Κι' εκεί που ήμουν στην ακτή,
άκουσα γάργαρο ένα γέλιο απ' το κύμα
-ήσουν εσύ;
Κοίταξα πέρα μακριά κι ήρθε κοντά μου
ξαφνικά του ανέμου μια ριπή από χάδια
-ήσουν εσύ;
Κοίταξα ύστερα ψηλά κι είδα ολάνοιχτη
αγκαλιά κάτασπρου γλάρου να καλεί
-ήσουν εσύ;
΄Εσκυψα τότε στο νερό, πήρα μια χούφτα,
μα αυτό έλιωσε αμέσως στο κενό
-ήμουν εγώ;
Αν, λέω αν, αγγίζαμε με τη ματιά
κι' ακούγαμε με την καρδιά...
Αν, λέω αν, τα λόγια ήταν περιττά
κι' έφτανε μόνο η φωτιά...
Αν ήταν έγκλημα τα τάχα λογικά
κι' ακούγαμε μόνο τα κορμιά...
Σου λέω, αν...
Τί λες, το ρίχνουμε έξω απόψε;
΄Ακου ένα πρόγραμμα που έχω σκεφτεί:
Αρχίζουμε μ' ένα ποτό από λωτό έτσι,
για να ξεχάσουμε το χτες το βαρετό. Μετά
χορεύουμε μες τη βροχή ένα τανγκό, δίπλα
στον Κέλι, τον Αστέρ κι' όταν περάσει
η ώρα γυρνάμε σπίτι να στεγνώσουμε τον
έρωτα που τα κορμιά θα 'χει ποτίσει.
Τί λες, το ρίχνουμε έξω απόψε;
Τριγύρω σου είμαι, παντού στον ορίζοντα, δες με.
Εγχέομαι στην ψυχή σου, ενδύω στο βλέμμα σου.
Οι μύριες μορφές μου για σένα εναλλάσσονται
και παρελαύνουν, δες με. Εγώ είμαι κάθε μέρα μια
γιορτή, μια πανδαισία είμαι. Πετάω, απλώνομαι,
φοριέμαι, κοσμώ, διακοσμώ ευφραίνω. Δες με,
μην προσπερνάς κοιτώντας με απλανώς,
χωρίς να βλέπεις ότι υπάρχω. Δεν είμαι ένα, είμαι πολλά
και ένα είμαι πάλι. Δεν μ' έπλασες εσύ, η Φύση μ' έπλασε,
μα εγώ για σένα υπάρχω -δες με
(εικόνα του καλού ΜΑΣ ηλιογράφου)
