ΑΣΠΑΣΤΌΣ: ΕΥΡΗΚΑ!!!

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

ΕΥΡΗΚΑ!!!

Τι σου 'λεγα προχτές για το...χαρτομάνι μου;
Η τελευταία μου προσπάθεια με αποζημίωσε. Το βρήκα επιτέλους το απόκομμα που έψαχνα.

"Υπάρχει και ένα άλλο φρούτο που το λένε λίτσι,

(χαλκογραφία του 1756)

θαυμάσιο στην όψη και στη γεύση... όσο και να φας από αυτό, κακό δεν θα σου κάνει ενώ θες σίγουρα και άλλο. Είναι μικρότερο λίγο από δαμάσκηνο, με σκληρή και άγρια φλούδα που θυμίζει πολύ το κούμαρο. Ξεφλουδίζεται πάντως εύκολα και μοιάζει τότε με άγουρη ρώγα από σταφύλι, είναι ζουμερό, όχι πολύ γλυκό, θαυμάσιο όμως στη γεύση... ΄Εφερα μαζί μου μια μεγάλη ποσότητα από τα κουκούτσια του με την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε κάποτε να απολαύσουμε και εδώ αυτόν τον θαυμάσιο καρπό".

Αυτές τις αρκετά ακριβείς πληροφορίες κατέγραψε σε μια επιστολή του προς τον Μέγα Δούκα Φερδινάνδο της Τοσκάνης ο φλωρεντίνος έμπορος Φραντσέσκο Καρλέτι, άρτι αφιχθείς από το πολυετές ταξίδι του στην ΄Απω Ανατολή. ΄Ολες οι προσπάθειες που έκανε για την καλλιέργεια του εξωτικού καρπού στέφθηκαν με πλήρη αποτυχία και χρειάστηκε έτσι να περάσουν 400 χρόνια από τότε για να γνωρίσουμε και εμείς , οι λιγότερο ταξιδεμένοι ανάμεσα στους κατοίκους της Εσπερίας, τα λίτσι.

Χάρη στην εκρηκτική ανάπτυξη του τομέα των μεταφορών δεν λείπει πια σήμερα από τα ράφια των καλών μανάβικων και μπορούμε έτσι να το απολαμβάνουμε νωπό, φερμένο από τη Νότια Αφρική, την Κένυα

και τις άλλες υποτροπικές χώρες, όπου καλλιεργείται.

Η τιμή του βέβαια είναι "τσιμπημένη" και χρησιμοποιείται συνήθως σαν γαρνιτούρα μόνο, στολίζοντας εδέσματα ή φρουτοσαλάτες.

Υπήρξαν πάντως άνθρωποι που πλήρωσαν το λίτσι πολύ ακριβότερα από ό,τι εμείς σήμερα, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη του κινέζου αυτοκράτορα του 7ου μ.Χ. αιώνα Γιουάν Τσογκ. Βαθιά ερωτευμένος καθώς ήταν με την ντελικάτη γεύση και το θεσπέσιο άρωμά τους, δεν δίστασε να στήσει ένα πολυέξοδο δίκτυο από ιππείς που καθημερινά έφερναν στο παλάτι πολλά κοφίνια γεμάτα με φρέσκα λίτσι. Η αφετηρία του μεγάλου ταξιδιού τους ήταν στα βουνά του Νότου, στις εσχατιές δηλαδή του αχανούς βασιλείου, εκεί όπου ως και σήμερα αφθονεί το δέντρο του λίτσι (Litchi chinensis για τη φυτολογία).

Ο λαός και οι αυλικοί αγανάκτησαν με τις σπάταλες προτιμήσεις του λιχούδη αυτοκράτορα και δεν άργησε έτσι πολύ η ημέρα εκείνη που έχασε το θρόνο του και υποχρεώθηκε να χάσει για πάντα την ευωδιά (κάτι ανάμεσα σε μόσχο και τριαντάφυλλα) που σκορπίζουν ολόγυρα τα λίτσι.
Διαθέτοντας τέτοιες ιστορίες ως συστάσεις, δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι το λίτσι δεν δυσκολεύεται να ξελογιάσει εκείνους που πρόθυμα καταβάλλουν το αντίτιμο του εξωτισμού στη γεύση.Και από ό,τι δείχνουν τα σχετικά με τις πωλήσεις του σε όλον τον κόσμο νούμερα, οι άσωτοι αυτοί δεν είμαστε και λίγοι..."

(του ΟΡΕΣΤΗ ΔΑΒΙΑ από ΒΗΜΑGAZINO)

-->

Καλέ μου φίλε Vad ,

αυτό είναι το φρούτο με του οποίου τη σάρκα σου είπα πως οπτικά μοιάζει με τα γκίστα του Σουδάν. Βέβαια διαφέρουν ως προ το μέγεθος και το σχήμα, αλλά εν τέλει και τα δυο έχουν περίεργο και άγριο περίβλημα. Και ναι μεν τα lychees ή λίτσες όπως χαριτολογώντας τα λέει ο Γλάρος μου, τα βρίσκεις και στην Ελλάδα ως εισαγόμενο...και όχι μόνο φρούτο, για δε το γκίστα τώρα... εμείς πρέπει Σουδάν να κατηφορίσουμε και καθόλου δε βολεύει, μιας και οι καιροί είναι οικονομικά δύσκολοι πλέον στο Ελλάντα...

Θα σκεφτείς και δικαιολογημένα ...χαράς το φρούτο...σαν δυο φουντούκια είναι ή όπως η μαμά μου έλεγε ...τι είναι ο κάβουρας τί είναι το ζουμί του...