα και κάνανε σαν τρελά..
:-)
Καλό σου και όμορφο βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

steriani μου zali,
Με συγκινείς και με κολακεύεις για τα καλά σου λόγια.
Να είσαι σίγουρος πως θα τον βγάλουμε και πάλι τον ήχο από τα σωθικά του
Καλό σου και όμορφο βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Η τρελή μου,
΄Ετσι ακριβώς και σ’ ευχαριστώ,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μαριλενάκι μου,
Κι’ από μένα σε όλη την οικογένεια,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

zoyzoy μου,
Αν έπιανες εσύ το κείμενο η περιγραφή είμαι σίγουρη πως θα ήταν αρίστη
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λιόντα μου,
Δεν θα μείνει έτσι, απλά είχαμε καιρό να ασχοληθούμε μαζί του και μας διέφυγε τούτη η φθορά του χρόνου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ είπε...

Aξίζει τον κόπο ΚΑΘΕ επισκευή όταν αφιερώνεται στη μνήμη....

Προσπάθησέ το.

Η γραφή σου με ταξίδεψε...

Μπράβο σου.


Να είσαι καλά.

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
twiter.com/kostasvloutis

Άστρια είπε...

Ξαναπέρασα να σου πω ένα γεια και να είσαι καλά. Δεν είδες ίσως το πιο πάνω σχόλιό μου, και αλήθεια δεν θα ήθελα να σκεφτείς ότι δεν σε σκέφτομαι:)) Να είσαι καλά Γλαρένια μου.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Διήγηση που την μύρισα, την άκουσα, την άγγιξα...

Το μαντολίνο - εγώ τουλάχιστον - θα φρόντιζα να το συντηρήσω, όχι να το επισκευάσω. Έτσι για να μη χάσει την αύρα του, εκείνου του καιρού.

Μια όμορφη καλημέρα!!!

Global Greek είπε...

μόνάχα αυτοί που γνωρίζουν από που έρχονται, γνωρίζουν και που πηγαίνουν.. Εγώ θα έλεγα οτι εξίζει να το επισκευάσεις, ένα κομμάτι από την ιστορία που θα περνά από γενιά σε γενιά.. Καλημέρες :-)

nikiplos είπε...

Γλαρένια η ανάρτησή σου με ταξίδεψε σε εποχές που είχα ξεχάσει... Θυμάμαι και εγώ αρκετά από αυτά, τα ταβερνάκια με τις κληματαριές που το θέρρος η σελήνη μας μάτωνε καθώς ανέβαινε σαν χρυσός δίσκος στον ιώδη ουρανό...

Εμείς δεν τα κατανοούσαμε αυτά τότε, κι όταν ήρθε η σειρά μας, είχαν γίνει πολυκατοικίες με πρατήρια στα ισόγεια...

Ευτυχώς η ξεροκεφαλιά μας του να κρατούμε τα σαπιοβάρελα για να βιάζουμε τον μούστο της επόμενης χρονιάς, έχει σιγά, σιγά πάει περίπατο και τώρα όλοι ξέρουμε πως μια δυό χρονιές το πολύ και μετά το βαρελάκι ας πάει στο ... ουίσκι ή στο κονιάκ...

Όσο για το μαντολίνο να δώσεις ένα φιλί στο γλάρο σου... δεν πετιούνται αυτά τα πράγματα...

Σε φιλώ!

Vassilis είπε...

Mου έφερες στο μυαλό παιδικές αναμνήσεις όταν μαζί με τον πατέρα μου πηγαίναμε στην υπόγεια ταβέρνα της γειτονιάς μας να αγοράσουμε κρασί. Αχ αυτές οι μυρωδιές που μας καλωσόριζαν μόλις κατεβαίναμε τα σκαλοπάτια...
Το μαντολίνο νομίζω ότι αξίζει να το επισκευάσετε.

Eva F. είπε...

Και οι γονείς μου "φεύγοντας"... άφησαν ένα μαντολίνο (έπαιζαν και οι δύο).
Kαταλαβαίνεις καλή μου Γλαρένια ότι με πήγες πίσω... και με συγκίνησες.
Ναί... με συγκίνησες πολύ και σ΄ευχαριστώ!...

iLiAs είπε...

..και 'μεις παιζαμε μαντολινο..αλλά οχι ολη την ωρα... :P
..καλημέρα Γλαρένια...χαιρομαι που εισαι ολο και καλυτερα!! :)

VagSiok είπε...

Θα συμφωνήσω ότι η αξία - υλική και συναισθηματική - του οργάνου αυτού κρύβεται μέσα στα σημάδια φθοράς που ο χρόνος του έχει αφήσει..

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πέρασα να σου πώ μιά καλησπέρα γιατί έχω πολύ καιρό να το κάνω.
Οσο για την ανάρτησή σου όπως πάντα υπέροχη.

Αστοριανή είπε...

Καλή μου "Φύρδην-Μίγδην"
Πόσες φορές έχω περάσει έτσι στα βιαστικά... και πόσες έχω μπερδευτεί ποιο είναι το κορίτσι πίσω από τα -...ιντερ-ονόματα... σου...
Μα τούτη την φορά, το ρολόι, το αγαπημένο μου, που μικρά πίναμε το νέκταρ του απλό το στρογγυλό κουπάκι του-...
αν πας στην αστοριανή, θα το δεις, εκεί, να καμαρώνει...
με τη διαφορά, ότι το δικό μου είναι "παράνομα" φερμένο χρόνια πριν από το Αίγιο (από το σπίτι μας) και το διατηρώ φέρνοντάς το "μέσα" για το χειμώνα...
πέρυσι, έφτιαξα μια ακόμη γλάστρα, και -ξέρεις?- ότι εδώ χρειάζεται 2-3 χρόνια για ν'ανθίσει... Φέρος, σκαρφάλωσε στο σκοινί των ρούχων και τρελάθηκε να "γεννοβολά"...
Μόνο τους κίτρινους καρπούς δεν κάνει, δεν έχει τον κατάλληλο καιρό...
Πρόπερσι, είχα κι ένα πορτοκαλί, μα δεν άντεξε... είναι το "πασιον φλάουερ" των βραζιλιάνων, και το δικό μας σε πιο μωβ!!!!!!!!!
-βλέπεις, λοιπόν, πόσα σου έγραψα?????????
Να είσαι καλά,
Υιώτα
ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ
Νέα Υόρκη

Τάκης Τσαντήλας είπε...

"περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές
με τις μυρτιές και τα κυκλάμινα
όπως τότε που αλητεύαμε
μες στη βροχή ρακένδυτοι
και το σκοτάδι δε μας τρόμαζε
ίσως γιατί ποτέ δεν ασπαστήκαμε
υπαινιγμούς και σκιές ανόητες
που μας τρατάριζε επίμονα
η ζοφερή και ημετέρα πλάνη μας"

Με ταξίδεψες μοναδικά..
Να είσαι καλά Γλαρένια μου..
Καλημέρα..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όλοι οι κάπως παλιότεροι κουβαλάμε μέσα μας κάποιες τέτοιες αναμνήσεις! Ιδιαίτερα όσοι μεγαλώσαμε στην επαρχία, ή σε κάποιες "επαρχίες" της Αθήνας!
Πάντως, αυτά τα παλιά τραγούδια έρχισαν να μου τη δίνουν! Το περασμένο Σάββατο ψιλοκαμάκωσα κάτι μικρούλες κι άρχησαν με γελάκια να μου τραγουδάνε το "βρε πώς μπατιρήσαμε σα σαρανταρήσαμε"!

ikor είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση Γλαρένια! Τα βαρέλια θέλουν επιμελή συντήρηση. Αλλιώς μπορείς να χάσεις όλο το κρασί..

Κρίμα που τα παιδιά του δεν ήθελαν να θυμούνται τίποτα απ' όλ' αυτά.

Λιακάδα είπε...

Πανέμορφο και ποτισμένα μνημες και ιστορίες απο αλλες εποχές, όπως και η ανάρτηση σου!

Αξίζει να το κρατήσεις ακόμα και ως εχει..
Μάλλον καλύτερα έτσι ...
ΦΙλακια Γλαρένια μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΚΩΣTΑ ΒΛΟΥΤΗ μου,
Χαίρομαι που βρήκες το ταξίδι μου ευxάριστο
Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Αστριά μου,
Το είδα σ΄ευχαριστώ που πάντα με θυμάσαι και ήδη σου έχω απαντήσει.
Ποτέ δε θα σκεφτόμουν έτσι για κανένα σας και με ποιό δικαίωμα εξάλλου.
Εδώ βρισκόμαστε οικειοθελώς, αυτοβούλως και με χαλαρή διάθεση και μοιραζόμαστε σκέψεις, αναμνήσεις, στιγμές και όχι για να κανουμε την καθημερινότητά μας πιο δύσκολη.
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Μια φορα κι εναν τρελο... μου,
Η αύρα του θα ζει για πάντα στις παιδικές μου αναμνήσεις
Ούτως ή άλλως (συντηρηθεί ή όχι), ποτέ δε θα είναι ακριβώς το ίδιο, σε αντίθεση με τις αναμνήσεις που κατά κάποιο τρόπο ωραιοποιούν την παιδική μας ηλικία, που τότε δε νομίζω πως κανείς μας μπορούσε να αξιολογήσει σωστά
Καλό σου βράδυ και σ' ευχαριστώ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Global Greek ου,
Μακάρι και οι επόμενοι να έχουν παρόμοιες ευαισθησίες
Σίγουρα θα το φροντίσω,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

nikiplos και Παριζιάνε μου,
΄Ομορφες εποχές με τις κληματαριές και τις παρεϊστικες βραδιές.
Χαίρομαι που έχεις για να θυμάσαι. Έστω και αν οι ανάγκες διαφοροποιήθηκαν και ανεπιστρεπτί παρήλθαν οι ομορφιές εκείνες.

Κι’ άλλο φιλί; Άσε να μην κακομαθαίνει…
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Vassili μου,
Αχ αυτές οι μυρωδιές, ακριβώς όπως το λες. Κι’ εμείς είχαμε ένα υπόγειο παραπάνω και γινόταν χαμός όταν έβραζαν οι μούστοι
Καλό σας βράδυ,
Φιλιά στις κούκλες σου,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Eva F. μου,
Νιώθω τη συγκίνησή σου, αφού παρόμοιες μουσικές μελωδίες θα σε συντροφεύουν πάντα
Να ζήσεις να τους θυμάσαι,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

iLiAs μου,
Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τhalassokrator μου,
Μήπως εγώ έχω λιγότερο καιρό να περάσω;
;-)))))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αστοριανή μου,
Ααα... πρωτίστως σ' ευχαριστώ και με τιμάς με την επίσκεψή σου.
Σε έχω δει στο Μηθυμναίο μας, ήρθα μια φορά, μα δε ντρέπομαι να σου πω πως δίστασα να σχολιάσω.

Είναι γεγονός πως τα ονόματά μου είναι μεγάλη μπερδεψοδουλειά.
Θεωρώντας λοιπόν, πως πρέπει να μάθεις, θα σε παραπέμψω ΕΔΩ (ανάρτηση "΄Ετσι λοιπόν..." από 27/12/2007) και ΕΔΩ (ανάρτηση από 12/1/2008 με τίτλο "Blogo-γενέθλια")
Τα γράφω έτσι γιατί είναι στο παλιό "ΑΣΠΑΣΤΟΣ" που οBlogger μου "κλείδωσε"


Γλαρένια τώρα, με βάφτισε η Φεγγαραγκαλιασμένη και προέκυψε μέσω ανταλλαγής σχολίων:

«φεγγαροαγκαλιασμενη said...
..φυρδην-μυγδην..μου αρεσει ο τιτλος σου..να υποθεσω πως εισαι απο αυτους που μπαινουν..διαβαζουν κ δεν αφηνουν σχολια??..καλως ηρθες..!!
Feb 4, 2007 10:20:00 PM

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...
΄Εμπαινα, διάβαζα, έδινα και γλαρένιες αγκαλιές...
Feb 4, 2007 11:33:00 PM

φεγγαροαγκαλιασμενη said...
@..φυρδην-μυγδην..ωωω γλαρενια μου..πολυ χαρηκα..!!φιλια..!!
Feb 4, 2007 11:50:00 PM »

Eίδες τώρα πώς προκύπτουν τα σχόλια-σεντόνια;
:-)
ΚΑΛΩΣ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τάκης Τσαντήλας μου,
Σ’ ευχαριστώ γα τους πανέμορφους στίχους σου
Τι παραπάνω από να ζητήσωq
Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ασκαρντουλίνο μου,
Χαχα… να είσαι κaλά γέλασα με την ψυχή μου
Καλό σου βράδυ και να πρoσέχεις άλλη φορά
:-)

Φιλί βρε Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ikor μου,
Ναι ήταν άνθρωπος που επιμελούνταν το μούστο από το μάζεμα των σταφυλιών, όπως μου είπε ο πατέρας μου. Κάθε Σεπτέμβρη λέει, έφευγε για τα Μεσόγεια και επόπτευε τα σταφύλια από τον τρύγο
Καλό σου και όμορφο βράδυ,

Φιλί Γλαρένιες αγκαλιές

anemona είπε...

Πέρασα για μια φθινοπωρινή καλημέρα…
Καλημέρα καρδιά μου…

Μας μέθυσες με αναμνήσεις…
Νοσταλγίες μιας άλλης εποχής…

Όμορφης… γεμάτης χρώματα… αρώματα…
Να είσαι καλά…

marilia είπε...

Έλα, έλα! Σνουποφιλάκιιιι!! Τρέχα, καλέ! Δε φαντάζομαι να μην το θες, ε;

...ουλπ!

patsiouri είπε...

Aυτά τα βλαμμένα τα παιδιά του κυρ Βαγγέλη δε θα τα βρίσει κανείς????
Σιγά μην πέταγα εγώ το πιάνο της μαμάς μου!
Και αποθήκη θα πλήρωνα αν χρειαζόταν να το φιλοξενήσει και μετά το θάνατό μου!!!

σταγόνα είπε...

όμορφες μνήμες.. όμορφα που τις μοιράστηκες μαζί μας..
το μαντολίνο και τα μάτια σου..
έχω κιεγώ ένα απ τον παππού μου.. γεμάτο αναμνήσεις φορτωμένο το κοιτώ και δεν χορταίνω..
φιλί