Oύτε και πρόκειται πλέον...

Μιλάνε τα τραγούδια;

το είχαμε και παλαιότερα ξανασυζητήσει….

Λυπάμαι μόνο, που με τη ζημιά που μου προκάλεσε ο Blogger, χάθηκε η πολύτιμη «e-συνομιλία» μας.

Βλέπεις, βιάστηκα κι’ εγώ να διαγράψω το μπλογκ εκείνο, αλλά είχα πολύ θυμώσει και το ΞΑΝΑτράβηξα το μεγάλο μου «Χ», αφού προηγουμένως, διασφάλισα τις αναρτήσεις.

Μου διέφυγε όμως το σοβαρότερο σκέλος, αυτό των σχολίων.
Τα σχόλια καθενός από εσάς, που τα περισσότερα από μόνα τους, ήταν τόσο σημαντικά. Καθένα και από μια ανάρτηση.

Το καλό και θετικό λοιπόν, με τις διαγραφές μου, είναι πως με όσα μέχρι στιγμής έχω διαγράψει από τη ζωή μου οριστικά και αμετάκλητα, ποτέ δε μετάνιωσα.

Το έκανα για μένα.....

-->

Και μην τρέχει ο λογισμός σου, φίλε μου συμπλόγκερ….
Όχι…. Όχι…δεν πρόκειται για αισθηματικής ή ερωτικής φύσεως θέματα.

Ο Γλάρος μου είναι το υπ’ αριθμόν «Α» ή «1» ή "10" το καλό και με πολλούς τόννους, κεφάλαιο στη ζωή μου.

Της έδωσε νόημα, σκοπό, προορισμό...

΄Εδωσε ΖΩΗ στη ζωή μου.

Είδες όταν μιλάω γι’αυτόν συνεπαίρνομαι… παρασύρομαι…

Ναι, σου μιλούσα για τις μεγάλες διαγραφές …. Τα «Χ» μου….

Δεν ήταν λοιπόν λανθασμένες οι μέχρι τώρα αποφάσεις μου,

γιατί δεν πάρθηκαν αβασάνιστα κι επιπόλαια.

Γιατί αν συνέβαινε αυτό, μόνο εγώ θα υπέφερα.

Δεν ήθελα, ούτε επεδίωξα ποτέ να φτάσω σε τέτοιες αμφίβολες, παλίνδρομες, επιζήμιες και ψυχοφθόρες καταστάσεις…

Κάθε πρόβλημα που μου προκύπτει, το παλεύω όσο δεν παίρνει, και αν δω πως δεν διορθώνεται ή δεν βελτιώνεται μια κατάσταση, αφού ωριμάσει σαν σκέψη και απόφαση....

και προκειμένου να μη βρεθώ σε κάποιο ….θάλαμο 9

Τραβάω το μεγάλο"Χ" και ησυχάζω δια παντός...

Κάθε σταθμός στη ζωή μου και νότες λοιπόν. Νότες γιατί μιλάνε....

Νότες πολλές και..... κάθε νότα και πονεμένη ιστορία….

Γιατί μη μου πεις πως για κάθε «Χ», έστω και αν δεν εμπλέκεται ο έρωτας, πως δεν πονάνε; Πως η διαγραφή δεν αφήνει σημάδια;

Κάθε σταθμός στη ζωή μου λοιπόν, είναι άρρηκτα δεμένος με νότες.

Νότες που όχι μόνο είναι ….εφτάψυχες, αλλά διαχρονικές,

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΕΣΑΕΙ που λένε….

Η πιο πρόσφατη, ελπίζω και τελευταία μου διαγραφή, που την πάλεψα με νύχια και με δόντια που λένε, εξήντλησα κάθε περιθώριο, ευκαιρία και ανοχή, σηματοδοτήθηκε με Πάριο ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ και ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ....

Μη νομίσεις πως δε με πόνεσε. ΄Οπως τα λέει ο Γιάννης ένιωσα... και όποτε το ακούω μου θυμίζει και μελαγχολώ, αλλά δε λύγισα....

Σημ.:Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση στάθηκε αυτή του toymaker και ένα τραγούδι του Πάριου

΄Όλα τα τραγούδια είναι από τα αγαπημένα μου και του Πλούταρχου το μοναδικό που μου αρέσει.