Μη μου πεις Κύριε Υπουργέ Πολιτισμού...

...πως και εσύ απλήρωτος είσαι τόσους μήνες

όπως οι ταλαίπωροι στο Ωδείο Αθηνών,



γιατί

ΔΕΝ
πρόκειται να σε πιστέψω...

(Αντιγραφή από: http://nellys-logia.blogspot.com/2010/04/blog-post_26.html)

"ΣΤΟ ΩΔΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΕΙΜΑΣΤΕ

ΕΝΝΕΑ ΜΗΝΕΣ

ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ.

Και μόλις μπούμε στον Μάη θα είμαστε

10 δέκα μήνες απλήρωτοι!

ΕΛΕΟΣ!!!!

Φίλοι bloggers, φίλοι Δημοσιογράφοι του διαδικτύου

διαδώστε το παρακαλώ!!!

΄Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε...

Αν σε ρωτήσω περί τηλεoπτικής ενημέρωσης, υποθέτω πως η πλέον σίγουρη και αναμενόμενη απάντηση είναι πως σε κούρασαν τα διαδραματιζόμενα στο πολιτικό παρασκήνιο.

Εγώ να δεις... από λίγο έως καθόλου...Ειδήσεις τελευταία δε θέλω με τίποτε να ακούσω αλλά ούτε και να δω. Δε με ενδιαφέρουν, βρε παιδί μου. Δεν υπάρχει εξάλλου και τίποτε ευχάριστο...Τον τελευταίο καιρό με τα πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα:
- τις ευρωπαϊκές επιτροπές και την προσφυγή της χώρας μας στο μηχανισμό στήριξης,
- το συνταξιοδοτικό (μεταξύ μας...εγώ λέω να πηγαίνω...),
-το ασφαλιστικό (λυπάμαι τους επόμενους και ειδικότερα τις γυναίκες, που θα στενάξουν άλλοι στην καρέκλα και άλλοι στην ορθοστασία και τα βάρη λόγω της φύσεως του επαγγέλματός τους),
- την εγκληματικότητα και τη βία (τώωωωρα να δεις...)
- ΄Ασε τις απολύσεις και την ανεργία...

Το άλλο... πού το βάζεις.... Δεν τις μπορώ πλέον τις άνευ ...λύσεων πολιτικές αναλύσεις, τους διαξιφισμούς, τις αντιπαραθέσεις και τα τηλεοπτικά μαχαιρώματα ...έτσι για τα μάτια του κόσμου. Δεν είμαστε νοήμων λαός. Μα καθόλου σου λέω....
Χθες βράδυ θύμωσα πάρα πολύ...


Ξεσηκώθηκαν τόσες χιλιάδες κόσμος, έκαναν τόσα χιλιόμετρα.... τόσα έξοδα και τόση φασαρία για το τίποτε... Και εδώ που μας έχουν στήσει με δεμένα μάτια στον τοίχο ... από αύριο θα ακουστούν οι πρώτοι ...ευρω-πυροβολισμοί... και θα πέφτουμε σαν ...βολιασμένες τσίχλες από την ανέχεια και τις στερήσεις, δεν μιλάει κανείς... Καλά να πάθουμε λοιπόν και καθόλου δε μας λυπάμαι.

Πως ήμασταν ανεγκέφαλος λαός το γνώριζα...μα και τόσο αδιάφορος......καθόλου δεν το περίμενα...

Είναι και εκείνα τα βαρετά διαφημιστικά διαλείμματα (εκτός από μερικές...δε λέω, αρκετά συμπαθητικές και έξυπνες διαφημίσεις), που με ενοχλούν ακόμη περισσότερο.
Μ' αρέσει, φερ' ειπείν, η γραφική γιαγιά με τον καφέ "φουντούκ΄'',
αλλά με τούτη την πολύ "γλυκιά" και νόστιμη διαφήμιση
... πολύ διασκεδάζω.

Παρεμπιπτόντως, να σου πω πως στη γλαρο-οικογένεια συναποφασίσαμε το εμπάργκο για τα μη εγχώρια προϊόντα.
Στην οικονομικά δύσκολη περίοδο που διανύουμε, καιρός είναι πιστεύω να ενισχύσουμε τον ΄Ελληνα έμπορο και την εγχώρια βιομηχανία και παραγωγή.

Πως να ξεχωρίσετε τα Ελληνικά προϊόντα και να αγοράσετε ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ!

“Αντί να πούνε στον λαό να αγοράζει ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ προϊόντα ώστε να ενισχυθεί η Ελληνική οικονομία στην τρέχουσα περίοδο, μας δίνουν κίνητρα ώστε να αγοράσουμε…MERCEDES!!
Για να στέλνουμε χρήμα στην Γερμανία και στην Ιαπωνία;
Λοιπόν, αγοράστε μόνο Ελληνικά προϊόντα τα οποία…

θα ξεχωρίζετε από τον αριθμό στο BARCODE…

TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ 520

ΚΑΘΕ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΜΕΝΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.

(Τα 3 πρώτα ψηφία δείχνουν τη χώρα προέλευσης)”

Παλιό θα σκεφτείς, αλλά δεν πρέπει και να το προσπερνάμε αδιάφορα.

'Ομως και λόγω του ότι ενδιαφέρομαι για την καλή σας υγεία, ορίστε και μια ασκησούλα που βρήκα ΕΔΩ, έτσι για το ξεσκούριασμα.. .

Και μη μου πείτε οι συνομήλικοί μου (τουλάχιστον), πως δεν έκανε ...κρακ, κρουκ και... ξανά κρακ ο αυχένας σας, για να καταφέρετε να το διαβάσετε, γιατί εγώ θα πρέπει να τρέξω πάραυτα, για να το ψάξω με ...τον δικό μου.


Α... και το ανέλπιστο...
Εμφανίστηκε προ εβδομάδος ο Κανέλος μου, τον οποίο είχαμε ξεγραμμένο επειδή είχε να πατήσει το πόδι του στο σπίτι από τον περασμένο Ιούνιο.
Αδύνατος, βρώμικος, πληγιασμένος και εξαντλημένος,

δώθε-κείθε και ό,που χάριν του οίστρου του κυλιέται...
΄Εφαγε... ήπιε... αλλά και δεν παρέλειψε να φιληθεί με την όμορφη...

Στη συνέχεια ξεράθηκε στον ύπνο, ανάμεσα στις μαξιλάρες και την πλάτη του καναπέ......

και αφού ξεκουράστηκε ...ξαναξεπόρτισε...
΄Ερχεται πάντως σχεδόν κάθε βράδυ για φαγητό και ανάπαυση...


b|a|s|ni/a μουυυυ....
Εμείς αυτές τις μέρες, εκτός από τη ριγανίτσα μου (το μπουκέτο για σένα).

...κουρέψαμε (όπως σου έγραψα χθες βράδυ) και το Φοίβο μας,

΄Αντε, καλό καλοκαιράκι στα μαναράκια μας...

Την ώφειλα...

Του τη χρωστούσα δηλαδή μιαν αναφορά του Γιώργου...

Εύλογα τώρα εσύ θα αναρωτιέσαι, ποιός τάχα να 'ναι αυτός, που σήμερα απασχολεί τη σκέψη και το μπλογκ μου και σίγουρα η φαντασία σου θα ταξιδέψει σε άλλον γνωστό σου συνονόματό του.

΄Ελα όμως που από καιρό έχω που ασχολούμαι μαζί του, όχι για κανέναν άλλο λόγο...μα είναι που τακτικά στη νεανική ηλικία ξαναγυρνώ. Τότε που σκαρφιζόμασταν διάφορα, για να καταφέρουμε να απολαύσουμε την ομολογουμένως εκπληκτική σκηνική του παρουσία.

Το μίμο,

Τον ερωτικό,

Το θεατρίνο,

Το μελωδικό,

Το σατυρικό,

τον ειλικρινή,

Τον καλλιτέχνη,

το διασκεδαστή,

Το συγκλονιστικό,

Τον επιθωρησιακό,

το σκηνικό και χορευτικό,

τον άξιο και ρομαντικό ερμηνευτή,

που με ξαναγυρνά με το τραγούδι του στην παιδική και νεανική μου ηλικία...

που με τίποτε δε θεωρώ "...χαμένα όνειρα"

...τότε που την αγάπη είχαν ντροπή...

... Τον απόλυτο one man show

με όνομα και ταυτότητα,

και μοναδικό

ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΡΙΝΟ!!!

΄Ετσι... για να μαθαίνουνε...

οι νεότεροι και να θυμόμαστε οι παλαιότεροι...

Τόσο ωραία... ήταν η εποχή μου..

Γειά σου κύριε μενεξέ...

Μακρόσυρτη σήμερα η ανάρτηση, μα θα σου πω το λόγο και πιστεύω θα με δικαιώσεις.

Ανήκω στη μερίδα αυτών που τους αρέσει η μουσική, αλλά το θέμα αυτό καθ’ αυτό σήμερα δεν είναι οι μουσικές μου προτιμήσεις. Είναι πως μένω ...και φυσικά για τα ακούσματα που θα με συγκινήσουν, μόνο στη φωνή του εκτελεστή.

Λέω …«παραδείγματος χάρη»

αυτή είναι η ανεπανάληπτη και μοναδική show woman Μαρινέλα

ή νοσταλγώ κάτι απόβραδα Σαββάτου, που ακούγαμε τη Χαρούλα ...κι' ας μην πρόλαβε η γενιά μου την ασετυλίνη,

αλλά παιδιόθεν λικνίστηκε στους ρυθμούς του σέικ με τον "Αλέξη" του...

διπλανού θρανίου.

Και μη με ρωτήσεις γιατί ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για τους δημιουργούς των τραγουδιών.

Σίγουρα γιατί μερικοί δημιουργοί δεν μιλάνε πολύ. Παραμένουν διακριτικά συνεπείς στην τέχνη, το ταλέντο και τις δημιουργίες τους.

Κι' εγώ δεν ήξερα τίποτε γι΄αυτόν, παρά μόνο το άκουσμα που με πάθος σιγοτραγούδησα και

...βύθιζα σε πέλαγα το νου...

Ο Τύπος ο Νυχτερινός είχε γράψει:

"...Τι να γράψω όταν χύνονται τόνοι μελάνια, ξοδεύονται τόνοι χαρτιού (ενίοτε ιλουστρασιόν), καταπονούνται τόσα δάχτυλα στα πληκτρολόγια, καταναλώνεται τόσος χρόνος στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, πετάγονται ξαφνικά στα μούτρα μας έκτακτες, αποκλειστικές ειδήσεις για το που έκανε την πρώτη του βουτιά το εγχώριο celebrity, απλώνονται τόσα κιλά μέικ απ στις φάτσες για να δείχνουν νεότερες και λαμπερότερες, ξημεροβραδιάζονται τόσοι ρεπόρτερ στο κρύο, το αγιάζι, το λιοπύρι, την κάπνα των μαγαζιών και τα εκκωφαντικά ντεσιμπέλ για να πάρουν μια κουβεντούλα, μια σημαντική δήλωση απ' τα χείλη του/της star, λικνίζονται και σπάζονται τόσες μεσούλες για να εμπεδώσει ο λαός πως είναι καλό να χορεύει σ' όποιον του χτυπάει τον ταμπουρά;

...Η μορφή του Δημήτρη όμως έρχεται στο νου μου.

Οι μουσικές του το ίδιο. Τα "στιχάκια" του επίσης. Κι η σπαρακτική του φωνή να τραγουδά απόκοσμα σχεδόν τα τελευταία του τραγούδια."

Ο Γιώργος Νταλάρας που ερμήνευσε μοναδικά τα τραγούδια του, είχε χαρακτηριστικά δηλώσει:

"...ΘΑ ' ΤΑΝ ΠΙΟ ΚΑΛΑ αν δεν σε είχα ακούσει να τραγουδάς τα τελευταία σου τραγούδια με την σπαραχτική φωνή που δεν λέει να φύγει από τα αυτιά μου...."

(στο τέλος του βίντεο ακούγεται η φωνή του Δημήτρη Λάγιου)

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΓΙΟΣ

"Αισθάνομαι δόκιμος άνθρωπος και δόκιμος μουσικός.

Είναι εσωτερικές οι ανάγκες που με κάνουν να τραγουδώ, να γράφω στίχους και μουσικη.

Όσο και να διαβάζω, όσο και αν ψάχνομαι,

δεν έχω βρει ακόμα το δρόμο μου,

δεν έχω καλά καλά γνωρίσει τον εαυτό μου,

δεν έχω μεγαλώσει μέσα μου.

Με ενδιαφέρει το μονοπάτι κι ο δρόμος

που θα βρω σαν δημιουργός,

γι' αυτό ψάχνομαι συνεχώς..."

"Παρά τη λέξη «θάνατο» στον τίτλο,

η «Ερωτική Πρόβα» υπήρξε το έργο ζωής του Δημήτρη Λάγιου."

"Θέλω να δω την Υακίνθη 20 χρονώ....

Πόσο το θέλω!"

Ο θάνατός του πρόλαβε την κυκλοφορία της τελευταίας του συλλογής
"Ερωτική πρόβα"
το πρώτο της οποίας, το συγκλονιστικό τραγούδι "Μαρία ακόμα σ' αγαπώ" είναι αφιερωμένο στη μητέρα του που είχε χάσει νωρίς.

Μαρία ακόμα σ' αγαπώ
εκπέμπω sos και περιμένω
συνταξιδιώτης με το φως
ένα παιδί κυνηγημένο

Μαρία ακόμα σ' αγαπώ
φυλλορροεί ο καιρός περνάει
δραπέτης απ' το θάνατο ένα παιδί που σ' αγαπάει

Κλειστό παράθυρο η ζωή μου
σκόνη και άθροισμα λειψό
με πνίγει η ερημιά του ονείρου
κόβει το δρόμο μου στα δυο

Μαρία ακόμα σ' αγαπώ
εκπέμπω sos και περιμένω
συνταξιδιώτης με το φως
ένα παιδί κυνηγημένο

Μαρία ακόμα σ' αγαπώ
βυθίζομαι και τελειώνω
παράνομα στον κόσμο αυτό
ένα παιδί έξω απ' το χρόνο
Κλειστό παράθυρο η ζωή μου
σκόνη και άθροισμα λειψό
με πνίγει η ερημιά του ονείρου
κόβει το δρόμο μου στα δυο

Μαρία ακόμα σ' αγαπώ
Μαρία ακόμα σ' αγαπώ

19 χρόνια χωρίς τον αξιόλογο μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Λάγιο,

για τον οποίο ο θεολόγος, ποιητής, δοκιμιογράφος και ιερέας

Παναγιώτης Καποδίστριας

έχει

διεξοδικά και επανειλημμένα αναφερθεί.

εδώ και αρκετόν καιρό λοιπόν

Είναι το "χρώμα" των τραγουδιών σου που με τρελαίνει

Κύριε μενεξέ...

Ευχαριστώ από καρδιάς τη Μαρία, που στη σελίδα της βρήκα τα σχετικά links και τη Μαργαρίτα Πάσχου, από την οποία δανείστηκα ΑΥΤΟ αλλά και το τελευταίο βίντεο

Φιλιά ... και φιλιά....

Το γιορτάσαμε και φέτος το ΄Αγιο Πάσχα.
Αυτή τη Λαμπρή γιορτή όχι μόνο της Χριστιανοσύνης αλλά της Φύσης και της Αγάπης.
Για μια ακόμη χρονιά, δε μπορώ να πώ, την κάναμε ο καθείς μας τη φιλότιμη προσπάθειά του,
να χαμογελάσει στο γείτονα ή το συνάδελφο έστω για λίγες μέρες, βρε παιδί μου...

Και αφού "Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι"... δώσαμε τα φιλιά της Αγάπης, υπό το φως των αναστάσιμων κεριών... ευτυχείς, ωραίοι και χαμογελαστοί, φέραμε στο Πασχαλινό τραπέζι το ΄Αγιον Φως...

...και δώσ' του πάλι φιλιά όποτε το θυμόμασταν...


Αφού προσκυνήσαμε όλη τη Μεγαλοβδομάδα από εικόνες ...άλλα φιλιά εκεί... μέχρι τις σούβλες στις εξοχές, στους κήπους, στις βεράντες και στις ταράτσες... εδώ να δεις πάθος που είχε το φιλί...

μετρήσαμε ...και 42 νεκρούς,

οι οποίοι δεν ...πρόκαμαν να θεαθούν του Αναστάσιμου μηνύματος, γιατί άφησαν την τελευταία τους πνοή στις "αμαρτωλές" ασφάλτους θύματα της ηλιθιότητας μερικών ή παίζοντας με βεγγαλικά και βαρελότα ...

Πονάει η ψυχή μου σε κάθε μεγάλη έξοδο. Πόσα σπίτια έκλεισαν και τούτη τη φορά. Πόσα νοσοκομειακά κρεβάτια γέμισαν αίμα, πόνο και αναπηρίες...

Αναρωτιέμαι τώρα...
και ύστερα από την ανάρτηση του π. Αναστάσιου,
που ΑΞΙΖΕΙ και ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ,
οι δικοί μας "εξαιρετικοί εγκέφαλοι" εκεί στα Υπουργεία δύσκολο ήταν να εφαρμόσουν κάτι παρόμοιο και στην Ελλάδα;

΄Ετσι για το φιλί ΤΗΣ ΖΩΗΣ...
Σ' αυτούς που συμμορφούμενοι θα εξακολουθήσουν να τη χαίρονται, αλλά και όσους ανεγκέφαλους (έστω και μετά θάνατον) φανούν χρήσιμοι σε κάποιον συνάνθρωπο,ούτως ώστε να έρχεται "... διά του σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω"...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ανοίξτε το μήνα...

...με ένα χαριτωμένο ψέμα...
γράφει ένα απόκομμα που έχω κρατήσει σχετικά με το μήνα αυτό και του οποίου λέει, η ονομασία προέρχεται από τη λέξη aperio, που στα λατινικά σημαίνει: ανοίγω.


Το "ανοίγω" όμως το φτωχό μου μυαλό το έχει συνδυασμένο με τον ήλιο και τον ξάστερο ουρανό.
Tο κόκκινο των ανοιξιάτικων λουλουδιών...
και όχι με το κόκκινο του αίματος που ρέει άδικα το τελευταίο διάστημα.
Τη χαρά της Φύσης και του κάθε πικραμένου και όχι με τον κακό χαμό που συμβαίνει στις μέρες μας κι' εμείς έντρομοι και ανήμποροι να αντιδράσουμε, μένουμε αποσβολωμένοι να παρακολουθούμε.
"Ανίκανους"... σίγουρα θα το πρόσεξες.. δε μας χαρακτηρίζω, γιατί έχουμε ανά την υφήλιο αποδείξει το αντίθετο. Αδιάφορους στο όνομα της καλοπέρασης και του ωχαδερφισμού ...μάλιστα είμαστε....και όχι μη μου πεις.
Είμαστε βλέπεις και λαός της υπομονής.... Τετρακόσια χρόνια, όπως και να το κάνεις, πέρασαν στο ...ντι εν έι μας..
Πάντα αφήναμε τον κόμπο να φτάσει στο χτένι...
Αλλά έτσι και φτάσει... μη μου πεις, ιστορικά αποδεδειγμένο... σόρυ καρατσεκαρισμένο το 'χουμε....ποιος μας πιάνει ύστερα...

Δεν άνοιξε, αλλά της έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα η ζωή της Αφγανής μάνας του άτυχου 15χρονου. ΄Ανοιξαν τα βάσανά της με ένα παιδί στο χώμα, τ' άλλο στα χειρουργικά τραπέζια και μια ζωή κομμάτια...
Ούτε του 55χρονου καθηγητή που μόλις είχε συνταξιοδοτηθεί και δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή και τους κόπους του.
Ούτε επίσης του 60χρονου απόστρατου που εισέβαλαν νυχτιάτικα στο σπίτι και τον θέρισαν με τσεκούρι.


Μα πού ζούμε; Το διανοείσαι φίλε μου; Αύριο μεθαύριο θα σκάσει η επόμενη ...σακκούλα στην αγκαλιά άλλου παιδιού, που θα ανοίξει τον κάδο απορριμμάτων, για να πετάξει τα σκουπίδια... Είδες δε μου πάει να πω δικού σου ή δικού μου... γιατί τρελαίνομαι και μόνο στη σκέψη...
Θα μπούν σε άλλο μαγαζάκι ή σπίτι και θα θερίσουν ψυχές.


Ανοίξτε το μήνα... συνεχίζει το απόκομμα από το οποίο αντιγράφω... μ' ένα βιβλίο... και δείτε ότι στα αρχαία χρόνια ο μήνας λεγόταν Μουνιχιών. Ανοίξτε τις αισθήσεις σας στην αναγέννηση της φύσης..
΄Ανοιξαν οι εφτά πληγές του Φαραώ, λέω εγώ και δε θέλουμε να το παραδεχτούμε ή σφυρίζουμε αδιάφορα...


Ανοίξτε την καρδιά σας στο μήνυμα της Ανάστασης... συνεχίζει το ραβασάκι μου. Καιρός να ...βγούμε απ' τ' αυγό μας!
Πες μου ΠΩΣ.... με όσα συμβαίνουν τριγύρω;
Αν ήταν γείτονας ή συγγενής σου ο 15χρονος, θα έκανες πασχαλιά φέτος; Θα σου κατέβαινε μπουκιά στο στομάχι;


Πολύ θα ήθελα να ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα όλα τούτα τα τραγικά και παράλογα ή έστω μια άσχημη και κακόγουστη φάρσα...


Εν τέλει...σόρυ....και στην τελική, ήθελα να πω, μην επηρεάζεσαι από το θυμό, την αγανάκτηση και την οργή μου... Σκέψεις της στιγμής ήταν. Μου περνάει εύκολα ο θυμός, σου το 'χω ξαναπεί νομίζω...



ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!

Σήμερα βάφουμε αυγά

και

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!