΄Ανθρωποι είμαστε...

... και  σφάλματα κάνουμε...

ria MOY

           

Side21 MOY,

           

καναρινένια ΜΟΥ ομορφιά

           

Hfaistiwna-κο ΜΟΥ

paraskevi malouxou ΜΟΥ

και όλοι όσοι ταλαιπωρηθήκατε  ή εύλογα αναρωτηθήκατε για το λόγο δημοσίευσης  της προηγούμενης, ασύντακτης και κοντολογίς ασυνάρτητης ανάρτησής μου που ήδη απέσυρα

Απολογούμαι

Συνέβη εντελώς  εκ παραδρομής  η δημοσίευση  πληροφοριών για την όμορφη Βιέννη, οι οποίες προορίζονταν για εντελώς προσωπική χρήση. Γι' αυτό εξάλλου και η πληθώρα των λινκ, χωρίς κείμενο επεξεργασμένο και λεπτομερείς αναφορές στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα  της Αυστρίας  και πατρίδα του βαλς.



ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ και ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!

Με δόσεις...

Είμαι «παιδί» της γενιάς που δεν έζησε πόλεμο, κατοχή, εμφύλιο και δύσκολες καταστάσεις.

Με πατέρα που είχε σίγουρη δουλειά και δικό μας σπιτικό ευάερο και ευήλιο (ένα παιδί εξάλλου με είχαν), έζησα αρκετά καλά για τα δεδομένα της εποχής. Κοντολογίς δεν γνώρισα πείνα και ιδιαίτερες δυσκολίες.

Πρόλαβα βεβαίως τον τσαγκάρη και το σόλιασμα των παπουτσιών, πλην όμως οι γονείς μου πάντα φρόντιζαν για  μένα.  Από το  προσεγμένο φαγητό μου μέχρι  τα  καθημερινά  μου αλλά και τα «καλά» μου. Τα «καλά» μας για τους νεότερους που δεν γνωρίζουν,  ήταν το πατούμενο, η φορεσιά και οι κάλτσες που φορούσαμε στις γιορτές και στις σχόλες…

Είχα γράψει, μεταξύ άλλων (3/2/2008 με τίτλο "Παιγ(χ)νίδια"

) στην κερασο-ζουζούνα συμμετέχοντας σε ένα μπλογκο-παίχνιδο σχετικά με τα παιδικά μας παιχνίδια:

"μπορεί να μη μου έλειψε το ρούχο και το καλό φαγητό... ο μπαμπάς μου να σκεφτείς έτρεχε χιλιόμετρα για να μου βρεί γάλα Nutricia...μάλιστα, με τέτοιο μεγάλωσα, αλλά τα παιχνίδια ήταν πολυτέλεια..."

 Στα επτά μου απέκτησα την εξ' Αμερικής γαλανομάτα και ξανθομαλλούσα κούκλα, που μου έφερε η αδελφή του παππού μου. 

"Αυτή την κούκλα λοιπόν, εγώ.... όταν έπρεπε ΔΕΝ τη χάρηκα.
Μόνιμα ανεβασμένη στην οροφή της ντουλάπας για να μη τη φτάνω... Θαρρείς και θα αβγάτευε τη φύλαγε η συγχωρεμένη. Μα καλά...για μένα την έφεραν ή για κείνη;...

' Εμεινε εκεί πάνω για χρόνια. Τιμωρία εκείνη...τιμωρία κι' εγώ.....

Ακούνητη, αμίλητη και...χαμογελαστή η έρμη, μέχρι που τρίφτηκε το μαλλί της στο σημείο που ακουμπούσε στον τοίχο...."

Αχ...η θεία η Ειρήνη...  αιωνία της η μνήμη...
Και όχι μόνο κούκλα αλλά και φόρεμα καταπληκτικό και βραχιολάκι με καρδούλα.

Επιτρεπόταν να το φοράω μόνο τις
Κυριακές στον καθιερωμένο εκκλησιασμό... σε καμιά επίσκεψη,  γιορτές, γάμους και 
βαπτίσεις, με τα ρούχα "ΤΑ ΚΑΛΑ ΜΟΥ"....

Tα χρόνια περνούσαν και μαζί με μένα  μεγάλωνε και το άγχος της μαμάς για  την προίκα "του κοριτσιού". 




(εικόνα)

Το οποίον άγχος  μεταφράστηκε σε σεντόνια, κουβέρτες και άλλα σχετικά,   αγορασμένα τμηματικά (πού να βρεθεί χρήμα για μαζικές αγορές τότε)  με διατακτικές. Αγορές δηλαδή  μέσω μηνιαίων κρατήσεων από τη μισθοδοσία του πατέρα μου.

Νοοτροπία και τακτική που με έβρισκε κάθετα αντίθετη, μιας και στην εποχή μου είχε ήδη αρχίσει ο εμπορο-βιομηχανικός ανταγωνισμός με ποικιλία εισαγόμενων εμπορευμάτων αλλά  και ιδεών-προτάσεων  από τον περιοδικό Τύπο,  όμως ...άλλα εβούλετο η μαμά...

Athénée  λεγόταν λοιπόν  και ήταν  ένα από  τα μεγάλα καταστήματα της εποχής στη Σταδίου. 

Εκεί  συνήθως με τραβολογούσαν γι' αυτές τις αγορές, από τις οποίες ελάχιστα πράγματα χρησιμοποίησα, γιατί εν τω μεταξύ προέκυψαν τα  εισαγόμενα λευκά είδη, αρχικά από Αμερική με ωραιότατα σχέδια και ένας σοβαρός νομίζω λόγος για το μετέπειτα κλείσιμο της  Πειραϊκής Πατραϊκής  και όχι μόνο...

 ΄Εφτιαξα αργότερα τη δική μου (πολυμελή) οικογένεια και φροντίσαμε με τον καλό μου Γλάρο, κατά το δυνατόν, να μη λείψει τίποτε από τα γλαρόπουλά μας, όπως και οι δικοί σας γονείς που σίγουρα το ίδιο έκαναν και αναφέρομαι φυσικά στους νέους κάτω των 30 ετών.

Όμως κάποιοι έκριναν, αποφάσισαν και έπραξαν διαφορετικά και ανατρεπτικά.
Ενοχοποίησαν την εύλογη αγωνία μας αλλά και τον έντιμο αγώνα μας, αν θες, 

να μη φορέσουν τα παιδιά μας σολιασμένο υπόδημα και να  μην παίζουν με δανεική κούκλα,  όπως και η χάρη μου τότε…

Και μας έφεραν εκεί ακριβώς που τους εξυπηρετούσε...

Βρισκόμαστε στην εξαιρετικά δύσκολη θέση να κοιτάζουμε τα παιδιά μας με δόση ενοχής για τις ό,ποιες πολιτικές επιλογές μας, που μας έφτασαν σε τούτο το αβάσταχτο οικονομικό αδιέξοδο. Στο σήμερα που όλοι ζούμε, με το αβέβαιο μέλλον που την εξέλιξή του ίσως, ούτε μπορούμε να φανταστούμε...

Λες να φτάσουμε να τους αγοράζουμε προίκες με δόσεις;...

 Στη despoina αφιερωμένη τούτη η ανάρτηση η οποία σε σχόλιό της κάποτε, αναφέρθηκε  στις προίκες που με περισσή αγάπη, φροντίδα και μέσα από δύσκολες οικονομικά  περιόδους  μάζευαν οι  μανούλες μας.

Και φυσικά, όπως και κάθε χρόνο, στη μνήμη της δικής μου μανούλας.

Το ...αυτί της θάλασσας

΄Εχει αυτιά η θάλασσα (;) κι' υπομονή  ν' ακούει
τα μύρια όσα απ' την ακτή της σιγοψιθυρίζουν

οι ερωτευμένες οι καρδιές κι' οι άλλες που πονάνε
για έρωτες ανήμερους, γι' αυτούς που αγαπάνε...



Και όμως, έχουν αυτιά οι θάλασσες,
κοχύλια φιλντισένια,


που στα βραχάκια τ' Αναπλιού


βρήκε και η Γλαρένια.


Πριν μερικά χρόνια, που λες,  είχα βρει αλιώτιδες σε βραχάκια της παραλίας, στο αγαπημένο μου Ναύπλιο, χωρίς να γνωρίζω βεβαίως, περί τίνος ακριβώς επρόκειτο. Με ενθουσίασε το ιριδίζον εσωτερικό μέρος του όστρακου, που είναι σα φίλντισι, τέλειο κόσμημα... 
Στο βαζάκι λοιπόν,  ελάχιστες θαλασσινές ομορφιές...

To ότι παρακολουθώ την κίνηση των επισκεπτών στο μπλογκ μου μέσω extreme tracking, 
δεν είναι από περιέργεια για τον ίδιο τον επισκέπτη προσωπικά  αλλά για την αναζήτησή του που τον έφερε μέχρι τη μπλογκο-θύρα μου.

Η αναζήτηση λοιπόν κάποιου e-φίλου για τις αλιώτιδες, μου θύμισε μία προ τριετίας ανάρτησή μου, στην οποία οι  σχετικές πληροφορίες είναι περιεχόμενο άλλης πολύ παλαιότερης (πενταετία  και...) αλλά και μια υπόσχεσή μου σε φίλη μακρινή.
Αrtanis μου, η έκπληξη που από παλιά σου υποσχέθηκα, για τα paua που βρήκες στα σκουπίδια στην εκδρομή σας στην kaikoyra.και να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά!!! 

Αλιώτις (Haliotis

Midae)

"Οι Αλιώτιδες ή "αυτιά της θάλασσας" ανήκουν στην οικογένεια των γαστρόποδων και ευδοκιμούν κυρίως στις θάλασσες της Νότιας Αφρικής.

Mπορεί να φθάσουν τα 2 κιλά βάρος και η ηλικία τους τα 30 χρόνια. Ζουν σε ρηχούς ύφαλους και σε δάση από φύκια.

(εικόνα)

Για περισσότερα από 125.000 χρόνια οι αλιώτιδες του γένους Haliotis Midae αποτελούν τροφή για τον άνθρωπο. Η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευσή τους όμως, οδήγησε στη μείωση του είδους, εξαιτίας του ότι οι νότιες ακτές της Αφρικής αποτελούν τον παράδεισο των λαθροθηρών.

Γενικότερα οι λαθροθήρες και οι λαθρέμποροι ενδιαφέρονται για τη σάρκα των αλιωτίδων πολύ περισσότερο από τα ελεφαντόδοντα και τα κέρατα ρινόκερου. (*)

(εικόνα)

Οι καλοφαγάδες Ασιάτες αγαπούν τη σάρκα τους, που τη θεωρούν εξαιρετική λιχουδιά και αφροδισιακό μεζέ, ενώ τα εστιατόρια του Χονγκ Κονγκ αγοράζουν την αλιώτιδα περίπου 120 δολάρια το κιλό."

(*) Η πεποίθηση ότι το κέρατο του ρινόκερου μπορεί να αυξάνει τις σεξουαλικές επιδόσεις των ανδρών, είχε οδηγήσει πριν περίπου 15 χρόνια, σχεδόν σε πλήρη εξαφάνιση του ρινόκερου. Τότε οι διεθνείς οργανισμοί για την προστασία των ζώων εισηγήθηκαν σαν εναλλακτική λύση τη σκόνη από το κέρατο μια αρσενικής αντιλόπης που ευδοκιμούσε ιδιαίτερα στην Κεντρική Ασία."

(Στοιχεία για τις αλιώτιδες από ΓΕΩ-τρόπιo)


Από τις αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο, επίσης έμαθα, πως το "Αυτι της θάλασσας" είναι αγαπημένος μεζές όλων των χταποδιών (άλλωστε εκεί συνήθως τα βλέπουμε άδεια, έξω απο τα θαλάμια).

Δυο φεγγάρια ο Αύγουστος

Ο φετινός Αύγουστος έχει 2 φορές πανσέληνο. 


 Πέμπτη (χθες βράδυ) 2 Αυγούστου 2012
ΚΑΙ
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012


Το δεύτερο full moon στον ίδιο μήνα ονομάζεται blue moon και αυτό συμβαίνει κάθε 2,72 χρόνια!


Το φεγγάρι μπορεί να μας φαίνεται κάπως μπλε, μόνο αν υπάρχουν συγκεκριμένες ποσότητες σκόνης και ρύπανσης στον αέρα, γιατί κατά τα άλλα δεν διαφέρει από το ολόγιομο φεγγάρι οποιασδήποτε άλλης ημερομηνίας.

Η πανσέληνος στις 31 Αυγούστου 2012 θα είναι ιδιαίτερη λοιπόν, γι’ αυτό φροντίστε να την περάσετε όσο πιο όμορφα μπορείτε,
 αφού το επόμενο blue moon θα το συναντήσουμε ξανά στις 31 Ιουλίου του 2015!

Τώρα αν εγώ, ύστερα από το εκκαθαριστικό της εφορίας και με τρία από τα παιδιά μου άνεργα, βλέπω ...αστράκια...
είναι μια άλλη ιστορία που ξεφεύγει του θέματος,  αλλά να, έτσι... σε λόγια να βρισκόμαστε... είπα να το μοιραστώ, μπας και μου φύγει λίγο άγχος....




΄Εστω κι έτσι...
ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!

Μπορεί ο Μεταγειτνιών (ο Αύγουστος των αρχαίων) να ήταν ο μήνας της μετακόμισης των κατοίκων από τους αγρούς στην πόλη, στις μέρες μας όμως συμβαίνει ακριβώς  το ανάποδο.

Μήνας "καυτός" και "ταξιδιάρης" απολαμβάνει αυτοκρατορικών (;) τιμών, χάρη στο "νονό" τον αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο.

Τα ξαφνικά  μελτέμια του φέρνουν ...άλλον αέρα στις έστω ολιγοήμερες έως και ανύπαρκτες διακοπές μας!

           ΄Ομορφα να περνάτε, 


 με ακόμη πιο όμορφες τις πανσέληνες 


- και όχι μόνο- 


νύχτες


και 


Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού