Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Παιδικά ακούσματα...







΄Οπου γάμος και χαρά...
κι' η Ελένη πρώτη...


Nα μη χάσει στιγμιότυπο, χαιρετούρα και μπουμπουνιέρα...


Χειμώνα καλοκαίρι με το ίδιο μισοφθαρμένο σκουρόχρωμο ημίπαλτο. Τα λευκά της μαλλιά στερεωμένα σε ένα κοτσάκι ψηλά στον αυχένα. Η έκφραση του προσώπου της έπαιζε μεταξύ αυστηρού και θυμωμένου.
Με τις δύο κάθετες ρυτίδες έντονα χαραγμένες ανάμεσα στα παχιά της φρύδια για ό,τι τη χόλωνε.
Και ...ήταν πολλά αυτά που μπορούσαν να της προκαλέσουν θυμό και οργή, μιας και υπήρχαν μερικοί που δεν την άφηναν σε χλωρό κλαρί τη δόλια.

ένα ήρεμο, καλοπροαίρετο και με γερή δόση συστολής χαμόγελο, για ό,τι της έδινε χαρά και της ήταν οικείο. ΄Ενα χαμόγελο που αφελώς επέτρεπε να φαίνεται το κενό από τα δυο δόντια που της έλειπαν...

΄Εμενε μόνη σε ένα ψηλό παλαιό αρχοντικό προδομένο από το χρόνο και την αφροντισιά, στο αδιέξοδο ενός δρομίσκου, που ήταν απλά μια εσοχή της στενόμακρης Σταϊκοπούλου,..




(εικόνα kitsosmitsos)




...η οποία από μαγαζιά τότε είχε μόνο ένα φούρνο (αχ... και πώς μύριζαν τα ψωμιά και τα ζυμάρια...) και ψηλά ένα "Οινομαγειρείον".
Τώρα ..χάνεσαι από τα ταβερνάκια και τις καρέκλες έξω...






"ΡΑΦΕΙΟΝ"
έγραφε η επιγραφή έξω από το μαγαζί του πληθωρικού ομορφάντρα Ανδρέα.
Στο λαιμό του είχε μόνιμα κρεμασμένη τη μεζούρα του και ...απαραίτητο εξάρτημα για την τεχνική του "φραγκοράφτη".





(εικόνα)



Τον θυμάμαι όρθιο και μπροστά στον ξύλινο πάγκο του να μετρά και να σημειώνει πάνω από τα απλωμένα κασμήρια. Να σημαδεύει με το "σαπουνάκι"  και να τραβάει γραμμές στα χνάρια του πατρόν. Να κόβει με τη βαριά ψαλίδα του και να ακούγεται το υπόκωφο και βαρύ βογγητό του ξύλινου πάγκου με το ψαλίδισμα. Να ράβει όχι μόνο η φραγκοραφτάδικη μηχανή του αλλά και η γλώσσα του, που φρένο τί θα πει δε γνώριζε...

Κάθε φορά που ήθελε διάλειμμα να κάνει από την ορθοστασία μπροστά στον πάγκο ή το σκύψιμο πάνω από τα γαζιά, έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του κραδαίνοντας με το αριστερό του χέρι την ασήκωτη ψαλίδα. Με το δεξί του χέρι χτυπούσε το επάνω μέρος του μηρού του ψηλά προς το γλουτό και φώναζε κοιτώντας προς το στενό δρομάκι:

"Ελενίτσαααα...τί είναι αυτόοοοοο;
"Στο διάααααλο...στο διάαααααλο...στο διάαααααααλοοοοοοο"
, ακουγόταν η μπάσα φωνή της Ελένης από την εσοχή του δρόμου, όλο θυμό αλλά και μια υποψία παράπονου.



Τα χρόνια πέρασαν, η Ελενίτσα "έφυγε" ... και το σπίτι της έμεινε για χρόνια κλειδαμπαρωμένο.
΄Οταν το άνοιξαν ακούστηκε πως βρήκαν μπαούλα γεμάτα με μπουμπουνιέρες...


20 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα..
Πως μπορείς να το πεις αυτό;
ΠΑράπονο;. .

Αγγελικη Ν είπε...

Γλυκόπικρες αναμνήσεις...
Στην μύτη μου ήρθε μια μυρουδιά κλεισούρας και βανίλιας από το μπαούλο που άνοιξες Γλαρένια...

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Πόσο όμορφο κείμενο... Γεμάτο ζωντανές, ολοζώντανες εικόνες - οπτασίες, θάλεγα! - από ένα παρελθόν πολύ δικό μας, πολύ οικείο για κάποιυς από μας... εικόνες, που μας παίρνουν άξαφνα από το χέρι και μπορούν, ευτυχώς, να μας ταξιδεύουν ακόμα στον χρόνο, να μας συντροφεύουν - το σπουδαιότερο αυτό! - και σ' ένα μέλλον άδηλο...

ZouZouna είπε...

Πόσοι και πόσα τέτοια δεν έφυγαν απο τις ζωές μας. Μα τα θυμόμαστε πάντα μ' αγάπη. Είναι τα φυλακτά μας, θαρρώ!
πως με ταξίδεψες σε πόσα δικά μου!
την καλημέρα μου και τα φιλιά μου.

jf είπε...

...μπροστά στον πάγκο με τη μεζούρα μόνιμα κρεμασμένη στο λαιμό, το σαπουνάκι να σημαδεύει, τη βαριά ψαλίδα να κόβει χωρίς να ξεφεύγει ούτ'εκατοστό και το γαζί στη singer να οργώνει με ευγένεια το κασμίρι...
Χμ! μπάρμπα-jamanfou...

Γεια σου γλαρένια!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Hfaistiwna-κο μου,
΄Οοοοχι... ποτέεεεε....

΄Ομορφες παιδικές αναμνήσεις (για μένα) από το αγαπημένο μου Ανάπλι
Καλή σου και φωτεινή ημέρα,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αγγελική Ν. μου,
Αν γιόρταζες χθές Χρόνια σου Πολλά και καλά!!!

Αχ...τέτοιες μυρωδιές "κλεισούρας" έχω σε άλλη ανάρτηση περιγράψει (παλαιό Ασπαστός) που σκέφτομαι να επαναδημοσιεύσω για να είναι ευκολότερη η ...πρόσβαση.
Το Ναύπλιο ξέρεις και από τότε που γεννήθηκα, με έχει σημαδέψει με τα πιο όμορφα χρώματα.
΄Ομορφη μέρα να 'χεις,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

eleni είπε...

Όμορφες,παιδικές αναμνήσεις!Πόσες μας έρχονται στο νου,άλλες ξεκάθαρες,σαν να γίνονται τώρα,δίπλα μας κι άλλες θολές,ξεθωριασμένες,που προσπαθούμε να επαναφέρουμε στη θύμιση.
Καλή σου μέρα!

RedHat είπε...

κάθε πόλη , κάθε γειτονιά έχει μια ΄΄ελενίτσα΄΄.με ταξίδεψες πίσω....
υπέροχες οι εικόνες που σχηματίζονται διαβάζοντας το κείμενο.

να έχεις μια ομορφη μέρα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αστεροειδή μου,
ΕΥΤΥΧΩΣ για μας (εννοώ τους μεγαλύτερους)που ΜΑΣ θεωρώ από τους τελευταίους τυχερούς που προλάβαμε τις εποχές με ...τ' ανοιχτά παράθυρα και έχουμε σημάδια στα γόνατα από παιχνίδια ανέμελα

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χαίρομαι ζουζουνιάρα μου,
που έγινα η αιτία να ανακαλέσεις όμορφες δικές σου μνήμες

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Οι παιδικές αναμνήσεις...
Οι Ελένες....
Το μπαούλο με τις μπομπονιέρες...
Ο ομορφάντρας Ανδρέας...
Με συγκίνησες πουλάκι μου.
Σε φιλώ και περιμένω και άλλα!

George είπε...

πολύ όμορφα και γεμάτα νοσταλγικές νότες Γλαρένια μου.
Μου άρεσε πολύ και η πασχαλιά της εικόνας.
Αφήνω και την καλησπέρα μου.

None είπε...

Ελενηθήκαμε! Ω, τι καλά!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πώς με πιάνεις και μου κάνεις στροφές και βόλτες στο χρόνο.

«Ακουσα» τη ψαλίδα, «είδα» τις γραμμές από το σαπουνάκι, με πήρε η μυρωδιά από τα κουφέτα, μόλις άνοιξαν τα μπαούλα.

Να ΄σαι καλά.

Φιλιά.

Μαργαρίτα Πάσχου είπε...

Μας ταξίδεψες Γλαρένια μου!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Φιλί και Μαργαριταρένιες αγκαλιές!

Juanita La Quejica είπε...

Πόσο ζεστά, λιτά και όμορφα μας καλείς να ανοίξουμε παρέα το σεντούκι των αναμνήσεών σου!

Phivos Nicolaides είπε...

Όμορφες περιπλανήσεις στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Meropi είπε...

Καλώς σε ξαναβρήκα Γλαρένια μου.
Ωραία η ιστοριούλα σου!

Suspect είπε...

με τις υπεροχες μνημες κανεις δεν μπορει να αναμετρηθει...