Θυμάσαι;

Το βάζο που μου δώρισες και σου ‘λεγα παρόμοιο πως έχω

ωσάν τα μάτια μου τα δυο, για χρόνια το προσέχω.

Μα ένα βράδυ που ήθελα ατμόσφαιρα να κάνω,

πολλά ρεσώ το γέμισα και με νερό ως επάνω.

Αυτό παραζεστάθηκε, χαμπάρι εγώ δεν πήρα,

Έδωσε μια και ράγισε, λαχτάρα που την ηύρα….

Τώρα και με το ράγισμα ακόμη το κρατάω,

γιατί όσα μου αρέσουνε με ζόρι τα πετάω.

΄Ανθη πολλά και όμορφα παίρνω και το στολίζω

Χαμογελώ και χαίρομαι, όταν το αντικρίζω.

Με κάτι τέτοια πάντοτε η κόρη μου θυμώνει

και για ...γεροντοκορισμό ασύστολα με χρεώνει...

Αμάλθειά μου,

θα παραξενεύεσαι και ίσως θεωρήσεις σαχλό λογοπαίγνιο τα στιχάκια μου.

΄Ομως (αν θέλεις το πιστεύεις) η εικόνα που μου έστειλες, ήταν η αιτία να θυμηθώ τούτο το βάζο, που το καταχώνιασα ύστερα από το ράγισμα, που περιγράφω παραπάνω τον τρόπο με τον οποίο το έπαθε και είναι εμφανές στα δεξιά της εικόνας...

΄Ετσι κρυμμένο το είχα για μια πενταετία περίπου και ούτε που θυμόμουνα την ύπαρξή του.

Η πρωτομαγιάτικη εικόνα-δώρο που μου έστειλες ....το επανέφερε στην επιφάνεια.

Για μια ακόμη φορά (βλ. την από 5/5/2008 ανάρτηση), έρχομαι να πιστέψω πως "τίποτα δε γίνεται τυχαία".

glitter-graphics.com


Τώρα είναι, που ούτε ένας αλλά ούτε δυο, μα πέντε φίλοι με σκέφτηκαν αλλά και με αιφνιδίασαν, για ακόμη μια ακόμη φορά, με την υψίστη τιμή να θεωρούν το μπλογκ μου αξιαγάπητο και τους ευχαριστώ:

Ο Δημήτρης της Αχτιδούλας μας (έμαθα πώς γίνονται οι κονσέρβες και σίγουρα, από περιέργεια, θα δοκιμάσω. Τώρα, αν ακούσετε πως γλάρος κονσερβοποίησε γλάραν... θα καταλάβετε...)
Η Σταυρούλα, η εργαζόμενη όπως κι' εγώ και απλή νοικοκυρά,
Η ζουζουνιάρα με το εξοχικό της και την ανοιχτή καρδιά,
Το skouliki με τις ...εκρηκτικές αναρτήσεις,
η Φωτεινή S. μας από τη Λεβεντογέννα και με την αγάπη της για τα λουλούδια,
και η pink floyd με την ευαίσθητη και γλαφυρή της πένα

με την υποχρέωση να το παραδώσω με τη σειρά μου στους ...δικούς μου."Δικοί ΜΟΥ"...μεγάλη κουβέντα...
Πιστεύω και είναι κανόνας μου, πως από τη στιγμή που αποφασίζω να καταχωρΗσω στο μπλογκ μου 20-30-100-200 μπλογκ, δεν καταχωρΙζω και δε γίνεται, στην καρδιά μου μερικούς από αυτούς μόνο.
Δε με υποχρέωσε κανείς να το κάνω. Ενθουσιάστηκα και τα αγάπησα όλα και μέσω πέντε σχολίων που ανταλλάξαμε, αγάπησα και τους χρήστες τους σαν να τους γνωρίζω.ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ λοιπόν και

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ
τους
ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΜΟΥ.
Εξάλλου, πως να περιοριστώ σε πέντε ή δεκαπέντε ονόματα, αφού καθημερινά η λίστα μου μεγαλώνει γιατί συναντώ πολύ ενδιαφέρουσες σελίδες.
Μέχρι στο ....Ομάν έφτασε τούτες τις μέρες η χάρη μου.