Βλεφάρισμα

καθώς το μάτι σου κλείνει...

(αργά σαν τον ουρανό που χαμηλώνει πριν βρέξει,

ή σαν φτερούγα που μόλις αγγίζει το έδαφος,

αφήνοντας να κυλήσει ένα αδιόρατο, λεπτεπίλεπτο δάκρυ,

με τη μορφή κύματος, ενός αφρισμένου κύματος, που

χωρίς να σπάσει ταξιδεύει σε μια στρογγυλή θάλασσα, προς

κάποια ακτή, όπου στέκομαι εγώ, και, βλέποντας, βρίσκω

μέσα σου, ελπίζω, το είδωλό μου, αλάθευτα, στο βαρύ σαν πρες-

παπιέ βλέμμα σου, στο κλειστό σου

μάτι)

και ανοίγει...

MATTHEW HOLLIS