"Δε θα γυρίσει ο μπαμπάς; Θα δεις τι έχεις να πάθεις"...
Από δευτερεύον περιφερειακό πρόσωπο και ...φόβητρο, ο πατέρας έχει γίνει βασική φιγούρα στη ζωή του παιδιού.
Συγκρίνοντας το γονεϊκό τους ρόλο με εκείνο των πατεράδων τους, οι περισσότεροι άνδρες της νέας γενιάς θεωρούν ότι είναι καλύτεροι, νιώθουν πιο κοντά στα παιδιά τους, είναι λιγότερο αυταρχικοί, χρησιμοποιούν πιο πολύ το διάλογο, είναι πιο διαλλακτικοί και πιο ανεκτικοί."
(από τη διδακτορική διατριβή με θέμα τις Αντρικές Σπουδές του κ. Ιωάννη Λάμπρου)
"Με την ολοένα και μεγαλύτερη επαγγελματική ενασχόληση της γυναίκας, "η συμβολή του άνδρα στην καθημερινή φροντίδα του παιδιού ή στη λειτουργία του σπιτιού και του νοικοκυριού είναι απαραίτητη",
σύμφωνα με τη διδάκτορα κοινωνιολογίας, ερευνήτρια Α΄του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών κ. Λάουρα Μαράτου-Αλιπράντη.
"Για μια νέα γενιά μπαμπάδων που είναι ενεργοί συμμετέχοντες και όχι παθητικοί θεατές της ανατροφής των παιδιών τους"
μιλά ο παιδοψυχολόγος, ψυχίατρος και πρόεδρος της ΕΨΨΕΠ κ. Γιάννης Κούρος
"Αυτοί οι μπαμπάδες αναφέρονται στο χώρο των ειδικών επιστημόνων, ως "μητρικοί μπαμπάδες", επειδή διαδραματίζουν το γονεϊκό τους ρόλο το ίδιο καλά και κάποιες φορές ακόμη και καλύτερα από τις μητέρες. Δεν νιώθουν πια άσχημα με το να νταντέψουν ένα μωρό, να το βγάλουν βόλτα, να το ντύσουν ή ακόμη και να το αλλάξουν. Ο άλλοτε αδέξιες ρόλος του πατέρα έχει αντικατασταθεί από μπαμπάδες που καλύπτουν τα κενά πο δημιουργεί μια υπεραπασχολημένη γυναίκα-μητέρα"
σημειώνει ο κ. Κούρος.
Ο μετασχηματισμός του ρόλου του πατέρα έχει σημαντικά θετικές επιδράσεις στην ψυχολογία των παιδιών. Με εντονότερη την παρουσία του πατέρα στην ανατροφή τους τα παιδιά γίνονται και πιο κοινωνικά και πιο προσγειωμένα, εντάσσονται καλύτερα τόσο στο κοινωνικό όσο και στο σχολικό περιβάλλον. "Οι προσωπικότητες που θα γεννηθούν μέσα από αυτή την αλλαγή θα είναι πιο ισορροπημένες και πιο ώριμες", τονίζει ο κ. Κούρος και για έναν ακόμη λόγο: επειδή η ενεργή συμμετοχή του πατέρα μιειωνει την εμπλοκή των παππούδων και των γιαγιάδων στην ανατροφή των παιδιών. Ανθρώπων που κάνοντας όλα τα χατίρια στα παιδιά, είχαν την τάση να "δημιουργούν απείθαρχες και παραχαϊδεμένες προσωπικότητες.
Ο ρόλος του πατέρα έχει αλλάξει από το "...λείπει ταξίδι για δουλειές"
