Εύχομαι η είσοδος της νέας χρονιάς, να σηματοδοτήσει την απαρχή καλύτερων ημερώνγια όλους μας και στους τομείς, που ο καθένας επιθυμεί. Οι ευχές μου(Μηθυμναίε μου, σ' ευχαριστώ για τις δικές σου και.... δανείζομαι τη διεύθυνση) για ΟΛΟΥΣ τους φίλους μου, ΕΣΑΣ, μεένα κλικ στην παρακάτω διεύθυνση: http://glaroi.mou.xroniapolla.org/
' Οχι καλέ μου φίλε και συμπλόγκερ, δεν αντιγράφω τον καλό μας Adonio με τις απορίες του της κάθε Παρασκευής, που τόσο μου αρέσουν, όμως τούτη η απορία μου γεννήθηκε λίαν πρωϊαν σήμερα (πρωϊνή τηλεοπτική ζώνη, σκοτάδι ήταν ακόμη έξω), ακούγοντας το σχόλιο της παρουσιάστριας του Μega-λου καναλιού:
Είθισται, είπε, πριν την τοποθέτηση του νέου προέδρου να υπάρχει μια μεγάλη κρίση σε Παλαιστίνη, Ιράκ...
Και διερωτώμαι εγώ η άσχετη, γιατί να είθισται.... και η Υπερδύναμη γιατί έσπευσε να επιβάλλει την τάξη, την ασφάλεια και το δίκαιο στον Κόλπο και στη Σερβία και έχει αφήσει στο έλεος των Ισραηλινών τους Παλαιστίνιους;
Γερός να είναι κι’ ό,τι να 'ναι, λέγαμε με το Γλάρο μου όταν, εγκυμονούσα το δεύτερο παιδί μου και δεχόμασταν τις ευχές γνωστών και φίλων.Εκείνος βέβαια συμφωνούσε μαζί μου χαριτολογώντας για να μη μου χαλάσει την καρδιά, μα εγώ παρά το ότι το πρώτο μας ήταν γιος, αγόρι επιθυμούσα να είναι και πάλι. Να σκεφτείς πως όταν ήμουν ελεύθερη, ένα μυστήριο πράμα, μόνο τα παιδάκια αρσενικού γένους με τραβούσαν σα μαγνήτης. Για τέτοια τρέλα μιλάμε…
Και οι μήνες της εγκυμοσύνης κύλησαν ομαλά, όμορφα κι' ωραία όπως και την προηγούμενη φορά . ΄Αλλο περίεργο να δεις τώρα, εσύ που με διαβάζεις. Σε κάθε εγκυμοσύνη μου έλαμπα περισσότερο και από τη Βίσση, που ....λάμπει απ' τη χαρά της στο γνωστό άσμα.... Εγώ έλαμπα από ευτυχία.
΄Ωσπουμια γλυκιά και ήσυχη νύχτα παραμονής Χριστουγέννων, πριν από 27 χρόνια που αν και καταχείμωνο ούτε κρύο έκανε, το τελειόμηνο έμβρυο αποφάσισε πεισματωδώς, πως έπρεπε να μας πει πρώτο απ' όλους τα κάλαντα.
Φύγαμε κρυφά κατεβαίνοντας τις σκάλες στις μύτες των παπουτσιών μας με το Γλάρο μου, για να μην ανησυχήσουμε τους δικούς μου , που εκείνες τις ημέρες κρατούσαν μαζί τους τις νύχτες το «μεγάλο» μας (1,5 έτους) δια παν ενδεχόμενον.
Και στο άκουσμα της λέξης "κοριτσάκι", η ώρα 5 το πρωϊ, που ακόμη ούτε και οι πτσιρικάδες δεν είχαν βγεί για τα κάλαντα, εγώ η ...όμορφη κακούργα... δάκρυσα απογοητευμένη και του είπα με παράπονο, καθώς με είχε πνίξει στα φιλιά..."Σε γέλασα"....
Κι’ εκείνος, με αγκάλιασε και φώναξε κατασυγκινημένος μέσα στο χειρουργείο Τι λες....με τέτοια μπούκλα;… μια κούκλα είναι!!!
Γιατί ναι, ίσως το έχω πει μέσα από κάποια σχόλια, πάντα …«μαζί γεννούσαμε», εκτός από το ( 4ο κατά σειρά), προτελευταίο μας παιδί και τρίτο γιο μας, που επειδή γεννήθηκε πρόωρα (μόλις 6,5 μηνών)
ο γιατρός και φίλος μας, προς αποφυγή εκπλήξεων, του πρότεινε να μείνει έξω περιμένοντας.
Και τι δεν της φόρεσα που λες, μιας και τότε την είχα μια… Γκαρνταρόμπα από τα καλύτερα καταστήματα των Αθηνών και του Γιοχάννεσμπουργκ είχε…..Και δώσ’ του χωριστρούλες, κοτσιδάκια και κοκαλάκια μαργαριτούλες, που τα αγόραζα με τις καρτέλες. Ναι, μαργαριτούλες μου άρεσαν.
Η δε βάφτισή της έγινε σε εκκλησιά παραλιακή με φόντο το Σαρωνικό και έξω στο προαύλιο.
Απίθανη βάφτιση και αυτό το άτιμο μες την τρελή χαρά...δεν είχε από πού να μοιάσει βλέπεις...
Ωραία και τα αγοράκια, για να επανέλθω στο θέμα μας, δε λέω,....αλλά τα κοριτσάκια άλλο πράμα. ΄Αργησα να το καταλάβω βλέπεις....αλλά τα αγόρια τα έχεις κοντά σου μέχρι μια ορισμένη ηλικία. Το κορίτσι μένει πιο πολλά χρόνια κοντά στη μάνα, γιατί υπάρχει ταύτιση φύλου και ενδιαφερόντων και η Χριστίνα μου είναι για μένα το "ψυχοπόνιο" μου, όπως θα έλεγε και η μαμά μου.
Πέρασαν χρόνια και της το είπα όμως, γιατί το είχα βάρος στη συνείδησή μου, για τότε που αντί να χαρώ δάκρυσα.... Θαήταν στα 22 της όταν, καλή ώρα στα γενέθλιά της σαν σήμερα, της ζήτησα μια μεγάλη συγγνώμη. ΄Ελα βρε μαμά,μου είπε ... κι’ εγώ μια αδυναμία στα αγοράκια την έχω, πώς να το κάνουμε….
Είχαμε γενέθλια λοιπόν σήμερα, γι' αυτό και χάθηκα... Μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά και περάσαμε τόσο, μα τόσο όμορφα!!!
Και για να μη σε ζαλίζω μεθαύριο πάλι με τα γεννοβολήματά μου και τα γενέθλια του γιού μου, θα αναφερθώ σήμερα και σε αυτό, το ύστερα από ένα χρόνο ακριβώς, ευτυχές γεγονός...
΄Ητανε τριών μηνών μωράκι, που λες η Χριστίνα μας, όταν εγώ η προκομένη Γλάρισσα, τσουυυυυπ, μένω έγκυος ξαναααά. Τώρα ξέρω τι λες εσύ από μέσα σου... anyway... ΄Ομως η υπόθεση παιδιά και με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για μας τους δυο ήταν και είναι γλέντι.
Και αναφέρομαι φυσικά στο μεγάλωμα των παιδιών χωρίς ιδιαίτερα και αξεπέραστα προβλήματα υγείας, πέρα από τα συνηθισμένα και κλασικά, με παιδικές ασθένειες και μικροατυχήματα ...
Με ΠΗΤ λοιπόν: 26/12, που σημαίνει για
σένα που ίσως δε γνωρίζεις, φίλε και γένους αρσενικού αναγνώστα μου, Πιθανή Ημερομηνία Τοκετού. Αν μέχρι τότε ...δεν, είχε πει ο μαιευτήρας μου, άφησε να περάσουν δυο μέρες και εφ' όσον και πάλι δεν... τηλεφώνησέ μου στις 28/12. Και αφού λοιπόν ΔΕΝ μέχρι τις 26, του τηλεφωνώ στις 28/12, όπως μου είχε πει..
΄Ελα από το ιατρείο, λέει. Και πάμεεεε... Πρόσεξε μου λέει, υπάρχει μία ελαχίστη διαστολή, και πιθανόν να μας προκύψει τοκετός Πρωτοχρονιάτικα. Αν όμως έρθεις απόψε, σε μια ώρα θα τον κρατάς αγκαλιά και παραμονή Πρωτοχρονιάς θα είσαστε στο σπίτι...
Πάλι πίσω στο σπίτι οι Γλάροι που λες, παίρνουμε τα ήδη από ημερών έτοιμα απαραίτητα και κατ' ευθείαν στο μαιευτήριο. ΄Οπως το είπε βρε παιδί μου, σε μία ώρα "αγοράκι"
Kαι εκεί μέσα στο χειρουργείο ο Γλάρος μου, με την ιατρική ρόμπα, το σκουφί και αφού πέταξε τη μάσκα, με αγκάλιαζε και με φιλούσε. Τρελοί για τρελοί και οι δυό μας σου λέω, γλέντι οι τοκετοί...
΄Υστερα από τρείς ημέρες παραμονή Πρωτοχρονιάς πρωί, ντυμένη στην πένα εγώ, βρίσκομαι κολλημένη στη τζαμαρία του μεγάλου παράθυρου, να απολαμβάνω τρισευτυχισμένη το χιόνι που έχει καλύψει απ' άκρου εις άκρον το Λεκανοπέδιο. Τον περιμένω να φανεί για να μας πάρει και ο Γλάρος πουθενά,. Η ώρα περνάει και αρχίζω να ανησυχώ....
Καταφθάνει με 1 1/2 ώρα καθυστέρηση... Τί συνέβη, τον ρωτάω... Θα σου τα πω στο αυτοκίνητο μου λέει, απόψε πάντως θα έχουμε στο οικογενειακό ρεβεγιόν το Γενικό Γραμματέα της Ιαπωνικής Πρεσβείας με τη γυναίκα του και το μωρό τους...
Τζίζας Κράιστ...αναφώνησα ανηφορίζοντας με το αυτοκίνητο τη Λ. Κηφισιάς (Κηφισίας ντε... άλλη φορά φίλε συμπλόγκερ θα σου πω πώς έμαθα κι' αυτό, είναι κάτι σχετικό με τις ονομασίες που λανθασμένα επικράτησε έτσι να λέγονται, κάτι όπως Γουδί-Γουδή) .
- Πόθεν μας προέκυψεν ο Ιάπων;
- Χα... είπε ο Γλάρος περίμενε επί ματαίω ο ταλαίπωρος για ταξί , διπλωμένος στα δύο από την παγωνιά, στην έρημη από το πολύ χιόνι Λεωφ. Κηφισίας
- Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Ευχαριστώ, ψάχνω για ταξί και δεν περνάει κανένα. Πάω σπίτι μου στη Φιλοθέη.
- Είσαι τυχερός, στο δρόμο μου είσαι. Σήμερα παίρνω από το μαιευτήριο τη γυναίκα μου με το γιο μου. Σε πηγαίνω στο σπίτι σου και πάω σ' αυτούς ύστερα . Δίπλα είναι εξάλλου.
Το βράδυ λοιπόν (αξέχαστα όμορφο ρεβεγιόν), κατέφθασαν οι Γιαπωνέζοι με γλυκά χειροποίητα, χειροφιλήματα ο Γιαπωνέζος... υποκλίσεις η Γιαπωνέζα.... και ένα κουτί μεταλλικό τσάϊ γιασεμί, μιλάμε για ΤΟ άρωμα, που ακόμη και όταν τελείωσε , μοσχοβολούσε γιασεμί για πολύ καιρό ακόμη....
Πάντοτε λοιπόν μοιράζαμε τη διαφορά των τεσσάρων ημερών και κάναμε επίσημα γενέθλια και στους δυο την ίδια μέρα, σβήνοντας κεράκια στην ίδια τούρτα. ΄Ετσι και σήμερα είχε έρθει με την Εβελίνα του και εκείνος.
Να είναι καλά τα παιδιά, τα φετινά γενέθλιά τους θα μας μείνουν αξέχαστα.
-->Δεν απήντησα στην προηγούμενη ανάρτηση, για δύο λόγους. Ο ένας είναι πως είχα τότε απαντήσει με ένα σχόλιο σε πολλούς φίλους γιατί τα φλέγοντα στην κυριολεξία θέματα, καλύπτονταν μέσα από αυτό και μόνο το σχόλιο, αλλά και είχα μείνει άναυδη, με όλα αυτά που συνέβησαν. Ο δεύτερος είναι πως τα νέα σχόλια, συν τα τραγικά γεγονότα που μας συγκλόνισαν τις επόμενες μερες και ειδικά τα σημερινά και που καμία σχέση έχουν με τα προηγούμενα με προβλημάτισαν ακόμη περισσότερο. Δεν ήθελα να θεωρηθεί λοιπόν, πως αγνοώ τη γνώμη και την καλή πρόθεση των προηγούμενων φίλων. Ευχαριστώ βεβαίως όλους για τις ευχές αλλά και την παρουσία σας. Πιστεύω πως όλο αυτό λειτούργησε σαν βάλσαμο, όμως... Nikiplosμου, μόνο το βίντεο είναι γροθιά στο στομάχι ή όσα σήμερα 22/12 ακούσαμε να συμβαίνουν;Είσαι μακριά και ίσως δεν έχεις ακούσει. Βία στη βία από μεμονωμένα περιστατικά εξαπολύθηκε σε τούτητη χώρα (τι καλά που λείπεις…) και βρίσκω πως πλήττεται ακόμη περισσότερο η ασφάλεια, η ακεραιότητα και αυτή ακόμη η ζωή μας καθημερινά.Δυστυχώς κανένα πνεύμα Χριστουγέννων δε μας σώζει, αφού όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, στην Ελλάδα οπλοφορεί ανεξέλεγκτα και .....η κουτσή Μαρία… και μόνο ξεκαθάρισμα λογαριασμών δεν έχουν, όπως φαίνεται, σαν κίνητρο όλες οι πρόσφατες ένοπλες επιθέσεις.
-->
Patsiouriμου, πώς να περάσω καλά και να χαρώ τα γενέθλια των παιδιών μου τις επόμενες ημέρες, όταν οι «διπλανές» μου πόρτες στολίζονται με κηδειόσημα;
fibi μου, πες με υπερβολική, αλλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια ψυχή μου, με πέντε παιδιά να κυκλοφορούν σε μια πόλη βρυκόλακα.... Αισθάνομαι πως βουλιάζω σε έλος....
Artanisμου, σου το έχω ξαναπεί, δεν έχει άδικο ο Γλάρος μου που από χρόνια τρώγεται για Ν. Ζηλανδία…
Dodouli μου, με λίγα αλλά και πολύ λιγότερα καλά μπορούμε όλοι μας να κάνουμε, με την περισσότερη βία και παραβατικότητα μου λες, τι γίνεται; Εγώ καλέ μου και ας με πεις υπερβολική, ανησυχώ ιδιαίτερα. Φοβόμαστε και να κυκλοφορήσουμε δηλαδή, μη μας βρει καμιά .....αδέσποτη.
Alexi μου, με οδύνη διαπιστώνω καθημερινά, πως μεγαλώνει ο κατάλογος αυτών που σίγουρα δε θα κάνουν γιορτές…. Γίνεται σήμερα ένα τραγικό γεγονός, μια απαγωγή με ανεξακρίβωτα αίτια και λόγους, ένα έγκλημα και ξεχνάμε ως δια μαγείας όλα τα προηγούμενα...
Πού και πώς βαδίζουμε αλήθεια;
Haliaμου, δε νομίζω πως είναι μόνο ο λόγος πως ξεχάσαμε να αγαπάμε. Μαζέψαμε πολλούς πεινασμένους τους οποίους δε φροντίσαμε. Με το να τους πετάξει σε μια γωνιά η Πολιτεία, δε λύνουν το πρόβλημά τους οι ταλαίπωροι. Εκ των πραγμάτων θα αναγκαστούν να παρανομήσουν, βιαιοπραγήσουν, να απειλήσουν και να σκοτώσουν προκειμένου να επιβιώσουν.
Κοντολογίς, τον κλέφτη και το δολοφόνο τον προκαλεί και του οπλίζει το χέρι το σύστημα…
Φτυαράτσι μου, μόνο ....κουλά και όχι καλά βλέπω και ακούω να συμβαίνουν…
Dyosmarakiμου, ούτε ευχές, ούτε λιτανείες μας σώζουν….
TaliskerStt μου, χαίρομαι που σε βλ-e-πω. Απολογούμαι για τους μύδρους που εξαπολύω, όμως εύχομαι την άλλη φορά να μη με βρεις τόσο αγανακτισμένη…
Κούκε μου, εγώ νηστική μπορώ να ονειρεύομαι, αλλά δε μπορώ με τίποτε, να ονειρεύομαι πίσω από μάσκες και πατώντας σε πτώματα, γιατί εν τέλει όπως και ο…
|Aσκαρντουλίνος λέει : «δεν είμαστε ρομποτάκια να πατήσουμε το κουμπάκι και να πούμε τώρα, τα ξεχνάω όλα, θα κάνω ευχάριστα Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά»….
Kostasloghμου, εν τέλει το δικό σου καλικαντζαρο-μαγάρισμα είναι παιχνιδάκι…..
΄Εσπευσα να τα πω του ...."παιδιού" που βρίσκω πως πολύ μοιάζει με τον δικό σου και να απαθανατίσω τη στιγμή, που δέχεται τις θωπείες του γιού μου, καθώς πτώμα από τα ξενύχτια και την κούραση γυρίζει κάθε πρωϊ ο Κανέλλος μου.
Όλη μέρα τη βγάζει στο καθιστικό, στην πλάτη του καναπέ.
και δε μπορεί, τούτα τα Χριστούγεννα να είναι λαμπερά και χαρούμενα.
΄Οσο κι' αν έπλυνα το πετσί και έτριψα το δέρμα, τούτη
η "μουτζούρα" απ' τα αποκαϊδια,
δε λένε να φύγουν από τα ρουθούνια, το κορμί και την ψυχή μου.
ΟΛΑ και καθένα ξεχωριστά έγιναν δικά μου... Με σημάδεψαν.....
Ο πόνος δε μοιράζεται Είναι σταυρός δικός σου Μεριάζεις κι' αγκαλιάζεσαι Μ' εΣένα στο πλευρό σου
ΕΔΩ θα είμαι, ΔΙΠΛΑ ΣΑΣ Θα αφουγκράζομαι τις ανάσες σας,
τους χτύπους της καρδιάς σας ΄Οσο κι' αν δεν ακούγομαι,
θα 'μαι πάντα δικιά ΣΑΣ.
Σας εύχομαι τούτες οι γιορτές, με πλήρη επίγνωση των ό,ποιων ευθυνών μας (έχουμε ο καθείς το μερίδιό του),
να είναι ήσυχες και ξεκούραστες.
Εύχομαι επίσης, υγεία, πραγματοποίηση των προσωπικών και οικογενειακών σας προσδοκιών και.... αγαπείστε το συνάνθρωπο...
Kαλέ και αγαπημένε φίλε Cropper, συγχώρεσέ μου την ..."υποκλοπή".
Δε μπόρεσα να αντισταθώ στη χθεσινή εξαιρετική σου ανάρτηση.
΄Υστερα από 115 ολόκληρα χρόνια και έχοντας ως παράδειγμα την ηρωϊκή φράση του Χαρίλαου Τρικούπη "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" ...ήγγικεν η ώρα να το παραδεχθείτε κύριοι.....
Είχε χιονίσει στα βόρεια και το έφερνε...που έπεφταν μύτες...
Οι καλεσμένοι συγκεντρώνονταν δειλά-δειλά και τουρτουρίζοντας, από το παγωμένο αγιάζι. Ξεφύτρωναν κατά μικρές παρεούλες δυο-τριών ατόμων, κολλημένοι σχεδόν ο ένας στον άλλο, με γρήγορα βήματα. Τα χέρια σφιγμένα στον κορμό, σε μια προσπάθεια από τη μια να συγκρατήσουν το δώρο και από την άλλη το παλτό και το κασκόλ, για να μη μπάζει....
Η ώρα περνούσε και οι μελλόνυμφοι πουθενά.
- Μέρα που βρήκανε οι ευλογημένοι....Μπρρρρρρ... -Μα χάθηκε ο κόσμος , τόσο καλοκαίρι πέρασε...τόσο φθινόπωρο.... - ΄Εχει να κόψει καρφιά η νύφη απόψε... - Χα, χα... βεντούζες θα της ρίχνει ο λεβέντης στο γαμήλιο ταξίδι.
Μπι, μπι, μπιμπμπι, μπιμπιμπιμπιμπιμπι... ΄Ισα πουπρόλαβαμε να τη δούμε, γιατί δεν προφταινόμασταν να πάρουμε θέση κοντά στο ιερό, για να μη χάσουμε στιγμιότυπο.... Και τελικά τα καρφιά τα είχαμε κόψει εμείς οι ...πτωχοί και ταλαίπωροι με τα παλτουδάκια, γιατί η νύφη κατέβηκε από τη λιμουζίνα...
στ' άσπρα ντυμένη σαν ....το χιονιά.... τυλιγμένη στο κατάλευκο γουναρικό της. Σιγά, που θα άφηνε να της πιαστεί το νεφρό...
6 Δεκεμβρίου ήταν σαν και σήμερα...
Και φυσικά το πραγματικό στιγμιότυπο από τελετή γάμου, διεδραματίσθη προ.... (ήμουνα εγώ τότε 11 ετών).... ναι, ναι... προ σαράντα ολόκληρων ετών παρακαλώ.
Τότε τέτοιαν εποχή που λες, έριχνε χιόνι και εμείς σήμερα φορούσαμε κοντομάνικα ....
Α, σήμερα δε σου λέω τίποτε... μέτρα κεφάλια...γιόρταζε ο μεγάλος μου, ο καλός της μεγάλης μου και η καλή του μικρού μου. Γιόρταζε και ο "άγιος ιεροψάλτης" ο πατέρας μου, αλλά ήταν μακριά μας....κάτω από τ' αυλάκι, λόγω υποχρεώσεων. Ιερή Λειτουργία από πολύ νωρίς το πρωί. ΄Υστερα μαζεύτηκαν στη διπλανή αίθουσα για καφέ, ευχές και κεράσματα. "΄Αγιε Ιεροψάλτα" από 'δω, "Χρόνια σας πολλά κύριε Νίκο μας" από 'κει, μαζεύτηκε πολύ αργά στο σπίτι των ανέμων", όπως λέω το εξοχικό της Γλαρούπολης, μιας και είναι ψηλά και το χτυπάνε οι τέσσερις άνεμοι, αλλά κατευχαριστημένος.
Κελαϊδούσε στο τηλέφωνο, δεν έλεγε να κατεβάσει το ακουστικό. Μια πολυλογία άλλο πράμα. Του τηλεφώνησε ο Στάθης, η Γωγούλα, ο... η......παντρεύεται ένας ανεψιός του μεθαύριο.... συνταξιοδοτείται ο άλλος του χρόνου... κι' εγώ εν τω μεταξύ, έπαιζα με το πιρούνι στο πιάτο....
Τούτες τις μέρες ασχολήθηκε και με τις ελιές, ευτυχώς που πρόλαβε λέει, γιατί η προχθεσινή κακοκαιρία δεν άφησε τίποτε όρθιο ... - ΄Οχι, βρε μπαμπά, να μην τις μαζέψεις φέτος, αρκετά κουράζεσαι, του είχα πει
- Τι λες, να μη φάω από το ωραίο μας λαδάκι, είπε εκείνος.
Του Αγίου Νικολάου λοιπόν σήμερα και να ευχηθώ από καρδιάς
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΑ, ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ και ΧΑΡΑ,
με λαχανικά και φρούτα (στην από 6/6/2007 ανάρτηση),
με τα έρμα τα δέντρα (στην από 16/3/2008 ανάρτηση)
Είναι ανήσυχος ο άνθρωπος. Δημιουργεί, ποιεί, εξελίσσει, εξωραϊζει, διακοσμεί οποιοδήποτε υλικό πέσει στα χέρια του και επινοήσει η φαντασία του.
Μέχρι και με τις έρμιες τις γάτες τα έχει βάλει...
Δεν του έφτανε το δικό του μασκαριλίκι, ταλαιπωρεί και εξευτελίζει στο όνομα της δημιουργικής του έμπνευσης, τα ζώα και τη φύση ολόκληρη...
Σήμερα σας έχω καινούριες ...τέτοιες δημιουργικές ανησυχίες.
Και μιας και έρχονται γιορτές και δε θα λείψουν οι συγκεντρώσεις και τα πάρτυ παιδικά και όχι μόνο, ορίστε μια όμορφη και πολύ πρακτική ιδέα για μεζεδοπαρουσίαση.
Στα πάρτυ των παιδιών μου, προ 10-15 ετών, στη θέση της βάσης- μπάλας από φελιζόλ, χρησιμοποιούσα ένα μικρό λάχανο, τυλιγμένο με sanitas foil, στο οποίο κάρφωνα οδοντογλυφίδες ή καλαμάκια από σουβλάκια, όπου είχα περασμένα διάφορα μεζεδάκια (κεφτεδάκια, λουκανικάκια, τυράκια, εναλλάξ με ψωμάκια του τοστ, ακόμη και σουβλάκια, πέρα από τους άλλους μεζέδες), που εξαφανίζονταν εν ριπή οφθαλμού.
Βλέπεις η όρεξη επηρεάζεται από το ...μάτι που εντυπωσιάζεται..
θυμήθηκα ...έτσι για Ξε-blog-άρισμα λογαριασμών....πως σας χρωστάω από ....μήνες απάντηση στο κάλεσμά σου. Δεν είναι πως αδιαφόρησα, μα είναι πως δεν το βρήκα ενδιαφέρον.
Αλλά αφού πρόκειται για το Ξε-blog-άρισμα, έχουμε και λέμε...
Μήπως να σας μαγειρεύω;…. Η μαγειρική καλέ μου δεν είναι τέχνη;….Τώρα μάλιστα, που λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, προβλέπεται να πέσουν και μεγάλες πείνες, χόρτα άγρια να σου φτιάξω γιαχνί, με τα χεράκια μου, θα ζητάς κι' άλλο πιάτο.
3. ΤΕΧΝΗ
α) μουσική
β) χορός
γ) κινηματογράφος - θέατρο δ) λογοτεχνία
ε) ζωγραφική - γλυπτική – αρχιτεκτονική
Λίγο απ' όλα
4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ
α) αριστερά β) κεντροαριστερά
γ) κεντροδεξιά
δ) δεξιά
ε) πάρτο αλλιώς
Μην το παίρνεις από πουθενά, διότι τους σιχάθηκα ΟΛΟΥΣ…
5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ
α) μαθηματικά - γεωμετρία
β) χημεία - φυσική
γ) έκθεση και γλώσσα
δ) ιστορία - γεωγραφία
ε) θρησκευτικά και γυμναστική
Ε…. τα ευκόλως εννοούμενα να παραλείπονται
6. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ PET
α) γατάκι
β) σκυλάκι
γ) ψαράκι
δ) πουλάκι
ε) κροκοδειλάκι
Πουλάκι και ψαράκι δε μπορούμε να έχουμε διότι έχουμε γατάκια. Κροκοδειλάκι επίσης δε μπορούμε να έχουμε διότι διαθέτουμε γατόσκυλα…
7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ
α) στη θάλασσα
β) στο βουνό
γ) στη Μύκονο
δ) στη Γαύδο
ε) στην Αθήνα
΄Οπου λάχει…. μεταξύ μας, δε με κόφτει εάν προκύψει και κανένα εξωτερικούλι…
8. ΧΡΩΜΑ
α) λευκό
β) κόκκινο
γ) μοβ
δ) μπλε
ε) μαύρο
ΜΑΥΡΟ…ΚΑΡΑΚΑΤΑΜΑΥΡΟ ως βάση, με χρωματικές πινελιές, αναλόγως υπολοίπων αξεσουάααγ....
ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
α) κρεβατοκάμαρα β) κουζίνα
γ) τουαλέτα
δ) σαλόνι
ε) πατάρι
Πατάριεξ’ αρχής δεν προβλέψαμε, για να μη «βρίσκει»» ο Γλάρος μου….
είπε τοάγρυπνο μάτι του κι εγώ είπα, δε βαριέσαι, ας τελειώνουμε και μ' αυτό....
1. Ποιο μυστικό θα ήθελες περισσότερο να ξέρεις?
Δεν υπήρξα ποτέ περίεργη. Απεχθάνομαι αυτές τις συμπεριφορές
2. Πόσους ανθρώπους του αντίθετου φύλου έχεις αγαπήσει πραγματικά? Αφού σου έχω πει και σε άλλα παιχνίδια, πως η καρδιά μου (ούτε αγκινάρα να ήταν) μονίμως ερωτευμένη είμαι..
3. Αναγκάζεσαι να αλλάξεις το όνομα σου. Τι όνομα θα διάλεγες?
Τι αλλο από αυτό που εσείς μου χαρίσατε, το τιμώ και το αγαπώ: “ Γλα-ρέ-νια”
4. Τι θα χάραζες στην ταφόπετρα σου;
Δε θέλω τάφο. Θέλω να καταργηθούν τα νεκροταφεία και στη θέση τους να γίνουν άλση και παιδότοποι με πολλά δένδρα.
5. Διάλεξε ένα παραμύθι που πιστεύεις πως σου ταιριάζει απόλυτα.
Εκείνο που μου έλεγε (8/2/2007) η γιαγιούλα μου, όταν την είχα πλέον εξαντλήσει...
" - Γιαγιά, πες μου ένα παραμύθι ακόμη...
- ΄Ελα τώρα να κοιμηθούμε, γύρισε στο άλλο σου πλευρό.
- ΄Ελα γιαγιά, ένα μόνο...
- Εντάξει αλλά μετά θα κοιμηθείς. ΄Ακου λοιπόν.
΄Ητανε μια φορά ενας τσοπάνης και είχε 3.000 πρόβατα, 2.000 κατσίκια, είχε τράγους, είχε, είχε...
Κάθε μέρα τα πήγαινε να βοσκήσουν. Μια μέρα λοιπόν έφτασαν σε ένα σημείο
που ήταν ένα πέρασμα τόσο στενό, που χωρούσε μόνο ένα ζώο για να περάσει.
- Και λοιπόν γιαγιά;
- ΄Εχε υπομονή. Περίμενε μέχρι να περάσουν όλα κι ύστερα θα συνεχίσω...."
Γιαγιούλα μου καλή....
6. Διάλεξε καινούργιους γονείς. Δώσε όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς.
11. Για τι πράγμα μετανιώνεις περισσότερο; Θα το πω γμτ μου, δεν αντέχω άλλο.... Λυπάμαι.....που "έδιωξα" το 6ο μου, θα ήταν τώρα 18....
12. Πες κάτι για το οποίο θα ήθελες να σε θυμούνται Αυτοί με τις μεγάλες κουβέντες, έκαναν και κάποιο σπουδαίο έργο.
Εγώ τώρα...έργο... έργο....
Επειδή πέρα από παιδιά δεν έκανα τίποτε το ιδιαίτερο στη ζωή μου, θα την ξαναπώ την κουβέντα κι' ας με περιγελάσετε...
Θα ήθελα να έκλειναν όλα τα νοσοκομεία, ελλείψει ασθενών και στη θέση τους να υπήρχαν μόνο μαιευτήρια... θυμάσαι tzonako μου, τί μου είχες σχολιάσει;
"Μεγάλη κουβέντα έγραψες !
Να αδειάσουν τα νοσοκομεία και ας γίνουν μαιευτήρια "
Το κρατάω σαν μότο ζωής, μου αρέσει πολύ αυτός ο τρόπος σκέψης.
Φιλιά και εύχομαι να γίνει μια μέρα αυτό :)
May 21, 2007 12:04 AM(tzonakos)
Το είπα, γέλασε όσο θέλεις τώρα.... καλέ μου φίλε και συμπλόγκερ...
13. Θα θυσίαζες τη ζωή σου για κάποιον?
Στην "ψύχρα" δεν τη θυσιάζεις για κανέναν. Αυτά έρχονται από μόνα τους.
Στην ώρα του κινδύνου, μπορεί να θυσιαστείς ακόμη και για τον οποιοδήποτε άγνωστο.
Τι πολυλογία μ' έπιασε απόψε;
Για να ξεζαλιστούμε τώρα....Ζαχαράτο που μ' αρέσει και διασκεδάζω με τις υποκριτικές και φωνητικές του δυνατότητες.
