Στοιχειό αγέραστο (;)...

(εικόνα)

"Νερό, νερό, νερό

αγέραστο υγρό στοιχειό.

Από της Γης τα σπλάχνα αναβρύζεις

και σπλαχνικά ποτίζεις

-μυστήριο καρπερό-

της ίδιας γης, της μάνας σου την σάρκα.

Κρύσταλλο είσαι

μα το κρύσταλλο δεν το τρυπάς,

δεν το περνάς,

το σπας μονάχα,

το ραγίζεις,

το θρυμματίζεις,

χίλια διαμάνια κρύσταλλα,

μύρια μαργαριτάρια

-δροσιά σταγόνα, δάκρυα

με τη νυχτιά ανασταίνονται στου γρύλου το τραγούδι

κι' αστροφεγγίζει ο τόπος σα βλέμματα θεού.

Χίλια μαργαριτάρια

μύρια διαμάντια κρύσταλλα

με του ηλιού το χαϊδεμα, στου τζιτζικιού τον ύμνο

πριν μαραθούν πριν να σβυστούν, πριν να χαθούν και πάνε...

ασπροκαρφώνουνε τη γη

γλυκά την λαμπυρίζουν

κι' ακτινωτά την δένουνε σε χρώμα κι' αρμονία

όπου δεν τόλμησε κανείς

ποτέ να ζωγραφίσει, 

ποτέ να τραγουδήσει."

`

(άγνωστου  τροβαδούρου)

Πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο  η έλλειψή του στο μέλλον, αλλά η αλόγιστη χρήση του σήμερα και σαφέστατα η

κακοδιαχείρισή του,

που εύχομαι να μη φέρει τις μελλοντικές κοινωνίες σε τριτοκοσμικά επίπεδα.