Δύο τα φεγγάρια που υπόσχονταν τα δημοσιεύματα για την περσινή αυγουστιάτικη πανσέληνο:
"Ο πλανήτης Άρης θα είναι ορατός στο νυχτερινό ουρανό αυτό τον Αύγουστο. Θα φανεί τόσο μεγάλος όσο η Πανσέληνος με γυμνό μάτι. Καλύτερη στιγμή να τον παρατηρήσεις θα είναι η 27η Αυγούστου…»
την επόμενη φορά που θα λάβει χώρα αυτό το
γεγονός θα είναι το έτος 2287,
θα έπρεπε να:
θα έπρεπε να:
"...μοιραστείτε αυτή την πληροφορία με
όλους τους φίλους σας γιατί κανένας
όλους τους φίλους σας γιατί κανένας
ζωντανός δεν θα μπορέσει να το δει για
δεύτερη φορά..."
Τι λες αγάπη μου…. εγώ κάθε Αύγουστο δύο τα βλέπω... και ζωντανή είμαι (τουλάχιστον ακόμη)... αλλά ούτε κανένα ΄Αρη έχω ανάγκη,
διότι παιδιόθεν με "δυό" φεγγάρια το θυμάμαι τ’ Ανάπλι μου...
"Από την παραλία έβλεπες ψηλά στην Ακροναυπλία, δίπλα-δίπλα
το φωταγωγημένο ρολόι
και
το Αυγουστιάτικο φεγγάρι...
" - Γιαγιά μου, δύο φεγγαάκια έχετε εσείς εδώ;
Το (ρ) το "έτρωγα", μικρό παιδάκι ήμουν..."
(απόσπασμα από την ανάρτησή μου της 18ης Απριλίου 2007 με τίτλο:
Σαν παληό σινεμά....)