Είναι σαν να έγραψα εγώ...

"΄Ηθελα να γράψω για την Αίγινα...

Όμως τώρα, θα γράψω για τον Άγιο

"Τον Άγιο Νεκτάριο"

...Και ένα μοναστήρι

 στην καρδιά της ενδοχώρας.

Σκαρφαλωμένο σε μια ήσυχη πλαγιά 

σπαρμένη από φυστικόδεντρα

Έναν χώρο άγιο, ιερό που φιλοξενεί τα ιερά λείψανα και την ιερή Κάρα του τελευταίου αγίου του 20ου αιώνα. 

Ακόμα υπάρχει το δωμάτιο με τα προσωπικά του αντικείμενα, με το κρεβάτι που του έστειλε η μάνα όταν έμαθε πως κοιμόταν χάμω, ακόμα υπάρχει το αγαπημένο του πεύκο, εκεί που αρεσκόταν να πίνει το καφεδάκι του και που τώρα σκιάζει την τελευταία του κατοικία...

Έσκυψα, κόλλησα το αφτί μου στην μαρμάρινη επιφάνεια

Αφουγκράστηκα..

Και ένας ήχος ξερός, επαναλαμβανόμενος σα να ερχόταν από τα βάθη του χρόνου με συντάραξε, ένα μπαστουνάκι που χτυπά υπόκωφα για να υπενθυμίζει ότι δεν είναι προκατάληψη να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο από σένα, ούτε δεισιδαιμονία.

Ο χώρος της Μονής με συνεπήρε, με συγκίνησε, αγαλλίασε την ψυχή μου. Άκουγα τη Θεία Λειτουργία και ήθελα να κλάψω. Δεν μου είχε ξανασυμβεί αυτό. Λένε πως όλοι μας έχουμε τον άγιό μας και αναρωτιόμουν όση ώρα βρισκόμουν εκεί, αλλά και μετά, στο σπίτι μου, μήπως βρήκα τον δικό μου άγιο; Μήπως γι' αυτό μου 'μίλησε' το μέρος; Δεν είμαι θρήσκα, έχω όμως τον φόβο του θεού μέσα μου, και αυτός ο φόβος δεν είναι κλεισμένος μέσα στα πλαίσια των τελετουργικών που επιβάλει η θρησκεία, γι' αυτό και δεν μπορώ να πω ότι είμαι θρήσκα. Φαντάζομαι πως είναι το δέος προς κάτι ανώτερο από μένα, που με ξεπερνά, αλλά και με διαπερνά ταυτόχρονα. Είναι το ανώτερο που κατοικεί μέσα μου και περιμένει να το δικαιώσω. Με τις πράξεις μου. Με τις σκέψεις μου. Με το να είμαι ένας καλός άνθρωπος. Και ο φόβος αν θα τα καταφέρω...

 Ήθελα να γράψω για την Αίγινα.. Γράφοντας για τον Άγιό της είναι σα να γράφω για την Αίγινα..."

Δεν είναι φυσικά τα λόγια δικά μου όμως  κάθε λέξη, εικόνα, έννοια και συναίσθημα μίλησε στην ψυχή μου. Ανέσυρε μνήμες αγαπημένες, παιδικές και όχι μόνο.


Σ' ευχαριστώ καλή μου evaggelia-p .
.

 ΄Εχω κι' εγώ ξαναμιλήσει για την Αίγινα των παιδικών μου χρόνων.  
Τί περισσότερο να προσθέσω; Μου λείπει το χάρισμα..

Η μέρα τούτη αλλά και η ανάρτηση τιμoύν τον Άγιο της Αίγινας

Και του χρόνου!!!