Πολύχρωμα ταξίδια...

Μάρτη ποτέ δε φόρεσα σαν ήμουνα μικράκι

αφού η μαμά δεν πίστευε σ' αυτό το βραχιολάκι.

Αναζητώντας απ' το γκούκλ νέα για τις κλωστίτσες

έμαθα πως οι Βούλγαροι τα λενε μαρτενίτσες

 Μεγαλώνοντας  συλλαμβάνω τον εαυτό μου να κάνει  συχνές αναδρομές στην παιδική μου ηλικία και όχι μόνο. Και οι περισσότερες από αυτές είναι βγαλμένες από το μπαουλάκι του χρόνου,

που πάνω του είναι χαραγμένη η  μαγευτική, ντελικάτη, πλούσια  και ...υγρή λέξη:

 "Ν-α-ύ-π-λ-ι-ο-ν".

ναι... με νι στο τέλος... και μη γελάς, μιας και έτσι το εμαθα από τον παππού, τη γιαγιούλα και τους γονείς μου.

Τη συλλαβίζω αργά...και σταματάω στη μέση.

"Ναυυυυυ..."

Σαν αφρός μου ακούγεται  ήπιων κυματισμών που γλύφουν τα βράχια , σαν ευχάριστο αεράκι ή σαν το αέρινο, μαγευτικό, παραμυθένιο  και ευεργετικό  "αφφφφφφφφφφφφ....." της μαγισσούλας μας.

"πλι-ον"

εδώ  υγραίνουν οι σιελογόνοι μου  γλυκά και μεθυστικά,  μέχρι να κολλήσει η γλώσσα στον ουρανίσκο. 

Γίνομαι πάλι μικρούλα και  λιγώνομαι θαρρείς με τις ... πληθωρικές καραμέλες  αστακός.

"...ο βασιλιάς της Καραμέλας, με στρώσεις καραμέλας και πραλίνας, πουλάνε και σήμερα αλλά μην περιμένετε καμιά σύγκριση"

Μου τις αγόραζε από  το καφεκοπτείο του "Κατσαρού"  η γιαγιά, απ' όπου προμηθευόταν φρεσκοκαβουρδισμένο αυθεντικό  καφέ για τους άλλους και καφέ από ρεβίθι για λογαριασμό της.  Αχ...  μοσχομύριζε ο δρόμος πολύ πριν φτάσεις στο γωνιακό μαγαζί που είχε απ'  όλα τα ζαχαρωτά.

Και  με το "ν"  επανέρχομαι στο τώρα  και ναι... 

...πάει και ο Φεβρουάριος μας τελείωσε.

Νέος μήνας από σήμερα  και για  τα καλοπιάσματα,  μιας και δε φημίζεται για τις αγνές του προθέσεις, να κεράσω από το καρδιόσχημο τυρο-ζαφορένιο ψωμάκι μου

που τούτη τη φορά  έψησα καλύτερα και όχι όπως την  προηγούμενη... 

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ!!!