Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...

... και τα δυο το πρόσωπο, έλεγε η μανούλα μου και πόσο δίκιο είχε.

Εκεί έξω στην καθημερινότητά μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες , που μερικές φορές λύση δε μπορούμε να βρούμε και να δώσουμε από μόνοι μας.
Και δεν είναι λίγες οι φορές, που κάποιο χέρι είτε συγγενικό είτε φιλικό απλώνεται και βρίσκουμε τα ίσια μας.

Στο χώρο τούτο έχω πάμπολλες φορές ζαλίσει φίλους, 
αχ b|a|s|n\i/a μου, η ψυχή σου το ξέρει τι έχεις περάσει μ' εμένα και το ...μπλογκόσπιτό μου...

Εδώ και αρκετό καιρό λοιπόν, αντιμετώπιζα ένα πρόβλημα με τις φωτογραφίες της κεφαλίδας, ειδικότερα το τελευταίο διάστημα και από τότε που "στολίστηκα" σα δέντρο χριστουγεννιάτικο. Μεγάλων διαστάσεων οι φωτογραφίες που ανέβαζα, το έβλεπα, δε μου κάθονταν καλά στο μάτι, αλλά τις άφηνα μιας και από όλους και σας ευχαριστώ, άκουσα ή μάλλον διάβασα για τις διακοσμητικές μου χριστουγεννιάτικες επιλογές την καλή την κουβέντα.

Εμένα όμως δε με ικανοποιούσε απόλυτα το όλο αποτέλεσμα, γιατί οι εικόνες της αρεσκείας μου, ακόμη και τούτη η τελευταία με το εορταστικό και "φορτωμένο" μαγαζάκι, είχαν τέτοιες διαστάσεις που φάνταζαν σα ... στραβοκαμωμένος λουκουμάς. Περίσσευε η εικόνα πολύ έξω από τα πλαίσια της κεφαλίδας.
Δε με κάλυπτε όμως διακοσμητικά και κάτι διαφορετικό για να την αλλάξω, αλλά ούτε ήθελα να ενοχλήσω για μια ακόμη φορά, μέρες που είναι, τους φίλους.

΄Ωσπου τυχαία έκανα μια επίσκεψη που με έβγαλε από το αδιέξοδο τούτο και όχι μόνο. Είναι τόσες πολλές οι χρηστικές πληροφορίες αυτού του μπλογκ, με λόγια απλά και κατανοητά από όλους, που κάθε φορά εκπλήσσομαι, αλλά και δεν προφταίνω να πειραματιστώ με όλες.

Πρόκειται το johnpatrablog,
που θαρρείς και ήξερε τι ζητούσε η Γλάρισσα , είχε τις πληροφορίες που ήθελα και στην κατάλληλη στιγμή. Τώρα να με δεις... λάμπω σα μικρό παιδί από τη χαρά μου για το όλο αποτέλεσμα.
Γιάννη από την Πάτρα, σ ' ευχαριστώ και περίμενε να κεραστείς παρακάτω...

Εξ' αρχής μου φάνηκε ωραία η πρόταση για το απογευματινό καφεδάκι και όχι μόνο. ΄Ελα όμως που το αλεύρι μου φάνηκε λίγο... Η απάντηση όμως ήταν καθησυχαστική: "...τόσο χρειάζεται. Κάντο άφοβα. Περιμένω εντυπώσεις" Το έφτιαξα λοιπόν με την εξής παραλλαγή. Αφού πρόσθεσα βανίλια, έβαλα τη ζύμη στο δίσκο με τα φορμάκια για cupcakes και έγιναν πολύ όμορφα ατομικά κεκάκια, που άχνισα με ζάχαρη όπως έγραφε η συνταγή.
Κερνάω σήμερα λοιπόν "ασπρούλες" για τον καφέ σας ή το τσάϊ.



Πολυ ωραία η συνταγή σου Ασπρούλα μου,
θα τη φτιάχνω τακτικά, γιατί αφ' ενός εδώ μέσα στο Γλαραίϊκο με τόσο κόσμο, δεν προφταινόμαστε από γλυκά και αφετέρου έχω να κεράσω και όλους τους μπλογκο-φίλους.

ΚΑΛΗ ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!