Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Θα τρώμε μόνο μια φορά...



Πώς περνάει  ο χρόνος;
Πέρασαν τα Χριστούγεννα και βρισκόμαστε  ακόμη στην καρδιά ενός παγωμένου αλλά και παγερού χειμώνα  και μιας Αποκριάς χλιαρής έως αδιάφορης...


Απόκριες,  λέει....


Κάθε χρόνο τούτη η  αποκριάτικη περίοδος σήμαινε θυμάμαι  την απόλυτη ξεγνοιασιά
Φέτος όμως...
Μα πώς;  λέω εγώ... και με τί ψυχή;

Με τόσα που  συμβαίνουν και  με όσα μέλλουν να συμβούν...


Κουράστηκα να ακούω ορολογίες οικονομικές (CDS, PSI κλπ...κλπ), και άγνωστες για όλους μας, τους πολλούς εννοώ, τους απλούς και καθημερινούς πολίτες. Να  μετράω κρίσιμα Σαββατο-Κύριακα και ώρες....
Κάτι σαν επιθανάτιος εθνικός  ρόγχος δηλαδή.

Ο οικονομικός όλεθρος που κρέμεται σαν λαιμητόμος πάνω από τις κεφαλές μας δεν αφήνει ελεύθερη τη διάθεση να λειτουργήσει ψυχαγωγικά. 
΄Οχι πως θα μας λείψει το κέφι, αν βρεθεί η κατάλληλη  παρέα για να ξεδώσουμε...
να εξηγούμαστε....




Τέτοιες μέρες θυμάμαι τις αλλοτινές αποκριές. Εκείνες που  στα αποκριάτικα  πάρτυ  διασκεδάζαμε λικνιζόμενοι ξέγνοιαστα, υπό τους ήχους ρυθμικών σουξέ της εποχής, όπως του Αλαλούμ  




Πέρασαν πολλά χρόνια ...μας βρήκαν τα χειρότερα...
 για να  ανοίξουμε τα μάτια μας  και με πίκρα να  αντιληφθούμε, 
 πως τόσες δεκαετίες απλά προσπερνούσαμε  το ΑΛΑΛΟΥΜ, που από τότε επικρατούσε στη χώρα. Είχαμε παρωπίδες πολύχρωμες... πράσινες, κόκκινες, μπλε και  τραβούσαμε κατευθείαν στο γκρεμό που μας κατηύθυναν όλοι οι πολιτικοί εγκέφαλοι, για να  φτάσουμε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
.  
Αναζητώντας, που λες και έτσι για να αλλάξω διάθεση -μιας  και με κούρασαν τα CDS,  τα PSI και δε συμμαζεύεται-  κάποιο αποκριάτικο τραγούδι, που να μην βουίξουν  τ' αυτιά μου από τα  ...λατινικά....  όπως τότε.... που κατέληξα στο Μ'λαρ, 
βρήκα τούτο το  εξαιρετικά επίκαιρο,

Πηγή βίντεο


Την παλαβή Αποκριά όλοι  χορέψτε,
έτσι για να μην  τρελαθούμε οι άνθρωποι, λέω...
διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα...
Θα τρώμε μόνο μια φορά και βράδυ παρά βράδυ...