Τελευταία ημέρα του Ιούνη αλλά όχι και των παιδικών μου αναμνήσεων.
Των Αγίων Αποστόλων σήμερα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους όσους γιορτάζουν.
Εμένα ζωντανεύει η ψυχή από παιδικές και όχι μόνο αναμνήσεις σε τούτο το εκκλησάκι της Παναγίτσας στο Ναύπλιο.
Είναι χωμένο στο βράχο και τη θέση του προσδιορίζουν
το εικονοστάσι και τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια ,
με τη μοναδική θέα.
που βρίσκεται λίγο πιο πέρα από το Ναυτικό ΄Ομλο,
και η σιδερένια πόρτα.
Κρέμεται θαρρείς από τα απόκρημνα βράχια της Ακροναυπλίας. Δε θα επεκταθώ στη μαγευτική θέα του ησυχαστηρίου γιατί δεν περιγράφεται με λόγια απλά Την απόλυτη ησυχία του τοπίου μόνο ο ήχος της μηχανής κάποιου διερχόμενου σκάφους μπορεί να διακόψει.
Πολύ μικρή με θυμάμαι -σαν τη νύχτα που πέρασε- να κοιμάμαι στα στασίδια, μην αντέχοντας την ολονυχτία, που από την παραμονή ο παππούς και η γιαγιά μου πήγαιναν κάθε χρόνο. Ακολουθούσε σαν σήμερα θεία λειτουργία και οι πέντε άρτοι. Στο τέλος κέρασμα λουκουμάκι, δροσερό νερό και κατευθείαν στις "μπανιέρες" (αυτό περίμενα εγώ) για βουτιές, που τότε έσφυζαν από ζωή και χαρούμενες φωνές.
Αύριο Ιούλιος ... θα φτιάξουμε και βύσσινο
ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ με ΥΓΕΙΑ και όσο γίνεται ΧΑΡΑ!!!