Σήμερον...

"Σήμεροοοον στον κινηματογράφο Ανεμώνη δυο έργαααααα" ... φώναζε από το μεγάφωνο του αυτοκινήτου ο οδηγός του, που περνούσε από τις φρεσκοσκουπισμένες γειτονιές, για να ενημερώσει τον κόσμο.
Είχαν βγει οι νοικοκυράδες από νωρίς γα την καθημερινή περιποίηση των χωματόδρομων, δουλειά που τώρα κάνουν από τα άγρια χαράματα, τα αυτοκίνητα του δήμου με τις αυτόματες βούρτσες. Απαραίτητο δε και το κατάβρεγμα του χωματόδρομου μετά το γερό σκούπισμα. Τζάμι τον κάνανε, ώστε να μη σηκώνει χώμα όχι μόνο για να μπορούν τα παιδιά να παίξουν πιο ευχάριστα αλλά και να μη σκονίζονται τα ...πηγαδάκια με τις καρέκλες και τα σκαμνάκια στις εξώπορτες. Και μοσχοβολούσαν οι γειτονιές βρεγμένο χώμα ανακατεμένο με τριαντάφυλλο και μοσχομπίζελο...
Ναι, το χώμα σηκωνόταν σύννεφο αν δεν είχαν προηγηθεί αυτές οι με μεγάλη επιμέλεια δουλειές, έτσι και τύχαινε να περάσει κανένα αυτοκίνητο.
Ο λόγος για το κατάβρεγμα ήταν πως αποσκοπούσε στην προστασία των νοικοκυριών, αφού τότε δεν υπήρχε κλειστό παράθυρο αλλά ούτε και πόρτα.
Αν και ο κυριότερος, πιστεύω ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες περιοχές, ήταν οι βόθροι.
Εύκολο ήταν κάθε τρεις και λιγάκι να τ' ακουμπάς στον"ΑΧΟΡΤΑΓΟ";....

ΔΥΟ έργα.
Μεγάλη η πρόκληση.
Ξέρεις τί σημαίνει δυο έργα;
Να περάσεις ευχάριστα 2,5 με 3 ώρες, εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια, που δεν υπήρχε τίποτε περισσότερο πέρα από συζήτηση με τη γειτόνισσα, πες το κουσκούσι καλύτερα να πιάσει και τόπο... Μικράκι ήμουνα αλλά θυμάμαι πολύ καλά πως η όλη διαδικασία ήταν "πανηγύρι".
Να ντυθείς, να στολιστείς και να ξεκινήσεις νωρίς,
για να προλάβεις και καλή θέση και όχι να βλέπεις το κεφάλι του μπροστινού
αντί ...για τα δάκρυα της Ναργκίς, της οποίας, σημειωτέον, μόνο το όνομα θυμάμαι... αλλά ας είναι καλά γκούγκλης. Η μια λοιπόν από τις δυο ταινίες ήταν οπωσδήποτε κωμωδία ή κάποια με κοινωνικο-αισθηματικό θέμα και η άλλη... τί άλλο από τη μόδα της δεκαετίας του '60 τις ινδικές ταινίες

και αργότερα (γυμνάσιο πήγαινα) τις τουρκικές με την περιβόητη Χούλια, άααλλο κλάμα από ' κει...

- Λεμονάδες, πορτοκαλάδες, γκαζόζες, μπυράαααλ,.... κωκ, σάααμαλι, φιστίκια, πασατέμποοοοος, φώναζαν οι νεαροί με την πραμάτεια στο δίσκο. Περιφέρονταν στους διαδρόμους του χαλικοστρωμένου θερινού σινεμά με ένα ξύλινο δίσκο που κρατούσαν με τα δυο τους χέρια και στερεωνόταν με λουρίδα περασμένη γύρω από τον αυχένα τους. Πριν ακόμη αρχίσει η προβολή το χαλικόστρωτο γέμιζε φλούδια από πασατέμπα και καπάκια από τα αναψυκτικά.
΄Ετσι, με...

• Γέλια από τους αλησμόνητους Χατζηχρήστο, Βασιλειάδου, Γκιωνάκη, Σταυρίδη, Ηλιόπουλο και άλλους κωμικούς μας όπως ο αεικίνητος Βέγγος, που πέτυχα πριν χρόνια κάποιο καλοκαίρι στην παραλία στο Τολό και έτσι σα ...μοτεράκι περπατούσε στην καυτή άμμο.

• Δάκρυα για το άσχημο, άδικο ή βίαιο τέλος μιας αγάπης (με πρησμένα από το κλάμα μάτια βγαίναμε από το σινεμά)

• Χαμόγελα ικανοποίησης για την κοπέλα που ....αποκαταστάθηκε η τιμή και η υπόληψή της.

• Μ' αγιόκλημα και γιασεμιά....

...θυμάμαι τα πολύ παιδικά μου καλοκαιρινά βράδια εδώ την Αθήνα, αλλά και στο Ναύπλιο στο μοναδικό θερινό σινεμά "Αίγλη " του Χουντάλα κοντά στο πάρκο.

Τώρα πάλι, στο υπαίθριο και όχι φυσικά μόνιμο σινεμά στο χωριό του πατέρα μου είχε άλλο γλέντι.
Σε μα αλάνα μάζευαν καρέκλες από τα παρακείμενα καφενεία, έστηναν την οθόνη και ένα ....σταφιδόπανο για τέντα, στην περίπτωση που οι ντόπιοι και πρακτικοί "μερομήνιες" προβλέπανε βροχή.
Δε θα ξεχάσω το βράδυ που έριξε βροχή, με το κανάτι που λένε και τα σταφιδόπανα έκαναν επικίνδυνη ...κοιλιά πάνω από τα κεφάλια μας, μέχρι που από το βάρος δεν άντεξαν για πολύ και έτρεχαν από το πλάϊ σαν καταρράκτες. Πέρα δώθε οι καρέκλες (ούτε συζήτηση για πάνινες πολυθρόνες), για να μη βραχεί ο κόσμος.
΄Ητανε να χάσεις την ευκαιρία όμως; πότε θα ξανα 'ρχόταν το συνεργείο για ταινία, μου λες;
Και τα βράδια κάτω στο "χτήμα", δεν περνούσαν εύκολα....

(υ.γ. για το "χτήμα'' ....στο επόμενο)

Θυμάσαι;

Το βάζο που μου δώρισες και σου ‘λεγα παρόμοιο πως έχω

ωσάν τα μάτια μου τα δυο, για χρόνια το προσέχω.

Μα ένα βράδυ που ήθελα ατμόσφαιρα να κάνω,

πολλά ρεσώ το γέμισα και με νερό ως επάνω.

Αυτό παραζεστάθηκε, χαμπάρι εγώ δεν πήρα,

Έδωσε μια και ράγισε, λαχτάρα που την ηύρα….

Τώρα και με το ράγισμα ακόμη το κρατάω,

γιατί όσα μου αρέσουνε με ζόρι τα πετάω.

΄Ανθη πολλά και όμορφα παίρνω και το στολίζω

Χαμογελώ και χαίρομαι, όταν το αντικρίζω.

Με κάτι τέτοια πάντοτε η κόρη μου θυμώνει

και για ...γεροντοκορισμό ασύστολα με χρεώνει...

Αμάλθειά μου,

θα παραξενεύεσαι και ίσως θεωρήσεις σαχλό λογοπαίγνιο τα στιχάκια μου.

΄Ομως (αν θέλεις το πιστεύεις) η εικόνα που μου έστειλες, ήταν η αιτία να θυμηθώ τούτο το βάζο, που το καταχώνιασα ύστερα από το ράγισμα, που περιγράφω παραπάνω τον τρόπο με τον οποίο το έπαθε και είναι εμφανές στα δεξιά της εικόνας...

΄Ετσι κρυμμένο το είχα για μια πενταετία περίπου και ούτε που θυμόμουνα την ύπαρξή του.

Η πρωτομαγιάτικη εικόνα-δώρο που μου έστειλες ....το επανέφερε στην επιφάνεια.

Για μια ακόμη φορά (βλ. την από 5/5/2008 ανάρτηση), έρχομαι να πιστέψω πως "τίποτα δε γίνεται τυχαία".

glitter-graphics.com


Τώρα είναι, που ούτε ένας αλλά ούτε δυο, μα πέντε φίλοι με σκέφτηκαν αλλά και με αιφνιδίασαν, για ακόμη μια ακόμη φορά, με την υψίστη τιμή να θεωρούν το μπλογκ μου αξιαγάπητο και τους ευχαριστώ:

Ο Δημήτρης της Αχτιδούλας μας (έμαθα πώς γίνονται οι κονσέρβες και σίγουρα, από περιέργεια, θα δοκιμάσω. Τώρα, αν ακούσετε πως γλάρος κονσερβοποίησε γλάραν... θα καταλάβετε...)
Η Σταυρούλα, η εργαζόμενη όπως κι' εγώ και απλή νοικοκυρά,
Η ζουζουνιάρα με το εξοχικό της και την ανοιχτή καρδιά,
Το skouliki με τις ...εκρηκτικές αναρτήσεις,
η Φωτεινή S. μας από τη Λεβεντογέννα και με την αγάπη της για τα λουλούδια,
και η pink floyd με την ευαίσθητη και γλαφυρή της πένα

με την υποχρέωση να το παραδώσω με τη σειρά μου στους ...δικούς μου."Δικοί ΜΟΥ"...μεγάλη κουβέντα...
Πιστεύω και είναι κανόνας μου, πως από τη στιγμή που αποφασίζω να καταχωρΗσω στο μπλογκ μου 20-30-100-200 μπλογκ, δεν καταχωρΙζω και δε γίνεται, στην καρδιά μου μερικούς από αυτούς μόνο.
Δε με υποχρέωσε κανείς να το κάνω. Ενθουσιάστηκα και τα αγάπησα όλα και μέσω πέντε σχολίων που ανταλλάξαμε, αγάπησα και τους χρήστες τους σαν να τους γνωρίζω.ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ λοιπόν και

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ
τους
ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΜΟΥ.
Εξάλλου, πως να περιοριστώ σε πέντε ή δεκαπέντε ονόματα, αφού καθημερινά η λίστα μου μεγαλώνει γιατί συναντώ πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες.
Μέχρι στο ....Ομάν έφτασε τούτες τις μέρες η χάρη μου.

Για όλους εσάς...

...τους σύγχρονους πατεράδες,

• Που σε αντίθεση με τα πρότυπα του παρελθόντος, μοιράζεστε με τις συντρόφους σας την ιερή αποστολή της ανατροφής των παιδιών σας και νιώσατε τί σημαίνει το τρυφερό άγγιγμα ενός παιδιού.

• Που καθημερινά αγωνίζεστε και γυρίζετε κατάκοποι στα σπίτια σας, προκειμένου να προσφέρετε την κατά το δυνατόν καλύτερη ποιότητα ζωής στα παιδιά σας ή που η φύση και οι συνθήκες της δουλειάς σας κρατάνε μακριά τους,

• Που, κάτω από την ό,ποια κακοτυχία, κληθήκατε να αναλάβετε το σπουδαίο τούτο ρόλο, ΣΤΕΚΕΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ και τα καταφέρνετε αντάξια.

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!!

Οι ατυχείς εκφράσεις...

Το τελευταίο διάστημα έχω καταπιαστεί με το αρχείο του μπλογκ μου (αναρτήσεις και σχόλια). Εκεί λοιπόν που διάβαζα παλιές μoυ αναρτήσεις, σκοντάφτω σε δυο μου κουβέντες, συνοδευτικές καλοκαιρινών ευχών προς όλους. Σε μια απ' αυτές ένοιωσα θαρρείς και με χτύπησε ρεύμα....
Σκέφτηκα, πόσο εύκολο είναι να παρεξηγηθείς καμιά φορά από μια αθώα κουβέντα, που προφανώς δε γνωρίζεις πώς θα την εισπράξει ο αποδέκτης.

"Θα με βρίσκεις πάντα μπροστά σου, είτε το θέλεις είτε όχι...", είχα γράψει η ατυχής στο σχόλιό μου. Εννοούσα φυσικά τη μέσω του ....αβαταρίου μου ιδιότητα,
του σε θάλασσες και σε ακτές, δηλαδή, πανταχού παρόντα γλάρου.


(- Τζονάκοοοο.. ο γλαράκος που μου είχες χαρίσει.)


΄Ελαβα, που λες, μια απάντηση που με κεραυνοβόλησε....
"Ποιός είσαι και τί ζητάς από μένα"...


Περιττό να σου πω, πως σε λίγες μέρες βρήκα ....κλειστή την πόρτα.

"Η πρόσβαση σε αυτό το ιστολόγιο επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένους αναγνώστες"


Με τί ασχολούμαι τώρα, θα σκεφτείς, μέρες που έρχονται και σιγά-σιγά αραιώνουμε....

Πριν λοιπόν  φύγετε, σας εύχομαι οι διακοπές σας να είναι όμορφες, χαρούμενες και ξέγνοιαστες. Στις αποσκευές σας βάλτε μπόλικη αισιοδοξία, χαμόγελα και χαλαρή διάθεση και όλα τ' άλλα αφήστε τα πίσω στις τσιμεντουπόλεις.
Με το καλό να ξαναμαζευτούμε από Σεπτέμβρη.


Αααα... όσοι τύχει και βρεθείτε Σαϊγκόν μεριά,
το νού σας....


΄Οσο για μένα,

"θα με βρίσκετε μπροστά σας

όπου και να βρεθείτε,

είτε το θέλετε είτε όχι..."

Γιατί ΣΑΣ αγαπώ!!!

Καλά να μου περάσετε και εύχομαι, όταν γυρίσετε,
να ....μη με κλειδώσετε απ' έξω κι' εσείς....




(Φίλε Δημήτρη, σ' ευχαριστώ για τους γλάρους, βρήκαν τη θέση τους)

ΤΡΙΑ σε ΕΝΑ

...τούτη η ανάρτηση.

Και ο λόγος, τί άλλο από τις απανωτές προ(σ)κλήσεις σε παιχνίδια.
Παρά το ότι η γνώμη μου για τα παιχνίδια αυτά είναι κάθετα αντίθετη, όπως και στο παρελθόν είχα τοποθετηθεί:
"...ποτέ δεν κατάλαβα το σκοπό αυτής της επιβράβευσης, ούτε από πού ξεκίνησε αλλά ούτε τους λόγους για τους οποίους καθιερώθηκε. Μήπως ήρθε για να μας διχάσει και όχι να μας ενώσει...",

κρίνω πως δε μου επιτρέπεται να αγνοήσω τους φίλους που με τίμησαν
και μόνον έτσι τα αποδέχομαι.

Δυο λοιπόν οι προ(σ)κλήσεις από φίλους καλούς κι’ αγαπημένους

και ν’ αρνηθώ δε γίνεται.

Η πρώτη συνοδεύεται με την απονομή του βραβείου φαντασίας

από τον Lambro και την ανεμώνη.

Καλοί μου φίλοι με τιμάτε και με συγκινείτε, όμως φαντασία θεωρώ πως δε διαθέτω, διότι αν την είχα κι' αυτή.... σε χλωρό κλαρί δε θα σας άφηνα με την πολυλογία μου...

Και πρέπει τώρα, εγώ η....τιτλούχος, να προτείνω άλλους πέντε....

Στο χώρο τούτο μόνο ενδιαφέροντα μπλογκ συναντώ και αυτός εξάλλου, πέρα από την περιέργειά μου περί του πώς στήνεται ένα e-σπιτικό, είναι και ο λόγος που παρακινήθηκα να το φτιάξω.
Μαθαίνω συνεχώς.
Γνώσεις ποικίλης ύλης, μορφής και ενδιαφέροντος.

Δεν είναι λοιπόν πως με ....καλόπιασε και την προτείνω,

μα είναι πως από τότε που την e-γνώρισα, θαυμάζω την ακάματη, φιλότιμη και δημιουργική δουλειά της, που απευθύνεται σε....

δύσκολο κοινό,

τα παιδάκια σχολικής ηλικίας και όχι μόνο.

Σε κάποιο μου σχόλιο παλαιότερα της είχα πει: "...κρίμα που δεν έχω μικρά παιδιά"

Θαλασσινή μου ομορφιά και vasili ,

το βραβείο και σε σας, για την εξαιρετικά γλαφυρή και ταξιδιάρα γραφίδα σας.

glitter-graphics.com


Kατερίνα μου καλή,

παρ’ ότι κάπου διάβασα πως χρησιμοποιούμε, λέει, τα μπλογκοπαίχνιδα για να μας βάζουν λινκ και να ανεβάζουμε την αναγνωσιμότητά μας,

ΘΑ το παίξω και αυτό το παιχνίδι.

΄Οχι για το λινκ, αλλά.... για την ιδέα και μόνο

της διαδικτυακής συνύπαρξης και φιλίας!!!

Γιατί βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και τιμητική τούτη την απονομή αφ’ ενός, αλλά μ’ αρέσει και το λογότυπο αφ’ ετέρου, το οποίο έχω ήδη τοποθετήσει μόνιμα στο sidebar του "ΑΣΠΑΣΤ΄ΟΣ"

Το απονέμω με τη σειρά μου σε ΟΛΟΥΣ,

γιατί ΟΛΟΙ είστε η αγαπημένη μου παρέα,

η οποία καθημερινά μεγαλώνει, όσο η «cyber» αγκαλιά μου είναι ανοιχτή.

Τέλος, η απάντησή μου στην ανοιχτή πρόσκληση του Παριζιάνου μας, είναι πως τούτη την περίοδο έχω κολλήσει στον Leonard Coehn.
Θέλεις που με εξιτάρει η βαθειά του φωνή, θέλεις που με ενθουσιάζουν οι γλάροι του βίντεο...

Leonard Cohen - First we take Manhattan
by beautifulcynic

Kαλή, όμορφη και χαρούμενη η μέρα που ξημερώνει


UPDATE: 11/6 (10:30 μ.μ.)

Επειδή παρέβην τους όρους του παιχνιδιού, όχι βέβαια ηθελημένα, αλλά μυαλό είναι αυτό, συμπληρώνω την πεντάδα των προτεινόμενων με
Στεριανή Ζάλη
και
veneTO

Γιατί να το κρύψω, άλλωστε...

...πως πολύ το χάρηκα, όταν στο μετριασμό σχολίων της 25ης Μαϊου (προ ολίγων δηλαδή ημερών, ξέρεις, τότε που είχα τις ...κλειστές μου), βρήκα ανάμεσα στα άλλα σχόλια και ένα εξ' ΄Απω Ανατολής προερχόμενο.

Nαιιιι σου λέωωωωω...
Τώρα κινέζικο ήταν.... γιαπωνέζικο ήταν... θα σε γελάσω. Είναι βλέπεις και που δεν μπορώ να το αντιγράψω, για να το δεις κι' εσύ φίλε μου συμπλόγκερ, που δε γίνεται να μη σου εκφράσω τις συγκίνησή μου αλλά και τις ευχαριστίες μου, για τα μηνύματα συμπαράστασης στην προηγούμενή μου ανάρτηση.
Ξέφυγα τώρα από το θέμα, αλλά το θεωρώ υποχρέωση και ευχαρίστησή μου.



Επί του προκειμένου λοιπόν....


Κοίτα τώρα, σκέφτηκα (ματαιο... και κενοδοξία...), μέχρι πού έφτασε η χάρη μου και οι Γλαρένιες μου αγκαλιές...
Ευθύς αμέσως πατάω η καλή σου "δημοσίευση", για να τιμήσω το μακρινό μου e-πισκέπτη.
Αμ, δε...

"Λυπόμαστε, αλλά δεν μπορέσαμε να ολοκληρώσουμε το αίτημά σας.

Όταν αναφέρετε αυτό το σφάλμα στην Υπηρεσία υποστήριξης Blogger ή στην Ομάδα Βοήθειας Blogger:

• Περιγράψτε τι κάνατε όταν λάβατε αυτό το μήνυμα σφάλματος.
• Εισάγετε τον ακόλουθο κωδικό σφάλματος και πρόσθετες πληροφορίες.

bX-p2ixs5

blogID: 3690300398106373796

host: www.blogger.com uri: /moderate-comment.do

Αυτές οι πληροφορίες μας βοηθούν να παρακολουθήσουμε το συγκεκριμένο πρόβλημα και να το διορθώσουμε! Λυπούμαστε για την αναστάτωση.

Εύρεση βοήθειας

Δείτε εάν και άλλοι αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα: Πραγματοποιήστε αναζήτηση στην Ομάδα βοήθειας Blogger για bX-p2ixs5
Εάν δεν εμφανιστούν αποτελέσματα για αυτήν την αναζήτηση, μπορείτε να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα. Βεβαιωθείτε ότι έχετε αναφέρει bX-p2ixs5 στο μήνυμά σας."

Σιγά τώρα, ξανασκέφτηκα η ...πολύξερη blogger, δεν πειράζει,

θα το απορρίψω.

Αμ, ξανα.... ΔΕ.....

όσες προσπάθειες, επί 12 συνεχείς ημέρες και αν έκανα.

Περιττό να σου πω, πως από εκείνη τη στιγμή επιδόθηκα σε έναν αγώνα δρόμου (τρεχάτε δαχτυλάκια μου, να διώξουμε τον αν-e-πιθύμητο...)

Σε μια τελευταία προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος, καταφεύγω η γυναίκα, στην Ομάδα Βοήθειας του Blogger, όπου και άλλοι (ευτυχώς λίγοι) έχουν δηλώσει το ίδιο πρόβλημα.

Κλικ στο κλικ λοιπόν, μαθαίνω για "αποστολέα" με funky χαρακτήρες (είδες η γλωσσομαθής πώς το 'πιασα το κινέζικο;), για cookies... "και τα τοιαύτα" που έλεγε ο παππούς μου και άκρη δεν έβγαζα.

Το σχόλιο εκειιιί.... βγάζει μάτι, στο μετριασμό ακόμη, και δε μπορώ να το ξεφορτωθώ.

Στην τελική, ξανασκέφτηκα πως, αφού προς το παρόν (διότι για μεθαύριο ουδείς γνωρίζει...), δε μου δημιουργεί πρόβλημα, άσ' το και βλέπουμε.

Σιγά τώρα, που θα κάτσω να σκάσω... και συνέχισα τις περιηγήσεις μου, μέχρι που στις 4 τρεχ. μηνός (δηλαδή μόλις χθές) και ύστερα από αρκετό χρονικό διάστημα, επισκέφτηκα τον Shades.

Στο τελευταίο σχόλιο, που λες, σκοντάφτω στον "κινέζο".

Φεύγω τρέχοντας για το μπλογκ μου προς επιβεβαίωση και

ω!!!!! του θαύματος, ο "κινέζος" είχε ως

δια μαγείας εξαφανιστεί από τη λίστα του μετριασμού.

Τώρα θα σκεφτείς και τι με ενδιαφέρει εμένα ο "κινέζος" ο δικός σου.

Σου τα λέω φίλε μου καλέ, για να μην πανικοβληθείς, σε περίπτωση που ...σκάσει μύτη στη γειτονιά σου και να μην ...κιτρινίσεις από την τρομάρα.


UPDATE: 8/6 (15:05 μ.μ.)

MAD μου, ο tweety

που σου υποσχέθηκα