Κερνάω απόψε...

΄Οχι, ηρεμείστε... δε γιορτάζουμε τούτη την περίοδο τίποτε και κανέναν. Από τον άλλο μήνα ξαναρχίζουμε με τις γιορτές. Τη μια γενέθλια, την άλλη γιορτές και με τόσο κόσμο στο Γλαρέϊκο... μέχρι τέλος Ιανουαρίου, έχουμε πολλές δικαιολογίες για γλυκά και κεράσματα, μέχρι τον επόμενο Μάη που ξεκινάμε και πάλι τις ...γενεθλιογιορτές.

Σήμερα κερνάω από την παραγωγή μας....

1. Από το διακοσμητικό, δηλαδή, ζαρζαβατικό μας...

που μια χαρά αναπτύσσεται.

2. Τα κρινάκια που φαίνονται πιο πάνω και κάτω από το φυτό,

και που άνθισαν για πρώτη φορά φέτος, 


ύστερα από τρία χρόνια που τα φύτεψα, 

3. Τους διπλούς μου ηλίανθους


γιατί συνήθως γνωρίζουμε τους μονούς ηλίανθους.

και που επίσης, μια χαρά και φέτος αναπτύχθηκαν.


4. Το φυτό που απολαμβάνω κάθε χρόνο στον κήπο μου και είναι τούτα τα χωνάκια, που τα λατρεύω.

Μόνα τους φυτρώνουν, μόνα τους αναρριχώνται και προσφέρουν ένα θέαμα μοναδικό.

Στο καλάθι όμως εδώ, τα ζαρζαβατικά δεν είναι από την παραγωγή μας.

Μας τα πρόσφερε η καλή μου γειτόνισσα στο εξοχικό της Γλαρούπολης.

Απλά μου άρεσαν σαν εικόνα και σύνθεση.

Τούτη την εποχή όμως, μιας και μπήκαμε σε περίοδο που ο κήπος χρειάζεται φρεσκάρισμα αλλά και προετοιμασία για τα άνθη του χειμώνα, ασχολήθηκα με το φύτεμα βολβών, κατά πως μας παρήγγειλε ο e-γεωπόνος της παρέας μας.

Παρεμπιπτόντως, Μαρκόνι μου, μη μου πεις και τώρα τα ίδια, όπως την Πρωταπριλιά με τις συμβουλές για τα μοσχομπίζελα:

Radio Marconi είπε...
@Γλαρένια.... αν ακολουθείς τις οδηγίες μου δεν φέρω καμιά ευθύνη για την ...καταστροφή του κήπου σου..."

Και καλά, τότε δεν είχαμε πρόβλημα, γιατί μια χαρά αναπτύχθηκαν τα μοσχομπίζελά μου.

΄Ομως, αν πρόκειται ραδιοπειρατή μου, οι τουλίπες που έφερε από τις ...Ολλανδίες ο γιός μου, 
 
να βγούν .... σαν το πεπόνι,
το μοναδικό κι' αυτό ελλιποβαρές,

που κόψαμε από την πεπονιά, να μου λείπει....
Πάει... μου τον "έκλεισες" τον κήπο....




Κρίμα και ήθελα απόψε να κεράσω....




Οι καρποί του πρώτου ζαρζαβατικού, εδώ, σαν μέτρο σύγκρισης,



για να καταλάβεις φίλε συμπλόγκερ το μέγεθος του ...πεπονακίου μας, το οποίο όλως παραδόξως ήταν πεντανόστιμο...


΄Ελα, Μαρκόνι μου, να μη σε κατηγορώ ασύστολα, άδικα και αναίτια, η πεπονιά ήταν αυτοφυής, που μπορεί να έτυχε.... αλλά τελικά δεν πέτυχε.

΄Αντε, και του χρόνου, καλές "σοδειές" να 'χουμε!!!!

Η σημερινή ανάρτηση αφιερωμένη στους καλούς φίλους artanis και nikiplos
(Παριζιάνε μου, σου είχα υποσχεθεί τον κάκτο),

επειδή τους αρέσουν τα λουλούδια.