΄Ελαβα που λες, πριν ένα χρόνο ένα μέιλ από καλή φίλη, που μου ζητoύσε συγκεκριμένες πληροφορίες:
"Πες μου περισσότερα για τον Κανέλλο γιατί μοιάζει πολύ του Τσάρλυ! Πότε (σε ηλικία), άρχισε να τσιλιμπουρδίζει; Η στείρωση πρέπει να παχαίνει;"
Τότε ήταν ακριβώς που τον Κανέλλο μας είχαμε από μερικούς μήνες χάσει και είπαμε "πάει και δεν τον ξαναβλέπουμε"...
Αμ δε... ύστερα από ΟΚΤΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΜΗΝΕΣ το "παλικάρι" εμφανίστηκε από το πουθενά ωσάν το λάζαρο, για να ξαναφύγει... και μας ερχόταν μαδημένος και βρώμικος ό,ποτε βεβαίως το θυμόταν.
Τις τελευταίες μέρες λοιπόν, που το "παλικάρι" την είχε αράξει στο Γλαραίϊκο
το φέραμε οι Γλάροι από 'δω.... το φέραμε από 'κεί...
και τελικά την πήραμε οικογενειακώς την απόφαση...
Στο καλάθι μεταφοράς και κατευθείαν στον κτηνίατρο, όπου και έμεινε επί διήμερο για την επέμβαση αλλά και γενικές αιματολογικές εξετάσεις.
Οκτώ μήνες ήταν αυτοί...
γυρεύεις να κουβαλήσει "καλούδια" και στη Ροζαλία μου...
Και από εδώ αρχίζει το δικό μου μαρτύριο....
Γλάρος: Κακούργοι.... ΟΛΟΙ ΣΑΣ... σώνει και καλά να στερήσετε του αγοριού τον ανδρισμό του...
Γλάρισσα: Δε μου τα λες καλά...έτσι ευαισθητοποιήθηκες και με τη Ρόζα μου, όταν της κάναμε στείρωση πριν πέντε χρόνια;
Γλάρος: Βρε, το ρωτήσατε το αγόρι αν ήθελε να το ......κουτσουρέψετε;
Μπράαααβο σας...
Γλάρισσα: Δε μου λες... το κάνεις επίτηδες για να μου δημιουργήσεις ενοχές;
Να τώρα... μούδιασε το στομάχι μου και δεν αισθάνομαι καλά....
Μικρή γλαροπούλα: Βρε μαμά, αφού τον ξέρεις... πλάκα σου κάνει, γιατί στενοχωρείσαι;
Αυτά έπαθα καλή μου Κατερίνα και μέχρι να φέρουμε τον Κανέλλο μας από τον κτηνίατρο στο σπίτι, ήμουνα μαλλιά κουβάρια από την αγωνία μου.
Είναι λοιπόν μια χαρά και πρώτη του δουλειά μόλις βγήκε από το καλάθι ... ήταν να τρέξει στο φαγητό και από 'κει για ύπνο.
Θαρρώ όμως Κατερίνα μου, πως δε συμπεριφέρεται μόνο το ζωντανό μου ως ευνουχισμένο, αλλά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός.
΄Εστω και έτσι πάντως...
KAΛO MAΣ MHNA!!!
Ο Τσάρλυ σας αλήθεια τί κάνει;
