Ανοίξτε το μήνα...

...με ένα χαριτωμένο ψέμα...
γράφει ένα απόκομμα που έχω κρατήσει σχετικά με το μήνα αυτό και του οποίου λέει, η ονομασία προέρχεται από τη λέξη aperio, που στα λατινικά σημαίνει: ανοίγω.


Το "ανοίγω" όμως το φτωχό μου μυαλό το έχει συνδυασμένο με τον ήλιο και τον ξάστερο ουρανό.
Tο κόκκινο των ανοιξιάτικων λουλουδιών...
και όχι με το κόκκινο του αίματος που ρέει άδικα το τελευταίο διάστημα.
Τη χαρά της Φύσης και του κάθε πικραμένου και όχι με τον κακό χαμό που συμβαίνει στις μέρες μας κι' εμείς έντρομοι και ανήμποροι να αντιδράσουμε, μένουμε αποσβολωμένοι να παρακολουθούμε.
"Ανίκανους"... σίγουρα θα το πρόσεξες.. δε μας χαρακτηρίζω, γιατί έχουμε ανά την υφήλιο αποδείξει το αντίθετο. Αδιάφορους στο όνομα της καλοπέρασης και του ωχαδερφισμού ...μάλιστα είμαστε....και όχι μη μου πεις.
Είμαστε βλέπεις και λαός της υπομονής.... Τετρακόσια χρόνια, όπως και να το κάνεις, πέρασαν στο ...ντι εν έι μας..
Πάντα αφήναμε τον κόμπο να φτάσει στο χτένι...
Αλλά έτσι και φτάσει... μη μου πεις, ιστορικά αποδεδειγμένο... σόρυ καρατσεκαρισμένο το 'χουμε....ποιος μας πιάνει ύστερα...

Δεν άνοιξε, αλλά της έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα η ζωή της Αφγανής μάνας του άτυχου 15χρονου. ΄Ανοιξαν τα βάσανά της με ένα παιδί στο χώμα, τ' άλλο στα χειρουργικά τραπέζια και μια ζωή κομμάτια...
Ούτε του 55χρονου καθηγητή που μόλις είχε συνταξιοδοτηθεί και δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή και τους κόπους του.
Ούτε επίσης του 60χρονου απόστρατου που εισέβαλαν νυχτιάτικα στο σπίτι και τον θέρισαν με τσεκούρι.


Μα πού ζούμε; Το διανοείσαι φίλε μου; Αύριο μεθαύριο θα σκάσει η επόμενη ...σακκούλα στην αγκαλιά άλλου παιδιού, που θα ανοίξει τον κάδο απορριμμάτων, για να πετάξει τα σκουπίδια... Είδες δε μου πάει να πω δικού σου ή δικού μου... γιατί τρελαίνομαι και μόνο στη σκέψη...
Θα μπούν σε άλλο μαγαζάκι ή σπίτι και θα θερίσουν ψυχές.


Ανοίξτε το μήνα... συνεχίζει το απόκομμα από το οποίο αντιγράφω... μ' ένα βιβλίο... και δείτε ότι στα αρχαία χρόνια ο μήνας λεγόταν Μουνιχιών. Ανοίξτε τις αισθήσεις σας στην αναγέννηση της φύσης..
΄Ανοιξαν οι εφτά πληγές του Φαραώ, λέω εγώ και δε θέλουμε να το παραδεχτούμε ή σφυρίζουμε αδιάφορα...


Ανοίξτε την καρδιά σας στο μήνυμα της Ανάστασης... συνεχίζει το ραβασάκι μου. Καιρός να ...βγούμε απ' τ' αυγό μας!
Πες μου ΠΩΣ.... με όσα συμβαίνουν τριγύρω;
Αν ήταν γείτονας ή συγγενής σου ο 15χρονος, θα έκανες πασχαλιά φέτος; Θα σου κατέβαινε μπουκιά στο στομάχι;


Πολύ θα ήθελα να ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα όλα τούτα τα τραγικά και παράλογα ή έστω μια άσχημη και κακόγουστη φάρσα...


Εν τέλει...σόρυ....και στην τελική, ήθελα να πω, μην επηρεάζεσαι από το θυμό, την αγανάκτηση και την οργή μου... Σκέψεις της στιγμής ήταν. Μου περνάει εύκολα ο θυμός, σου το 'χω ξαναπεί νομίζω...



ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!

Σήμερα βάφουμε αυγά

και

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!