ΦΤΟΥ....

Δε σας φτύνω καλέ, μη μου τρομάζετε....

Πόθεν προήλθεν άραγε τούτη η μικρούλα λέξη;

Φτου! είν' επιφώνημα, λέει ο Μπαμπινιώτης
ο ήχος του φτυσίματος , οποία ποταπότης... 
φτου! για τον κάθε μασκαρά βρισιά πολύ μεγάλη 
φτου! και για την ομορφιά και την πολλή τη χάρη.   

Φτύνει τις χούφτες ο γεωργός για να αδράξει τσάπα
και η μαντάμ που ξέφυγε ο ...πόντος εις την γάμπα. 
Ο ατυχής ο οδηγός που του στραβώνει η ζάντα
και η κυρά τα λέλουδα που ανθίζουν στη βεράντα

Ξελευτερία! κράζαμε μικρά μες τις αλάνες, 
πέφταμε και γδερνόμασταν και έκραζαν οι μάνες.  
Φτου! στην αφηρημάδα μας και τις απώλειές μας
για την αποδοκιμασία μας, τις δυσαρέσκειές μας.    

Οι οδηγοί οι ταλαίπωροι με το κακό στα Τέμπη   
κι όλοι οι εργαζόμενοι μέχρι να φτάσει η Πέμπτη. 
Φτύν' η μοδίστρα που έσπασε στο γάζωμα η βελόνα  
κι' ο οδηγός που σέρνεται το κάρο σαν χελώνα.     

Φτου! για την αγανάκτηση και για την κούρασή μας,   
τη γκαντεμιά, ο,τιδήποτε τυχαίνει στη ζωή μας 
Φτου! όταν καμαρώνουμε όλοι μας τα παιδιά μας
ΦΤΟΥ του! ξορκίζω το κακό να φύγει μακριά μας.

Φτου σου να μην αβασκαθείς και να σε ξεματιάσω

κόπιασε μην καθυστερείς και πως θα σας προφτάσω

Χρονιάρα μέρα σήμερα κι' έτσι για το καλό μας

ΦΤΟΥ του! να πάει να χαθεί, ΠΟΤΕ κακό εμπρός μας

Toύτες τις γιορτινές νύχτες που έτσι για το καλό,

θα τη ...στριφο-γυρίσετε τη σβούρα,

θα δοκιμάσετε την τύχη...

...το νου σας να μην παρασυρθείτε.

Με μέτρο...

΄Αντε, καλά και ...καυτά κέρδη!!!