Μετεπετειακά....

Κέντρο διερχομένων το Γλαροπουλέϊκο χθες, τι να σου λέω και από πού ν΄αρχίσω....

Από νωρίς το πρωί στο μαγερειό κι' εγώ και ο Γλάρος.
Ποιός θα καθάριζε καλέ μου.. μισό τόνο πατάτες;
Μάλιστα και ο Γλάρος μου μαζί, το δεξί μου χέρι που λένε. Ανέκαθεν του άρεσε να ανακατεύεται στην κουζίνα.
Για να καταλάβεις, όταν ήρθε στο σπίτι ως "γαμβρός" πλέον, το πρώτο φαγητό που μας μαγείρεψε... πώς θα 'δειχνε τις ιδιαίτερες ικανότητές του,
ήταν η ινδική σπεσιαλιτέ curry and rice.
Και να τα στολίσματα για την παρουσίαση του πιάτου και δώσ' του chutney, συνοδευτική γλυκαντική σάλτσα για το κάρρυ, που το φτιάχνει και καίει σαν τα καζάνια του.. ."ξαποδού",
αλλά μ' αρέσει...
΄Ο,τι φτιάχνει, βρε παιδί μου, καλά και άριστα καμωμένα τα έχει...
Ψήσαμε και το αρνάκι, βάλαμε και μπόλικες πατατούλες που μας παρήγγειλε ο... παιδεμένος και ταλαίπωρος υποτιθέσθω....μετεκπαιδευθείς.
Τί λες; να μην το ευχαριστήσουμε το παιδί... άσε, και κοιμήθηκε δυο ολόκληρες νύχτες στο σκηνάκι και του κακοφάνηκε...

Το φαγητό που λες, το φτιάξαμε με δυο διαφορετικούς τρόπους. Ο ένας ήταν με την ήδη από ημερών δοκιμασμένη και πολύ επιτυχημένη συνταγή της cook μας,
που άρεσε σε όλους και το είχαν ξαναζητήσει και ο άλλος ήταν μια ναυπλιώτικη συνταγή που, όλως περιέργως, δεν ήξερα μέχρι πέρυσι και ψήνεται στη γάστρα.
Μπουγάνα ή μπογάνα μου το είπανε.

Αρνάκι, πατάτες, μπόλικο λεμόνι, αρκετά σκόρδα, 1 pummaro και αλατοπίπερο έλεγε η συνταγή, εγώ έβαλα και λίγη ρίγανη, γιατί το θεώρησα φτωχό από μυρωδικό...
Και τα δυο φαγητά μοιάζουν στα βασικά, γι' αυτό μιας που ανάβει ο φούρνος, τα φτιάχνω πάντα και τα δυό. Η διαφορά τους βρίσκεται στα μυρωδικά. αλλά το αποτέλεσμα είναι εξ΄ ίσου γευστικό με μια υπεροχή, για το δικό μου γούστο, προς της cook τη συνταγή)

Τελικά και τα δυο ήταν .... δώσε κι' εμένα μάνα μου...

Και κατά το μεσημέρι άρχισαν που λες, να καταφθάνουν οι ορδές των μυρίων...
Πρώτος ο παραπάνω αναφερόμενος υιός μετά της Εβελίνας ... και το μαγνητάκι ανά χείρας
΄Υστερα ο άλλος μετά της δικής του και ο "μικρός" μετά της "μικρής" του...
Καταφθάνουν και οι κοπέλες μας μετά των αγοριών τους.... τράβα καρέκλες από δω...
φωνές, κουβέντες, γέλια, συζητήσεις απ' εκεί κι' εγώ να τα έχω παρατήσει όλα και να ξεσκίζω στην κυριολεξία το περιτύλιγμα για το δωράκι μου.

Πολύ μου αρέσει και βρήκε τη θέση του δίπλα στα άλλα.

Και σερβίρουμε... και τρώμε και πίνουμε και μετά τα γλυκά... "να βοηθήσουμε στο συμμάζεμα του τραπεζιού" είπανε τα παιδιά... ΄Οχι, είπα εγώ... Ναι λέει ο Γλάρος, έτσι πρέπει, η μάνα σας κοψομεσιάστηκε (πειραχτήριο αυτός ο άνθρωπος τέλος πάντων).... ΄Οχι ξαναφωνάζω εγώ... φύγετε να ξεκουραστείτε...

Κι έφευγαν οι "μύριοι" και καμάρωνα εγώ, που τα άκουγα ευχαριστημένα και χαρούμενα.

΄Ετσι που λες, έληξε η φετινή και 30η επέτειος της γνωριμίας μας, κάτι σαν το ετήσιο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης....