Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Το "χτήμα"





΄Οταν το κινηματογραφικό έργο τελείωνε, περνούσαμε για κέρασμα σε ένα από τα καφενεία της πλατείας.
Υποβρύχιο


ή κεράσι γλυκό του κουταλιού



και η απόλαυση του κάθε πιτσιρικιού...
Και ύστερα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής σε μια διαδρομή ανάμεσα από αμπέλια με σταφίδες.


Τις ασέληνες νύχτες οι πυγολαμπίδες(**) στην άκρη του χωματόδρομου με το ατέρμονο πήγαιν' έλα τους, βοηθούσαν ώστε να ξεχωρίζει η γράνα (*).
Μαύρο σκοτάδι παντού και τα μικρά αγριευόμασταν, γι' αυτό ένας από τους μεγάλους κρατούσε ένα φακό ....κλεφτοφάναρο. Πολυτέλεια ο παραπανίσιος...

"Φως δεν είχε...
Νερό της ΟΥΛΕΝ δεν είχε...
Βρύσες δεν είχε...
Μπανιέρα δεν είχε...
Ανέσεις δεν είχε...

Γιατί εγώ, τότε, παιδί της πόλης και καλομαθημένο, να πρέπει να πηγαίνω κάθε Αύγουστο με Σεπτέμβριο στο "χτήμα", στο χωριό του πατέρα μου;

΄Επρεπε δηλαδή, να
αφήσω το πανέμορφο ... τ' Αναπλάκι μου (18/4/07 "Σαν παληό σινεμά") και να απομονωθώ, χωρίς ανέσεις και παρέες στη μέση του πουθενά. Σ' ένα αμπελώνα ατελείωτο, λίγο πιο έξω απ' το χωριό, κάτω εκεί, που φέτος το καλοκαίρι κάποιοι αποφάσισαν να .....αλλάξουν το γεωφυσικό χάρτη της περιοχής.... και όπου τα καλοκαίρια μεταφέρονταν οι θείοι μου για τον τρύγο, το μάζεμα δηλαδή των σταφυλιών.
Ατέλειωτες εκτάσεις με αμπέλια, να χάνεται το μάτι στο
τέλος του ορίζοντα, εκεί όπου έσμιγαν τα κλήματα με τον ουρανό.

Και στη μέση ένα δωματιάκι 3Χ3 με χαγιάτι απ' έξω. Οι μισοί κοιμούνταν έξω κι' εμείς τα παιδιά με τη γιαγιά μέσα.

Δεν άκουγες φωνή ανθρώπου πέρα από των ενοίκων της....χασιέντας (η γιαγιά μου και μάνα του πατέρα μου και η αδελφή του με τον άνδρα της και τα δυο παιδιά της.
Μακριά στο βάθος μοναχά, όταν περνούσε το "αστικό" από τον κεντρικό χωματόδρομο που οδηγούσε στο χωριό και σήκωνε πίσω του σύννεφα σκόνης, αισθανόσουν πως ...κάτι κινείται.


(εικόνα)

΄Ενα πηγάδι πέτρινο χτιστό, που πέρα από το δροσερό νερό του, αααα, η αλήθεια να λέγεται...., έκανε και χρέη ψυγείου. Πώς διατηρούμε σήμερα τα φρούτα μας στη συντήρηση; Εκεί μέσα, αφού προηγούμένως είχαν πλύνει το τεράστιο καρπούζι και τα σταφύλια, τα έβαζαν μέσα στο σούγλο, (ένα λαμαρινένιο κουβά με σκοινί), που από νωρίς το πρωϊ βύθιζαν στο πηγάδι για να έχουμε δροσερά φρούτα το μεσημέρι μετά το φαγητό.

Και ναι, θα την ξαναπώ ....τη μαύρη αλήθεια, ήταν πολύ δροσερά, τύφλα να 'χουν τα δημερινά δίπορτά μας...
Το "φουρναδιό", το χτιστό, χωριάτικο φούρνο, όπου έψηναν φαγητά και ψωμί πάνω σε κληματόβεργες...άλλη γεύση εκείνη, βρε παιδί μου... κι' ύστερα λέμε πως τρώμε σήμερα....
Και ο γερο-πλάτανος ψηλός, δασύφυλλος, πλατύφυλλος, λεβέντης και αγέρωχος, που έκανε χρέη παιδικής χαράς.
Περνούσε ο θείος ένα μεγάλο σκοινί από κάποια διακλάδωση του κορμού του, έβαζε ένα σανίδι για κάθισμα, ένα τσουβάλι για μαξιλάρι και...έτοιμη η κούνια μας.


Τα βράδια, μαζεμένοι όλοι κάτω από το χαγιάτι απ' όπου κρεμόταν το φανάρι


που εκτελούσε χρέη ψυγείου, αφού ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε. Συντήρηση των τροφίμων δηλαδή για μια ημέρα. Γύρω από το τραπέζι λοιπόν με την κρεμαστή λάμπα πετρελαίου για φαγητό, κουβεντούλα και νωρίς για ύπνο, γιατί από πολύ πρωϊ επικρατούσε ένας μικρός πανικός.
"Θέρος τρύγος, πόλεμος"!




Εργάτες με καλάθια πηγαινοέρχονταν μέσα στα κτήματα. γεμάτα με σταφύλια που άπλωναν στ' αλώνια για να ξεραθούν και να γίνουν σταφίδες. Και τα γύριζαν ύστερα από μερικές ημέρες με κάτι εργαλεία σαν χτένια για να λιάζονται απ' όλες τις πλευρές, τις τσουγκράνες.

Κι' έτσι και άρχιζε να συννεφιάζει ή να μπουμπουνίζει σήμαινε συναγερμός. Από ένα σταφιδόπανο στην κάθε μασχάλη, μεσ' την άγρια νύχτα πολλές φορές θυμάμαι και έτρεχαν πανικόβλητοι για να σκεπάσουν τις σταφίδες.





Πάθαιναν οι άνθρωποι και ζημιές, όποτε πηγαίναμε. ΄Εχαναν τα μικρά τους κλωσόπουλα...

Αλεπούδες δεν είχε η περιοχή...
Ανακάλυψαν όμως μια μικρή ....."νυφίτσα", που τα πήγαινε λέει ....βόλτα, ανασήκωνε την ποδιά της, τα έκλεινε στοργικά μέσα... και τα σεργιάνιζε με τις ώρες..... Ασφυκτιούσαν τα φουκαριάρικα, παρέδιδαν το πνεύμα και η μικρή νυφίτσα τιμή και δόξη, τα ενταφίαζε ευλαβικά ... Αυτά έκανε η αφεντιά μου....


Εγώ εκεί, από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου, δεν ήθελα να πηγαίνω. Και τί δε θα 'δινα όμως τώρα, για να ξαναζήσω έστω για ένα 24ωρο όλη εκείνη την ομορφιά, που πέρασαν πολλά χρόνια για να εκτιμήσω.
Να πιώ βυσσινάδα με καλαμάκι από φυσικό υλικό. που ήταν απλά ο μίσχος από τα ξερά στάχυα των σταριών ...οικολογικό θα το λέγαμε σήμερα...
Να κοιμηθώ κάτω από τον πλάτανο και να μου χαϊδεύει τ' αυτιά το θρόϊσμα της πλούσιας φυλλωσιάς του.
Να πιάσω νερό από το πηγάδι...
Να πάω στο διπλανό χτήμα για τζίτζιφα...
Να μείνω ένα βράδυ με το φως της λάμπας και τα τριζόνια συντροφιά...
Να ξαναπερπατήσω βράδυ, κάτω απ' το φως του φεγγαριού στο "στρατόνι", που δεξιά κι' αριστερά φωτιζόταν από αμέτρητες πυγολαμπίδες...


΄Αρεσε και της άααλλης γιαγιούλας μου από το Ναύπλιο, εκεί στο "χτήμα". Πολύ αργότερα, σε κάποιο ταξίδι "αστραπή" με το Γλάρο μου, την είχαμε πάρει μαζί μας (1η φωτογραφία) .


΄Οταν ύστερα από χρόνια ξαναπεράσαμε... το χτήμα είχε ρημάξει...
Την καμαρούλα την κατέφαγε αργά-αργά το σαράκι του χρόνου...
Το πηγάδι ήταν πνιγμένο στα βάτα και η πέτρα που ρίξαμε βόγγηξε από τη βίαιη και ανώμαλη πτώση. Το φουρναδιό γκρεμίστηκε.


Ο πλάτανος μαραζωμένος πλέον, στέκει ακόμη μοναχός, στη μέση μιας μεγάλης και χέρσας έκτασης, γιατί ούτε οι αμπελώνες υπάρχουν πλέον. Θέλουν ανθρώπους και χέρια, θέλουν φροντίδα και αγάπη για να προκόψουν ..."



(*) Η λέξη γράνα είναι σλαβικής προέλευσης, ενσωματώθηκε στην ελληνική γλώσσα στα μεσαιωνικά χρόνια, χρησιμοποιείται ιδιωματικά και σημαίνει υδραγωγός ή χαντάκι.
(**) Ο radio marconi έχει κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα και εκτενή αναφορά
(Το εντός εισαγωγικών κείμενο αναδημοσίευση από ανάρτηση της 17/9/2007 "Καμαρούλα μια σταλιά")

80 σχόλια:

Unknown είπε...

Άμα δεν παρουσιάσεις πάραυτα φώτο σου να πατ;aς τα σταφύλια με σηκωμένη τη φουστίτσα δεν ξαναπερνάω!
Να μάθεις :p

P. Kapodistrias είπε...

Ωραία όλα σου, ως συνήθως!

Καλά να περνάτε όλη στην Οικογένεια των Γλάρων!

gskastro είπε...

Καλή μου Γλαρένια έχεις δίκαιο, αγάπη χρειάζονται πάνω απ' όλα για να προκόψουν. Πρέπει να πέρασες υπέροχα παιδικά χρόνια και ας μη το καταλάβαινες τότε, αυτά όμως σημαδεύουν θετικά την ύστερα ζωή. Πάντως δεν θα έλεγα όχι για ένα υποβρύχιο. Πολλά φιλιά gskastro

Masterpcm είπε...

Η γράνα και ο σούγλος με κάνουν, μαζί με τα αμπέλια και τις σταφίδες, να πιστεύω πως το χτήμα, είναι κάπου στα δικά μου μέρη...
Η περιγραφή και οι τοπικοί ιδιωματισμοί επικυρώνουν αυτό το συλλογισμό μου. Μιλώ για Δυτική Πελοπόννησο..
Είναι πολύ γνώριμες και χαμένες στα πίσω χρόνια όλες οι λεπτομέρειες που ανέφερες...

Με ταξίδεψες στο παρελθόν, και μελαγχόλησα.

Πάλι...

Να είσαι καλά. Ευχαριστώ για το ταξίδι...

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Πολύ γνωστές κι αυτές οι εικόνες.

Ο Κυρ Νικόλας χτυπούσε τα χταπόδια κάθε πρωί στις τεράστιες πέτρες του πηγαδιού, λίγα μέτρα από το σπίτι μου και μετά τα σβούριζε εκεί πάνω.Οι πέτρες είχαν γυαλίσει με τα χρόνια. Η Κυρα Μαρίκα, η γυναίκα του έμπαινε μέσα στο εκκλησάκι και άναβε τα καντήλια. Ίσα με τριακόσια χρόνια παλιό κι αυτό σα το πηγάδι και οι πέτρες του είχα ρουφήξει μέσα τους θυμίαμα. Ο τοπικός Δήμος, ο ηλίθιος, εχθρός και των δύο, αντί να αναδείξει αυτά τα μνημεία τα γκρέμισε και έχτισε ένα εκκλησάκι με σουβά, να είναι άνετο είπαν και το πηγάδι το έθαψαν δια παντός. Μικρά εγκλήματα.

Καλό μεσημέρι.

Σταλαγματιά είπε...

Αυτές οι αναμνήσεις είναι οι πιο γλυκές και θα τις φέρνουμε στο νου κάθε που θα θέλουμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο.
Ναι κι εμένα με πονά που δεν μπορώ να τα ζήσω ξανά έστω και λίγο.

Φιλί γλυκό γλαρένια μου

RedHat είπε...

εχεις δικιο γλαρένια, κάποια πράγματα χρειάζεται να μεγαλώσουμε, να μας λείψουν για να τα εκτιμήσουμε.

Ομως τά έζησες, τα θυμάσαι....είναι κέρδος αυτό γιατι έχεις αναφορές για το σήμερα.

Τα σημερινά παιδιά, τα παιδιά μας τι αναφορές θά εχουν οταν θα μεγαλώσουν, ποια συναισθηματικά στηρίγματα για να πορευτούν;;;
(να τρώς το υποβρύχιο και μετά να πίνεις το δροσερό νερό που ειχε γλυκάνει λιγο.......τι απόλαυση!!!!)

φιλιά κι ενα υπέροχο σ/κ

TzinaVarotsi είπε...

όλα ήταν διαφορετικά γιατί τα βλέπαμε μέσα από τα μάτια της αθωότητας!

Aristodimos είπε...

Ομορφα μας ταξίδεψες παλι...
Και τι δεν θάδινα κι εγω να βρεθω εστω για λίγο στα μέρη που μεγάλωσα κι επαιξα σαν παιδι... μα δεν γινεται δυστυχως ! ! !

Οτι πιο αγνό κι ονειρεμένο αυτες οι παιδικές μας αναμνήσεις...

Νασαι παντα καλα και να ταξιδεύεις μ αυτες

Αρης

ζαφορα είπε...

Καλή μου γλαρένια
Να αισθάνεσαι τυχερή
που τα έχεις ζήσει όλα αυτά.
Ίσως τα παιδιά μας λιγότερο,
όμως τα εγγόνια μας ποτέ έτσι όπως φαίνονται τα πράγματα.

Φιλί δροσερό ζαφοροκεντημένο
με πολύ-πολύ αγάπη.

George είπε...

Αχ ! Βρε Γλαρένια μου τι όμορφα που τα έγραψες. Με έκανες να σκέφτομαι το δικό μου χωριό που δεν είχε βέβαια σταφίδες αλλά καπνά και που έπρεπε να ρεματιάζεις με την μηχανή κάθε βράδυ που γυρνούσαν απο το χωράφι με τα καπνά. αι στην συνέχεια να τα κρεμάμε στις λιάστρες που όταν έπιανε βροχή τρέχανε όλοι να βάλλουν τα νάυλον. Πώπω χρόνια. Να ' σαι καλά βρε Γλαρένια.

Phivos Nicolaides είπε...

Οι γλυκές αναμνήσεις που δεν ξεχνιούνται ποτέ και με τίποτα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.ΕΝΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΚΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ.ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΤΑ ΕΖΗΣΕΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

jf είπε...

Στάσεις στη ζωή μας αλησμόνητες... πότε πικρές και πότε γλυκές. Και οι μεν και οι δε αφήνουν τα σημάδια τους.

Άσχετο αλλά μου το θύμισες:
"Ποιος θα δει την κομμένη γράνα; Γράνα! Που σημαίνει υδραγωγός!", μεγάλες στιγμές στο κοινοβούλιο :-)

roadartist είπε...

Όμορφες αναμνήσεις..
Είναι φαίνεται η εποχή που μας τις γεννά..
Αυτή η βανίλια στην πρώτη φωτό..μμμ.. :)
Καλό βραδάκι...

Κράμα είπε...

Τρελαίνομαι για υποβρύχιο!
Φιλιά

VAD είπε...

Ακου πυγολαμπίδες!Κωλοφωτιές μωρέ!:)

Καλά ήτανε;Δε θέλω να τα ξαναζήσω,βρε Γλαρένια μου,πολλή φτώχεια είχανε!:(

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Διαβάζοντας το κείμενο που 'χεις εδώ γραμμένο,

μου μοιάζει από την καρδιά βαθιά να 'ναι βγαλμένο!

Γεμάτο από "μυρωδιές" μιας άλλης εποχής "σου",

μέρος κι αυτό, Γλαρένια μου, της όμορφης ψυχής σου!


Του πλάτανου κι αν γύρανε τα όμορφα τα κλώνια,

μέσα στις αναμνήσεις σου θ' ανθίζουν πολλά χρόνια!

Και θα σου δίνουν στη ζωή την πιο μεγάλη πίστη,

πώς Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ κι ο φούρνος ας 'γκρεμίστει!

Καλή σου ημέρα :))

tovenito είπε...

τώρα εξηγείται γιατί είσαι τόσο γλυκιά! με τόσα γλυκά και τόσες όμορφες εικόνες, μυρωδιές και ήχους δεν θα μπορούσες να βγεις τίποτα λιγότερο!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Στα μέρη τα δικά μου αμπέλια πολλά δεν είχαμε (μόνο μικρά ορεινά αμπελάκια)σίγουρα όμως είχαμε γράνες (μια μια τις έχω μετρήσει κουτρουβαλώντας) και κωλοφωτιές.
Όσο για τα κοτοπουλάκια -κοίτα σύμπτωση - το ίδιο ακριβώς έκανα κι εγώ και με έπαιρνε η γιαγιά στο κατόπι ...

Φιλιά νοσταλγικά!

Artanis είπε...

ο Δήμος που αναφέρεις παραπάνω, αποφάσισε να αλλάξει τον γεωφυσικό χάρτη της περιοχής;;;
Έγκλημα!!!
Με ταξίδεψαν οι μνήμες σου, και οι εικόνες πανέμορφες...Ειδικά αυτό το "Θέρος, τρύγος, πόλεμος", το λάτρεψα...
Σε φιλώ...

kiki είπε...

Θέλω υποβρύχιοοοοοοοοοοοοοο!

Anastasios είπε...

Κάπως έτσι περνούσα κι εγώ τα παιδικά καλοκαίρια μου, με πολλά - πολλά σταφύλια και τρύγο από "φυλακής πρωΐας".

Και για να σε προσανατολίσω γεωγραφικά, αναφέρομαι είτε στη Νεμέα (τόπος καταγωγής της μητέρας μου), είτε στο Ζεμενό Κορινθίας (πανέμορφο χωριό συγγενών).

iLiAs είπε...

..εικονες απο την Ελλαδα που εχουμε χασει.

καλο ΣΚ Γλαρένια :)

ΕΛΕΝΑ είπε...

Γιατί αλήθεια μόνο όταν μεγαλώσουμε καταλαβαίνουμε πόσο απίστευτα ευτυχισμένα πολύτιμες ήταν κάποιες στιγμές που ζήσαμε??
Ομορφες ίσως γιατί είναι συνδεδεμένες με τα όμορφα χρόνια της νιότης μας!
Καλό σου Σαββατοκύριακο!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

darhiir the Abban μου,
Θα σε απογοητεύσω. Η μοναδική που υπάρχει από εκεί είναι μια κάτω από τον πλάτανο με την αφεντιά μου να κλαίω, γιατί δεν ήθελα μα κρατήσω ένα τσαμπί σταφύλι για ντεκόρ στην κάμερα του φωτογράφου με το τρίποδο και την κουκούλα.
:-)
Σταφύλια έχουμε βεβαίως πατήσει και με τα παιδιά μου μικρά στην Οινόη. Ατυχώς δεν έχω φωτογραφίες.
΄Εχει πάντως, πολύ γούστο η όλη διαδικασία.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Π.Κ. μου,
Σε ευχαριστώ!
Καλή Κυριακή και εβδομάδα,

Μετ’ ασπασμών τε και εναγκαλισμών

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

gskastro μου,
Aκριβώς όπως τα λες.
Στο Ναύπλιο ειδικότερα έχω ζήσει πάρα πολύ όμορφα και έχω εισπράξει ΠΟΛΛΗ αγάπη.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

masterpcm μου,
Πολύ ορθώς αντελήφθης…
:-)
Απέναντί μου η Ζάκυνθος
Και κάθε απόγευμα που ο ήλιος χάνεται πίσω από τα βουνά της.... εκεί να δεις πορτοκαλο-πορφυρά χρώματα.

Και δεν είναι να μελαγχολούμε, αλλά να είμαστε χαρούμενοι που αξιωθήκαμε να ζήσουμε από τις ομορφιές που ανεπιστρεπτί πήρε ο χρόνος μαζί του.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κωνσταντίνε μου,
Δεν είναι μόνο η ηλιθιότητα μερικών μα και η αδιαφορία των πολλών, που επιτρέψαμε να χάνεται άδοξα η παράδοσή μας

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αναστασία μου,
Να είσαι χαρούμενη για ό,σα πρόλαβες. Είναι η πολύτιμη κληρονομιά σου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Redhat μου,
Τα δικά μας (τα σημερινά) παιδιά θα έχουν ό,τι προσπαθήσαμε να τους γνωρίσουμε. Γιατί τελικά μόνο γνωριμία έκαναν, δεν τα έζησαν.
Τους δικούς μου τους πηγαίναμε στο Κεφαλάρι στη νεροτριβή (δεν ξέρω αν λειτουργεί ακόμη), σε τυροκομεία (λατρεύω το ανάλατο και άψητο τυρί), ελαιοτριβεία και σε άλλα μέρη.
Δε μπορεί…κάτι θα έχουν να θυμούνται.
΄Ετσι είναι, η κάθε γενιά παραδίδει στην επόμενη τα «πολύτιμά» της

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τζίνα μου,
Ανέμελα χρόνια. Αργότερα κυνηγώντας τους στόχους μaας, χάσαμε αυτή τη μαγεία.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αριστοδημέ μου,
Μελαγχολικά νοσταλγική εκείνη σου η ανάρτηση, όπως και όλες μας οι αναδρομές για τα όσα ανεπιστρεπτί πέρασαν και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο χρόνο. Μιλάω για λειτουργίες που έπαψαν με την εξέλιξη της τεχνολογίας.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ζαφορένια μου,
Μοναχοκόρη, μοναχοπαίδι και το πρώτο τους εγγόνι. Αυτή η γιαγιούλα μου στην 1η φωτο με έλεγε «η πρώτη μου χαρά».
Όλα μου τα παιδιά κανάκεψε, εκτός από το τελευταίο μου που δεν πρόλαβε.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

George μου,
Κι’ εσύ να είσαι καλά, γιατί να ήξερες τί μου θύμισες τώρα με τα «καπινά»….
:-)

Έτσι τα έλεγαν στο χωριό της Redhat, όπου είχαμε μακρινούς συγγενείς και έβλεπα που τα ρεμάτιαζαν (εσείς είχατε και μηχανές…εκείνοι τα περνούσαν με το χέρι θυμάμαι), όπως λες και τα κρεμούσαν για αποξήρανση.
Είδες; Ένα-ένα τα θυμάμαι κι’ εγώ.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Phivo μου Nicolaidew,
Mα… ΠOTE!
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Skroutzako μου,
Bανίλια ή μαστίχα; Εγώ τρελαίνομαι για το υποβρυχιάκι μαστίχα
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Βανίλια για τη Roadartist μου,
Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αμά(λ)θειά μου,
Πόσο δίκιο έχεις… Τα οικοδομήματα και οι φούρνοι της ψυχής μας, είναι από άριστα υλικά και δεν φθείρονται

Τρελαίνομαι με τα στιχάκια σου
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

tovenito μου,
Ελάτε καλέ μου τώραααα και ντρέπομαι…
:-)

΄Ασε πήρα και τούτο το μεϊλ-άκι και τα βλέπω σκούρα τα πράγματα: "On October 26, 2009, your GeoCities site will no longer appear on the Web, and you will no longer be able to access your GeoCities account and files"

Μήπως να την κάνουμε οριστικά κατά Wordpress μεριά; Αυτό επδιώκουν; Γιατί δεν πστεύω πως θα δεχθούν πολλοί να πληρώνουν πλέον έστω και «.. only $4.99 a month for a full year» για να μην τους κάνουν φραγή..

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Unknown είπε...

ΠΟΥΦ λέγω!
Υπεκφυγές...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

τρελέ μου,
Κι’ εσύ «φυτευτά» τα άκανες τα άμοιρα;
Δυο λοιπόν και μ’ εμένα, οι τρελοί …
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

artanis μου,
To εντός εισαγωγικών κείμενο ήταν γραμμένο προ διετίας. Για «κάποιους» μίλησα και εννοούσα τους υπεύθυνους για τις εγκληματικες πυρκαίές στην Ηλεία

Καλά να περνάτε,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ένα υποβρύχιο για την kiki μουυυυυ,
Πηγάδι δεν έχω μόνο για να βγάλω νεράκι με το σούγλο
:-)

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αναστασιέ μου,
΄Εως νυκτός.... και κυριολεκτώ… Οι γεμάτες κοφινες πήγαιναν κι’ έρχονταν.
Και η μύγα…σύννεφο από την απλωμένη σταφίδα στο αλώνι

Ααααα…ξεσπινίζαμε και καλαμπόκια για τις κότες. Μαύρς από το αιμάτωμα ο …ξέμαθος αντίχειρας
:-)

Μετ’ ασπασμών τε και εναγκαλισμών

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

iLia μου,
Είδες εδώ τί ομορφιές μοιραζόμαστε;

Καλή σου Κυριακή,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΕΛΕΝΑ μου,
Γιατί τώρα έχουμε το μέτρο σύγκρισης. Ζούμε σε περίοδο (συγκριτικά με εκείνες τις εποχές) μεγάλων οικονομικών ανέσεων και πλούτου, αλλά έχουμε χάσει άλλα σημαντικότερα.
Το χαμόγελο και την αληθινή αγκαλιά

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

jf είπε...

Δεν έμεινε γλυκάκι για μένα?? :-(
Μάλλον είναι που δεν πλήρωσα εισιτήριο για το σινεμά... :-)

Καλό υπόλοιπο Κυριακής

Masterpcm είπε...

Περιττό θεωρώ το γεγονός να σου πω πως τώρα που γράφω το σχόλιο απέναντί μου είναι η Ζάκυνθος...
Πατριώτισσα :))

Σταυρούλα είπε...

Γλαρένια μου καλημέρα και καλή εβδομάδα!Με πήγες 30και χρόνια πίσω.Περίπου 10 εγγόνια μαζευόμασταν στο κτήμα του παππού μας στην Πάρο όλο το καλοκαίρι.Ακριβώς τα ίδια με τι διαφορά ότι το δικό μας ''ψυγείο'' είχε και μαγγάνι και το γαιδαράκο μας που το γύρναγε κι έριχνε το νερό σε μια τεράστια στέρνα που εμείς την κάναμε πισίνα!Παιδιά της Αθήνας περνάγαμε ζωή χαρισάμενη.Μικρό μέρος αυτού του χτήματος είναι τώρα δικό μου και το τιμώ όταν μπορώ.Φιλιά!

leondokardos είπε...

Τι όμορφη η περιγραφή σου Γλαρένια μου, τι όμορφες αναμνήσεις.
Σε νιώθω απόλυτα. Εγω όποτε πάω στο μέρος που πέρασα απο τα 8 μου χρόνια μέχρι τα 18, δύσκολα, σκληρ'α χρόνια,δακρίζω. Δε μπορώ να αντικρίσω το σπίτάκι που μέναμε τότε. Πόσα ζωντανά μας έρχονται στο νου τα πρώτα παιδικά μας χρόνια !!!

jacki είπε...

Κάποτε κι εμείς έτσι πατούσαμε τα σταφύλια.
Τώρα όλο γίνονται αλλιώς.
Αλλά εκείνη ήταν άλλη αίσθηση.

Αγγελικη Ν είπε...

Γλαρένια μου, όσο σε διαβάζω τόσο καταλαβαίνω πως μπορείς και πετάς τόσο ψηλά και τόσο μακριά!
Άμα έχεις τέτοιο ορμητήριο όλα εξηγούνται!
Φιλάκια

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ωραίες εποχές Γλαρού μου...
Και στο τρατζιστοράκι τη "Ζωζεφίνα"! Την τσαχπίνα που είχε μόρτικα κομμένα τα μαλλιά της και ήταν σαν αγοροκόριτσο η μιλιά της...

ZouZouna είπε...

Δεν είδα τέτοια πράγματα και δεν αποζήτησα ούτε μεγάλη. Ομορφο το ταξίδι σου, όμως μόλις είδα έναν τζίτζικα να μπαίνει απο το παράθυρο στο γραφείο και ουρλιαξα !
σε φιλώ γλυκά
το τσιμεντόπαιδο!

Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ όμορφο. Μας κέρασες με τον καλύτερο τρόπο τις παιδικές σου αναμνήσεις. Αναμνήσεις με γεύση γλυκιά και δροσερή.

Καλή εβδομάδα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

darhiir the Abban μου,
Χα…. Άμα τύχει και ξαναπατήσω σταφύλια, θα σου επιτρέψω να δεις μέχρι τον αστράγαλό μου
:-)
Καλή σου εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

JamanFou μου,
Για όλους τους καλούς περισσεύει γλυκό λέμε...
:-)
Καλή σου εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Masterpcm.. μου και καλέ μου πατριώτη,
Απολαμβάνουμε (όταν βεβαίως βρίσκομαι στο εξοχικό της Γλαρούπολης) τις ίδιες ονειρεμένες δύσεις

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σταυρούλα μου,
Πανέμορφο το σκηνικό που μας μεταφέρεις. Σαν παιδικό παραμύθι μου ακούγεται.
Είσαι τυχερή που σήμερα μπορείς να χαίρεσαι έστω και ένα τμήμα του.
Καλή σου εβδομάδα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Λιόντα μου,
Είδες; Λες και ήταν χθες..
Καλώς μας ήρθες με Σιφνέϊκες μυρωδιές,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

jacki μου,
΄Ηταν συλλογικές οι δουλειές και λειτουργίες παλαιότερα.
Και φυσικά η …παρεϊστικη χαρά και τα πειράγματα λειτουργούσαν καταλυτικά

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αγγελική μου,
Η ζωή για κανένα μας δεν είναι πάντα πολύ εύκολη, ούτε χαρίστηκε αβασάνιστα.
΄Εχω όμως πολλούς μα πάρα πολλούς λόγους για να χαμογελάω

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ασκαρντουλίνο μου,
Αυτό το …Γλαρού σαν τσιμπλού μου ακούγεται.. δε με βρίζεις…ναι;
:-))))
Προτιμώ το Γλαρίτσα.

Τη Ζωζεφίνα την τραγουδο;yσε η γιαγιούλα μου
Παρεμπιπτόντως, εγώ μεγάλωσα με Τζένη Βάνου και Γιάννη Βογιαζή

Φιλί βρε …αδιόρθωτε και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ζουζουνιάρα μου,
Αποπροσανατολίστηκε ο δόλιος, για μένα ερχόταν και μπερδεύτηκε
:-)

Kαλοκαίρι χωρίς τζιτζίκια δε λέει....ΕΔΩ σου έχω μπόλικα
για να με θυμάσαι


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

steriani μου zali,
Εξακολουθείς να μη με αποθαρρύνεις και σ' ευχαριστώ.
Ειμαι σίγουρη πως για τούτες τις παιδικές αναμνήσεις η δική σου πένα θα έφτιαχνε βιβλίο

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

anemona είπε...

Καλημέρα
Καλή εβδομάδα

Γλαρενια μου ….

Δεν βρίσκω λόγια…. Με ξύπνησες αναμνήσεις και θύμισες παιδικών χρόνων…
Η περιγραφή σου και εικόνες σου ανεπανάληπτες!!!!!!!!! ..

Τέλος, λατρεύω το Ναύπλιο ονειρική πόλη… το καινούργιο με το παλιό συνυπάρχουν αρμονικα…

Ο φίλος μου ο ιταλός κάνει το υπέροχο παγωτό του..
Να είσαι καλά κοριτσάκι μου….
Να μου φιλήσεις τα μικρά σου…

Unknown είπε...

γλαρένια..βλέπω συνεχίζεις τα φοβερά ταξίδια....μπράβο σου....εδω να πω ότι όλα αυτα τα γνήσια τα αγνά τα ωραία...θέλουν εκτός από χέρια και μεράκι...το μεράκι των ανθρώπων των τότε τα έκανε να μοιάζουν σήμερα μαγικά...
έβλεπά τα υποβρύχια και τρέχαν τα σάλια μου...έπινα μια βυσσινάδα και νόμιζα οτι ημουν σε άλλο κόσμο....αχχχ..ενα υποβρύχιο κάτω από τον πλάτανο...και τι στο κόσμο...νάσαι καλά

b|a|s|n\i/a είπε...

πω πω υποβρύχιο! βανίλια! μαζί με το "γλυκό με τις τρίχες" όπως το έλεγα μικρός (το καταΐφι ντε) τα αγαπημένα μου. είναι όμορφο να έχεις αναμνήσεις. ακόμα πιο όμορφο να είναι όμορφες οι αναμνήσεις. και οι όμορφες αναμνήσεις γλυκά περιγράφονται. πολλά φιλιάαααα!! :))

αθεόφοβος είπε...

Ο εξωραίσμός του παρελθόντος σε κάνει να ξεχνάς και το κουνουπομάνι που υπήρχε κα΄θε βράδυ!
Πάντως το υποβρύχιο ήταν μια απόλαυση που κρατούσε άρκετή ώρα μέχρι να το γλύψεις όλο!

Ανώνυμος είπε...

Εγω λεω οτι καλα εκανα πρωι πρωι και ηρθα σε σενα.Με ταξίδεψες ομορφα σε ευχαριστω

Κούκος είπε...

Και ύστερα μου λες ότι δεν τα καταφέρνεις με τις λέξεις!

Δεν έχω λόγια...

marianaonice είπε...

Απίστευτες μνήμες!!
Και τι δεν μου έφερες στο νου όταν κι εγώ παιδί πήγαινα στη Μυτιλήνη και ακολουθούσα το θείο μου στα κτήματα. Το πηγάδι έκανε και σε εμάς χρέη ψυγείου, οι δροσιές απο το περιβόλι, τα ζώα τριγύρω, το μεσημεριανό, η σιέστα, Θεέεε μου τι όμορφα που ζήσαμε... κάποτε!!
Φιλιά!!!
Να περνάς υπέροχα Γλαρένια μου!!!
:)))

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ανεμώνη μου,
Χαιρομαι που ήμουν η αιτία να θυμηθείς όμορφες στιγμές σου
΄Οσο για τα «μικρά»… νομίζεις πως μετά τα 12…κάθονται να τα φιλήσεις πέρα από Πάσχα-Χριστούγεννα-γιορτές και γενέθλια;
;-))))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

homemade μου,
«΄Εχτιζαν αγάπη τα χέρια τότε… πόσο δίκιο έχεις…
Κι’ εσύ να είσαι καλά!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

b|a|s|n\i/a μουυυυυ,
Καλώς μας ήρθες «γλυκό μας χαμόγελο».
Κέρδισες τις εντυπώσεις στη Σαλονίκη και σου αλλάζω παρωνύμιο. Πάει και τελείωσε
:-)))
Λοιπόν, ειδικότης μου το καταϊφι… και όχι τρίχες….
Δε σου λέω τίποτε.
Με γνήσιο βούτυρο γάλακτος (σιγά μη ψοηθούμε τη χοληστερίνη. Τι λες..μια φορά το φτιάχνουμε) και όχι πολλά σιρόπια να λιγώνουμε, ναι;

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

a]αθεόφοβέ μου,
Και όχι μόνο… Κάτι μύγες…σαν F-16….
;-))))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Κούκε μου,
Να σε πιστέψω τώρα;..
:-)))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

marianaonice μου,
Tα ΖΗΣΑΜΕ όμως…
Δες στην 1η φωτο μπροστά αριστερά φαίνονται λίγο οι ντοματιές.
Δε σου λέω τίποτε…. Κάτι βράδια με αυγά και ντομάτες (καγιανά το λένε εκεί κατω)
Αφού τα ξέρεις ήδη από πρώτο χέρι
:-)
Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές