Δίμουρος και πεντάγνωμος....

... άστατος και διπρόσωπος...
ο μήνας που υποδεχόμαστε και που
ποτέ δε λείπει από τη Σαρακοστή.

Γδάρτης και παλουκοκαύτης και που
"...αν τύχει και θυμώσει μες στο χιόνι θα μας χώσει..."
καρβουνιάρης αλλά και ...λιοπυριάρης.

Ελάφια κυνηγούσε αυτή την εποχή η ΄Αρτεμις,
"Ελαφηβολιών"
λοιπόν, ονομαζόταν από τους αρχαίους ο μήνας τούτος.
"Πολεμική' η ονομασία για τους Ρωμαίους, αφιερωμένη στο θεό ΄Αρη (Mars) του πολέμου, "πολεμική"¨και η ατμόσφαιρα στα καρναβάλια του κόσμου.

Αφουγκραστείτε το διπλό μήνυμα του Ευαγγελισμού, τα χελιδόνια που έρχονται και προστατευθείτε από τον .... απρόβλεπτο χαρακτήρα του μήνα, φορώντας την ασπρο-κόκκινη κλωστή,
το "μάρτη"....!


"Έθιμα το μήνα Μάρτιο


Ο Μάρτης είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης.
Οι μητέρες έδεναν στα χέρια των παιδιών τους ένα βραχιόλι από άσπρο-κόκκινες κλωστές, που το λένε «μάρτη», για να μην τα «μαυρίσει» ο ήλιος. Είναι ένα μαγικό προφύλαγμα για τη νέα εποχική περίοδο. Το περίδεμα αυτό το φορούσαν τα παιδιά ως τη Ανάσταση ή ώσπου να πρωτοδούν χελιδόνι.


Το τέλος του Χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών γιόρταζαν τα παιδιά από την αρχαιότητα με τα "χελιδονίσματα", τα ανοιξιάτικα κάλαντα.. Ο συγγραφέας Αθηναίος (2ος αιώνας μ.Χ.) έχει διασώσει ένα "χελιδόνισμα" που τραγουδούσαν τα παιδιά στη Ρόδο. Κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού, τριγύριζαν στην πόλη και ζητούσαν φιλέματα.
Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, το "ελληνικό" έθιμο της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και στην αρχή απαγορεύτηκε από την εκκλησία. Παρ' όλα αυτά όμως τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της Άνοιξης και έτσι το έθιμο διατηρήθηκε όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα. Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, την 1η του Μαρτη τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια τους, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια . Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα "χελιδονίσματα" ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους.


Ήρθε ήρθε χελιδόνα
ήρθε και άλλη μεληδόνα
κάθησε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε:
"Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις
καλοκαίρι θα μυρίσεις
Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις
πάλιν άνοιξη θ' ανθίσεις.

Σε άλλα μερη λένε:

"Του Μάρτη χελιδονίσματα"


Χελιδόνα έρχεται
από μαύρη θάλασσα
θάλασσα επέρασε
τη φωλιά δε ξέχασε
εν δυο, εν δυο.


Μάρτη, Μάρτη βροχερέ
και Απρίλη δροσερέ
τα πουλάκια κελαηδούν
τα δεντράκια φύλλα ανθούν
τα πουλάκια αυγά γεννούν
κι αρχινούν να τα κλωσούν.


Χαρακτηριστικό είναι ένα άλλο ανοιξιάτικο έθιμο της βροχής, που σχετίζεται με την ανησυχία του αγροτικού κόσμου για τη βροχή και γίνεται συνήθως λίγο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Μαζεύονταν λοιπόν παιδιά μέχρι δεκαοκτώ χρονών και ορίζονταν με κλήρωση ένα από αυτά που το έντυναν με χόρτα.
Έπειτα έπαιρναν ένα παγούρι και ένα ποτήρι και γύριζαν από σπίτι σε σπίτι. Στο κάθε σπίτι έριχναν στο ντυμένο με χόρτα παιδί ένα ποτήρι νερό, το οποίο κουνιόταν με αποτέλεσμα να στάζει κάτω το νερό. Κάθε φορά έλεγαν την παρακάτω προσευχή:
«να βρέξει αγαπημένε Θεέ να μεγαλώσουν τα σπαρτά».




Στις 9 του Μάρτη (των 40 Μαρτύρων) η μητέρα μου, θυμάμαι, έσπερνε κάθε χρόνο τους σπόρους για τα καλοκαιρινά της λουλούδια.
Αναγεννάται η φύση,
αναγεννώνται και οι ψυχές μας.



ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!




΄Ετσι για να τον γλυκάνουμε το μήνα και να μην αρχίσει τα τρελά του, να κεράσω
μανταρινότρουφες.


kiki μου,
πολύ εύγευστα τόσο τα νηστίσιμα τρουφάκια σου,
όσο και το λικέρ μανταρίνι.



ΚΑΛΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ σε ΟΛΟΥΣ
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ,
και του χρόνου με υγεία!!!

(υ.γ. η τουλίπα είναι η πρώτη από τις δικές μου)