Καινός και ύπουλος αήρ...

Ανέκαθεν θαύμαζα τους μορφωμένους ανθρώπους και ειδικότερα αυτούς που χειρίζονται σωστά την πλουσιότατη ελληνική μας γλώσσα.

Νέες λέξεις ή εκφράσεις  επίκαιρες, βρήκα από  navarino-s,  που  αναγκαζόμαστε  οι ΄Ελληνες -είτε το θέλουμε είτε όχι-   να υιοθετήσουμε ...έτσι για να πέφτουμε  στα μαλακά:

"απασχολήσιμος  αντί  άνεργος, 

λιγότερο προνομιούχος   αντί  φτωχός, 

διαχείριση ανθρώπινων πόρων  αντί  εκμετάλλευση, 

συνεργασία  αντί  κυριαρχία, 

ανάπτυξη  αντί  καπιταλισμός, 

δανειοδότηση  αντί  τοκογλυφία"

και μια που μόλις σήμερα έμαθα:

ανακατεύθυνση  αντί  ...απώλεια μισθών...

και έπεται η συνέχεια.

Τί έχουμε οι έρμοι  ΄Ελληνες να μάθουμε ακόμη;

Θλίψη και συντριβή

"Υπάρχει Θλίψη στο Μπλογκιγκ"

 ήταν η διαπίστωση και προσωπική γνώμη φίλου συμπλόγκερ:

"Σιγά σιγά (συνεχίζει)  βγαίνει η θλίψη,

 η συντριβή , η απωλεια , το ελλειμα επικοινωνίας

γιατι ανακατευονται Ηλιθιοι νεαροι

 και επηρμένοι προεφεσσορες .

σιγά σιγά  το Μπλογκινγκ καταντά αρωστημένο

(τοτε πρεπει να κλεινουμε τα σχόλια ή και το διο το Μπλογκ )"

Πράγματι  μια θλίψη πλανάται στη μπλογκογειτονιά.

 Δεν ειναι όμως πως  μας επηρέασαν κάποιοι " Ηλιθιοι νεαροι",
 αλλά η Εμπόλεμη κατάσταση,
που στις μέρες μας  όλοι οι  ΄Ελληνες βιώνουμε. 

Παρά το γεγονός πως πόλεμο πραγματικό δεν έζησα,  στο παιδικό μου το μυαλό  αυτό το κεφάλαιο, αποτυπώθηκε με πολύ μελανά χρώματα  από τις περιγραφές της  μαμάς και της γιαγιάς μου. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα,  ώστε  κάθε  πέρασμα από το Κ.Ε.Μ. του Ναυπλίου,   η  θέα των ένστολων ή το άκουσμα από τις εκπαιδευτικές  βολές των στρατιωτών,  να είναι ο εφιάλτης μου.

ΜΟΥ και ΜΑΣ  έλαχε όμως,  
γιατί έτσι αποφάσισαν  κάποιοι  Ηλίθιοι  μεσόκοποι,
 να τον ζήσουμε από εδώ και πέρα.  
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τη διάρκειά του,  ούτε  τις ακριβείς επιπτώσεις του στις  ζωές, την καθημερινότητα και τις συνήθειές μας ...αν και μεταξύ μας... όλοι λίγο πολύ υποψιαζόμαστε... γιατί ήδη  μας τρώει τις σάρκες ή πληροφορούμαστε

* 

"Πόλεμος  ΛΟΙΠΟΝ είναι 

να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο... 

* 

Πόλεμος είναι 

να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας, να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει - αυτός που καταχράστηκε τους κόπους σου - ότι «δεν υπάρχει σάλιο»... 

* 

Πόλεμος είναι 

να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία... 

* 

Πόλεμος είναι 

να σου λένε ότι απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο»... 

* 

Πόλεμος είναι 

να στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες... 

* 

Πόλεμος είναι 

να σου κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%... 

* 

Πόλεμος είναι 

να έχεις φτύσει το γάλα της μάνας σου για να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και να έρχεται ο φορογδάρτης να σου επιβάλει μέσω της ΔΕΗ χαράτσι για ένα σπίτι που το πληρώνεις μια ζωή στην τράπεζα... 

* 

Πόλεμος είναι 

να έρχεται ο ίδιος αυτός φορογδάρτης που σε άφησε χωρίς μισθό και χωρίς δουλειά και να σου προσθέτει - δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ - την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος... 

* 

Πόλεμος είναι 

να κλείνει το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο, στην θέση τους να ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια και ο «πατριώτης» που σε κυβερνά να βγάζει φιρμάνια για το πώς θα ζυγίζεις τη χρυσή σου βέρα ή το χρυσό σου δόντι (!) πριν το παραδώσεις στον σαράφη για να εξασφαλίσεις ένα κομμάτι ψωμί... 

* 

Πόλεμος είναι 

να λουφάζεις τυλιγμένος στις κουβέρτες μέσα στο σπίτι, να τρέμουν τα δόντια σου από το κρύο και να μην ανοίγεις το καλοριφέρ γιατί δεν έχεις να πληρώσεις για πετρέλαιο θέρμανσης... 

* 

Πόλεμος είναι 

να σε κοροϊδεύουν κάθε μέρα ότι «δίνουν μάχη» για να μη σου κόψουν τον 13ο και 14ο μισθό όταν σου έχουν ήδη κόψει τον 8ο και τον 9ο μισθό και την ίδια ώρα σφυρίζουν στα αυτιά σου τα «πακέτα» των δισεκατομμυρίων υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών... 

* 

Πόλεμος είναι 

να βλέπεις μια δράκα ξιπασμένων φιλανθρώπων με καρφιτσωμένο στο πέτο το ταμπελάκι με τη φίρμα του μονοπωλίου που εκπροσωπούν, να φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν λίστες του παγκόσμιου τζετ σετ, να μην χωρούν οι ελβετικές τράπεζες τις καταθέσεις τους, να έχουν ξεχειλίσει οι θάλασσες της υδρογείου από το (αφορολόγητο) εφοπλιστικό τους «δαιμόνιο», να μετακινούν στους λογαριασμούς τους δισεκατομμύρια μέσω των «οφ σορ» εταιρειών σαν να ήταν μαρουλόφυλλα, κι εσύ μαζί με τα δέκα εκατομμύρια των ομοίων σου να κατηγορείσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»... 

* 

Πόλεμος είναι 

να έχουν φτάσει τη βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, να σου έχουν ρίξει το μισθό στα 350 ευρώ το μήνα και να σου ζητούν από πάνω να πληρώσεις και φόρο... 

* 

Πόλεμος είναι 

να έχουν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με άστεγους, να τρέχουν οι άνθρωποι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια (τα οποία ο κ. Παπαδήμος τα βάφτισε την Πρωτοχρονιά «γιορτή»!!), να μην υπάρχει φανάρι, πεζοδρόμιο, σοκάκι χωρίς επαίτη και ζητιάνο, γιατί οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη «κατευνάζουν τις αγορές»... 

* 

Πόλεμος είναι 

να αρρωσταίνεις και να μην έχεις λεφτά για τα φάρμακα, να πηγαίνεις στο νοσοκομείο κι αντί για «δημόσια και δωρεάν» Υγεία που την έχεις πληρώσει εκατό φορές, να σου ζητάνε να φέρεις τις γάζες από το σπίτι και να περάσεις πρώτα από το ταμείο... 

* 

Πόλεμος είναι 

τον πλούτο που εσύ δημιουργείς στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, σε στεριά και θάλασσα, να τον έχουν σφετεριστεί οι κηφήνες της πλουτοκρατίας, να τον έχουν κάνει υπερκέρδη για τις τσέπες τους, ελλείμματα και χρέη για το δημόσιο ταμείο, όλα βγαλμένα με το δικό σου ιδρώτα, με το δικό σου κόπο, με τη δική σου δουλειά, και εσύ αυτή τη δουλειά να την «πληρώνεις» πλέον με επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλυσοδεμένος στα κάτεργα της εργασιακής τρομοκρατίας, στα απαρτχάιντ των εκβιασμών και της εκ περιτροπής ανάσας... 

* 

Πόλεμος είναι 

να σου ξεσκίζουν τη ζωή, να σου σκοτώνουν το σήμερα και το αύριο και να σου λένε κι από πάνω ότι είναι «σωτήρες», ότι παίρνουν δάνεια για να σου εξασφαλίζουν το μισθό και τη σύνταξη - αυτοί που σου κατάργησαν το μισθό και τη σύνταξη - όταν από το δικό σου μισθό κι από τη δική σου σύνταξη πληρώνονται τα δάνεια που διπλά και τρίδιπλα τα εισπράττουν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, με μια κουβέντα: Τα μονοπώλια. 

* 

Αυτός είναι ο πόλεμος που μαίνεται τούτη την ώρα στην Ελλάδα, κύριε Κάρολε Παπούλια. 

Είναι ένας πόλεμος μονόπλευρος. Μονομερής. 

Ενας πόλεμος που τον έχει εξαπολύσει η τάξη των αστών ενάντια στην τάξη των προλετάριων. 

Που τον έχει διεξαγάγει ενάντια στις μάζες των εργαζομένων και όλου του λαού η τάξη των κεφαλαιοκρατών. 

Είναι ένας πόλεμος αδίστακτος και στυγνός. 

Που - κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας - τον διευθύνει όλο το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, μηδενός εξαιρουμένου, με επικεφαλής  στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου  τον τραπεζίτη κ. Παπαδήμο."

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

 Πηγή: vryzas

Θλίψη και συντριβή, επομένως, από τις  "απώλειες"  (και είναι πολλές),

είναι αυτό που αρρώστησε το μπλόγκινγκ. Αυτό που στιγματίζει την επικοινωνία  μας ή που κρατά τα σχόλια κλειστά...
Τούτη την περίοδο,   "γαμώ την τρέλα μου",   που παραδώσαμε και έχουμε γονατίσει... πνίγεσαι...  και μένεις να  ονειρεύεσαι  κάποιο  άλλο φεγγάρι...

΄Εστω και έτσι...

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Τα πάνω κάτω...

ή τα ίσια ανάποδα...

ή όπως αλλιώς μπορείς να το πεις και άδικο δε θα 'χεις... 

Αν καταλαβαίνετε, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως είναι...

Αν δεν καταλαβαίνετε, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως είναι... 

΄Ομως,  έστω και έτσι....

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!

και 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ του τ' Αναπλιού

The Feather Book

Il Bestario Barocco: The Feather Book




Το "Βιβλίο των Φτερών" το ανακάλυψα μόλις προχθές. Αρχικά με δελέασαν οι εξαιρετικές εικόνες του,  που σημειωτέον,  δεν είχα καταλάβει την  τεχνική τους, μιας και νόμισα πως πρόκειται για ζωγραφική με χρώματα.

Ο Γκούγκλης όμως μου έλυσε  και πάλι κάθε απορία.

Πρόκειται για ένα βιβλίο κατασκευασμένο το 1618 από τον  Dionisio Minaggio,  Διευθύνοντα Κηπουρό του κράτους του Μιλάνου,  που απεικονίζει:


112 πουλιά και 44 ανθρώπινες μορφές, που αποτελούνται εξ ολοκλήρου από φυσικά φτερά   πουλιών.

 Είναι χωρισμένο σε 4  θεματικές ενότητες:

· τα πουλιά, 

(ενδεικτικά -εικόνα 155-  όπου εκτός από το πτηνό που είναι  καλά διατηρημένo, το τοπίο δείχνει έναν καταρράκτη που ρέει πάνω σε ανοικτό αγωγό,  γέφυρες , μια εκκλησία με το καμπαναριό, ένα φρούριο με έναν πύργο  και στο κάτω μέρος του ρέματος υπάρχουν άλλα δυο σπίτια)


ή ΕΔΩ  
όπου ένας αρσενικός πράσινος δρυοκολάπτης ετοιμάζεται να φάει ένα φίδι (από φυσικό δέρμα φιδιού), που βρίσκεται πάνω στο δένδρο.

·  τους κυνηγούς,

(εικόνα 5, όπου ένας κυνηγός σημαδεύει μια πάπια που κολυμπάει σε ένα ποτάμι)

·   τους εμπόρους, 

(η εικόνα 75 δείχνει έναν ακονιστή μαχαιριών με ποδοκίνητο τροχό και ένα δένδρο όπου φαίνονται στερεωμένα μαχαίρια, μπαλτάδες, δρεπάνι,  ψαλίδι) 

·  τους  μουσικούς 

(στην εικόνα 77 απεικονίζεται ένας νέος που παίζει βιολί)

·  τους κωμωδούς

 με στοιχεία  del'Arte Commedia. 

(η εικόνα 110 δείχνει  ολόκληρη σκηνή από μια κωμωδία που γράφτηκε από  το Nicolo Barbieri -  the serenading of the love)

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή των εικόνων του βιβλίου, που εκτός από πτηνά, ανθρώπινες μορφές  kαι δέντρα απεικονίζουν κτίρια,  σπίτια, γεφύρια, ποτάμια κ.α.,  προέρχονται  από φτερά,  ράμφη και νύχια πουλιών, δέρμα φιδιού και άλλα φυσικά υλικά.

Δεν υπάρχει παρόμοια συλλογή πουθενά αλλού, γεγονός  που την καθιστά ως την αρχαιότερη 

και καλά διατηρημένη  στο είδος της. 
 Με φτερά δηλαδή πουλιών τα οποία  προηγουμένως  σίγουρα πέρασαν από ...κάποιες  κατσαρόλες...

ΕΔΩ 

κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα, φαίνονται σε μεγέθυνση οι λεπτομέρειες των φτερών.

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη με το βιβλίο Feather, μεταξύ 1618 και των μέσων της δεκαετίας του 1700. Μέχρι εκείνη τη στιγμή  ήταν στη συλλογή ενός δικαστή  του Taylor White, ο οποίος ήταν γοητευμένος με τη φυσική ιστορία. Το 1920 περίπου  δόθηκε προς πώληση από το βρετανικό bookdealer Dobell.  Αγοράστηκε από τον Δρ Gerhard Lomer Βιβλιοθηκονόμο του πανεπιστημίου McGill.

Πριν από μερικά χρόνια, η εικονογράφηση στο Un bestiario Barocco ψηφιοποιήθηκε και οι εικόνες διατίθενται στην ιστοσελίδα του McGill 

στο http://digital.library.mcgill.ca/ featherbook /

Η μόνη εικόνα -54-  που δεν απεικονίζονται πουλιά και άνθρωποι

Και σιγά που από τη συλλογή θα έλειπε ο εκπρόσωπός μου  ο γλάρος

και δη ο μαυροκέφαλος

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Πέταγμα...

...με "δόση ανέμου"...

΄Ενα , δύο,  τρία  κι έφυγα

με  τα  φτερά μου σε σένα πέταξα

.......

τέσσερα, πέντε... εδώ που έφτασα

πέντε τα σκαλοπάτια που τώρα  μέτρησα 

Γιάννης Νανόπουλος

κι' όταν ξανά 'ρθω πάλι με το καλό

να μην ξεχάσω απ' τ' όνειρο μη  βγω (*)

και να μετρήσω ακόμη...έξι, εφτά κι' οχτώ...

Αναρωτιέμαι πολλές φορές σαν τί να είναι αυτό που με κρατάει χρόνια σε τούτο το χώρο.

Είναι πολλά, μα πάρα πολλά τα όσα μας ενώνουν. Είναι που μαθαίνω πράγματα χρήσιμα και ενδιαφέροντα. Είναι που  e-γνωρίζω ψυχές με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Είναι που δανείζομαι εγγραφές ή αποσπάσματα, με αναφορά-λινκ φυσικά στο συντάκτη για τις "Γλαρένιες  αγκαλιές" μου.

Είναι που e-συναντώ ανθρώπους με καλλιτεχνική φλέβα από την αγαπημένη μου Αργολίδα.

Είναι ακόμη για τα όσα με τιμήσανε

 και  όσα ακόμη με τιμάνε 

από μάτια που δε βλ-e-πονται

μα όμως αγαπάνε.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς 

όλους μα ΟΛΟΥΣ τους φίλους,

 που κατ' ανάρτηση,  κατά σύμπτωση  ή  κατ' επιλογή,

πέρασαν  και  που ακόμη αντέχουν να κοντοστέκονται στο "ΑΣΠΑΣΤΌΣ".

 (*) στίχοι δανεισμένοι από το "Πέταγμα" του καλλιτέχνη συντοπίτη μου Γιάννη Νανόπουλου, των οποίων στίχων τα σκαλιά θεώρησα, ακούγοντας το τραγούδι, πως εκφράζουν τα δικά μου σκαλοπάτια στο διαδικτυακό χώρο.

Θέλω να τα πω....

Αν ζούσαμε στην αρχαία Αθήνα, αυτόν τον μήνα μάλλον θα παντρευόμασταν, μιας και ο Γαμηλιών ήταν ο μήνας των γάμων...ενώ ατην Αθήνα του 2012 κοιτάζουμε  σαν τους αρχαίους  Ρωμαίους μαζί με το θεό Ιανό,  ταυτόχρονα, τον προηγούμενο και τον επόμενο χρόνο....

Και απλά διαπιστώνουμε (και μακάρι η κατάσταση να με διέψευδε), πως....κάθε πέρσι και καλύτερα... 

Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα "παντρευτήκαμε"  ένα ανυπόφορο παρόν με ένα πιο σκληρό και δυσβάσταχτο μέλλον. Βλέπουμε μόνο μπροστά στο "αύριο" των παιδιών μας, που άλλοι κατέστρεψαν κι' εμείς έχουμε χρέος  και πάλι με θυσίες και αγώνες, να αποκαταστήσουμε...

Δε λέω πως είναι το καλύτερο "ποδαρικό",  αλλά  θα παλαίψουμε με νύχια και με δόντια για τα καλύτερα και θα τα καταφέρουμε.

Απολαύστε αυτή την Πρωτοχρονιά, το Γενάρη, τους μήνες, τις μέρες, τις ώρες και τις στιγμές  αυτού του χρόνου, σαν να είναι  και τα τελευταία...

 

΄Οπως και να 'χει....

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ και ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους εορτάζοντες!!!