Οικουρούμεν...
...όπερ σημαίνει πως δε μπορούμε να κάνουμε βήμα (ρούπι το ΄λεγε η γιαγιούλα μου) προς το παρόν τουλάχιστον. Προχθές που δοκιμάσαμε τις πατερίτσες, ξεχαστήκαμε και το πατήσαμε, να ...όσο πατάει η γάτα δηλαδή και μας έγινε τούμπανο το έρμο...Στρίγγλιζα η Γλάρισσα, αλλά ποιός με ακούει...εμείς επιμένουμε σε... crash test.... πώς να το κάνουμε.
Πού να σου λέω και το άλλο.... ΄Εχουμε μια γαμπίτσαααααα.... μούρλια..... Φοράμε κατ' εντολήν του χειρουργού και κάλτσες ελαστικές, σαν αυτές που φοράνε οι κυριούλες για τη φλεβίτδα, για να μην πρήζεται το χειρουργημένο πόδι.
Τόσο καλά...Δε βρίσκω χρόνο να blog-άρω η Γλάρισσα (χαρά ο τραυματίας... τί να σου λέω...) από τους φίλους και τους γνωστούς που μας έχουν χάσει και καταφθάνουν για παρεϊστικα βραδάκια.
Επί της υποδοχής εγώ και με το χαμόγελο στα χείλη, ας κάνω και αλλιώς, φέτος που θάλασσα.... ούτε από μακριά θα δούμε.
Ευτυχώς που εδώ και κάτι μέρες μας επισκέφτηκαν κι' άλλοι μουσαφιραίοι.
Ευχάριστοι τραγουδιστάδες
και λησμονούμε τη γκαντεμιά μας...
Με τούτα και μ' εκείνα... μ' αυτά και με τα έτερα... ξεχάστηκα, έφτασαν οι πολυπόθητες διακοπές κι' εγώ δεν σας έχω ακόμη ευχηθεί.
Στο καλό να πάτε,
ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ να περάσετε,
Να μου προσέχετε τις παραλίες, καθ' όσον εγώ για φέτος δε θα είμαι εκεί με τη σκούπα ανά χείρας...
καιΝα μου κάνετε τη χάρη να μην τρέχετε.-
(χωρίς αποσιωπητικά αλλά με τελεία και παύλα)
΄Οσο για μένα, εδώ και θα σας περιμένω.
Και για να μην ξεχνιόμαστε....
"θα με βρίσκετε μπροστά σας όπου και να βρεθείτε,
είτε το θέλετε είτε όχι..."
