Το είπαν τ' άστρα...

-->

“…εκεί που άλλοι θα απολαμβάνουν το παγωμένο cocktail τους, εσείς θα μετράτε τα αγκάθια του αχινού και όχι στα πόδια σας..”

Koντολογίς περίμενε, μου’παν οι Συμμορίτες,

απ’ την πολλή την ταραχή θα χάσεις φρονιμίτες...

΄Οπως τ’ άστρα ορίζουνε για τον αστερισμό σου

θα χάσεις την ησυχία σου και το λογαριασμό σου

΄Ετσι όπως τα ‘παν φίλοι μου κυλά το καλοκαίρι

στη γλαρο-οικογένεια και όλο μου τo ασκέρι

Με τις δουλειές που ανοίξαμε και όλους τους μαστόρους

κι’ έχω να με παιδεύουνε ….διαβόλους και τριβόλους

Του ενός πονάει σήμερα τ' αριστερό του χέρι

του άλλου δεν του κάθεται εκείνο το μαδέρι,

του τρίτου μπερδευτήκανε χρώματα και πινέλα

κι η έρημη η γλάρισσα είναι με τη μπροστέλα

να μαγειρεύει ολημερίς μήπως και ξεπεράσει

τη γκαντεμιά να βρίσκεται μακριά απ' το λιοστάσι,

τις λεμονιές και τ' άνθια της 




κι' από τις παραλίες,

μέσ' το κατακαλόκαιρο ... να κάνει αγγαρείες.

Για αγγαρείες μιλούσα;

Κάτσε να δεις τι μου φύλαγε για μετά...

΄Ετσι είχαν τα πράγματα μέχρις εδώ που είχα ετοιμάσει την ανάρτηση, με όλα όσα "έτρεχαν"στο Γλαραίϊκο και την ανυπομονησία μου να τελειώνουμε με τα μαστοριλίκια, ώσπου φίλοι μου καλοί ήρθαν τα χειρότερα...

Διότι ως γνωστόν, άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλα ο παντοδύναμος Θεός κελεύει....

Εκεί δηλαδή που γκρίνιαζα, ουσιαστικά με το "τίποτε", έρχονται οι ανατροπές και λες, εκ των υστέρων βέβαια... μα μια χαρά ήμουνα, τούτο μας έλειπε τώρα;

΄Ενας απλός πονόματος εξελίχθηκε σε σταδιακή και μέσα σε 5 ημέρες απώλεια οράσεως από το δεξί μάτι και.... έχασα το χαμόγελό μου.

Θα έχεις υπόψη σου τη διαφήμιση με τη μεσήλικα η οποία φορώντας τον ειδικό σκελετό και στην ερώτηση του οφθαλμιάτρου τι βλέπει, απαντάει ΔΙΣ και απογοητευμένη "τίποτα";

Ε... λοιπόν, το τρίτο "ΤΙΠΟΤΑ" και με κεφαλαία είναι το δικό μου...

Πήγα βλέποντας και με μικρή ενόχληση και γύρισα ...γκαβή

Εισαγωγή, φλεβοκαθετήρας για τις ισχυρές δόσεις κορτιζόνης, εξετάσεις επί εξετάσεων και φλέβες... κομμάτια. Ούτε αιμοληψία ήξεραν να κάνουν και να σκεφτείς πως είμαι για πάρα πολλά χρόνια αιμοδότρια, που οι σύριγγες είναι μεγαλύτερες, αλλά τέτοιο πράγμα δεν μου είχε ποτέ συμβεί...

Παιδί μου, η κοπελίτσα έψαχνε να βρει φλέβα παίζοντας με τη σύριγγα....

Πρώτη φορά παίρνεις αίμα; τόλμησα και τη ρώτησα

΄Ετσι δείχνω; μου είπε με ...υφάκι

Περάσαμε κοντολογίς, οικογενειακώς μια πολύ άσχημη εβδομάδα. Γύρισα και μαζεύω τα ασυμμάζευτα κομμάτια της ψυχής μου, αλλά έστω και με ένα μάτι, πρώτη μου δουλειά ΕΣΕΙΣ.

Η συγκίνηση ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη με τις αυθόρμητες εκδηλώσεις της αγάπης σας και αυτό μου δίνει κουράγιο να επιμένω και να συνεχίζω.

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ,

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ.

Στη ζωή, την κάθε στιγμή, που δε θα αφήνετε για κανένα λόγο ανεκμετάλλευτη, γιατί

είναι μοναδική.

Προς το παρόν δεν είμαι σε θέση να παρακολουθήσω τις πολύ αγαπημένες μου σελίδες σας. Εύχομαι και θα προσπαθήσω στην πορεία σταδιακά να σας διαβάζω, γιατί μου λείπετε,

ΠΟΛΥ,

μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.

Υάκινθοι και κρίνα...

"Μαμά ήρθα", της ψιθύρισα.
Μόλις είχαμε φτάσει με την ψυχή στο στόμα από το τρέξιμο στου Μπακάκου. Ο Γλάρος να με περιμένει μέσα στο παράνομα σταθμευμένο και πάνω στην Ομόνοια αυτοκίνητο κι' εγώ στην τρεχάλα για το πολύ ακριβό φάρμακο που θα βοηθούσε τον ...τελειωμένο της αιματοκρίτη.
Τη βρήκα στην ίδια, όπως και 2 μήνες τώρα, θέση. Γυρισμένη στο αριστερό πλευρό σε κατάσταση λήθαργου. Γύρισε με δυσκολία το κεφάλι, με κοίταξε σαν χαμένη με το βασιλεμένο βλέμμα της και με θλίψη ψέλλισε τρεις όλες κι' όλες λέξεις που με κάρφωσαν:
"Τώωωωωρα που ήρθες...."

Πού να της εξηγείς...
Τέτοιες ώρες οι λέξεις παγώνουν...
Το φάρμακο δεν της χρειάστηκε, γιατί την επομένη κατά τη διαδικασία της αιμοκάθαρσης έφραξε η φίστουλα στο χέρι της και μπήκε εσπευσμένα στο χειρουργείο, απ' όπου βγήκε με ρόγχο πλέον, για να καταλήξει ύστερα από δυο ώρες. Τόσο άντεξε ο ταλαιπωρημένος της οργανισμός και το χιλιοτρυπημένο της κορμί από το σακχαρώδη διαβήτη που ΔΕΝ πρόσεξε. Αντιδρούσε πεισματικά στην ιδέα της ινσουλίνης.

Πώς γίνεται να μη τη θυμάμαι τέτοια μέρα, ακόμη και ύστερα από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια...

"... Υάκινθοι και κρίνα

της κλέψαν τ' άρωμα και το φοράνε
κι' οι έρωτες πετώντας σαϊτιές, την περιγελούν..."

Χθες βράδυ το άκουσα και τη θυμήθηκα πάλι...

Tο ζευγάρι των εφήβων με αέρινες κινήσεις λικνίζονταν υπό τους ήχους της

απαλής και αέρινης μουσικής των μελοποιημένων από τη Loreena Mac

Kennit, στίχων της Χαρούλας.

Κι' εγώ μακριά από τους θεατές (γονείς, αδελφάκια, παππούδες και γιαγιάδες των μικρών κατασκηνωτών), που είχαν συγκεντρωθεί για την τελετή λήξης της 3ης κατασκηνωτικής περιόδου εκείνης της χρονιάς.

Καθισμένη σε ένα ξύλινο παγκάκι στο ύψωμα, κρύβοντας την οδύνη μου πίσω από σκούρα γυαλιά, το βασανιστικό κόμπο στο λαιμό να με πνίγει, τον ώμο του πρόθυμο ...δια παν ενδεχόμενον και το χέρι του να σφίγγει το δικό μου.

Την προηγούμενη μέρα την είχαμε "αποχαιρετήσει"...
Δε φόρεσα μαύρα, εκτός από εκείνη την ημέρα. Το μαύρο είναι το χρώμα μου, όχι όμως ως ένδειξη πένθους. Το μισώ σ' αυτή τη μορφή του. Τη θλίψη την κρύβεις μέσα σου ....δεν την επιδεικνύεις.
Σ' εμένα, έλειπε εξάλλου η μάνα...

΄Ηταν η πρώτη χρονιά που και τα πέντε (5) τους έλειπαν στην κατασκήνωση, πρώτη φορά για την 6χρονη τότε μικρή μου, ως η μικρότερη κατασκηνώτρια και πρώτη που θα μέναμε μόνοι στο σπίτι για 21 ολόκληρες ημέρες....
Τρείς ημέρες πριν τελειώσει η κατασκήνωση, τους πήραμε άρον-άρον. ΄Επρεπε να την αποχαιρετήσουν...

Τη γιαγιά τους τη θρήνησαν, γιατί τα κανάκεψε, όπως και κάθε γιαγιά εξάλλου, μα τούτη είχε πολλή αγάπη για τα παιδιά. ΄Ισως γιατί δεν αξιώθηκε για ένα δεύτερο παιδί μετά από μένα, εξαιτίας της πεισματικής άρνησης του πατέρα μου...στην τρομάρα του να μη δει κι' άλλο κορίτσι...
΄Υστερα από 10 ολόκληρα χρόνια μάθαινε πως θα ξαναγίνει μητέρα...
Ανηφόριζε το δρόμο μας γυρνώντας από τη μικροβιολόγο με ένα χαμόγελο σαν ήλιος, εγώ λαχταρώντας τη μάνα έτρεξα κατηφορίζοντας, για να χωθώ στην αγκαλιά τη διάπλατη από τη χαρά της και να ακούσω το χαρμόσυνη είδηση: "Θα σου κάνω αδελφάκι".
Δεν προλάβαμε να χαρούμε ούτε εκείνη, ούτε κι' εγώ.... ο γιατρός αποφάσισε διακοπή της κύησης... λόγω σακχαρώδους διαβήτου.
Δε δέχτηκε την ολική νάρκωση.. και όταν γύρισε μου είπε: "Ευχή και κατάρα σου δίνω να μην κάνεις τέτοιο έγκλημα"...
Το κουβάλησε για πολλά χρόνια το μαρτύριο τούτο, μα την αποζημίωσα...της γέμισα την αγκαλιά....

΄Ηταν όμορφη γυναίκα και παρά τα 67 της χρόνια το δέρμα της "ατσάκιγο".
"Κοίτα γιαγιά που χάνεις" είπα της μεγάλης μου (13 χρόνων τότε).

Την επομένη της θλιβερής τελετής ήταν η... άλλη τελετή στην κατασκήνωση. ΄Ετσι είναι η ζωή, σε θέλει, απαιτητικά, ενεργό συμμέτοχο σε κάθε της εκδήλωση.

Τα παιδιά μου είχαν κάνει μεγάλες προετοιμασίες για κείνη την ημέρα, πολλές πρόβες και δεν ήθελα με τίποτε να τους στερήσω τη χαρά. Δεν είχα το δικαίωμα εξάλλου....

Είδαν τους φίλους τους, έπαιξαν, χάρηκαν, αντάλλαξαν τηλέφωνα και διευθύνσεις και έδωσαν αμοιβαίες υποσχέσεις για την επόμενη χρονιά...

(Εικόνα από Flickr, χρήστης: maketouch)

Γιορτές και χαρές

"Δίπλα" μας, γενικότερα, βρίσκονται πολλά πράγματα των οποίων αγνοούμε την ύπαρξη.
Και τι έγινε θα μου πεις...
Δεν ξέρω, αλλά εντυπωσιάζομαι με οτιδήποτε μαθαίνω
και το οποίο δεν έχει τύχει γνωρίσω, όπως αυτό το μοναστήρι-εκκλησία της Παναγίας της Ελεούσας στη Fyrom

"Ελεούσα" είναι μια από τις άπειρες προσωνυμίες Της Παναγίας , που αύριο εορτάζεται και τιμάται από την Εκκλησία και κατ' επέκτασιν από ολόκληρη την Ελλάδα και τη χριστιανοσύνη.

Πόσα όμως τα Θεοτοκονύμια;

Το όνομα της Παρθένου Μαρίας, το ιερότερο ανθρώπινο πρόσωπο της Ορθοδοξίας, συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό προσωνυμιών που της έχουν δοθεί, κυρίως όμως αποκαλείται: Παναγία, προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως η αγιωτέρα από όλους τους αγίους. Στον ελληνικό λαό η επωνυμία Παναγία έχει καθιερωθεί ως η συνηθέστερη επίκληση της Θεοτόκου, η οποία συνδυάζεται πολλές φορές και με άλλες προσωνυμίες προς την Κεχαριτωμένη Βασίλισσα του Κόσμου.

Οι επωνυμίες προς τη Θεοτόκο προέρχονται από διάφορες αιτίες:

• α) Από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεως της Παναγίας: Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γαλατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα κ.α.
• 
  
• β) από ιδιότητες της Παναγίας: Γιάτρισσα, Ελεούσα, Κυρία, Μεγαλόχαρη, Σωτήρα, Βοήθεια, Οδηγήτρια, Φανερωμένη κ.α.
• 
  
• γ) από την παλαιότητα ή την κατάσταση της εικόνας της: Μαυριώτισσα, Εσφαγμένη, Μαχαιρωμένη, Γερόντισσα κ.α.
• 
  
• δ) από τον θέση και τον τρόπο εύρεσης της εικόνας της: Φοδελιώτισσα, Θεοσκέπαστη, Σπηλαιώτισσα, Τρυπητή, Πλατανιώτισσα, Μυρτιδιώτισσα κ.α.
• ε) από θαύμα: Πορταΐτισσα, Φιδούσα κ.α.
• 
  
• στ) από τον τόπο προέλευσης της εικόνας της: Σουμελά, Αθηνιώτισσα, Πολίτισσα, Μελικαρού, Χρυσοκαστριώτισσα κ.α.
• 
  
• ζ) από την τοποθεσία όπου βρίσκεται η εκκλησία της: Θαλασσινή, Ανέμη κ.α.
• 
  
• η) από ιδιάζοντα χαρίσματά της: Αμπελακιώτισσα, Δαμάσια, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα, Υψηλή κ.α.
• 
  
• θ) από τον κτήτορα του ναού της: Λυκοδήμου, Καλιγού, Περλιγού, Στεφάνα κ.α.
• ι) από το χρόνο του εορτασμού της ή από την εποχή των αγροτικών εργασιών με τις οποίες συμπίπτει η εορτή της: Φλεβαριανή, Μεσπορίτισσα, Πολυσπορίτισσα, Ακαθή (εκ του Ακάθιστου Ύμνου) κ.α.
• 
  
• ια) Προσωνυμίες της δίδονται επίσης, λόγω της ημερομηνίας που γιορτάζει. Έτσι στην Σίφνο, βρίσκεται η Παναγιά η Δεκαπεντούσα, (γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο), στη Σαντορίνη η Τριτιανή (γιορτάζει την τρίτη μέρα του Πάσχα), στη Σαμοθράκη η Εικοσπενταρούσσα ( γιορτάζει της Μεσοπεντηκοστή).

Ιδιαίτερα γνωστά είναι επίσης τα επίθετα Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη. Η δεύτερη προσωνυμία, αποδίδεται σε εικόνες που φανέρωσαν την ύπαρξη τους με κάποιο θαύμα. Πολλές φορές, αυτό γίνεται μέσω κάποιου οράματος, όπως η εμφάνιση της Παναγίας, στη μοναχή Πελαγία και η εν συνεχεία ανεύρεση της εικόνας της στις 30 Ιανουαρίου του 1823.
Σε περίπου 6.000 υπολογίζονται οι ονομασίες της Παναγίας, που αναφέρονται αναλυτικά ΕΔΩ.

Της Παναγίας που επικαλούμαστε σε χαρές και λύπες και ζητάμε την προστασία Της σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας, που τραγουδήσαμε στην αγάπη, στον καϋμό και τις ενοχές αλλά και μελανά γεγονότα.

Που αύριο γιορτάζουν ....από συγγενείς, φίλοι και γνωστοί, μέχρι

'ξωκκλήσια, Χωριά, Κοινότητες και Δήμοι, Νησιά και Περιφέρειες

Ευχές λοιπόν για τον Παναγιώτη το Μάριο και τον Τάκη, τον Πάνο, το Νότη και το Γιώτη ...
Την Παναγιώτα, τη Νότα και τη Γιώτα, τη Μαρία, το Μαράκι, τη Μαριώ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Σε όσους e-φίλους μας σήμερα γιορτάζουν, στους συντρόφους τους ή στα παιδιά τους και που με τις θερμότερες ευχές μου για
Υγεία, Χαρά, Γαλήνη, Πρόοδο και Ευημερία,
δε γίνεται να μην αναφέρω:




Π.Κ.,
Μαριλένα,
roadartist,
Αrtanis,
Καπετάνισσα,
Μαρία Νικολάου,
Μαρία Τζιρίτα,
marianaonice,
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
redhat,
Δέσποινα,

lemon και Μargo
(για τις οποίες είναι διπλή η γιορτή, γιατί σήμερα γιορτάζουν και τα γενέθλιά τους)

ανεμώνη,
Panagiota (giota),
mikro analogo,
maria λεμονάτη,
αγγελόσκονη,
homemade,
takiz,
takis,
liquid days,
maria (νοσηλεύτρια),
e-ρωτάκι
και...
το αγγελάκι του




Συγχωρείστε μου την ό,ποια παράλειψη, η οποία σίγουρα συνέβη εξ' αγνοίας ...εξ' αμελείας ή εκ παραδρομής


ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!

Καιρός ήταν...

ΠΡΟ


και

ΜΕΤΑ

- Πώς είναι έτσι το παιδίιιι... (Γλάρος) - Πως σε καταντήσανε έτσι, αγόρι μου; (ξανά ...Γλάρος)

- Ο γιατρός είπε να μην τον στενοχωρήσουμε... να του δείχνουμε πως είναι όμορφος και αρεστός (Γλαρένια)

-Και τί μεγάλη μουυυύρηηηηη (Γλάρος) - Κούκλος είσαι... Φφφφτού σου παλικάρι μου, έτσι θα σε κουρεύουμε. Ησυχάσαμε και από την τρίχα. (Γλαρένια)

Είχες πολύ δίκιο b|a|s|n\i/a μου, θα τον κουρεύω τακτικά.
Ααα... δε σου μίλησα για το νέο "μέλος"

της ...τρελο-οικογένειάς μας.


Πολύ φάτσα... χαριτωμένη, χαδιάρα, παιχνιδιάρα, τρελή κι' αλλοπαρμένη...
και πώς να μην είναι...
΄Ενας να περνάει κάθε φορά και τόσοι που είμαστε εδώ μέσα, τί άλλο θέλει ο κούταβος...

Εψές αργά το βράδυ

Είχε Πανσέληνο εψές

κι' ήταν ωραία...

Εψές αργά, λύγισα, σου ψιθύρισα ένα λόγο, μονότονο,
από το στέρνο, που φυλαγμένο είχα καλά,
έβγαλα ετούτο το μονόπετρο,
το δάχτυλό σου έντυσα, με ένα χαμόγελό σου, πέταξα,
χιλιάδες περιστέρια σμίξανε
και με χρυσή κορδέλα με τυλίξανε.

Το κορμί σου έσπασε,
με αγκάλιασε και ξέσπασε..
Εψές αργά, μου μίλησες ερωτικά
αλήθεια, με αναστάτωσες.

Μου είπες για την ωραία Σεβιδάχ,
που σαράντα την ' θέλανε,
μα εκείνη πήρε την καρδιά της, ένα βράδυ
και ταξίδεψε, στο ποταμό τον Γάγγη..
Μου είπες για τον ήρωα Καντίμ,
που είχε την τιμή,
να έχει στο στήθος χαραγμένο ένα όνομα
και ένα τριαντάφυλλο.
Μόνο σαν του ξεριζώσαν την καρδιά,
μάθαν για την αγάπη του
και όλα 'γίναν, ένα βράδυ σαν και αυτό,

με την ολόγιομη Σελήνη, μάρτυρα..
Μου άλειψες το παραμύθι σου στα χείλια,

τόλμησα να πιστέψω την αλήθεια.
όλα αυτά, μου είπες,
εψές το βράδυ

και σε ερωτεύτηκα.. παρόλο που ήξερα,
την άλλη μέρα μάγισσα,
απλά δεν θα, υπάρχεις..

Εψές αργά...

Ν. Καρακάσης

"Αχ, καρπουζάκι μου που βγήκες"...

Τα καλοκαίρια στο Ναύπλιο, το μεσημεριανό φαγητό ήταν οικογενειακή σύναξη. ΄Ολοι εκεί, κανείς δεν απουσίαζε, εκτός από τις δύο κόρες (από τα πέντε παιδιά) της γιαγιάς μου, που ήταν παντρεμένες στο εξωτερικό.
Καταλαβαίνεις τώρα, πολλοί ...νοματαίοι (όπως έλεγε η γιαγιά) στο τραπέζι.
Και μετά το φαγητό η σειρά του φρούτου. ΄Οταν το ...μενού είχε για επιδόρπιο καρπούζι ήταν η μεγάλη μου απόλαυση, γιατί μου άρεσε η όλη διαδικασία του σερβιρίσματος...

Το είχε φέρει ο παππούς από νωρίς και ήταν "με τη βούλα"...παρακαλώ, ή αν ήταν Σάββατο, που πηγαίναμε με τη γιαγιούλα μου παρέα στη λαϊκή το αγοράζαμε ...σφαγμένο, αφού όλοι εκεί πέρα φώναζαν "όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω"


΄Εφερνε, που λες, η γιαγιούλα μου (μη φανταστείς καμιά γριά, 45 ετών ήταν η γυναίκα, όταν εγώ μπορούσα να θυμάμαι γεγονότα) τη μεγάλη της πιατέλα και την άφηνε μπροστά στον παππού. ΄Υστερα ακουμπούσε επάνω της προσεκτικά το καρπούζι και του έδινε το μεγάλο μαχαίρι.
Εκείνος σηκωνόταν όρθιος και έκοβε από τη μια άκρη του
ένα στρογγυλό κομμάτι (σε μέγεθος πιάτου του γλυκού ή του τσαγιού, ανάλογα με το καρπούζι) και άλλο ένα από την άλλη άκρη.
΄Υστερα στερέωνε το καρπούζι όρθιο στην πιατέλα και όταν το έκοβε κάθετα σε φέτες, απλωνόταν το λεπτό και δροσιστικό άρωμά του και τότε.... "η πρώτη τους λαχτάρα" (η αφεντιά μου δηλαδή), έκλεινε τα μάτια και χαμογελώντας γλυκά έπαιρνε βαθιά ανάσα και αναφωνούσε: "άααχ...καλπουζάκι μου που βγήκεεες..."
Τέλος, ξεκινούσε να μοιράζει από μια μεγάλη φέτα στα μέλη της οικογένειας,

ονοματίζοντας το κάθε κομμάτι π.χ. "του παππού", "της γιαγιάς", "του Γιώργου", της "Μαρίας",
"και αυτόοοοο... της Γιάννας μααας"...

Από πολύ μικρό θυμάμαι αυτό το "τελετουργικό", μέχρι που μεγάλωσα, έφτιαξα τη δική μου οικογένεια με μπόλικους επίσης..."νοματαίους". ΄Οταν έρχονταν στην Αθήνα στο δικό μου πλέον σπίτι, με τον ίδιο πάντα τρόπο έκοβε ο παππούς το καρπούζι...Πάντα όταν έφτανε να μου δώσει το δικό μου κομμάτι χαμογελούσε με σημασία.... "και αυτόοο... "

΄Εχουν περάσει τόσα χρόνια. Σχεδόν μισός αιώνας κοντεύει από τότε και κάθε που συναντιόμαστε με την αδελφή της μαμάς μου (για αδελφή μου την κάνεις, μόνο δέκα χρόνια μεγαλύτερή μου), μου φωνάζει από μακριά χαμογελώντας:
"Αχ... καρπουζάκι μου που βγήκες"

Και τα χρόνια πέρασαν,
μέχρι που το ...κυβίσαμε το καρπούζι και τέρμα τα ...μισοφέγγαρα.


"Ανάρπαστα έχουν γίνει στην Κίνα τα τετράγωνα καρπούζια, τα οποία αναζητούν με μανία καθημερινά, τόσο οι επισκέπτες της χώρας, όσο και οι ίδιοι οι κάτοικοι. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι η μέθοδος που συναντάται και στη χώρα μας, ξεκίνησε από την Ιαπωνία, απ' όπου έχουμε ήδη δει τετράγωνα κεράσια, τρίγωνα βερίκοκα, ροζ ντομάτες και πολλά άλλα περίεργα και όπως διαπιστώθηκε, τα τετράγωνα καρπούζια ήταν πολύ βολικά τόσο στη μεταφορά τους, όσο και στην τοποθέτησή τους στα ράφια καταστημάτων φρούτων και λαχανικών"

Σήμερα όμως φίλοι μου, μιας και έχει γενέθλια η "μικρή" μου,

Κατερινάκι μου, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ!!!!

κερνάω όμορφα καρπουζο-καλλιτεχνήματα.

Εμ, το άλλο με τα προϊόντα βιολογικής καλλιέργειας, το έμαθες;
(μεταξύ μας.... ποτέ μου δεν τα εμπιστεύτηκα) 

ΜΥΘΟΣ, λέει

και....

παραμύθι της χαλιμάς...

Y.Γ. Η ανάρτηση αφιερωμένη στους γοητευτικούς φίλους freedula και George (ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το Proximidade και την τιμή που μου κάνετε), του οποίου η καρπουζο-ανάρτηση μου θύμισε αφ' ενός τα όμορφα παιδικά μου χρόνια και ήταν η αιτία αφ' ετέρου, να βρω και δυο πράγματα παραπάνω, μεταξύ των οποίων και το "δωράκι" μου για τη "μικρή" μου.

Καλοκαιράκι

"Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα"

Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι πως θα 'ρθει ο χειμώνας παρ' ότι τον αγαπώ, αλλά να... για φέτος δεν απόλαυσα ακόμη το καλοκαίρι,

διότι ...οι μαστόροι καλά κρατούν.

΄Ηταν να μην ξεκινήσουμε...

"Αύγουστε , καλέ μου μήνα , να ΄σουν δυο φορές το χρόνο"

Τούτο πάλι, δίκοπο μαχαίρι…

Τι να τον κάνω να ‘ναι δυο φορές (για μένα μιλάω τώρα, εσύ που με διαβάζεις μην τρομάζεις) αφού και αυτή τη μια, όπως πάνε οι δουλειές στο σπίτι με ρυθμούς χελώνας,

δεν πρόκειται να τον χαρώ.

΄Ομως φίλοι μου

"μπόρα είναι και θα περάσει",

"ρόδα είναι και γυρίζει",

"έχει ο καιρός γυρίσματα"...

κι' εγώ τα περιμένω.

΄Οπως και να 'χει, ο Αύγουστος είναι εδώ και θα τον χαρούμε ο καθένας μας όσο καλύτερα μπορούμε. Ακόμη και με καφέ, ούζο ή τάβλι στον κήπο ή στη βεράντα ή ακόμη, στην καλύτερη των περιπτώσεων, με μικρές κοντινές έστω και ολιγόωρες αποδράσεις.

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΜΗΝΑ!!!!

glitter-graphics.com

Τώρα πρωτομηνιάτικα -καλός οιωνός-

μου προέκυψαν τιμές από δυο καλούς φίλους.

• Είναι, λοιπόν, που μου αρέσουν οι καρδούλες,
  

σ' ευχαριστώ Αντώνη μου.

• Είναι που επίσης μου αρέσουν τα λουλούδια,
  

σ' ευχαριστώ Theo και Κηπουρέ μου για το mail σου, όπου μεταξύ άλλων γράφεις:

"Επειδή είσαι και συ από εκείνους που ενδιαφέρθηκαν, σου το στέλνω , για να το βάλεις, αν θες στο blog σου.

Μπορείς με την σειρά σου να το δώσεις σε όποιον έχει νοιαστεί για σένα."

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΛΕΒΕΝΤΗ ΣΟΥ

• Είναι που μπήκε και ο νέος μήνας… άσε να τον καλοπιάσουμε....

ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ είναι κι οι ΚΑΡΔΙΕΣ

ΔΙΚΑ ΣΑΣ και τα

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Γιατί ΟΛΟΙ νοιάζεστε για μένα

και ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ.

Το έχετε αποδείξει (2,5 χρόνια τώρα), όταν και όποτε χρειάστηκα τη βοήθειά σας

και το πλέον συγκινητικό χωρίς να τη ζητήσω.

Για οτιδήποτε δεν καταλάβαινα ή όπου έβρισκα δυσκολίες με το μπλογκ μου.

Δε θέλω να αναφερθώ ιδιαίτερα σε ονόματα,

από φόβο ΜΗΠΩΣ ΑΔΙΚΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ.

Με τις καλύτερές μου ευχές για όσους φεύγετε ή είστε ήδη στις θάλασσες.

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ,

ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΤΕ

και

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΤΕ

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ!!!