Τα καπέλα που φορώ...

...και πόσα χρόνια τα κρατώ…

Ναι, όπως το ακούς καλή μου φίλη, γιατί μερικά από αυτά δεν τα αγαπάς, αλλά είσαι υποχρεωμένος να τα φοράς, όπως την υπηρεσιακή ταυτότητα στο πέτο.

΄Ηρθαμε Βιέννη και δε θα αγοράσεις καπέλο; μου είπε.

 

Είχα σταθεί μπροστά στο μεγάλο καθρέφτη του βιεννέζικου καταστήματος και μου αράδιαζαν ένα σωρό καπέλα. Αυτό, θαρρείς από τη στιγμή που το στερέωσα στο πλούσιο μαλλί μου πως είχε φτιαχτεί για μένα. Τόσο πολύ δέσαμε εκείνο και ...το προφίλ μου.

Δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη λοιπόν, για να επιλέξω το
καπέλο της συντρόφου.

Τόσο το λάτρεψα, που σήμερα να σκεφτείς,

πως συμπληρώνει στο κεφάλι μου

...30 ολόκληρα χρόνια.

Οι μπόρες που το μούσκεψαν δε στάθηκαν ικανές να του αλλοιώσουν τη φόρμα, την τσόχα ή τα φτερά. Ποτέ δε μου ήταν βάρος, γιατί μαζί μ' Αυτόν το διαλέξαμε.

Και ύστερα ήρθε αυτό των υποχρεώσεων

Τούτο ήταν το πιο φορτωμένο.

Λουλουδικό να δεις επάνω του...

 

Το διαλέξαμε επίσης μαζί, γι’ αυτό και είναι ...unisex.

Ακόμη και όταν βαρύ μας έπεφτε σε ζέστη ή σε κρύο... σε μπόρα και χαλάζι, είχαμε τον τρόπο και την καλή τη θέληση να μοιραζόμαστε το βάρος του.

Είναι και το άλλο μου της εργαζόμενης, που έχω ...μονοφόρι 32 ολόκληρα χρόνια.

Ποτέ δεν του επέτρεψα να μου χαλάσει το μαλλί, να μου στραβώσει το τσουλούφι... όμως δε βλέπω την ώρα να απαλλαγώ από δαύτο.

Ναι βρε παιδί μου, με κούρασε, το βαρέθηκα ετούτο το καπέλο και φέτος αποφάσισα πως σύντομα θα τελειώνουμε οριστικά...

Αυτό της νοικοκυράς ήταν πάντα υπό έλεγχο και ποτέ βάρος.

Το καπέλο της φίλης το προστατεύω όσο μπορώ, γιατί είναι πολύ ευαίσθητο.

Δε θέλω να φοριέται σε ακατάλληλες ώρες και περιστάσεις, ούτε να το χαλάσουν οι καιροί...

Τελευταίο μου απόκτημα αυτό του μπλόγκερ,

που για περισσότερο από 2,5 χρόνια, είναι από αυτά που προς το παρόν, δε θέλω με τίποτε να ξεφορτωθώ.

Σε γενικές γραμμές καλή μου φίλη από το Σουλτανάτο του Ομάν, τα καπέλα μου ποτέ δε συγκρούσθηκαν, ούτε αλληλοφαγώθηκαν.

΄Ηταν πάντα under control...