Με κάλαντα και με τσάϊ γιασεμί....

Γερός να είναι κι’ ό,τι να 'ναι, λέγαμε με το Γλάρο μου όταν, εγκυμονούσα το δεύτερο παιδί μου και δεχόμασταν τις ευχές γνωστών και φίλων. Εκείνος βέβαια συμφωνούσε μαζί μου χαριτολογώντας για να μη μου χαλάσει την καρδιά, μα εγώ παρά το ότι το πρώτο μας ήταν γιος, αγόρι επιθυμούσα να είναι και πάλι. Να σκεφτείς πως όταν ήμουν ελεύθερη, ένα μυστήριο πράμα, μόνο τα παιδάκια αρσενικού γένους με τραβούσαν σα μαγνήτης. Για τέτοια τρέλα μιλάμε…


Και οι μήνες της εγκυμοσύνης κύλησαν ομαλά, όμορφα κι' ωραία όπως και την προηγούμενη φορά . ΄Αλλο περίεργο να δεις τώρα, εσύ που με διαβάζεις. Σε κάθε εγκυμοσύνη μου έλαμπα περισσότερο και από τη Βίσση, που ....λάμπει απ' τη χαρά της στο γνωστό άσμα.... Εγώ έλαμπα από ευτυχία.

΄Ωσπου μια γλυκιά και ήσυχη νύχτα παραμονής Χριστουγέννων, πριν από 27 χρόνια που αν και καταχείμωνο ούτε κρύο έκανε, το τελειόμηνο έμβρυο αποφάσισε πεισματωδώς, πως έπρεπε να μας πει πρώτο απ' όλους τα κάλαντα.

Φύγαμε κρυφά κατεβαίνοντας τις σκάλες στις μύτες των παπουτσιών μας με το Γλάρο μου, για να μην ανησυχήσουμε τους δικούς μου , που εκείνες τις ημέρες κρατούσαν μαζί τους τις νύχτες το «μεγάλο» μας (1,5 έτους) δια παν ενδεχόμενον.

Και στο άκουσμα της λέξης "κοριτσάκι", η ώρα 5 το πρωϊ, που ακόμη ούτε και οι πτσιρικάδες δεν είχαν βγεί για τα κάλαντα, εγώ η ...όμορφη κακούργα... δάκρυσα απογοητευμένη και του είπα με παράπονο, καθώς με είχε πνίξει στα φιλιά..."Σε γέλασα"....

Κι’ εκείνος, με αγκάλιασε και φώναξε κατασυγκινημένος μέσα στο χειρουργείο Τι λες....με τέτοια μπούκλα;… μια κούκλα είναι!!!

myspace layout

Γιατί ναι, ίσως το έχω πει μέσα από κάποια σχόλια, πάντα …«μαζί γεννούσαμε», εκτός από το ( 4ο κατά σειρά), προτελευταίο μας παιδί και τρίτο γιο μας, που επειδή γεννήθηκε πρόωρα (μόλις 6,5 μηνών)

ο γιατρός και φίλος μας, προς αποφυγή εκπλήξεων, του πρότεινε να μείνει έξω περιμένοντας.

Και τι δεν της φόρεσα που λες, μιας και τότε την είχα μια… Γκαρνταρόμπα από τα καλύτερα καταστήματα των Αθηνών και του Γιοχάννεσμπουργκ είχε…..Και δώσ’ του χωριστρούλες, κοτσιδάκια και κοκαλάκια μαργαριτούλες, που τα αγόραζα με τις καρτέλες. Ναι, μαργαριτούλες μου άρεσαν.

Η δε βάφτισή της έγινε σε εκκλησιά παραλιακή με φόντο το Σαρωνικό και έξω στο προαύλιο.

Απίθανη βάφτιση και αυτό το άτιμο μες την τρελή χαρά...δεν είχε από πού να μοιάσει βλέπεις...

Ωραία και τα αγοράκια, για να επανέλθω στο θέμα μας, δε λέω,....αλλά τα κοριτσάκια άλλο πράμα. ΄Αργησα να το καταλάβω βλέπεις....αλλά τα αγόρια τα έχεις κοντά σου μέχρι μια ορισμένη ηλικία. Το κορίτσι μένει πιο πολλά χρόνια κοντά στη μάνα, γιατί υπάρχει ταύτιση φύλου και ενδιαφερόντων και η Χριστίνα μου είναι για μένα το "ψυχοπόνιο" μου, όπως θα έλεγε και η μαμά μου.

Πέρασαν χρόνια και της το είπα όμως, γιατί το είχα βάρος στη συνείδησή μου, για τότε που αντί να χαρώ δάκρυσα.... Θα ήταν στα 22 της όταν, καλή ώρα στα γενέθλιά της σαν σήμερα, της ζήτησα μια μεγάλη συγγνώμη. ΄Ελα βρε μαμά, μου είπε ... κι’ εγώ μια αδυναμία στα αγοράκια την έχω, πώς να το κάνουμε….

Είχαμε γενέθλια λοιπόν σήμερα, γι' αυτό και χάθηκα... Μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά και περάσαμε τόσο, μα τόσο όμορφα!!!

Και για να μη σε ζαλίζω μεθαύριο πάλι με τα γεννοβολήματά μου και τα γενέθλια του γιού μου, θα αναφερθώ σήμερα και σε αυτό, το ύστερα από ένα χρόνο ακριβώς, ευτυχές γεγονός...

΄Ητανε τριών μηνών μωράκι, που λες η Χριστίνα μας, όταν εγώ η προκομένη Γλάρισσα, τσουυυυυπ, μένω έγκυος ξαναααά. Τώρα ξέρω τι λες εσύ από μέσα σου... anyway... ΄Ομως η υπόθεση παιδιά και με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για μας τους δυο ήταν και είναι γλέντι.

Και αναφέρομαι φυσικά στο μεγάλωμα των παιδιών χωρίς ιδιαίτερα και αξεπέραστα προβλήματα υγείας, πέρα από τα συνηθισμένα και κλασικά, με παιδικές ασθένειες και μικροατυχήματα ...

Με ΠΗΤ λοιπόν: 26/12, που σημαίνει για

σένα που ίσως δε γνωρίζεις, φίλε και γένους αρσενικού αναγνώστα μου, Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού. Αν μέχρι τότε ...δεν, είχε πει ο μαιευτήρας μου, άφησε να περάσουν δυο μέρες και εφ' όσον και πάλι δεν... τηλεφώνησέ μου στις 28/12. Και αφού λοιπόν ΔΕΝ μέχρι τις 26, του τηλεφωνώ στις 28/12, όπως μου είχε πει..

΄Ελα από το ιατρείο, λέει. Και πάμεεεε... Πρόσεξε μου λέει, υπάρχει μία ελαχίστη διαστολή, και πιθανόν να μας προκύψει τοκετός Πρωτοχρονιάτικα. Αν όμως έρθεις απόψε, σε μια ώρα θα τον κρατάς αγκαλιά και παραμονή Πρωτοχρονιάς θα είσαστε στο σπίτι...

Πάλι πίσω στο σπίτι οι Γλάροι που λες, παίρνουμε τα ήδη από ημερών έτοιμα απαραίτητα και κατ' ευθείαν στο μαιευτήριο. ΄Οπως το είπε βρε παιδί μου, σε μία ώρα "αγοράκι"

φώναξε, σηκώνοντάς το ψηλά

myspace layout

Kαι εκεί μέσα στο χειρουργείο ο Γλάρος μου, με την ιατρική ρόμπα, το σκουφί και αφού πέταξε τη μάσκα, με αγκάλιαζε και με φιλούσε. Τρελοί για τρελοί και οι δυό μας σου λέω, γλέντι οι τοκετοί...

΄Υστερα από τρείς ημέρες παραμονή Πρωτοχρονιάς πρωί, ντυμένη στην πένα εγώ, βρίσκομαι κολλημένη στη τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, να απολαμβάνω τρισευτυχισμένη το χιόνι που έχει καλύψει απ' άκρου εις άκρον το Λεκανοπέδιο. Τον περιμένω να φανεί για να μας πάρει και ο Γλάρος πουθενά,. Η ώρα περνάει και αρχίζω να ανησυχώ....

Καταφθάνει με 1 1/2 ώρα καθυστέρηση... Τί συνέβη, τον ρωτάω... Θα σου τα πω στο αυτοκίνητο μου λέει, απόψε πάντως θα έχουμε στο οικογενειακό ρεβεγιόν το Γενικό Γραμματέα της Ιαπωνικής Πρεσβείας με τη γυναίκα του και το μωρό τους...

Τζίζας Κράιστ...αναφώνησα ανηφορίζοντας με το αυτοκίνητο τη Λ. Κηφισιάς (Κηφισίας ντε... άλλη φορά φίλε συμπλόγκερ θα σου πω πώς έμαθα κι' αυτό, είναι κάτι σχετικό με τις ονομασίες που λανθασμένα επικράτησε έτσι να λέγονται, κάτι όπως Γουδί-Γουδή) .

- Πόθεν μας προέκυψεν ο Ιάπων;

- Χα... είπε ο Γλάρος περίμενε επί ματαίω ο ταλαίπωρος για ταξί , διπλωμένος στα δύο από την παγωνιά, στην έρημη από το πολύ χιόνι Λεωφ. Κηφισίας

- Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;

- Ευχαριστώ, ψάχνω για ταξί και δεν περνάει κανένα. Πάω σπίτι μου στη Φιλοθέη.

- Είσαι τυχερός, στο δρόμο μου είσαι. Σήμερα παίρνω από το μαιευτήριο τη γυναίκα μου με το γιο μου. Σε πηγαίνω στο σπίτι σου και πάω σ' αυτούς ύστερα . Δίπλα είναι εξάλλου.

Το βράδυ λοιπόν (αξέχαστα όμορφο ρεβεγιόν), κατέφθασαν οι Γιαπωνέζοι με γλυκά χειροποίητα, χειροφιλήματα ο Γιαπωνέζος... υποκλίσεις η Γιαπωνέζα.... και ένα κουτί μεταλλικό τσάϊ γιασεμί, μιλάμε για ΤΟ άρωμα, που ακόμη και όταν τελείωσε , μοσχοβολούσε γιασεμί για πολύ καιρό ακόμη....

Πάντοτε λοιπόν μοιράζαμε τη διαφορά των τεσσάρων ημερών και κάναμε επίσημα γενέθλια και στους δυο την ίδια μέρα, σβήνοντας κεράκια στην ίδια τούρτα. ΄Ετσι και σήμερα είχε έρθει με την Εβελίνα του και εκείνος.

Να είναι καλά τα παιδιά, τα φετινά γενέθλιά τους θα μας μείνουν αξέχαστα.

myspace layouts

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ,

ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ