Γειά χαρά είπα;
Σας φίλησα;...
Σας αγκάλιασα;...
Επεισοδιακό και τούτο το καλοκαίρι....
Δεν είναι να πεις δόξα τω Θεώ... ξανά στο Παναγιά μου βόηθα...
Μετά την ξεκούραση (και πόσο μας έλειπε...), τα χαμόγελα...έστω και χωρίς πρόκριση...γιατί για κύπελο δεν το σκεφτόμασταν (νομίζω;...), επανακάμψαμε και είπαμε να βάλουμε σε μια τάξη το σπίτι μας, που δε σου κρύβω είχαμε επιθυμήσει. ΄Αντε και ένας άνθρωπος του θεού να βοηθάει το Γλάρο μου στην περιποίηση του κήπου.
Και όταν πέφτουν μαζεμένες οι δουλειές σε συνδυασμό με τη βιασύνη... να σου και τα ατυχήματα...
Αυτό προκλήθηκε από ..πήδημα και μην πάει το μυαλό σου καθόλου στο πονηρό... ΄Ενα εμπόδιο στον κήπο πήγε να "πηδήξει" ο Γλάρος μου και από τις πολλές πιρουέτες... να το αμφισφύριο κάταγμα... η επέμβαση... η λάμα... οι 6 βιδ-ούλες για να μην πω -άρες...
Να και η ακινησία, αλλά όχι ευτυχώς οι παραξενιές.
Ατυχές συμβάν... δοκιμασία... όπως θέλεις το λες.
Εμείς πάντως το παλεύουμε με χαμόγελο, αλληλοκατανόηση και αγάπη.
Εδώ έρχομαι να πιστέψω, πως οι δυσκολίες άλλους χωρίζουν και άλλους φέρνουν ακόμη πιο κοντά...
Είναι όμως δυνατός χαρακτήρας και ψυχούλα ο Γλάρος μου, να μην τα ξαναλέμε...
Τα παράτησα λοιπόν όλα. Προτεραιότητα και αποκλειστικότητά μου ΑΥΤΟΣ!
Εν τω μεταξύ και ενώ εγώ άλλα είχα κατά νου και άλλα σας ετοίμαζα, λόγω ελλείψεως χρόνου κλειδώνω (όχι βέβαια αβασάνιστα) τα σχόλια.Tο θεωρώ ασέβεια στον παράγοντα φίλο που χάνει από το χρόνο του για να σου αφήσει μια του σκέψη και ευχή κι' εγώ να μην έχω διαθέσιμο χρόνο για να τα προλαβαίνω όλα.
΄Εχω και ένα Γλάρο ...μονοπόδαρο... που μέχρι να πατήσει ξανά το χειρουργημένο πόδι του θα μας πάρει κάτι μήνες...
Εδώ είμαι και πάλι λοιπόν,
γιατί μου λείψατε ΟΛΟΙ!!!
