Κουτσός... και με τον αμάραντο

                          

O Φεβρουάριος  αν και κουτσός  

 (και ειδικά ο φετινός που μας προκύπτει ...ΚΑΙ στραβός αλλά ΚΑΙ ανάποδος...) 

μας "χορεύει" 

άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο

 αλλά ... ΟΛΟΥΣ 

στο ρυθμό του χειμώνα,  των σαρωτικών αλλαγών, των ανατροπών αλλά και της Αποκριάς.

Για τους αρχαίους  λεγόταν Ανθεστηριών και πρόσφεραν λουλούδια στο Διόνυσο, γνωστό"χορευταρά" της εποχής.

Και μιας και περί Διονύσου μιλάμε, θυμήθηκα τα διονυσιακά πάρτυ των αρχαίων και την παρακάτω ιστορία που βρήκα (μύθος για μύθος...) που έχει να κάνει με ένα από αυτά.

Ο βασιλιάς της Φρυγίας λοιπόν ο Μίδας, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία είχε μεγάλη αγάπη για τα όμορφα πράγματα και ειδικά για τα τριαντάφυλλα.  ΄Εφτιαξε λοιπόν μια πραγματική Εδέμ των Ρόδων. Περπατώντας στον κήπο του μια ημέρα και απολαμβάνοντας τα χρώματα και το άρωμά τους, είδε το σάτυρο Σιληνό 
που ύστερα από ένα ξέφρενο διονυσιακό πάρτυ είχε χαθεί για δέκα ημέρες. Τον βρήκε να κοιμάται  στη σκιά των θάμνων, μεθυσμένος καθώς ήταν από το πολύ κρασί. Αφού ξαναβρέθηκαν με  το Μίδα και ξαναμέθυσαν, ο Σιληνός του έκανε την ερώτηση για το γνωστό  χάρισμα του "χρυσού αγγίγματος".

Ο χρυσός δεν μυρίζει, είπε εκείνος...

Τούτος όμως ο χρυσός 

έχει ιδιαίτερη μυρωδιά που δε σε αφήνει αδιάφορο.

"Αυτήν την ιστορία θυμήθηκα βλέποντας σε μια ελώδη περιοχή (= vlei) κοντά στο Robertsvleipad μερικά χιλιόμετρα έξω από Franschhoek στην αμπελουργική περιοχή της Νότιας Αφρικής, αυτό το φυτό με την λατινική ονομασία: Helichyrsum foetidum: ή Sungold, ή  Strawflower αρχικά από τον Carolus Linnaeus (1753).

Μετονομάστηκε αργότερα ως Gnaphalium foetidum από τo γερμανό  βοτανολόγο Conrad Moench (1744-1805).

(Γενικότερα στην περιοχή του Cape  -Ηermanus, Agulhas, Knysna... -  ευδοκιμούν πολλά περίεργα και πανέμορφα φυτά)

Ακόμη και τις νεφελώδεις ημέρες λάμπουν χρυσά στις βαλτώδεις περιοχές και αν δεν διακρίνονται εύκολα λόγω της πλούσιας βλάστησης, προσδιορίζονται όμως από την έντονη μυρωδιά τους!"


Από τις αναζητήσεις μου στο διαδίκτυο βρίσκω πως και η δική μας  sempreviva ή αμάραντος ανήκει στην ίδια οικογένεια:

Helichrysum

(εικόνα)


όπως και το helichrysum italicum (curry plant)


Και δε θα συμφωνήσω με  την πληροφορία πως η σεμπρεβίβα δεν φύεται σε άλλα μέρη της

Ελλάδος παρά μόνον στα Κύθηρα, 

γιατί στην Ελλάδα την έχω συναντήσει στο Πήλιο, 

στο Αίγιο, αλλά και εντός…

μα πολύ εντός του Λεκανοπεδίου.

Για να επανέλθουμε όμως στους θεούς, ο Φεβρουάριος (θεός του ΄Αδη των Ρωμαίων) βάφτισε το μήνα μας.

Februare στα λατινικά σημαίνει εξαγνίζω, καθαρίζω.  

Ας  ξεσκονίσουμε λοιπόν κι' εμείς τις στολές μας κι ας ετοιμαστούμε για το καρναβάλι που έρχεται, έτσι για να ξεδώσουμε, μιας και ο φετινός Φεβρουάριος  όπως είπαμε, αν και κουτσός μας ..."χορεύει" όλους στο ταψί...

Και μην ξεχάσουμε λουλούδια στο Διόνυσο έτσι για ...καλοπιάσματα

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!